«Δεν βάζεις κοριούς σε φίλους», αυτό ήταν και είναι παρωχημένη αντίληψη.
Για τα μάτια του κόσμου. Διότι η παρακολούθηση εχθρών αλλά και φίλων είναι η καθημερινότητα των μυστικών υπηρεσιών κρατών που έχουν και την ισχύ και τα μέσα για να ενεργήσουν καταλλήλως. Τώρα φρόντισαν οι άσπονδοι φίλοι της Γερμανίας να αποκαλυφθεί η παρακολούθηση των Τούρκων. Άλλο που δεν ήθελε ο Ερντογάν για να επιτεθεί στην κυβέρνηση Μέρκελ. Διότι «έχει λαμβάνειν…».

«Η Γερμανία έχει λόγους να αφήνει τις υπηρεσίες της να κάνουν τη δουλειά τους στην κρίσιμη περιοχή της Τουρκίας». Αυτό ειπώθηκε χθες από στελέχη της γερμανικής κυβέρνησης ΚΑΙ της αντιπολίτευσης. Κουρδικό, Συρία, Ιράκ, Τζιχάντ, Γάζα, Ισραήλ, εξοπλισμοί, ναρκωτικά, ισλαμικά οράματα, διεθνές εμπόριο… Οι Γερμανοί θίγονται, έχουν συμφέροντα αλλά και στρατιωτικούς στην περιοχή. Δεν είναι να πάει για διακοπές ο BND. Έτσι ονομάζεται η γερμανική μυστική υπηρεσία πληροφοριών που μετακόμισε από τη Βόννη στο Βερολίνο και έχει κτίσει ντουζίνες… τετράγωνα. Προσλαμβάνει δε και υπαλλήλους με ειδίκευση στην πληροφορική.

Μήπως έχουν να κάνουν αυτές οι αποκαλύψεις με το εμπάργκο των Ρώσων απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση;

Κερδισμένη βγαίνει η Τουρκία από τη βαριά διατάραξη των σχέσεων μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης, Αμερικής και Ρωσίας. Έτσι διαβάζαμε πριν μια εβδομάδα περίπου. Αλλά ας δούμε λίγο και το βάθος των σχέσεων Τουρκίας και Γερμανίας, της ηγέτιδας δύναμης στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Αξίζει να ρίξουμε, ξεκινώντας, μια ματιά στην παρουσία της Τουρκίας ειδικά στην πρωτεύουσα, στο Βερολίνο.
Το σχετικό πεδίο αναφοράς είναι τεράστιο και δύσκολο να αναπτυχθεί σε λίγες γραμμές.
Θα τοποθετηθώ, επιλεκτικά, σε λίγους τομείς:

Πολιτική/ Διπλωματία
Οικονομία/ Βιομηχανία
Παιδεία/ Πολιτισμός

Πολιτική: Δεν έχουν περάσει πολλοί μήνες από τα επεισόδια στην Πλατεία Τακσίμ που έριξαν βαριές σκιές στον Ερντογάν. Μάζεψε με τη σέσουλα αρνητικά σχόλια από τους Ευρωπαίους και ανταπέδωσε υπερήφανα τα πυρά.
Με τη σκληρή στάση του απομακρύνθηκε ακόμα λίγο από τα ευρωπαϊκά ιδεώδη. Το έκανε σκόπιμα με το σκεπτικό, εμείς γνωρίζουμε ποιοι είμαστε και πού παμε. Μπορούμε και χωρίς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Σαφώς, ο Ερντογάν κινήθηκε ως προεξέχων πολιτικός με ηγεμονικές βλέψεις στο πλαίσιο που μπορούσε να το κάνει σχετικά ανώδυνα και ακόμα λίγο παραπάνω. Η στάση του δεν τον έβλαψε στην ουσία. Το αντίθετο μάλιστα έγινε. Εστήριξε το πολιτιστικό και ηθικό ανάστημα των Τούρκων στη Γερμανία.
Έδωσε στο στίγμα: Δεν θέλουμε να αφομοιωθούν οι συμπολίτες μας, είμαστε ιδιαίτερη περίπτωση! Έχουμε όραμα και προοπτικές. Εκλέχθηκε πανηγυρικά.
Να σημειώσουμε ότι και στο Βερολίνο ψήφισαν οι Τούρκοι για πρώτη φορά για πρόεδρο, καθώς και σε άλλες έξι πόλεις της Γερμανίας.

