Γιατί δηλαδή; Ο Ρόναλντ Ρίγκαν ήταν καλύτερος. Σίγουρα όχι. Δεν συζητάμε για τον Ντόναλντ Τραμπ που παραπέμπει ευθέως πλέον στους τρελούς αυτοκράτορες που έκαιγαν τη Ρώμη και τελικά τη βύθισαν στο μαύρο σκοτάδι. Και όχι ότι μας αρέσει που διάφοροι καλλιτέχνες και αθλητές βγαίνουν στην πολιτική από το πουθενά και ψηφίζονται λόγω αναγνωρισιμότητας, αλλά ο Τζορτζ Κλούνεϊ μάλλον πραγματικά αξίζει και γενικότερα αφήνει μία αίσθηση ότι το δουλεύει μεθοδικά το πράγμα προς την υποψηφιότητα. Παραθέτουμε 10 λόγους για τους οποίους πιστεύουμε πως ο Τζορτζ Κλούνεϊ διαθέτει θετικό πολιτικό προφίλ.

1. Εχει δουλέψει στη ζωή του πολύ. Κανείς δηλαδή δεν θα μπορούσε να του προσάψει την έλλειψη εμπειρίας στην αληθινή ζωή του βιοπαλαιστή. Ξεκίνησε από πωλητής παπουτσιών και κόφτης καπνών και κατέληξε με δύο Οσκαρ, Bραβείο της Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου και Χρυσή Σφαίρα.

2. Εχει υπάρξει πρωταθλητής στο μπέιζμπολ. Παραλίγο δε να ασχοληθεί επαγγελματικά με αυτό.

3. Εχει μακρινή συγγένεια με τον Αβραάμ Λίνκολν. Πολλές γενιές πίσω, η τρίτη προγιαγιά του ήταν ετεροθαλής αδελφή της μητέρας του Λίνκολν.

4. Εχει γοητευτικό παρουσιαστικό και αρέσει σε όλους, άντρες και γυναίκες, με διαφορετικό τρόπο. Οι άντρες τον θεωρούν ωραίο τύπο, σοβαρό, με χιούμορ και πάντα συνοδευόμενο από ωραίες γυναίκες. Οι γυναίκες πολύ απλά τον ονειρεύονται για το εαυτό τους.

5. Εχει παντρευτεί τη σωστή γυναίκα. Η Αμάλ Αλαμουντίν είναι όμορφη (αρέσει σε άντρες και γυναίκες), είναι μορφωμένη (μην ξεχνάμε ότι ο Κλούνεϊ δεν έχει πτυχίο – σπούδασε δημοσιογραφία αλλά τα παράτησε), είναι σκληρά εργαζόμενη ως μεγαλοδικηγόρος σε μεγάλες υποθέσεις όπως το αρμενικό ζήτημα προσφάτως. Επίσης είναι πάμπλουτη, από πολύ ισχυρή οικογένεια  που υπήρξε πολιτικοποιημένη. Μαζί με όλα αυτά είναι και απίστευτα καλοντυμένη, οπότε οι φωτογραφίες της μπαίνουν πάντα μεγάλες σε όλα τα έντυπα και τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης.

6. Ενα άλλο θετικό χαρακτηριστικό του Τζορτζ Κλούνεϊ είναι ότι έχει χιούμορ. Χιούμορ πολύ, πηγαίο και πάντα καλόκαρδο. Και αυτοσαρκάζεται με κάθε ευκαιρία. Δεν θα ξεχάσω αυτό που είχε πει σε μια συνέντευξή του παλιότερα για το παρουσιαστικό του: «Εγώ πάντα έδειχνα μεγάλος. Οσο κι αν προσπαθούσα να διατηρούμαι σε καλή κατάσταση σωματικά. Αλλοι δείχνουν μικρότεροι. Ο Μπραντ Πιτ για παράδειγμα είναι μόνο δύο χρόνια μικρότερός μου. Ε, κοιτάξτε πώς δείχνει εκείνος και κοιτάξτε και πώς είμαι εγώ… Είναι άδικο ή δεν είναι;»

7. Εχει βγάλει πολλά λεφτά δουλεύοντας, κάνει καλή ζωή αλλά δεν το διατυμπανίζει κιόλας. Από την άλλη χρηματοδοτεί με ίδια κεφάλαια κινηματογραφικές παραγωγές ταινιών που θα ήθελε να γυρίσει είτε ως σκηνοθέτης είτε θα ήθελε να παίξει σε αυτές ως ηθοποιός. Αυτό σημαίνει ότι πέρα από πλούσιος και επιτυχημένος ηθοποιός είναι και καλλιτέχνης.

8. Αν παρακολουθήσει κανείς τη φιλμογραφία του, θα δει ότι είναι κατάλληλη για το βιογραφικό ενός μελλοντικού προέδρου. Από τα σίριαλ που είχαν κάποια ποιότητα πέρασε στις αστυνομικές και τις αντιπολεμικές ταινίες, έκανε και κωμωδίες, έπαιξε και τον καλό πατέρα, δεν έχει παίξει σε ταινίες με πολύ γυμνό ή σε πορνοταινίες. Αντιθέτως έχει γυρίσει πολιτικά ντοκιμαντέρ που τα χρηματοδότησε ο ίδιος – θυμηθείτε εκείνο που γύρισε με τον έγκριτο δημοσιογράφο και πρώην τηλεοπτικό παρουσιαστή πατέρα του, στο Τσαντ και στο Σουδάν, για τους πρόσφυγες της κρίσης του Νταρφούρ. Ο δρόμος λοιπόν της φιλμογραφίας είναι σωστά στρωμένος, αν τον δει κανείς από τη σκοπιά της πολιτικής επικοινωνίας.

