(Η ιστορία που διάβασα στην «Guardian» αναφέρεται στα έργα επισκευής του σιδηροδρομικού δικτύου της νότιας Ουαλλίας, μεγάλο μέρος του οποίου καταστράφηκε από τις πρόσφατες πλημμύρες. Το αξιοζήλευτο σ΄ αυτή την ιστορία δεν ήταν τόσο ο οργανωμένος και μεθοδικός τρόπος επισκευής. Κυρίως, αυτό που πραγματικά ζήλεψα, ήταν οι μαρτυρίες των ανθρώπων, που εργάζονται νύχτα-μέρα στα εργοτάξια, και οι οποίοι δηλώνουν «ευτυχείς» για τη συμβολή τους σ' αυτό το έργο! Ιδού η ιστορία, η οποία γράφτηκε λίγες ώρες μετά το θάνατο του Μπομπ Κρόου, γενικού γραμματέα του συνδικάτου εργατών στον σιδηρόδρομο).

Το σιδηροδρομικό δίκτυο για την Κορνουάλη και το δυτικό Ντέβον είναι η καρδιά της τοπικής οικονομίας. Οι καταστροφές που προκάλεσαν οι καταιγίδες και οι πλημμύρες στους κυματοθραύστες, στα εδάφη των ακτών, αλλά και στα βουνά, αποσπώντας τις ράγες και καταστρέφοντας τις σιδηροτροχιές , αχρήστευσαν μεγάλα τμήματα του δικτύου με παρεπόμενες οικονομικές ζημιές μεγάλης αξίας. Μόνο το Πλύμουθ, σημειώνεται ενδεικτικά, χάνει κάπου 6 εκ. ευρώ τη μέρα, ενώ η αποκατάσταση της ζημιάς του δικτύου στην ακτή του Ντέβον υπολογίζεται σε 17.9 εκ. ευρώ.

Αυτή τη στιγμή, αναφέρεται στο δημοσίευμα, εργοτάξια αυτού του εύρους βρίσκονται μόνο στη Βραζιλία (για τα στάδια που θα φιλοξενήσουν το Παγκόσμιο Κύπελλο) και στη Βρετανία. Στην ακτή του Ντέβον βρίσκεται ένα απ΄αυτά -απασχολεί 1.000 εργάτες και μηχανικούς, που εργάζονται μέρα-νύχτα για να αποκαταστήσουν τη ζημιά ενός ρήγματος 100 μέτρων και πολλών άλλων μικρότερων ρωγμών, που άνοιξαν στον κυματοθραύστη, όπου βρίσκεται η κύρια σιδηροδρομική γραμμή που ενώνει το Λονδίνο με τη νοτιο-δυτική Βρετανία. Το έργο αποκατάστασης ξεκίνησε περίπου στα μέσα Φεβρουαρίου και η «νέα» γραμμή αναμένεται να δοθεί στο δίκτυο στις 4 Απριλίου.

Εκείνες τις μέρες των αλλεπάλληλων καταιγίδων, οι άνθρωποι είχαν ρίξει τεράστια κοντέινερς στη θάλασσα μπροστά από τον κυματοθραύστη, γεμισμένα με 70 τόνους από μπάζα το καθένα, ώστε να δημιουργηθεί μια δεύτερη γραμμή κυματοθραύστη και ίσως αυτό, σε συνδυασμό και με άλλα μέτρα, να προστάτευσε τελικά τα 7.500 σπίτια που βρίσκονται στην ακτή του Ντώλις.

Όταν κόπασε η καταιγίδα και οργανώθηκε το εργοτάξιο, στο τεράστιο ρήγμα στήθηκαν δύο πλαίσια από τσιμεντένια στηθαία ασφαλείας, στη συνέχεια αυτά ενισχύθηκαν με 5.000 τόνους σκυροδέματος κι έτσι αποκαταστάθηκε ο κυματοθραύστης, ώστε να γίνει τελικά εφικτή η αποκατάσταση της σιδηροτροχιάς.

Σε όλη τη χώρα, δήλωσαν εκπρόσωποι του βρετανικού ΟΣΕ, κάπου 300 τμήματα του δικτύου υπέστησαν ζημιές απ' τις πλημμύρες και τις κατολισθήσεις, και υπολογίζεται ότι η συνολική αποκατάσταση θα κοστίσει περί τα 204 εκ. ευρώ. Διότι η επισκευή δεν ήταν απλώς μπαλώματα, ήταν μια ολοκληρωμένη ανακατασκευή.

Σήμερα, σημειώνει το βρετανικό ΤΕΕ, «δεδομένου ότι οι ακραίες καιρικές συνθήκες είναι ολοένα και πιο συχνές, πρέπει να επανεξεταστεί η ενίσχυση της αντοχής των ευπαθών περιοχών» και επίσης να χαραχθούν εναλλακτικά δίκτυα. Ήδη, σημειώνεται, ο Εθνικός Οργανισμός Σιδηροδρόμων προτίθεται να συζητήσει άμεσα με την κυβέρνηση την επαναλειτουργία μιας γραμμής που θα διασχίζει την ενδοχώρα.

Για το τέλος σας άφησα αυτό που σας προανήγγειλα στην αρχή. Ο Λη που εργάζεται στο εργοτάξιο του Ντέβον, θυμάται ότι όταν έφτασε εκεί, το τοπίο θύμιζε «ταινίες καταστροφής, ήταν σαν πεδίο μάχης. Θα το θυμάμαι, και θα λέω ότι ήμουν κι εγώ εκεί και βοήθησα να φτιαχτεί και πάλι». Ο Κρις επίσης λέει ότι «αγάπησε» αυτή τη δουλειά, μολονότι στερήθηκε την οικογένειά του για ένα μήνα. «Ήταν ένα προνόμιο να δουλέψω σε μια γραμμή που φτιάχτηκε από έναν από τους μεγαλύτερους μηχανικούς όλων των χρόνων. Το έργο του Μπρούνελ κράτησε 150 χρόνια. Εμείς ελπίζουμε ότι το δικό μας θα κρατήσει άλλα 150…»
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News