«Πρόκειται για ενθρόνιση και όχι για εκλογικό αποτέλεσμα» ήταν το σχόλιο στον τουρκικό Τύπο, μετά από την επίσκεψη Ερντογάν (ευθύς ως γνωστοποιήθηκαν τα αποτελέσματα της νίκης του) στο τέμενος Εγίπ Σουλτάν να προσευχηθεί – ακριβώς όπως έκαναν οι σουλτάνοι της οθωμανικής αυτοκρατορίας, λίγο πριν ανέβουν στον θρόνο τους. Και όμως, μετά από τον Κεμάλ Ατατούρκ, ο Ταγίπ Ερντογάν είναι η δεύτερη εμβληματική ιστορική προσωπικότητα στην πρόσφατη ιστορία της Τουρκίας. Παρά και κόντρα στις κοινωνικές αναταράξεις, στα μαζικά συλλαλητήρια, στα σκάνδαλα διαφθοράς που έθιξαν τον στενό οικογενειακό του κύκλο, στην πολιτική κρίση που ακολούθησε την έκρηξη στο ορυχείο της Σόμα, ο Ταγίπ Ερντογάν, το χαμίνι της Κωνσταντινούπολης που πούλαγε στους δρόμους ζαχαρωτά και σπούδαζε σε ιεροδιδασκαλείο, έπειτα από 11 χρόνια πρωθυπουργίας είναι ο πρώτος εκλεγμένος Πρόεδρος της χώρας και μάλιστα από την πρώτη Κυριακή…

Η προεκλογική εκστρατεία, λένε, ήταν άνιση και άδικη. Ο Ερντογάν είχε όλα τα ΜΜΕ δικά του, διέθετε ένα πλούσιο προϋπολογισμό και ακολούθησε την εύκολη και αγαπημένη του στρατηγική – αυτός «το παιδί του λαού» βρίσκεται στο στόχαστρο μιας συνωμοσίας (όπου συνεργάζονται πρώην ομοϊδεάτες του, άνθρωποι του χρήματος και του πνεύματος, μαζί και το «βαθύ κράτος») που πιέζουν για την καθυπόταξη της Τουρκίας στην επικυριαρχία της Δύσης. Ωστόσο και σε τούτες τις εκλογές, απεδείχθη αυτό που έχει φανεί όλα τα τελευταία χρόνια – πως η αντιπολίτευση είναι αδύναμη και δεν μπορεί να διαμορφώσει μιαν αποτελεσματική στρατηγική έναντι του Ερντογάν, μολονότι η κοινωνία είναι σαφώς διχασμένη. Και πολωμένη. Οι μεν πιστεύουν τυφλά στον αρχηγό, οι δε πιστεύουν ακράδαντα ότι εγκαθιδρύεται ένα αυταρχικό καθεστώς με επιστροφή στο παρελθόν.

Ποια θα είναι η «επόμενη μέρα»; Σε ό,τι αφορά τη διακυβέρνηση της χώρας, θα πρέπει να επιλεγεί (ως τις 28/8 που θα συνέλθει το έκτακτο συνέδριο του κυβερνώντος κόμματος ΑΚΡ) ο πολιτικός που θα διαδεχθεί τον Ερντογάν στην αρχηγία του κόμματος και της κυβέρνησης. Δύο είναι οι επικρατέστεροι υποψήφιοι: ο (πρώην υπουργός Μεταφορών) Μπιναλί Γιλντιρίμ και ο υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου. Οι πάντες ποντάρουν στον τελευταίο και λένε ότι η μεγάλη επιρροή του Νταβούτογλου στην κομματική βάση, η ιδεολογική στήριξη που παρέχει στον Ερντογάν και η μεγάλη του νομιμοφροσύνη, είναι αρετές που εκτιμώνται ιδιαίτερα από τον νέο Πρόεδρο, ενώ επίσης διαθέτει και το πλεονέκτημα να διανύει την πρώτη κοινοβουλευτική του θητεία και άρα απέχει από το καταληκτικό όριο των τριών θητειών που ορίζεται συνταγματικά. Εξάλλου, συμπληρώνουν αναλυτές, ο Γιλντιρίμ θα είναι το δεξί χέρι του Ερντογάν στην Προεδρία.

