ΗΠΑ, Γαλλία και Γερμανία συνυπέγραψαν την Πέμπτη, μαζί με την Βρετανία, μια κοινή δήλωση όσον αφορά την επίθεση που δέχτηκε στο Σόλσμπερι ο πρώην διπλός πράκτορας από τη Ρωσία Σεργκέι Σκριπάλ, επιρρίπτοντας με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο την ευθύνη στη Ρωσία.

Η Δύση, οπότε, στρέφεται σύσσωμη κατά του Βλαντίμιρ Πούτιν και του Κρεμλίνου. Κάποιοι, ωστόσο, έχουν διαφορετική άποψη όσον αφορά την ευθύνη που μπορεί να φέρει ο ο ρώσος πρόεδρος. Διαμετρικά αντίθετη.

«Μα ποιοι Ρώσοι! Θυμάστε τον Δρ. Νο του Τζέιμς Μποντ; Ήταν ένας διαβολικός δρ. Νο αυτός που έκανε τη δουλειά. Αυτός ο Σκριπάλ ήταν ασήμαντος. Συνταξιοδοτήθηκε πριν από 14 χρόνια, δίδασκε Ιστορία της Κατασκοπίας. Ο Πούτιν είναι πολύ έξυπνος, δεν είχε κανένα συμφέρον να τον βγάλει από τη μέση. Αυτό μπορεί να το πιστεύει μόνον η Τερέζα Μέι, αυτή η χυδαία Αγγλίδα που νομίζει ότι είναι ο Τσόρτσιλ, που ξεπερνάει τον Τραμπ σε υπεροψία και ξεχνάει τι έκαναν οι Σοβιετικοί για να βοηθήσουν τους πατεράδες της!», δηλώνει με περίσια σιγουριά στον απεσταλμένο της Corriere della Sera στη Μόσχα ο αμφιλεγόμενος  ρώσος συγγραφέας Έντουαρντ Λιμόνοφ.

Σύμφωνα με τον άνθρωπο που έχει υπάρξει ποιητής και πολιτικός, μπολσεβίκος, εθνικιστής και ακροδεξιός, πλέι μπόι και ομοφυλόφιλος, πανκ στη Νέα Υόρκη, μέλος των λογοτεχνικών σαλονιών του Παρισιού αλλά και εθελοντής μαχητής στα Βαλκάνια εν μέσω του γιουγκοσλαβικού πολέμου, «όλα αυτά με τις δηλητηριάσεις αποτελούν μια κωμωδία. Ένα πόλεμο λέξεων».

Ο κατά κόσμον Έντουαρντ Βενιαμίνοβιτς Σαβένκο υπήρξε επίσης ένας από τους πιο σφοδρούς επικριτές του Βλαντίμιρ Πούτιν, καταλήγοντας, μάλιστα και στη φυλακή, με την κατηγορία της τρομοκρατίας και της απόπειρας πραξικοπήματος. Το 2014, ωστόσο, τάχθηκε ανοιχτά υπέρ του ρώσου προέδρου εξαιτίας των γεγονότων που σημειώθηκαν στην ανατολική Ουκρανία. Αυτό δεν σημαίνει ότι την Κυριακή ο Λιμόνοφ θα πάει να ψηφίσει για την εκλογή του νέου προέδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας.

Δεν θα πάει γιατί στη Ρωσία «οι εκλογές αποτελούν εδώ και καιρό μια παρωδία. Το 2007 απαγόρευσαν τη συμμετοχή στο κόμμα μου (Εθνικό Μπολσεβικικό Κόμμα). Το 1992, εγώ υποστήριζα ήδη ότι έπρεπε να πολεμήσουμε για την Κριμαία και το Ντονμπάς. Ο Πούτιν μου έκλεψε τις ιδέες και καρπώθηκε τα αποτελέσματα. Κανόνισε η ημέρα των εκλογών να συμπέσει με την τέταρτη επέτειο από την απόσχιση της Κριμαίας και δεν μου λέει ένα ευχαριστώ. Πρέπει να παραιτηθούμε, μας προσφέρουν ένα μενού που έχουν γράψει οι ίδιοι και ο Πούτιν μαγειρεύει όλα τα πιάτα», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Λιμόνοφ.

