Τα τελευταία δύο χρόνια, η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό αντιμετωπίζει το χειρότερο ξέσπασμα ιλαράς στον κόσμο, το οποίο σκότωσε ήδη περισσότερα από 7.000 παιδιά.

Ο υπουργός Υγείας λέει ότι η περίοδος της έξαρσης έχει τελειώσει, αλλά οι ειδικοί λένε ότι με ένα τόσο σχετικά χαμηλό ποσοστό εμβολιασμού του παιδικού πληθυσμού της χώρας – μόλις 60% – είναι θέμα χρόνου να ξεκινήσει ένας δεύτερος κύκλος έξαρσης με ακόμη περισσότερα θύματα.

Σε μια αχανή χώρα όμως (σε έκταση τα δυο τρίτα της Ευρώπης) με ανύπαρκτο οδικό δίκτυο (μόλις 2.000 χλμ. ασφάλτου σε όλη την επικράτεια), εκεί όπου δεν μπορούν να φτάσουν αυτοκίνητα, φορτηγά και μικρά αεροπλάνα, το έργο της διακομιδής των εμβολίων πέφτει στους ώμους των ίδιων των πολιτών.

Κάποιοι ευσυνείδητοι Κονγκολέζοι – συνήθως εργαζόμενοι στο χώρο της υγείας, όπως νοσηλευτές και νοσοκόμοι – αναλαμβάνουν το δύσκολο έργο να μεταφέρουν τα εμβόλια της ιλαράς εκεί όπου δεν μπορούν να πατήσει ανθρώπινο πόδι με οποιονδήποτε άλλο τρόπο.

Η δημοσιογράφος του BBC Σάρα Ασαρσον και ο φωτορεπόρτερ Γιοχάνες Τέγκνερ ταξίδεψαν μέχρι το Κονγκό για να συναντήσουν αυτούς τους ανθρώπους, κάποιοι εκ των οποίων περπατάνε έως και έξι ώρες προκειμένου να παραδώσουν τις παρτίδες με τα εμβόλια στα φτωχά χωριά.

Όπως τον Μουλάλου Λουέσο, έναν 62χρονο νοσηλευτή, ο οποίος περπατάει 6-7 ώρες καθημερινά (και άλλες τόσες στο γυρισμό…) για να δώσει τα κουτιά με το πολύτιμο ιατρικό περιεχόμενο σε επαρχιακή κωμόπολη… στη μέση του πουθενά.

«Άρχισα να σπουδάζω νοσηλευτική, αλλά δεν μπορούσα να ολοκληρώσω την εκπαίδευσή μου – τώρα όμως βοηθάω όπου χρειάζεται. Είναι πολύς περίπατος και εγώ γερνάω. Κάνω αυτή τη διαδρομή κάθε μήνα από το 1987 μέχρι σήμερα», λέει ο ίδιος στο βρετανικό δίκτυο.

Πράγματι: ο 62χρονος κάνει εδώ και 33 χρόνια το ίδιο ταξίδι από το νοσοκομείο Μπουκάβου στην πόλη Mουένγκα σε μαι σειρά από χωριά -ανάμεσά τους και το ίδιο το χωριό που γεννήθηκε και μεγάλωσε και ο ίδιος.

Σκουπίζει τακτικά το μέτωπό του από τον ιδρώτα, κρατώντας το ψυγείο με τα εμβόλια κρεμασμένο τον ώμο του.

Μετά από έξι ώρες περπάτημα, μπαίνει στο χωριό του… σαν θριαμβευτής μαζί με εμβόλια, σύριγγες και άλλα ιατρικά εφόδια.

Και όλα αυτά πρέπει να γίνουν όσο πιο γρήγορα και με ασφάλεια γίνεται, καθώς τα εμβόλια ιλαράς είναι ευαίσθητα στη θερμότητα και γίνονται λιγότερο αποτελεσματικά εάν εκτίθενται σε υψηλές θερμοκρασίες.

«Κανονικά, θα πρέπει να είναι [σε περιβάλλον] μεταξύ 6-7 βαθμών Κελσίου, αλλά στο νοσοκομείο μας έχουμε μόνο ηλεκτρικό ρεύμα κατά τη διάρκεια συγκεκριμένων ωρών της ημέρας», λέει ο Οσκαρ Μουτάμα από το νοσοκομείο Μπουκάβου, ο οποίος είναι υπεύθυνος για τη διανομή εμβολίων για την ευρύτερη επαρχία Κίβου.

«Ωστόσο, σε περίπτωση μιας παρατεταμένης και πολύωρης διακοπής ρεύματος, δεν μπορούμε να εγγυηθούμε ότι τα εμβόλια θα διατηρήσουν την ίδια αποτελεσματικότητα με πριν», προσθέτει με νόημα, καταλήγοντας ότι «δυστυχώς, δεν έχουμε την ικανότητα να διενεργούμε διεξοδικούς ελέγχους ποιότητας των εμβολίων μας».

Ακόμη και έτσι όμως, με τόσες αντιξοότητες, ο Λουέσο και οι υπόλοιποι «ιατρικοί ταχυδρόμοι» δεν το βάζουν κάτω.

Ξέρουν ότι το έργο τους είναι δύσκολο, αλλά ταυτoχρονα σωτήρια για εκατοντάδες παιδιά.

Οπότε ζαλώνεται με το ψυγείο στον ώμο και ξεκινάει και την αμέσως επόμενη ημέρα για το πολύωρο ταξίδι του.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News