Στη νέα κυβέρνηση εκτιμάται επίσης, ότι στο σενάριο αυτό, τον Νταβούτογλου θα διαδεχθεί μάλλον ο Μ. Τσαβούσογλου (νυν υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων), ενώ θα παραμείνει στη θέση του το οικονομικό επιτελείο.

Η «επόμενη μέρα» βρίσκει επομένως τον Ερντογάν ενισχυμένο – από 43.2% που συγκέντρωσε στις δημοτικές εκλογές προ πενταμήνου έλαβε τώρα 52%, ενώ ο αντίπαλός του Ε. Ιχσάνογλου έλαβε 38.3%, μολονότι τα αθροιστικά ποσοστά που είχαν λάβει τον Μάρτιο τα δύο κόμματα που τον υποστήριξαν κυμαίνονταν στο 43%, και ο Κούρδος υποψήφιος Σ. Ντεμιρτάς με 9.7% που έλαβε, ξεπέρασε κατά πολύ το 5.9% των κουρδικών ψήφων του Μαρτίου.   

Η «επόμενη μέρα» βρήκε, αφενός τον Ερντογάν νικητή και τροπαιούχο και αφετέρου, λαβωμένη την αντιπολίτευση. Διότι, οι επιδόσεις του υποψηφίου Ιχσάνογλου, που υποστηρίχθηκε από κοινού από τα δύο κόμματα της αντιπολίτευσης, προκαλούν εσωτερικές αναταράξεις στα κόμματα. Η συγκεκριμένη επιλογή αποδοκιμάστηκε από την εκλογική βάση των δύο κομμάτων (του Ρεπουμπλικανικού CHP και του εθνικιστικού MHP), μερίδα της οποίας επέλεξε την αποχή. Ως εκ τούτου, Τούρκοι αναλυτές υποστηρίζουν ότι θα υπάρξει στα δύο κόμματα κρίση ηγεσίας και θεωρούν ότι το μεγάλο δίλημμα στα πολιτικά επιτελεία της αντιπολίτευσης έχει να κάνει με τον χρόνο. Διότι η πικρή ήττα των Προεδρικών εκλογών πρέπει να εκτονωθεί και να μεταβολιστεί, άρα απαιτείται ανάληψη της πολιτικής ευθύνης, ταυτόχρονα όμως, αν ο Ερντογάν προκηρύξει πρόωρες εκλογές το 2015 (για να προχωρήσει στη συνταγματική αναθεώρηση και την ενίσχυση των Προεδρικών εξουσιών), το CHP και το MHP θα πιαστούν ανέτοιμα στην προεκλογική περίοδο.

Η «επόμενη μέρα» βρίσκει και τον Αμπντουλάχ Γκιουλ εκτός της κεντρικής πολιτικής σκηνής, με άδηλο το πολιτικό του μέλλον, καθώς ο Ερντογάν υποπτεύεται ότι ο πάλαι ποτέ αφοσιωμένος φίλος του, δεν είναι πια τόσο τυφλά πιστός σ' αυτόν.
Ναι, «μια καινούργια εποχή» ανατέλλει για την Τουρκία – ακριβώς όπως το είπε ο Ερντογάν. Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι ο νέος Πρόεδρος θα αξιοποιήσει κάθε σταγόνα εξουσίας που μπορεί να αντλήσει από τα θέσμια της χώρας και ότι θα επιδιώξει (με κάθε τρόπο) τη διεθνή αναβάθμιση της Τουρκίας. Το μεγάλο στοίχημα του Ερντογάν δεν ήταν ωστόσο οι Προεδρικές εκλογές. Είναι ακριβώς, η «επόμενη μέρα» των εκλογών.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News