Mια χαρισματική μορφή της διαφήμισης και του design, ο πρωτοπόρος Ελληνοαμερικανός Τζορτζ Λόις, υπεύθυνος, μεταξύ άλλων, για μερικές από τις πιο τολμηρές και δυνατές εικόνες που δημοσιεύθηκαν σε αμερικανικά περιοδικά της δεκαετίας του ’60, αλλά και για εμβληματικά διαφημιστικά συνθήματα, όπως το «I Want My MTV!», πέθανε την Παρασκευή σε ηλικία 91 ετών, στο σπίτι του, στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης, όπως ανακοίνωσε ο γιος του, φωτογράφος Λουκ Λόις.

Ο επονομαζόμενος «Χρυσός Ελληνας», αλλά και «Ο αυθεντικός Mad Man» (φράση που παρέπεμπε στην τηλεοπτική σειρά «Mad Men» και με την οποία ο ίδιος διαφωνούσε) ήταν ένας από τους διαφημιστές που ευθύνονται για τη «Δημιουργική Επανάσταση» του αμερικανικού περιοδικού Τύπου στα τέλη των 50s και καθ’ όλη τη δεκαετία του 1960.

Ο Λόις υπήρξε υπερόπτης και προκλητικός, ικανός και πρόθυμος να προσβάλλει, ωστόσο κανείς δεν αμφιβάλλει για τη μοναδική ικανότητά του να επιλέγει την κατάλληλη εικόνα και τις κατάλληλες λέξεις για να σχολιάσει μια κατάσταση ή να περάσει ένα μήνυμα.

Τα εξώφυλλά του στο περιοδικό Esquire, από τον Μοχάμεντ Αλι να ποζάρει ως μαρτυρικός Αγιος Σεβαστιανός μέχρι τον Αντι Γουόρχολ να βυθίζεται σε μια θάλασσα ντοματόσουπας Campbell, καθόρισαν το πνεύμα των 60’s.

Ως διαφημιστής, σχεδίασε, μεταξύ άλλων, ριζοσπαστικές στρατηγικής προώθησης της Xerox και της εταιρείας έτοιμων γευμάτων Stouffer’s, ενώ βοήθησε καταλυτικά στην προώθηση του καναλιού μουσικών βίντεο MTV, προτείνοντας τον Μικ Τζάγκερ και άλλους ροκ σταρ για να συμμετάσχουν στη διαφημιστική εκστρατεία με κεντρικό σύνθημα «I Want My MTV!» («Θέλω το δικό μου MTV»).

Η κληρονομιά που άφησε πίσω του είναι μεγάλη, ωστόσο οι απόψεις για τις πραγματικές διαστάσεις της διίστανται. Ορισμένοι πρώην συνεργάτες του στο «Esquire», για παράδειγμα, ισχυρίζονται πως αρκετές φορές διεκδίκησε όλα τα εύσημα για ιδέες που δεν ήταν αποκλειστικά δικές του, υποβιβάζοντας έτσι τη δουλειά εξίσου σπουδαίων συναδέλφων του, όπως του φωτογράφου Καρλ Φίσερ, υπεύθυνου για πολλά διάσημα εξώφυλλα του περιοδικού. Αυτό, όμως, που κανείς δεν αμφισβητεί είναι η ανεξάντλητη ενέργεια και η παροιμιώδης αυτοπεποίθησή του.

Ο Τζορτζ Λόις ήταν γιος ελλήνων μεταναστών. Γεννήθηκε στο Μανχάταν στις 26 Ιουνίου του 1931, ένα από τα τρία παιδιά του ανθοπώλη Χάρη και της Βασιλικής Θανασούλη και γνώρισε τον ρατσισμό των ιρλανδών γειτόνων του για την τάση του «να καλεί σε αφύπνιση, να ενοχλεί, να διαμαρτύρεται».

Συνήθιζε να λέει πως ένας επιτυχημένος διαφημιστής οφείλει να απορροφά όσο το δυνατόν περισσότερες επιρροές και υπερηφανευόταν για τις γνώσεις του επί παντός του επιστητού, από τα σπορ μέχρι το μπαλέτο. Ηταν ένας ακαταμάχητος σχεδιαστής και λάτρης των τεχνών:  για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του, δεν υπήρξε εβδομάδα που να μην επισκέφθηκε το Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης.

Στο περιοδικό Esquire, προπύργιο τότε της αποκαλούμενης «Νέας Δημοσιογραφίας», προσελήφθη το 1962 (είχε προηγηθεί η θητεία του στο διαφημιστικό τμήμα του δικτύου CBS) και παρέμεινε εκεί έως το 1972. Ο Λόις έγραψε επίσης διάφορα βιβλία.

Το ενδιαφέρον γι’ αυτόν αναζωπυρώθηκε χάρη στο τηλεοπτικό «Μad Men». Ο ίδιος, ωστόσο, είχε απορρίψει τη δημοφιλή σειρά (2007-2015) ως «σαπουνόπερα», της οποίας η σχέση με τις πραγματικές συνθήκες εργασίας σε μια διαφημιστική εταιρεία της δεκαετίας του ’60 ήταν επιδερμική. «Αλλωστε», είχε προσθέσει, «εγώ στα 30 μου ήμουν πιο όμορφος από τον Ντον Ντρέιπερ (σ.σ. το όνομα του κεντρικού ήρωα)».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News