Η γερμανική πολιτική απέναντι στην Τουρκία έχει πολύ βαθιές ρίζες στην Ιστορία και αντέχει σε αναταράξεις. Πέρα από την τρέχουσα, βεβαρημένη πολιτική επικοινωνία, η καρδιά της Ιστορίας χτυπάει πολύ φιλικά ανάμεσα στις δυο χώρες. Και η Ιστορία μάς διδάσκει πως η Γερμανία χρειάσθηκε πολλαπλώς την Τουρκία, π.χ. για να αντιμετωπίσει τους Άγγλους, όπως και η Τουρκία βασίστηκε στη Γερμανία για να φτιάξει τις υποδομές της αλλά και για να εξοπλίσει και να οργανώσει τον στρατό της. Σαφώς έχει π.χ. μερίδιο η Siemens στην κατασκευή του συνδέσμου-τούνελ της Ασιατικής Τουρκίας με την Ευρώπη που εγκαινίασε ο Ερντογάν πρόσφατα.
Μπορεί η καγκελάριος Μέρκελ να έχει εκφραστεί αρνητικά στην ένταξη της Τουρκίας εντός της Ευρωπαϊκή Ένωσης στο παρελθόν, αλλά αυτή η τοποθέτηση δεν είναι παγιωμένη εσαεί και έχει υπόγεια οικονομικά παρακλάδια που δίνουν το πράσινο φως σε αγαστή και αδιατάρακτη οικονομική συνεργασία.

Μια λεπτομέρεια της ιστορίας που λίγοι γνωρίζουν: Ο φημισμένος δήμαρχος του Βερολίνου, Ernst Reuter, που αντιστάθηκε σθεναρά στον ρωσικό αποκλεισμό του Βερολίνου από τους Ρώσους (24.6.1948 μέχρι 12.5.1949) και επέτυχε έτσι τη συνεχή στήριξη από τους Αμερικανούς μέσω αερογέφυρας (είχα αναφερθεί σχετικά σε άρθρο μου στο Protagon «Ανταγωνιστικοί χωρίς υποδομές;» στις 19/3/2914) ήταν πολύ φίλος με τους Τούρκους.
Ο Ernst Reuter λοιπόν, κυνηγημένος επί Χίτλερ από τους Ναζί που τον είχαν για στρατόπεδο συγκεντρώσεως, είχε βρει καταφύγιο στην Τουρκία. Δεν το ξέχασε ποτέ.

Στο Βερολίνο ζουν σήμερα γύρω στους 250.000 πολίτες που έχουν τουρκικές ρίζες, αρκετοί από αυτούς είναι δραστήριοι επιχειρηματίες. Περί τις 7.000 υπολογίζονται οι -μικρές ως επί το πλείστον- επιχειρήσεις στο Βερολίνο που ανήκουν σε Τούρκους.

Το τουρκικό προξενείο στεγάζεται σε ένα ιδιόκτητο νεόδμητο και επιβλητικό κτήριο σε άριστη περιοχή, στο Tiergarten, ο δε πρόξενος, Hüseyin Avni Karsioglu, είχε αναπτύξει μια αξιόλογη καμπάνια δημοσίων σχέσεων για να διορθώσει τις άσχημες εικόνες που μετέδιδαν τα τηλεοπτικά γερμανικά κανάλια από την Τουρκία κατά τη διάρκεια των ταραχών.

