Στην αρχή την είδηση την πήρα ως φάρσα. Ενα ερασιτεχνικά φτιαγμένο αστείο συντηρητικών ανθρώπων για να δείξουν πως η Ευρώπη είναι απάνθρωπη στο θέμα των προσφύγων και των μεταναστών. Μετά ήρθε η ανάρτηση του συναδέλφου Αχιλλέα Χεκίμογλου στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook. Η Δανία θα κατάσχει προσωπικά αντικείμενα προσφύγων και μεταναστών που ζητούν άσυλο.

Είναι αλήθεια πως η Ευρώπη έχει αποτύχει παταγωδώς να διαχειριστεί το προσφυγικό.

Είναι αλήθεια πως η ένταση και η κλιμάκωση των ροών προς την Ευρώπη από Ασία και Αφρική είναι τέτοια που κανείς δεν είπε ότι είναι εύκολο να γίνει μια αξιοπρεπής και στοιχειωδώς αποτελεσματική διαχείριση του ζητήματος.

Είναι, επίσης, αλήθεια πως η οικονομική κατάσταση των περισσότερων χωρών που δέχονται πρόσφυγες και μετανάστες δεν επιτρέπει να γίνουν όσα –θεωρητικά τουλάχιστον- κάποιος θα μπορούσε να πει ότι θέλει να κάνει.

Και, τέλος, είναι αλήθεια πως –είτε μας αρέσει, είτε όχι- πίσω από την απόφαση της Δανίας υπάρχει ένα σκεπτικό, το οποίο λέει πως από την στιγμή που έχεις δικά σου μέσα διαβίωσης, δεν χρειάζεσαι να λαμβάνεις κρατική βοήθεια. Δεν συμφωνώ και δεν το επικροτώ, αλλά το σκεπτικό είναι εκεί και παραμένει ως επιχείρημα.

Μόνο που αυτό το επιχείρημα είναι φοβικό. Είναι ξένο προς την ιδέα του ανθρωπισμού και των δικαιωμάτων, τομείς που η ΕΕ έχει αφήσει το στίγμα της.

Στην πράξη, αυτό που συμβαίνει είναι πως οι προοδευτικές φωνές στη Δανία υποχωρούν μπροστά στη φασαρία που προκαλούν οι πιο ακραίες δυνάμεις στο πολιτικό σκηνικό της χώρας. Ο,τι ακριβώς αναγκάστηκε να κάνει και η Ανγκελα Μέρκελ, δηλαδή, που αρχικά δήλωνε πως η Γερμανία θα δεχθεί πρόσφυγες και μετά αναγκάστηκε να καταργήσει από μόνη της τη Σένγκεν, επιβάλλοντας εσωτερικούς ελέγχους σποραδικά.

Και μόνο η κατάρτιση ενός τέτοιου νομοσχεδίου (το οποίο θα ψηφιστεί τον Ιανουάριο στην Ολομέλεια κι εάν «περάσει» θα ισχύσει από τον Φεβρουάριο) φανερώνει πως ο ευρωπαϊκός βορράς είναι έτοιμος να σκληρύνει την στάση του και να αφήσει τη διαχείριση του προβλήματος στις χώρες του νότου. Θυμηθείτε και την περίπτωση του Βελγίου, το οποίο αποφάσισε τον Οκτώβριο δύο μεγάλες αλλαγές για την πρόσβαση στο καθεστώς ασύλου. «Εφόσον η κατάσταση βελτιώνεται σε κάποια χώρα και δεν υπάρχει λόγος κάποιος να παραμένει στο Βέλγιο, ενώ μπορεί να επιστρέψει στην πατρίδα του, θα εξετάζεται η δυνατότητα επιστροφής άμεσα», δήλωνε τότε ο Τέο Φράνκεν, υφυπουργός με το αντίστοιχο χαρτοφυλάκιο.

Σε σχέση με τις άλλες γειτονικές της χώρες, η Δανία αποτελεί τη λιγότερο δελεαστική επιλογή για πρόσφυγες και μετανάστες. Δείτε τον παρακάτω πίνακα των International Business Times και θα καταλάβετε γιατί:

Και, με βάση τα περυσινά στοιχεία της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, η Δανία δεν βρίσκεται καν μέσα στη δεκάδα των χωρών που δέχονται τις περισσότερες αιτήσεις για παροχή ασύλου:

Ούτε με βάση τα φετινά στοιχεία της Eurostat για την περίοδο Ιανουάριος-Οκτώβριος:

Τι κάνει, λοιπόν, η Δανία; Ενα πλούσιο κράτος, με γερές δομές κοινωνικής φροντίδας και μέριμνας, με ισχυρή παράδοση στη σοσιαλδημοκρατία, δείχνει ένα ακόμη πιο σκληρό και φοβικό πρόσωπο σε όλη την Ευρώπη, σε όλον τον κόσμο, σε όλους τους κατατρεγμένους από πολέμους και κακουχίες. Δίνει το κακό παράδειγμα, λες και θα σώσουν την κατάσταση τα ρολόγια και τα λίγα μετρητά που ο πρόσφυγας από τη Συρία ή ο μετανάστης από το Μαρόκο μπορεί να κουβαλά μαζί του. Τέτοιου είδους κινήσεις το μόνο που κάνουν είναι να στέλνουν ένα μήνυμα αποτροπής του προσφυγικού κύματος, «no way welcoming». Κανένα πρόβλημα δεν ρυθμίζεται έτσι.

Η Ευρωπαϊκή Ενωση αποσυντίθεται. Είναι θέμα χρόνου το πτώμα της να αρχίσει να σαπίζει.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News