Κάθε χρόνο αυτές τις μέρες δεν μπορώ να μην φέρω στο μυαλό μου την ιδιάζουσα περίπτωση της Ολλανδίας, σχετικά με το θέμα της Πρωτομαγιάς. Ενώ στην υπόλοιπη Ευρώπη (και όχι μόνο) η πρώτη του Μάη αποτελεί επισήμως αργία, στην Ολλανδία ισχύει το "business as usual".

Όχι πως οι Ολλανδοί αποφάσισαν πως δεν θέλουν να έχουν καθόλου αργία. Απλά έχουν επιλέξει ως αφορμή την ημέρα γενεθλίων του νέου βασιλιά Βίλεμ Αλεξάντερ (και μέχρι πρότινος τα γενέθλια της γιαγιάς του και πρώην βασίλισσας Γιουλιάνα), που τυχαίνει να πέφτουν μερικές μέρες πριν την Πρωτομαγιά, στις 27 Απριλίου. Έτσι, πριν μερικές μέρες χιλιάδες Ολλανδοί και μαζί τους πολλοί ξένοι τουρίστες ξεχύθηκαν όπως κάθε χρόνο στους δρόμους, ντυμένοι σε πορτοκαλί χρώματα, παίρνοντας μέρος σε ένα ξέφρενο γλέντι, που διαρκεί ολόκληρη την ημέρα (ή λιγότερο, ανάλογα με τις αντοχές του καθενός).

Από τον πρώτο κιόλας καιρό που είχα έρθει στην Ολλανδία ως φοιτητής, το γεγονός αυτό μου είχε φανεί κάπως παράδοξο. Γιατί άραγε, σκεφτόμουν, προτιμούν εδώ τον εορτασμό των βασιλικών γενεθλίων αντί της Πρωτομαγιάς; Και γιατί να μην γιορτάζουν ίσως και τα δύο; Μένοντας πλέον αρκετά χρόνια εδώ, κατάλαβα πως ένας τέτοιος διπλός εορτασμός δεν θα ταίριαζε ενδεχομένως στην ιδιοσυγκρασία και τις συνήθειες των Ολλανδών –οι επίσημες αργίες άλλωστε κατά την διάρκεια του έτους είναι ελάχιστες σε σχέση με άλλες χώρες της Ε.Ε.

Η απάντηση, όμως, στο πρώτο ερώτημα δεν είναι το ίδιο απλή. Συντρέχουν βεβαίως διάφοροι λόγοι που η Μέρα του Βασιλιά έχει καθιερωθεί ως μια από τις πλέον σημαντικές γιορτές -αν όχι η μεγαλύτερη- του χρόνου. Και ούτε φυσικά όλοι όσοι συμμετέχουν στους εορτασμούς είναι κατ’ανάγκην υποστηρικτές του βασιλικού θεσμού ή φιλικά προσκείμμενοι στην ολλανδική βασιλική οικογένεια. Η παράδοση, καθώς και λόγοι ιστορικής ή και συναισθηματικής φύσης, παίζουν εδώ αρκετά σημαντικό ρόλο. Όμως το ίδιο θα μπορούσε να υποστηρίξει κάποιος και για την Πρωτομαγιά. Ήταν άλλωστε στο Άμστερνταμ το 1904 όταν το συνέδριο της Β' Διεθνούς απηύθυνε το αίτημα για δυναμική διεκδίκηση της νομιμοποίησης του ημερήσιου οκτάωρου, καλώντας παράλληλα τους εργαζόμενους σε αποχή και κινητοποιήσεις την 1η Μαΐου.

Και αν για το εργατικό κίνημα η Πρωτομαγιά αποτελεί μια σημαντική επέτειο με ιστορικές αναφορές, αλλά και έναυσμα για νέες διεκδικήσεις, η πρώτη ημέρα του Μάη είναι επίσης και ένας εορτασμός της άνοιξης με προ-χριστιανικές, παγανιστικές καταβολές, που συνδέεται με πλήθος τοπικών εθίμων ανά την Ευρώπη αλλά και αλλού. Σε ένα βαθμό, λοιπόν, εξακολουθεί να ξενίζει η επιλογή ως αργία των βασιλικών γενεθλίων αντί για την πολυσήμαντη, και επίσης λαοφιλή, Πρωτομαγιά (και τις όποιες συμβολικές συνδηλώσεις αυτό συνεπάγεται).

Το ποιες μέρες του μήνα διαλέγει μια χώρα να έχει τις αργίες της και η αφορμή των επετείων αυτών δεν είναι βέβαια ούτε το μοναδικό, ούτε ίσως το πιο αξιόπιστο κριτήριο για να κρίνει κάποιος το γενικότερο προφίλ και τον πολιτικό-ιδεολογικό προσανατολισμό των κατοίκων της. Μήπως όμως, έστω και σε συμβολικό επίπεδο, έχει κάτι να μας πει για τις προτιμήσεις και τις προτεραιότητες της εκάστοτε κοινωνίας; 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News