9. Και πρακτικά όμως εδώ και χρόνια εμπλέκεται σοβαρά με την πολιτική άμεσα ή έμμεσα και παίζει το παιχνίδι του πολιτικού μάρκετινγκ στα δάχτυλα. Για παράδειγμα βοήθησε τον Ομπάμα (2008, 2012) και την Κλίντον (2016) με τραπεζώματα στο σπίτι του να συγκεντρώσουν λεφτά για την εκστρατεία τους, αλλά προσφάτως, όταν συγκέντρωσε για τη Χίλαρι ένα ιλιγγιώδες ποσό έκανε και δηλώσεις προβληματισμού για να κρατήσει τις ισορροπίες. Ετσι κέρδισε ακόμα και τον αντίπαλο της τελευταίας για το χρίσμα, τον Μπέρνι Σάντερς, ο οποίος δήλωσε ότι «είναι τραγικό να αγοράζεις τις εκλογές» αλλά παρόλα αυτά ξεκαθάρισε ότι η στάση του Κλούνεϊ σ΄αυτό το θέμα είναι «ακέραιη και τίμια».

10. Από την άλλη τόσο ο ίδιος ο Κλούνεϊ όσο και η Αμάλ πρόσφατα ασχολήθηκαν και με το προσφυγικό πρόβλημα στην Ευρώπη. Τον περασμένο Απρίλιο επισκέφθηκαν το Βερολίνο, πήγαν σε κέντρα φιλοξενίας προσφύγων και εν συνεχεία τους δέχτηκε η Αγγελα Μέρκελ αυτοπροσώπως για να λάβει τα συγχαρητήριά τους.

Πάντως ο Τζορτζ Κλούνεϊ έχει κάνει και μία πραγματικά σοβαρή δήλωση το 2003, για τον πόλεμο στο Ιράκ στην οποία βγήκε αληθινός: «Δεν μπορείς να χτυπήσεις τον εχθρό σου με πολέμους τώρα πια, διότι έτσι απλώς σχηματίζεις μια ολόκληρη γενιά από ανθρώπους απελπισμένους και διψασμένους για εκδίκηση. Οι εχθροί μας θα παγιδεύουν αυτοκίνητα με εκρηκτικά και θα κάνουν επιθέσεις αυτοκτονίας διότι απλά δεν έχουν άλλο τρόπο να αμυνθούν».

10. Εχει να παρουσιάσει σοβαρή ανθρωπιστική δράση. Πέρα από το ντοκιμαντέρ που γύρισε με τον πατέρα του για το Νταρφούρ, 2008 πήγε στο Τσαντ με τον Μπραντ Πιτ και τον Ματ Ντέιμον για να βοηθήσουν τα θύματα της θηριωδίας. Τον προηγούμενο χρόνο μάλιστα είχε στείλει και ανοιχτή επιστολή στην Ανγκελα Μέρκελ στην οποία καλούσε την Ευρωπαϊκή Ενωση να ασχοληθεί με το πρόβλημα στο Σουδάν. Επιπλέον έχει συζητήσει με τον Μπαράκ Ομπάμα στον Λευκό Οίκο για το θέμα αλλά έχει κάνει έκκληση και στα Ηνωμένα Εθνη να ασχοληθούν με τα θύματα στο Νταρφούρ.

Από την άλλη, το 2010 οργάνωσε τηλεμαραθώνιο για τα θύματα του σεισμού στην Αϊτή. Αλλά και το 2012 έπαιξε σε ταινία μικρού μήκους μαζί με τον Μάρτιν Σιν και τον Μπραντ Πιτ υπέρ των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων στον γάμο. Μέχρι και με τα Γλυπτά του Παρθενώνα έχει ασχοληθεί, όπως ασφαλώς θα θυμάστε, καθώς πήρε θέση ώστε να γυρίσουν πίσω στο Μουσείο της Ακρόπολης. Δεν μπορείτε να πείτε… είναι αξιοθαύμαστος!

Ενα μόνο προβληματάκι έχει ο ωραίος Τζορτζ, σε περίπτωση που το αποφασίσει να βάλει κάποια στιγμή υποψηφιότητα: δεν έχει παιδί ενώ όλοι όσοι έχουν εκλεγεί πρόεδροι στις ΗΠΑ μέχρι τώρα είχαν τουλάχιστον από ένα. Αλλά πάλι πρώτον ποτέ δεν είναι αργά να αποκτήσει (έστω με υιοθεσία) και δεύτερον για όλα υπάρχει μια πρώτη φορά. Στο κάτω κάτω, ο Μπαράκ Ομπάμα είναι μαύρος. Ποιος θα το φανταζόταν όταν μπαίναμε στη νέα χιλιετία ότι οι ΗΠΑ, με τόσο ρατσισμό, θα εξέλεγαν πρόεδρο που δεν θα ήταν λευκός;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News