Δεν έχει καλά-καλά περάσει ένας μήνας, που αναρωτιόμουν κατά πόσο οι Τζιχαντιστές απειλούν τη Δύση ή αν στρέφονται αποκλειστικά κατά άλλων αραβικών πληθυσμών, όπως οι μουσουλμάνοι σιίτες, οι Γιαζίντες και οι χριστιανικές μειονότητες του αραβικού κόσμου, ιδιαίτερα του Ιράκ. Την απάντηση την έδωσαν οι ίδιοι οι Τζιχαντιστές αποκεφαλίζοντας, και βιντεοσκοπώντας την εκτέλεση, στις 20 Αυγούστου, του Αμερικανού δημοσιογράφου Τζέιμς Φόλεϊ, και στη συνέχεια στις 2 Σεπτεμβρίου αυτήν του, επίσης Ααμερικανού δημοσιογράφου, Στίβεν Σότλοφ. Το κακό τρίτωσε πολύ πρόσφατα, στις 14 Σεπτεμβρίου, με τον αποκεφαλισμό-βιντεοσκόπηση του Βρετανού υπηκόου Ντέιβιντ Χέινς που δραστηριοποιείτο από το 1999 σε ανθρωπιστικά έργα στη Συρία και συνελήφθη από τους Τζιχαντιστές το 2013. 

Ήδη, οι δύο πρώτες εκτελέσεις προκάλεσαν την άμεση αντίδραση των ΗΠΑ, οι οποίες εξήγγειλαν τη δημιουργία ενός ευρύτερου συνασπισμού αραβικών και ευρωπαϊκών χωρών για την καταπολέμηση την Τζιχαντιστών και του Ισλαμικού Κράτους (ΙΚ), τόσο στο Ιράκ όσο και στη Συρία. Τις λεπτομέρειες της δράσης των ΗΠΑ κατά του ΙΚ ανακοίνωσε ο πρόεδρος Ομπάμα σε διάγγελμά του την περασμένη Πέμπτη. Στη συμμαχία αποκρίθηκαν θετικά η Σαουδική Αραβία, το Μπαχρέιν, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Κουβέιτ, το Κατάρ, το Ομάν, η Αίγυπτος, το Ιράκ, η Ιορδανία, και ο Λίβανος, ενώ από την Ευρώπη, η Βρετανία, η Γαλλία, η Γερμανία, η Ιταλία, η Πολωνία, η Δανία, η Ελλάδα, η Αυστραλία και ο Καναδάς. Η Τουρκία, ενώ είναι βέβαιη η συμμετοχή της, δεν την ανακοίνωσε επίσημα λόγω των 49 Τούρκων υπηκόων που είναι αιχμάλωτοι των Τζιχαντιστών στο Ιράκ.

Ο κύβος λοιπόν ερρίφθη. Και όχι μόνο ερρίφθη, αλλά τρέχει και με ταχύτητα. Ο γάλλος πρόεδρος Ολάντ, σε μία απρόσμενη κίνηση συγκάλεσε, τη Δευτέρα 15/9, στο Παρίσι, διάσκεψη Γαλλίας-Ιράκ με τη συμμετοχή τριάντα χωρών και θέμα τον συντονισμό της δράσης κατά του ΙΚ. Η κίνηση αυτή του Ολάντ έχει στόχο να δηλώσει ένα έντονο «παρών» της Γαλλίας, η οποία παραδοσιακά έχει συμφέροντα στη Συρία και τον Λίβανο, να «βραχυκυκλώσει» ενδεχομένως τη Βρετανία και τον Βρετανό πρωθυπουργό Ντέιβιντ Κάμερον (το παραδοσιακό έτερον ήμισυ των ΗΠΑ), σε μια περίοδο που το δημοψήφισμα της Σκωτίας τον κρατά απασχολημένο, και να εμφανιστεί ως ηγέτης-σύμμαχος των ΗΠΑ στα πλαίσια της Ε.Ε., και τέλος να αυξήσει τη δημοτικότητά του στη Γαλλία που βρίσκεται αυτήν την περίοδο στο ναδίρ.

Όσοι πιστοί προσέλθετε, λοιπόν! Και είναι πολλοί αυτοί που προσέρχονται, ο καθένας για τους δικούς του βέβαια λόγους και συμφέροντα. Ετερόκλητοι λόγοι και συμφέροντα. Η συμμαχία, θυμίζει έντονα λυκοφιλία. Το ΙΚ και οι Τζιχαντιστές φάνηκαν στην αρχή να κηρύττουν έναν καθαρά ενδομουσουλμανικό θρησκευτικό πόλεμο εναντίον των σιιτών της Συρίας και του Ιράκ. Όμως, πολύ γρήγορα, η υπόθεση εκτροχιάστηκε και σήμερα έχουμε πόλεμο των Τζιχαντιστών κατά της Δύσης, και πόλεμο της Δύσης κατά του ΙΚ. Έχουμε τη σουνιτική Σαουδική Αραβία (πολλοί θεωρούν πως η Σ.Α. είναι η επόμενη χώρα του αραβικού κόσμου που απειλείται με διάλυση) να στρέφεται εναντίον των σουνιτών του ΙΚ, το σιιτικό Ιράν να κρατά αποστάσεις, τις ΗΠΑ να συμπλέουν και να ενισχύουν στρατιωτικά τους Κούρδους του Ιράκ (τους οποίους επίσημα χαρακτηρίζουν «τρομοκράτες»), τους Γάλλους να θέλουν να παίξουν και πάλι ρόλο στη Συρία (με τους 200.000 νεκρούς στον εμφύλιο) και στον Λίβανο (το παλιό προτεκτοράτο τους), τους Κούρδους να θεωρείται βέβαιο ότι θα ζητήσουν την ίδρυση δικού τους ανεξάρτητου κράτους ως αντάλλαγμα για τις «υπηρεσίες» τους, το Ιράκ (τεχνητό δημιούργημα των Βρετανών, θυμηθείτε τον Λώρενς της Αραβίας) να απειλείται με διάλυση, και πάει λέγοντας…

Με την, κατά τη γνώμη μου, δεδομένη αποτυχία και αυτού του εγχειρήματος, όπως και τα προηγούμενα (Αφγανιστάν, Ιράκ), πιστεύω πως οδηγούμαστε σε γενικότερη ανάφλεξη της Μέσης Ανατολής και σε επαναχάραξη του χάρτη της (τον οποίο δημιούργησαν οι Βρετανοί, και δευτερευόντως οι Γάλλοι, μετά την πτώση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας). 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News