Ο αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ ξαναχτύπησε: μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο κατάφερε να προσφέρει στις ΗΠΑ και στον κόσμο, ένα νέο σόου παραπληροφόρησης, μισαλλοδοξίας, αυτοϋπονόμευσης και υποκρισίας. Τίναξε στον αέρα τις συζητήσεις με τους Δημοκρατικούς για τον προϋπολογισμό, αναρτώντας tweet με τα οποία επιτίθεται στην ηγεσία τους. Εκανε retweet σε τρεις αναρτήσεις βίντεο με απροκάλυπτα ρατσιστικό περιεχόμενο, προκαλώντας ως και την αντίδραση της βρετανικής κυβέρνησης, για να επιτεθεί εν συνεχεία κατά της βρετανής πρωθυπουργού Τερέζα Μέι. Αφησε υπόνοιες κατά του διευθυντή ειδήσεων του NBC ότι παρενοχλεί συναδέλφους του χωρίς να δώσει κανένα στοιχείο. Και όχι μόνο.

Ο δημοσιογράφος και σχολιαστής του περιοδικού The Atlantic, Ντέιβιντ Γκράχαμ επιχειρώντας να δώσει μια συνολική εξήγηση για την πολιτική συμπεριφορά του προέδρου των ΗΠΑ ισχυρίζεται ότι ο Τραμπ έχει προσφέρει πολλές αποδείξεις της μισαλλοδοξίας του και του φανατισμού του κατά των μουσουλμάνων και των μειονοτήτων, της στήριξής του στην ρατσιστική ακροδεξιά, της απέχθειάς του σε κάθε είδηση που τον ενοχλεί και της τάσης του να διαστρέφει την πραγματικότητα προς όφελός του. Τόσες πολλές που δεν θα έπρεπε να εκπλήσσει πια κανέναν. Στο ίδιο συμπέρασμα καταλήγει και η Washington Post. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς άλλο λόγο για τον οποίο ο Τραμπ έκανε retweet σε αυτά τα βίντεο παρά για να δαιμονοποιήσει τους μουσουλμάνους, κάτι που πράττει ανοιχτά και σταθερά ήδη από την προεκλογική περίοδο.

O Τραμπ έχει αποδείξει στο παρελθόν ότι δεν έχει κανένα πρόβλημα να στοχοποιήσει τους μουσουλμάνους. Αλλά οι αναρτήσεις της Τετάρτης δείχνουν ότι η μισαλλοδοξία του αμερικανού προέδρου είναι βαθύτερη και διαψεύδει εκείνους που θεωρούσαν ότι ήταν απλώς προεκλογικό θέατρο για να προσελκύσει τις ψήφους της Ακρας Δεξιάς.

Υπάρχει ακόμα ένα ζήτημα, γράφει ο Γκράχαμ, που προκύπτει από την ταχύτητα με την οποία ο αμερικανός πρόεδρος έκανε retweet στα τρία βίντεο που αναφέρονται υποτίθεται σε συγκεκριμένα γεγονότα, χωρίς να κάνει τον κόπο να ελέγξει την αξιοπιστία και την πηγή τους. Κάτι που για παράδειγμα ισχυρίστηκε ότι έκανε τον περασμένο Αύγουστο, όταν καθυστέρησε να καταδικάσει τα επεισόδια που προκάλεσαν οι αμερικανοί νεοναζί στο Σάρλοτσβιλ της Βιρτζίνια. Τότε είχε πει ότι ο λόγος της αργοπορίας του ήταν η προσπάθειά του να καταλάβει τι πραγματικά είχε συμβεί: «Ηθελα, αντίθετα με τους περισσότερους πολιτικούς, να είμαι βέβαιος πως ότι πω θα είναι σωστό, να μην κάνω μία βιαστική δήλωση» είχε δικαιολογηθεί.

Τώρα που το θέμα δεν αφορούσε λευκούς Αμερικανούς δεν ήταν τόσο προσεκτικός. Για τον αμερικανό αναλυτή Πίτερ Μπάιναρτ, η απόφασή του Τραμπ να κάνει retweet τα βίντεο δεν ήταν μία από τις συνήθεις γκάφες του. Αντίθετα η ρητορική κατά των μουσουλμάνων αποτελεί μέρος της στρατηγικής του για να παραμείνει πρόεδρος. Οσο πιο αδύναμος πολιτικά θα αισθάνεται, τόσο πιο ακραίος θα γίνεται ο λόγος του, εκτιμά ο Μπάιναρτ.

Δυστυχώς για τις ΗΠΑ και για τον υπόλοιπο κόσμο δεν πρόκειται για έναν 71χρονο συνταξιούχο που ανεβάζει από την άνεση του σπιτιού του ό,τι θέλει στο Διαδίκτυο, αλλά για τον πρόεδρο των ΗΠΑ. Αποδεικνύει δε, εκτός από την εμμονή του κατά των μουσουλμάνων, την απόλυτη υποκρισία του όταν μιλάει κατά των fake news. Ψεύτικες ειδήσεις κατά τον 45o πρόεδρο των ΗΠΑ είναι εκείνες που δεν τον βολεύουν.

