Στη γειτονιά των παιδικών μου χρόνων ζούσε η κυρία Μπέμπα που τότε πρέπει να ήταν γύρω στα 70. Δεν μάθαμε ποτέ το πραγματικό της όνομα, παρά μόνον την ιστορία γύρω από τη μη χρήση του. Βαπτίστηκε στα χρόνια που το όνομα αποφάσιζε ο νονός. Στους γονείς της δεν άρεσε και έτσι έμεινε να τη φωνάζουν Μπέμπα. Συχνά σκέφτομαι ότι αν η κυρία Μπέμπα είχε σπουδάσει ή εργαζόταν, μοιραία θα αναγκαζόταν να χρησιμοποιεί το όνομά της. Τίποτα απ’ τα δύο όμως δεν έγινε. Ενας γάμος μόνο με κάποιον που «Μπέμπα» τη γνώρισε, «Μπέμπα» την αγάπησε και την παντρεύτηκε.

Στην Ελλάδα κρατάμε τις παραδόσεις. Οταν ένα μωρό έρχεται, συνήθως παίρνει το όνομα του παππού ή της γιαγιάς και μάλιστα με σειρά προτεραιότητας, αφού προηγούνται οι γονείς του πατέρα. Ακόμα όμως και οι επαναστάτες γονείς, που δεν τηρούν τις οικογενειακές παραδόσεις, στερούνται έμπνευσης αφού εννιά στους δέκα επιλέγουν ονόματα όπως: Αλέξανδρος, Μελίνα κ.ά. Αλλού στον κόσμο και συγκεκριμένα στις ΗΠΑ αυτό δείχνει να αλλάζει, καθώς η τάση λέει ότι δεν αρκεί κανείς να είναι μοναδικός αλλά να ονομάζεται κιόλας. Σύμφωνα με έρευνα του BabyCenter.com για τα ονόματα που περισσότερο επιλέχθηκαν το 2015 (Σοφία και Τζάκσον ήταν τα επικρατέστερα για τα κορίτσια και τα αγόρια αντίστοιχα), περισσότεροι από τους μισούς γονείς που πήραν μέρος στη σχετική ψηφοφορία, προτιμούν ασυνήθιστα ονόματα. Η τάση αυτή μάλιστα δείχνει άνοδο 10% από το 2013. Ερευνητές λένε ότι το ποσοστό θα ανέβει κι άλλο μια και η ανοματοδοσία συνδέεται πια στενά με τη ναρκισσιστική ανάγκη της διαφοροποίησης, με τους γονείς να επιλέγουν ξεχωριστά ονόματα όπως: Messiah (Μεσσίας), Princess (Πριγκίπισσα) και άλλα παρόμοια. Οι άνθρωποι, μάλιστα, με υψηλότερο κοινωνικό στάτους είναι εκείνοι που περισσότερο εκδηλώνουν αυτήν την ανάγκη για μοναδικότητα.

Οι περισσότεροι άνθρωποι, ωστόσο, είναι υποσυνείδητα περισσότερο εξοικειωμένοι με τα κοινά ονόματα. Κάπως έτσι συχνά τα πολύ ιδιαίτερα ονόματα, συσχετίζονται με τα χαμηλότερα επίπεδα της κοινωνικής προσαρμογής. Από την άλλη μεριά, πάλι, άνθρωποι με ονόματα που μοιάζουν να προέρχονται από τις χαμηλότερες κοινωνικοοικονομικές τάξεις ή μειονότητες συχνά είναι θύματα διακρίσεων. Οπως μάλιστα σημειώνει το ozy.com, οι αιτούντες εργασία το όνομα των οποίων παραπέμπει σε μαύρο, δύσκολα δέχονται μια κλήση από τον εργοδότη στον οποίο απευθύνθηκαν.

Μια άλλη τάση θέλει τους γονείς να επιλέγουν ονόματα ουδέτερα στο φύλο. Σύμφωνα με το Nameberry, ονόματα όπως Σάσα, Ρέμι, Ρόρι, Εντεν προτιμούνται και για αγόρια και για κορίτσια. Η ηθοποιός Μπλέικ Λάιβλι, για παράδειγμα, βάφτισε την κόρη της Τζέιμς. Ισως η επιλογή αυτή των γονιών δείχνει την τάση να σπάσουν τις νόρμες και μαζί να στηρίξουν τη διαφορετικότητα στο σύνολό της. Και στην Ευρώπη ωστόσο η τάση δείχνει να αλλάζει, με τους Γάλλους να επιλέγουν βρετανικά ονόματα όπως Εμμα, Τζέιντ, Αρθουρ και Τομ ή τους Ολλανδούς να επιλέγουν ονόματα γαλλικά όπως Φλερ και Ολιβιέ. Εκείνο που σίγουρα δεν αναμένεται είναι οι γονείς να υιοθετούν ονόματα πολιτικών όπως Ντόναλντ, Χίλαρι, Τεντ κ.ά. Κάτι που φυσικά δεν συνέβη -αν και αναμενόταν- κατά την πρώτη εκλογή του Μπάρακ Ομπάμα.

Και καθώς οι εμπνεύσεις εξαντλούνται με τους φτωχούς να δανείζονται ονόματα που πρώτοι φόρεσαν οι πλούσιοι… νέες εμπνεύσεις και τρελά ονόματα αναζητούνται για να κάνουν τη διαφορά. Αρκετοί το 2015 εμπνεύστηκαν από διασημότητες του youtube, άλλοι από ήρωες των video games, κάποιοι λίγοι από τα φίλτρα του Instagram! Ο,τι να΄ναι… Η Γκουίνεθ Πάλτροου ονόμασε την κόρη της Apple, ενώ η Κιμ Καρντάσιαν μετά τη βάφτιση της κόρη της North West, ονόμασε τον νεογέννητο γιο της Saint West. Ας έχουν τουλάχιστον καλό προσανατολισμό…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News