Η Αίγυπτος ζει αυτές τις μέρες ένα παραλήρημα ενθουσιασμού και εθνικής υπερηφάνειας, με αφορμή τα εγκαίνια την Πέμπτη 6/8 της Νέας Διώρυγας του Σουέζ. Η ιστορία της Αιγύπτου είναι άρρηκτα συνδεδεμένη, εδώ και 146 χρόνια, με το μεγαλοφυές έργο που συνέλαβε και υλοποίησε ο Γάλλος μηχανικός Φερδινάνδος Ντε Λεσέπς (Ferdinand de Lesseps) και που συνέδεσε τη Μεσόγειο θάλασσα με την Ερυθρά εγκαινιάζοντας τον διάπλου προς τις βρετανικές κτήσεις στην Ινδία, αλλά και γενικότερα προς τα πετρέλαια της Μέσης Ανατολής και τις αγορές της Άπω Ανατολής. Η γαλλικών συμφερόντων εταιρία Compagnie du Canal de Suez είχε τη διοίκηση της διώρυγας ενώ οι Άγγλοι είχαν τη στρατιωτική της προστασία. Το 1952 ο Αιγύπτιος συνταγματάρχης Γκαμάλ Άμπτελ Νάσσερ (Gammal Abd-el Nasser) ανέτρεψε τον βασιλιά Φαρούκ της Αιγύπτου, και το 1956 προχώρησε στην εθνικοποίηση της Διώρυγας. Οι Αγγλογάλλοι με τη συνδρομή του Ισραήλ κήρυξαν τον πόλεμο στην Αίγυπτο (γνωστός ως πόλεμος της Διώρυγας του Σουέζ). Μετά το τέλος του πολέμου αυτού (και την ουσιαστική ήττα στα Ηνωμένα Έθνη των Αγγλογάλλων) η Διώρυγα επαναλειτουργεί υπό αιγυπτιακή διοίκηση. Στο μεταξύ, και λόγω της έντασης και της επικινδυνότητας της περιοχής, κατασκευάζονται για πρώτη φορά τα λεγόμενα Super Tankers των 100.000 (και αργότερα 200.000) τόνων, τα οποία αντί να περάσουν από το Σουέζ (από το οποίο δεν χωρούν, έτσι κι αλλιώς) περιπλέουν την αφρικανική ήπειρο από δυτικά και στη συνέχεια νότια προς τον δρόμο τους στη Μέση και την Άπω Ανατολή για την τροφοδοσία της Ευρώπης με πετρέλαιο. Ο ιδιοφυής Αρ. Ωνάσης, ήταν από τους πρωτεργάτες στη ναυπήγηση αυτών των σούπερ-πλοίων για την παράκαμψη της διώρυγας, η οποία συνέχισε βέβαια να υπάρχει και να λειτουργεί σε υποτονικότερους, όμως, ρυθμούς.

Είχα την τύχη να ζήσω τα πρώτα δώδεκα χρόνια της ζωής μου στον ευλογημένο αυτόν τόπο, στο Πόρτ Τεουφίκ (Port Tewfik), ακριβώς στο στόμιο εξόδου της διώρυγας (το κανάλι όπως το λέγαμε) στην Ερυθρά θάλασσα. Το σπίτι μας ούτε σαράντα μέτρα από την κοίτη της διώρυγας. Μικρή πόλη, αυτό που οι πολεοδόμοι ονομάζουν company city. Όλες της οι δραστηριότητες ουσιαστικά γύρω από τη διώρυγα. Τα γραφεία της Εταιρείας, οι πιλότοι (στην πλειοψηφία τους Έλληνες), οι ασφαλιστικές εταιρείες και εταιρείες τροφοδοσίας των πλοίων (ship chandlers companies), οι εργάτες, εργοδηγοί και μηχανικοί της Εταιρείας (και εδώ πολλοί Έλληνες). Ξαναγύρισα για πρώτη φορά το 1995, μετά από 35 χρόνια. Άλλες δύο φορές στις αρχές του 2000. Σημάδια ερήμωσης.

Τώρα όμως όλα αυτά θα αλλάξουν. Η Νέα Διώρυγα του Σουέζ κόστισε 8 δισ. δολάρια και ολοκληρώθηκε μέσα σε ένα έτος. Υπολογίζεται πως ο νέος παράλληλος δίαυλος των 72 km θα διπλασιάσει την ταχύτητα του διάπλου, και θα τριπλασιάσει τα έσοδα από τον διάπλου της διώρυγας σε 13 δισ. δολάρια μέχρι το 2023 (κλικ εδώ και εδώ).

Τα σχέδια για μαζικές διεθνείς βιομηχανικές εγκαταστάσεις στην περιοχή, πιστεύεται πως θα προσελκύσουν ξένα κεφάλαια με δραστηριότητες που θα φτάσουν να συνεισφέρουν στο ένα τρίτο του ΑΕΠ της χώρας. Το τεράστιο αυτό έργο χρηματοδοτήθηκε εξ ολοκλήρου από τον αιγυπτιακό λαό, ο οποίος το χρηματοδότησε αγοράζοντας κουπόνια, ανάλογα με τις δυνατότητές του ο καθένας, εξού και ο ενθουσιασμός και το απόλυτο αίσθημα «ιδιοκτησίας» (λέξη της μόδας) του έργου από τους Αιγύπτιους. Στις τελετές για τα εγκαίνια θα παραστεί και ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει και παράσταση της Αΐντα του Βέρντι, όπως ακριβώς έγινε και στα πρώτα εγκαίνια της Διώρυγας τον περασμένο αιώνα!

Αυτά είναι τα «καλά» νέα. Τα «κακά» νέα είναι πως με τη μαζική εκβιομηχάνιση της περιοχής θα χαθεί αυτό το μοναδικό στον κόσμο και υπέροχο θέαμα με τον καταγάλανο φωτεινό ουρανό και την κίτρινη έρημο από κάτω που γνώρισα όταν ήμουν παιδί… Θα υπάρξουν και άλλες ευρύτερες περιβαλλοντικές επιπτώσεις, στις οποίες θα αναφερθώ σε άλλη ευκαιρία. 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News