Η εποχή στην οποία ζούμε προχωράει με αναμφισβήτητα γρήγορους ρυθμούς. Οι άνθρωποι συνεχώς εξελίσσονται, τόσο σε επαγγελματικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο, η συνεχής και ραγδαία ανάπτυξη της τεχνολογίας γίνεται κατανοητή ακόμα και από τις γιαγιάδες μας. Η δικιά μου βέβαια μετά βίας χρησιμοποιεί το κινητό για να με πάρει κανένα τηλέφωνο, για μήνυμα ούτε λόγος, άλλες όμως σερφάρουν στο ίντερνετ και γκουγκλάρουν τα πάντα!

Με όλες αυτές τις αλλαγές που γίνονται με ταχύτητα αστραπής, έχει κατακλύσει τις ζωές μας το άγχος, οι ανασφάλειες, χιλιάδες προβλήματα και διπλάσιες (ή τριπλάσιες και λίγες λέω) σκέψεις που τριγυρνάνε καθημερινά στο μυαλό μας και ένα ατελείωτο τρέξιμο. Μέσα σ’ αυτή τη φρενίτιδα που έχουμε εισέλθει θέλοντας και μη, απλά και μόνο για να συμβαδίσουμε με την εποχή μας και ίσως γιατί δεν είχαμε και άλλη επιλογή, πρέπει να βρίσκουμε λίγο χρόνο και κάποιον τρόπο να χαλαρώνουμε, να ξεχνάνε για λίγο τα προβλήματα και να καθαρίζουμε εντελώς το μυαλό μας.

Για μένα το σημείο αυτό διαφυγής και λίγων στιγμών ξεγνοιασιάς αν θέλετε, είναι η Βουδαπέστη. Μετά από σχεδόν δύο χρόνια διαμονής στην πρωτεύουσα της Ουγγαρίας μπορώ να πω με απόλυτη σιγουριά πως έχει τη δύναμη να με ηρεμεί. Κάνοντας μια βόλτα δίπλα στον Δούναβη ή διασχίζοντας μία από τις 7 γέφυρες, κατά προτίμηση την πράσινη ή Liberty Bridge η οποία είναι η αγαπημένη μου, νιώθω μια απέραντη ελευθερία, και ας κρατάει μόνο για λίγο, μου είναι τόσο απαραίτητες αυτές οι στιγμές για να φορτίσω τις μπαταρίες μου.

Η πραγματική μαγεία και μαζί της η πραγματική ηρεμία έρχονται όμως ανεβαίνοντας στο κάστρο της Βούδας και κάνοντας μια βόλτα στις πολεμίστρες των Πύργων των ψαράδων (Fisherman’s Bastion). Ιδιαίτερα το βράδυ, μπορεί να δει κανείς ζευγαράκια ή παρέες να αράζουν εκεί πάνω βλέποντας τη θέα, συζητώντας, παίζοντας κιθάρα ή τραγουδώντας, προαιρετικά με τη συνοδεία μπύρας ή κρασιού. Όλη αυτή η εικόνα δεν αντιπροσωπεύει την εναλλακτική διασκέδαση που έχει εισέλθει αβίαστα και καλοδεχούμενα στις ζωές μας μαζί με την κρίση; Φυσικά στη Βουδαπέστη η εναλλακτική του να πιεις ένα και δύο ή τρία κοκτέιλ σε κάποιο από τα λίγα κυριλέ μπαρ της πόλης είναι σαφώς πιο προσιτή, με τις τιμές περίπου στο μισό των αντίστοιχων της Ελλάδας. Να μην είμαστε και άδικοι βέβαια, η ποιότητα του σέρβις ή των μαγαζιών είναι κάπως κατώτερη. Οι διαφορετικές επιλογές υπάρχουν, αν και την πόλη κατακλύζει κυρίως το πιο χαλαρό στυλ, το όχι τόσο σφιγμένο και καθωσπρέπει.

Τελικά υποστηρίζω θερμά την άποψη πως το περιβάλλον στο οποίο ζούμε καθορίζει ένα σημαντικό κομμάτι της προσωπικότητάς μας. Εγώ προσωπικά πιστεύω οι αντιδράσεις μου θα ήταν διαφορετικές αν ζούσα σε μια απίστευτα πυκνοκατοικημένη πόλη χωρίς σημεία διαφυγής, ακόμα και αν ήμουν στη γενέτειρά μου τη Θεσσαλονίκη και δυσκολευόμουν να βγω έστω μια βόλτα με το ποδήλατο. Όταν δεν σε κυριεύουν τα άγχη της καθημερινότητας ή βρίσκεις κάποια δικλείδα ασφαλείας, δημιουργείται ο χώρος για τον κάθε άνθρωπο να αναπτύξει ή να ανακαλύψει διαφορετικά στοιχεία του χαρακτήρα του. Οι καλύτερες πτυχές του εαυτού μας βγαίνουν στην επιφάνεια όταν δεν λειτουργούμε υπό πίεση!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News