Ο ISIS φαίνεται να είναι  διαβασμένος και έξυπνος στη χρήση της τραυματικής ιστορίας της Γαλλίας έναντι των άλλων λαών. Αν ξεφύγουμε από την απλοϊκή ιδέα ότι δολοφόνοι χτύπησαν τυχαία «κάπου» στο Παρίσι, κάπου όπου υπήρχαν «τραπεζάκια έξω» και αίθουσες συναυλιών, αν θελήσουμε να δούμε τη σημειολογία των τόπων που επέλεξαν,  θα διαπιστώσουμε τις έντονες ιστορικές και συναισθηματικές αναφορές.

Νομίζω ότι είναι άσκοπο να μακρηγορήσω στη σημασία του χτυπήματος γύρω από την πλατεία République. H απόδοση στα ελληνικά ως πλατεία της Δημοκρατίας, δεν αποδίδει το νόημα γιατί η République είναι συγκεκριμένη μορφή αστικού δημοκρατικού κράτους και αυτό θέλουν να δείξουν ότι θέλουν να καταλύσουν. Η επίθεση επίσης στο Βataclan είναι εύκολα αναγνώσιμη γιατί, πλην της μεγάλης συγκέντρωσης θεατών-θυμάτων, ο χώρος αντιπροσωπεύει χαρά, διασκέδαση και ένα κάποιο «διονυσιασμό» ελευθερίας έκφρασης που συχνά προκύπτει κατά τις ροκ συναυλίες. Το να νιώσει το άτομο ελεύθερο έξω από τα σχήματα, τους είναι αδιανόητο. Κάθε συνθήκη μη θρησκευτικού εκστασιασμού πρέπει να καταλυθεί.

Για όσους ξέρουν το Παρίσι και την εξέλιξη των διαμερισμάτων του, η επιλογή του 10ΟΥ και του 11ου διαμερίσματος είναι ύψιστης συμβολικής σημασίας. Είχα επιλέξει να δουλέψω στον Δημόσιο Ψυχιατρικό Τομέα αυτών των περιοχών τα χρόνια ’77-’86 και τότε η περιοχή, εκτός από τις κεντρικές λεωφόρους, κατοικείτο από φτωχούς ανθρώπους κατά πλειοψηφία Άραβες. Ο δήμος δεν επισκεύαζε σχεδόν τίποτε στην περιοχή. Υπήρχε σχέδιο να υποχρεωθούν οι κάτοικοι να μετακινηθούν εκτός Παρισιού, στους πτωχούς δήμους βόρεια του Παρισιού, όπως το Σαιντ-Ντενί και πιο συγκεκριμένα στις λεγόμενες Cités, τεράστια συγκροτήματα «εργατικών κατοικιών» στο «πουθενά», όπου η τεράστια συγκέντρωση, ο αναλφαβητισμός και η μαζική ανεργία έθρεψαν τη διακίνηση ναρκωτικών, όπλων, πορνείας και βίαιου ισλαμικού φονταμενταλισμού. Το 10Ο και το 11ο ανακαινίστηκαν και δόθηκαν για κατοικία και διασκέδαση στους ΒΟ-ΒΟ, συντόμευση του Βοurgeois-Bohem, όπως αποκαλούν τη νέα ευκατάστατη αστική τάξη. Το χτύπημα εκεί ανακαλεί τα προδομένα όνειρα της πρώτης, κυρίως από τις γαλλόφωνες αραβικές χώρες, μετανάστευσης, το ενεργό μίσος για τον αποκλεισμό «από τη ζωή», την απόγνωση από την εξορία dead-end,  στο γκέτο των Cités.

Όμως νομίζω ότι το μεγαλύτερης σημασιολογικής αξίας είναι το χτύπημα στην οδό Σαρόν (Charonne) γιατί αυτό ανακαλεί μνήμες από τη δολοφονία Αράβων που διαδήλωναν ειρηνικά. Συνοπτικά για όσους δεν γνωρίζουν, στις 17 Οκτωβρίου 1961, το γαλλικό σκέλος του FNL, του Μετώπου για την Εθνική Απελευθέρωση της Αλγερίας, είχε οργανώσει ειρηνική και άοπλη νυχτερινή διαδήλωση στο μετρό Σαρόν για την υποστήριξη του αγώνα στην Αλγερία. Η αστυνομία χτύπησε αλύπητα: οι τραυματισμένοι υπήρξαν εκατοντάδες, οι νεκροί πολλές δεκάδες και ο αριθμός τους έμεινε για πάντα άγνωστος.

Θα χρειασθεί να περάσουν ολόκληρα 51 χρόνια μέχρι ο τωρινός Πρόεδρος της Γαλλίας να αναγνωρίζει ως λάθος τη «σφαγή του μετρό Σαρόν», όπως έχει καταγραφεί στην ιστορία το γεγονότος. Αυτή την επώδυνη μνήμη θέλει η πράξη του ISIS να ενεργοποιήσει, προσφέροντας τη σφαγή των Γάλλων ως αντιστάθμισμα της τότε σφαγής, και να σφραγίσει με αίμα «εκδίκησης» τον «δίκαιο», κατ’ αυτούς, απελευθερωτικό τους αγώνα. Αναμοχλεύοντας έτσι πάθη στο εσωτερικό της γαλλικής κοινωνίας ελπίζουν να αναπτύξουν μέσα της ένα κίνημα καταπίεσης της μουσουλμανικής μειονότητας από το οποίο προσδοκούν να κερδίσουν πολλά. 

Και ίσως το πετύχουν! Γι’ αυτό τα κοινωνικά και ιστορικά τραύματα πρέπει να αναγνωρίζονται εγκαίρως και να επιχειρείται η Εθνική Συμφιλίωση. Σ’ αυτό, ολόκληρη η Ευρώπη έχει τραγικά καθυστερήσει.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News