Η τουρκική οικονομία ξεπέρασε το 2014 τις συμπληγάδες που είχαν παρουσιαστεί πριν από έναν χρόνο. Υπήρξαν τότε αναλυτές, σαν τον Rubini, που ζωγράφισαν το μέλλον της Τουρκίας με πολύ μελανά χρώματα. Χρεοκοπία έρχεται, αυτά έλεγαν. Διαψεύστηκαν. Η τουρκική οικονομία τα πηγαίνει, τηρουμένων των αναλογιών, πολύ καλά βασιζόμενη ιδιαίτερα στη βιομηχανία και στην ικανότητα των σωστά εκπαιδευμένων Τούρκων μηχανικών και τεχνικών να συνεργαστούν με γερμανικές βιομηχανίες. Στη χώρα τους παράγουν σχεδόν τα πάντα, από πλυντήρια, τηλεοράσεις και ηλεκτρικές κουζίνες, μέχρι αυτοκίνητα και μηχανήματα. Η πρώην φημισμένη Grundig πέρασε μετά τη χρεοκοπία της σε τουρκικά χέρια. Το… κερασάκι μπαίνει με τη δυναμική παρουσία τουρκικών επιχειρήσεων στη μεγαλύτερη βιομηχανική έκθεση του κόσμου, στο Ανόβερο, όπου δυστυχώς απουσιάζει παντελώς η ελληνική βιομηχανία.

Το εμπάργκο του Πούτιν δίνει τώρα στους αγρότες μια επιπρόσθετη καλοδεχούμενη ώθηση. Και την προοπτική μόνιμης και αυξημένης παρουσίας στη ρωσική αγορά. Δεν αποκλείεται να βρουν τον δρόμο τους και ελληνικά αγροτικά προϊόντα μέσω της Τουρκίας προς τη Ρωσία. Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα…

Τα τουρκικά εργοστάσια και οι Τούρκοι μηχανικοί προτιμώνται από τους Κινέζους όταν τα συστήματα παραγωγής είναι περίπλοκα. Αυτό μου είπε στέλεχος μεγάλης γερμανικής κατασκευαστικής εταιρείας ακριβών προϊόντων οικιακής χρήσης. Καθόλου περίεργο, δεδομένης της αθρόας εκπαίδευσης Τούρκων φοιτητών στα Πολυτεχνεία της Γερμανίας.

Η πρώτη γενιά βιομηχανικών εργατών από την Τουρκία αποτελεί παρελθόν. Μερικοί από αυτούς είχαν αφήσει άσχημες εντυπώσεις, θεωρούνταν λουφαδόροι και ανεπίδεκτοι μαθήσεως.
Λίγοι σχετικά Τούρκοι συνεχίζουν να ζουν ακόμα και σήμερα σε κλειστές τουρκικές κοινωνίες με τα δικά τους προβληματικά πολιτιστικά πρότυπα που οδήγησαν μέχρι και σε σφαγή αδελφής από τον αδελφό της για λόγους οικογενειακής τιμής. Δράμα.

Αλλά η ζωή συνεχίζεται, η Τουρκία πάει μπροστά.

Αυτό που μου έκανε τους τελευταίους μήνες τη μεγαλύτερη εντύπωση θα σας το πω τελευταίο…
Κατά τη διάρκεια της διεθνούς έκθεσης αεροπορίας και διαστήματος, της ILA -που έγινε τέλος Μαΐου με αρχές Ιουνίου, στο Βερολίνο- υπήρξε για πρώτη φορά μια εντυπωσιακή παρουσία της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας. Τα μαχητικά τους αλλά και τα μεταγωγικά έδωσαν άψογα το παρόν, σαν να ήθελαν να πουν:
Κάνετε λάθος, εάν σνομπάρετε ή υποτιμάτε την Τουρκία, κυρία και κύριοι, του πολιτικού Βερολίνου… δεν είμαστε μόνο σοβαροί πελάτες αλλά και σε περιοχή μέγιστης στρατηγικής σημασίας για την Ευρώπη γενικά και για τη Γερμανία ειδικά.

Οι πρόσφατες αναταράξεις στις πολιτικές επικοινωνιακές σχέσεις των δυο κρατών δεν αλλάζουν, κατά βάση, τίποτε. Ο Ερντογάν θέλει να αναβαθμίσει την πατρίδα του. Οι Γερμανοί τους χρειάζονται τους Τούρκους. Και οι Αμερικάνοι.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News