Στη Λιβερία, το κοινωνικό στίγμα υπερνικά τη δικαιοσύνη. Σε πολλές περιπτώσεις οι βιαστές «τα βρίσκουν» με τις οικογένειες των ανήλικων θυμάτων τους, συχνά χωρίς την εμπλοκή των αρχών. Κάπως έτσι λίγοι είναι οι παιδόφιλοι εκείνοι που τιμωρούνται με ισόβια ποινή κάθειρξης που είναι και η ανώτατη ποινή για τους βιαστές. Το παρακάτω video είναι μέρος της εκστρατείας της UNICEF «Σταματήστε τη βία κατά των παιδιών» και το σενάριό του είναι βασισμένο στην αληθινή ιστορία μιας 10χρονης, θύμα βιασμού από άτομο του φιλικού περιβάλλοντος της οικογένειάς της. 

Και στην «πολιτισμένη» Ευρώπη, όμως, τα πράγματα δεν είναι αλλιώς. Αν σε ένα κράτος της Δυτικής Αφρικής, οι γονείς είναι εκείνοι που αποφασίζουν λάθος, έντρομοι μπροστά στο κοινωνικό στίγμα, στην Αγγλία αποφασίζουν… οι πολιτικοί. Λέγεται πως ο πρώην Υπουργός Εσωτερικών Leon Brittan υπήρξε ενήμερος για τη λειτουργία δικτύου παιδοφιλίας μέσα και γύρω στο Westminster. Πρόκειται για μια ιστορία που τοποθετείται στη δεκαετία του ’80 και που ακόμα παραμένει «σε αμφισβήτηση». Ο βουλευτής Simon Danczuk της εκλογικής περιφέρειας Rochdale επισημαίνει ότι η πολιτική είναι το τελευταίο καταφύγιο των αρνητών της σεξουαλικής κακοποίησης των παιδιών… η πολιτική υποφέρει από μια συνεχή άποψη ότι θα πρέπει να το κρύψουμε κάτω από το χαλί, ότι δεν πρέπει να μιλάμε γι’ αυτό, ότι δεν πρέπει να κατονομάζουμε ανθρώπους.

Μην ψάχνετε τη «διαφορά» στις δύο εικόνες. Άσχετα από το ποιος είναι αυτός που προστατεύει τον παιδόφιλο, παραμένει τόσο βασανιστικά ξεκάθαρος ο καμβάς με το βιασμένο και ανυπεράσπιστο παιδί στο φόντο… που η όραση εστιάζει εκεί και μόνο.

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News