Και όχι μόνον. Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν έχει κανένα πρόβλημα να διασπείρει αβάσιμες υποψίες για αντιπάλους του ενώ την ίδια ώρα επικρίνει τον Τύπο για παρόμοια τακτική. Σχολιάζοντας την απόλυση του παρουσιαστή του NBC Ματ Λάουερ, ύστερα από καταγγελίες εις βάρος του για «απρεπή σεξουαλική συμπεριφορά», ο Τραμπ άφησε υπόνοιες ότι παρόμοια συμπεριφορά έχει επιδείξει και ο πρόεδρος του αμερικανικού τηλεοπτικού δικτύου, Αντι Λακ, χωρίς φυσικά να δώσει κανένα στοιχείο.

Αλλά πέρα από τα fake news η υποκρισία του Τραμπ ξεχειλίζει κάθε φορά που αναφέρεται ή καταδικάζει θέματα σεξουαλικής παρενόχλησης. Οχι μόνο γιατί 16 γυναίκες κατηγορούν τον ίδιο για απρεπή συμπεριφορά και παρενόχληση, αλλά και γιατί ο ίδιος παραδέχτηκε ότι το πράττει στο διαβόητο βίντεο του 2005 (διέρρευσε τον Οκτώβριο του 2016) στο οποίο ο Τραμπ χρησιμοποιεί την έκφραση «grab them by the pussy» («πιάστες από το αιδοίο», σε κόσμια απόδοση). Βέβαια ο πρόεδρος τελευταία φαίνεται ότι βρήκε μια άλλη διέξοδο για το «πρόβλημα» εκείνων των δηλώσεων (τις οποίες τότε δεν έχει θέσει σε αμφισβήτηση και είχε μάλιστα ζητήσει συγγνώμη): πρόσφατα μιλώντας με ανθρώπους του περιβάλλοντός του είπε ότι η φωνή που ακούγεται στο βίντεο δεν ήταν η δική του, προσφέροντας μία από τις πιο φαιδρές υπερασπιστικές τακτικές στην Iστορία.

Αυτό δεν είναι το μοναδικό συμβάν στο οποίο ο πρόεδρος των ΗΠΑ επιτίθεται στον τοίχο της πραγματικότητας. Πρόσφατα έγινε γνωστό ότι σε σύσκεψη στον Λευκό Οίκο επανάφερε το ζήτημα της γνησιότητας του πιστοποιητικού γέννησης του Μπαράκ Ομπάμα, θέμα που είχε προβάλει στην αρχή της προεκλογικής του εκστρατείας. Ενας ρεπουμπλικανός γερουσιαστής που ήταν παρών στη συζήτηση ανέφερε ότι γέλασε όταν άκουσε τον Τραμπ να μιλάει και πάλι για αυτό το θέμα. Ο πρόεδρος, είπε, δυσκολεύτηκε πολύ να αφήσει κατά μέρος τον ισχυρισμό του ότι ο Ομπάμα δεν γεννήθηκε στις ΗΠΑ.

Κατά την προεκλογική περίοδο, όταν ο Τραμπ «έπαιξε» με το ζήτημα του πιστοποιητικού γέννησης του Ομπάμα πολλοί ερμήνευσαν αυτή την κίνηση ως μία κυνική πράξη, πλην όμως στα πλαίσια του ενίοτε βρώμικου πολιτικού παιχνιδιού. Για τους επικριτές του συνιστούσε συμπεριφορά δημαγωγική, ανήθικη, απωθητική και διχαστική. Για τους υποστηρικτές του ήταν μεν κάπως άξεστη, αλλά πάλι, όλα επιτρέπονται στην πολιτική. Σε κάθε περίπτωση και για τους μεν και για τους δε το συμπέρασμα ήταν ότι ο Τραμπ δεν πίστευε αυτά που έλεγε, ότι ήταν ανειλικρινής και κυνικός.

Αλλά από τότε ο πρόεδρος των ΗΠΑ απέδειξε πλειστάκις ότι δεν παίζει θέατρο, ότι δεν είναι μόνο κυνικός. Για τον Γκράχαμ, ο Τραμπ δεν είναι υποκριτής από πρόθεση ή μόνο για πολιτικό όφελος. Η μισαλλοδοξία του δεν είναι θέατρο για να κερδίσει τη συμπάθεια του ακροδεξιού ακροατηρίου. Είναι στάση ζωής. Δεν διασπείρει ψευδείς ειδήσεις μόνο για να αλλάξει ή να διαστρέψει την πολιτική συζήτηση, αλλά γιατί δεν μπορεί να την προσεγγίσει.

Ολα αυτά καταλήγει ο Ντέιβιντ Γκράχαμ είναι ξεκάθαρα εδώ και καιρό για όποιον θέλει να τα δει, αλλά οι περισσότεροι, φίλοι ή αντίπαλοι έπεισαν τους εαυτούς τους ότι ο Τραμπ υποδύεται έναν ρόλο. Το πράττουν οι ρεπουμπλικανοί βουλευτές και γερουσιαστές που κάνουν ότι αγνοούν τις αναρτήσεις του στο Twitter. Το κάνουν οι άνθρωποι του περιβάλλοντός του και του Λευκού Οίκου που έμειναν έκπληκτοι από το γεγονός ότι ο Τραμπ ξαναθυμήθηκε την ιστορία με το πιστοποιητικό γέννησης του Ομπάμα ή το ότι αρνήθηκε πως ήταν εκείνος που μιλούσε στο βίντεο του 2005. Είναι εκπληκτικό που όλοι αυτοί εκπλήσσονται, καταλήγει ο Γκράχαμ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News