Ο πρωθυπουργός της Νότιας Κορέας, Τσουνγκ Χονγκ-γουόν, παραιτήθηκε την Κυριακή, αναλαμβάνοντας την πολιτική ευθύνη για τη ναυτική τραγωδία της 16ης Απριλίου. Στην τραγωδία αυτή έχασαν τη ζωή τους ή αγνοούνται πάνω από 300 μαθητές και καθηγητές από ένα σχολείο της Σεούλ, στο δρόμο τους για σχολική εκδρομή στο νησί Jeju στα νότια της χώρας. Μπορεί να διερωτηθεί κανείς γιατί πέρασε περισσότερο από μήνας μέχρι την παραίτηση του πρωθυπουργού. Ο ίδιος εξηγεί: «Δεν ήθελα να παραιτηθώ νωρίτερα καθώς η διαχείριση της κατάστασης ήταν η πρώτη προτεραιότητά μου και σκέφτηκα ότι ήταν δική μου ευθύνη να παρέχω βοήθεια. Αλλά αποφάσισα να παραιτηθώ τώρα για να μην επιβαρύνω άλλο την κυβέρνηση», ανέφερε σε μια σύντομη, άκρως συναισθηματικά φορτισμένη, δήλωσή του. 

Ήταν ο πρωθυπουργός της Νότιας Κορέας φυσικός ή ηθικός αυτουργός για την τραγωδία; Ήταν υπεύθυνος για τον επιπλέον όροφο, που λένε ότι προστέθηκε στο μοιραίο φέριμποτ, και ο οποίος μετακίνησε το κέντρο βάρους του πλοίου προς τα πάνω καθιστώντας το εύκολο να ανατραπεί, ή μήπως ήταν υπεύθυνος για το γεγονός ότι την ώρα του δυστυχήματος στο πηδάλιο του πλοίου ήταν μια νέα πηδαλιούχος χωρίς πείρα; Τίποτε από αυτά! Και όμως παραιτήθηκε σε μία συμβολική πράξη ανάληψης πολιτικής ευθύνης.

Σκέφτομαι τι θα είχε γίνει, αν η τραγωδία είχε συμβεί εδώ σε εμάς. Το πιο πιθανό, με βάση την μέχρι τώρα εμπειρία και τα δείγματα γραφής, είναι τίποτε. Ή μάλλον, για να ακριβολογούμε, θα ήμασταν θεατές ενός αλαλούμ δηλώσεων, όπου ο ένας αξιωματούχος θα κατηγορούσε τον κατώτερό του, και εκείνος με τη σειρά του θα κατηγορούσε τον κατώτερό του και πάει λέγοντας. Θα είχαμε δηλώσεις του τύπου «ο αρμόδιος υπουργός έδωσε εντολές να διερευνηθούν σε βάθος τα αίτια του δυστυχήματος, να αποδοθούν οι σχετικές ευθύνες όπου υπάρχουν και οι υπεύθυνοι να τιμωρηθούν παραδειγματικά!»

Πρόσφατο παράδειγμα το Φαρμακονήσι, το οποίο συγκλόνισε τη χώρα μας και για το οποίο λέχθηκαν και γράφτηκαν πολλά. Σταχυολογώ (με τη σειρά που δημοσιεύτηκαν) μερικά από τα άρθρα εδώ στο protagon (Το Φαρμακονήσι μας διασύρει, Σάπιες βάρκες, σάπια λόγια, Πιο πόνος πεθαίνεις… αμ δε!, Φαρμακονήσι)

Είδατε καμία παραίτηση; Όχι βέβαια… Αντίθετα είχαμε τις εκπληκτικές δηλώσεις του υπουργού κ. Μ. Βαρβιτσιώτη, που μόνο αισθήματα ντροπής μπορούν να προκαλέσουν σε όποιον τις διαβάσει. Φωτεινή εξαίρεση ο αρχηγός του Λιμενικού Σώματος κ. Δ. Μπαντάς, ο οποίος, χωρίς ωστόσο να παραιτηθεί, εξέφρασε τη λύπη του για τα συμβάντα και ζήτησε συγγνώμη στην κοινοβουλευτική επιτροπή.

Το Φαμακονήσι το ανέφερα ως το πιο πρόσφατο παράδειγμα αναλγησίας. Υπάρχουν, δυστυχώς, τόσα άλλα. Η κουλτούρα της ανάληψης πολιτικής ευθύνης, και της συνεπακόλουθης παραίτησης πολιτικών για λόγους ευθιξίας, είναι άγνωστη στη χώρα μας. Αντίθετα, είναι γνωστή η κουλτούρα του γαντζώματος, με νύχια και με δόντια, στην όποια εξουσία διαθέτει ο κάθε πολιτικός.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News