Υποστηρίζει, ωστόσο, ότι δεν είναι ο  ρώσος πρόεδρος αυτός που κινεί τα νήματα. «Εσείς οι Ευρωπαίοι έχετε εμμονή με τον Πούτιν, θεωρείται πως είναι η κινητήρια δύναμη των πάντων. Η Ρωσία κυβερνάται από 30 οικογένειες, από το 1% που κατέχει το 74% του πλούτου. Χειρότερα και από την Ινδία. Ο Πούτιν είναι μόνον ο ευφυής εκπρόσωπός τους, ένας από τους πύργους του Κρεμλίνου. Δεν διοικεί την παράγκα. Έχει αφεντικά και ένα από αυτά ονομάζεται Μικαΐλ Φρίντμαν, ιδρυτής του (ρωσικού πολυεθνικού ομίλου) Alfa Group».

Όσον αφορά τους πολιτικούς αντιπάλους του προέδρου της Ρωσίας «είναι όλοι τελειωμένοι. Ο Ναβάλνι είναι κάποιος που υπήρξε μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Aeroflot με συστάσεις από τον τραπεζίτη Λεμπέντεφ. Η φιλόδοξη Ξένια Σομπτσάκ είναι συγγενής του Πούτιν. Της πρόσφεραν τον φιλελεύθερο ρόλο (αλλά) εκείνη επέλεξε να χάσει από την αρχή, δηλώνοντας ότι η Κριμαία θα πρέπει να επιστραφεί στην Ουκρανία. Και έπειτα, υπάρχει και εκείνος ο αχρείος ο Γκρουντίνιν που προσποιείται τον κομμουνιστή, ένας ανόητος που προπαγανδίζει τον σοσιαλισμό και κατέχει μια συμμετοχική εταιρεία, που είναι καπιταλιστής και αφεντικό».

Εγκαταλείποντας τη Ρωσία και περνώντας στη διεθνή σκηνή, ο Έντουαρντ Λιμόνοφ είχε την ευκαιρία να αποδείξει πόσο πιστός παραμένει στις όποιες ακραίες απόψεις του. Επανέλαβε πως πέρα από τον θαυμασμό που τρέφει για αμφιλεγόμενες προσωπικότητες όπως ο Στάλιν, ο Ιούλιος Έβολα και ο Γιούκιο Μισίμα, υπήρξε και φίλος «του Κάρατζιτς, του Μιλόσεβιτς, του Μλάντιτς. Εκείνοι οι αχρείοι του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου της Χάγης τους καταδίκασαν μόνο και μόνο γιατί πολέμησαν σε έναν εμφύλιο πόλεμο». Επισημαίνοντας τη σφαγή χιλιάδων αμάχων, ο ιταλός δημοσιογράφος άκουσε τον συνομιλητή του να κάνει λόγο για «διαφορετικές απόψεις», τονίζοντας πως «και εγώ έκανα το καθήκον μου στην Σερβία, την Υπερδνειστερία, την Αμπχαζία, το Τατζικιστάν και από το 1995 δεν μπορώ να βγω από τη Ρωσία, κινδυνεύω να με συλλάβουν».

Αποκάλυψε επίσης πως αρχικά ο Ντόναλντ Τραμπ «με ενδιέφερε ιδιαίτερα ως υποψήφιος. Ήταν κυνικός και ελάχιστα ευχάριστος στις δηλώσεις του. Αλλά ως πρόεδρος άλλαξε, δεν έχει πλέον το κουράγιο. Είναι απλά ένας σιχαμερά πλούσιος που περιβάλλεται από πόρνες. Έχετε προσέξει τη διακόσμηση του σπιτιού του; Αλλά οσμίζεται τους κινδύνους. Σκεφτείτε το τείχος στα σύνορα με το Μεξικό. Μια μέρα θα είναι οι Μεξικανοί που θα θάψουν τις ΗΠΑ, όπως κάνουν τώρα οι ισλαμιστές στην Ευρώπη», υποστήριξε ο Λιμόνοφ.

Το καλύτερο, όμως, το κράτησε για το τέλος: «είμαστε εμείς, οι Ρώσοι, οι πραγματικοί Ευρωπαίοι, όχι εσείς. Βρίσκω ενδιαφέρουσα την αφύπνιση της Πολωνίας, της Ουγγαρίας και της Ρουμανίας. Οι λαϊκιστές της Ιταλίας και αλλού παρουσιάζουν επίσης ενδιαφέρον. Αλλά πρέπει να τους δούμε στην εξουσία. Μου αρέσει και ο Όρμπαν, ένας από τους λίγους που αγαπάει τη Ρωσία».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News