Η νέα δυναστεία της Λίβερπουλ

Το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων ήταν το μόνο τρόπαιο που έλειπε από την εκθαμβωτική βιτρίνα των θριάμβων της. Προτού ταξιδέψει στο Κατάρ είχε 62 Κούπες: Πρωταθλήματα και Κύπελλα Αγγλίας, Λιγκ Καπ, Κύπελλα Πρωταθλητριών, Κύπελλα UEFA, εγχώρια και ευρωπαϊκά Σούπερ Καπ. Τα πάντα, εκτός από αυτό.

Το είχε διεκδικήσει δύο φορές στο παρελθόν. Το 1981, όταν ακόμη λεγόταν Intercontinental Cup, η Λίβερπουλ του Κένι Νταλγκλίς το είχε χάσει από την προχθεσινή της αντίπαλο. Η Φλαμένγκο την είχε νικήσει 3-0, στο Εθνικό Στάδιο του Τόκιο, με κορυφαίο της παίκτη τον Ζίκο. Εικοσιτέσσερα χρόνια μετά, πάλι στην Ιαπωνία, είχε ηττηθεί (1-0) από έναν άλλο μεγάλο βραζιλιάνικο σύλλογο: τη Σάο Πάουλο.

Τρίτη και… φαρμακερή. Το βράδυ του Σαββάτου, στο «Καλίφα Ιντερνάσιοναλ Στέιντιουμ», οι «Κόκκινοι» έγραψαν ιστορία. Εγιναν η πρώτη αγγλική ομάδα που κατέκτησε τρεις διεθνείς τίτλους (Τσάμπιονς Λιγκ, Σούπερ Καπ Ευρώπης και Παγκόσμιο Συλλόγων) μέσα στο ίδιο ημερολογιακό έτος. Νίκησαν (1-0) την πρωταθλήτρια Νότιας Αμερικής, Φλαμένγκο, με γκολ του Ρομπέρτο Φιρμίνο στην παράταση (99′). Είχαν προκριθεί στον τελικό κερδίζοντας (2-1) την πρωταθλήτρια Βόρειας και Κεντρικής Αμερικής, τη μεξικάνικη Μοντερέι, στις καθυστερήσεις (91′), πάλι με τέρμα του Φιρμίνο.

Στα τέσσερα χρόνια του Γιούργκεν Κλοπ στο τιμόνι της, η Λίβερπουλ πρώτα επέστρεψε στο επιθετικό, θεαματικό, χορταστικό ποδόσφαιρο. Επειτα, στις νίκες. Τώρα έμαθε (και) να πιστεύει στον εαυτό της: να κερδίζει, ακόμη κι όταν το παιχνίδι της δεν ενθουσιάζει. Δεν έχει Μέσι, Ρονάλντο, ή Νεϊμάρ. Ούτε, καν, Εμπαπέ, Αζάρ, ή Γκριζμάν. Αλλά είναι η ομάδα που όλοι θαυμάζουν. Η ομάδα του Σαλάχ των 42 εκατομμυρίων ευρώ, του Φιρμίνο και του Μανέ των 41, του Βαϊνάλντουμ των 25, του Χέντερσον των 18, του Ορίγκι των 11, του Ρόμπερτσον των 10, του Μάτιπ, του Μίλνερ και του Αλεξάντερ – Αρνολντ που αποκτήθηκαν ως ελεύθεροι. Αν βγάλεις τον Αλισον και τον φαν Ντάικ, οι υπόλοιποι εννέα παίκτες της ενδεκάδας της δεν κάνουν -όλοι μαζί- τα λεφτά του Νεϊμάρ.

Είναι έργο Κλοπ. Το ονειρεμένο 2019 σήμανε την απαρχή της νέας δυναστείας της. Οι φίλοι των «Reds» πέρασαν πολλά. Είδαν ένα Πρωτάθλημα να γλιστρά μαζί με τον Τζέραρντ, ένα άλλο να χάνεται στον πόντο παρά τη βαθμολογική συγκομιδή – ρεκόρ, ένα τρόπαιο Τσάμπιονς Λιγκ να «κάνει φτερά» από δύο «γκάφες» του Κάριους… Δεν έχασαν την πίστη τους. Αξίζουν αυτήν την ευτυχία. Το ξεθωριασμένο κόκκινο της Λίβερπουλ έγινε, πάλι, κόκκινο «της φωτιάς».

Κάτι μυρίζει άσχημα στη Σούπερ Λιγκ

Υπάρχει κι άλλο κόκκινο: «της ντροπής». Αυτής που από το βράδυ της Κυριακής νιώθει το ελληνικό ποδόσφαιρο -πιο έντονα από κάθε άλλη φορά σε αυτή τη σεζόν-, παρακολουθώντας ιστορικούς συλλόγους και παράγοντες να… ξεκατινιάζονται.

Για «ποδοσφαιρικά περιττώματα που πρωταγωνιστούν, τύπου Σαββίδη, Καλπαζίδη, Πανόπουλου, Μπέου» έκανε λόγο η προσωπική δήλωση του Βαγγέλη Μαρινάκη, που διάβασε ο διευθυντής Επικοινωνίας της ΠΑΕ Ολυμπιακός, Νίκος Γαβαλάς. Η… μπάλα πήρε και τους Γραμμένο (πρόεδρος ΕΠΟ) και Περέιρα (αρχιδιαιτητής).

«Λησμόνησε (ο κ. Μαρινάκης) πως του έχει επιβληθεί απαγόρευση ενασχόλησης με το ποδόσφαιρο και είναι κακουργηματικά διωκόμενος για αλλοίωση αποτελεσμάτων, μεταξύ άλλων ποινικών αδικημάτων. Συνεπώς, είναι ο τελευταίος που δικαιούται να μιλά για αλητεία, βρωμιά και «περιττώματα», απάντησε η ανακοίνωση της ΠΑΕ ΠΑΟΚ.

«Μεγαλύτερος κοπρίτης από τον Μαρινάκη, δεν υπάρχει», παρενέβη από τον τηλεοπτικό «αέρα» του Open TV ο Αχιλλέας Μπέος. Νωρίτερα, στο Πανθεσσαλικό, είχε αποβληθεί έπειτα από μια έντονη λογομαχία του με τον Κώστα Καραπαπά. Τι δουλειά είχε, ο δήμαρχος Βόλου, στον πάγκο της ομάδας της πόλης; Ηταν δηλωμένος ως διερμηνέας! «Μιλάω πέντε γλώσσες», μας ενημέρωσε. «Γαλλικά», σίγουρα. Ετσι… συνεννοήθηκαν με τον γ’ αντιπρόεδρο του Ολυμπιακού.

«Οσον αφορά τον κ. Χρήστο Πανόπουλο, επιστρέφουμε τον χαρακτηρισμό περί «ποδοσφαιρικών περιττωμάτων» στον «Αρχηγό των Πάντων (Μαρινάκης)», ανέφερε η ανακοίνωση της Ξάνθης.

Η εικόνα του Καραπαπά και του Μπέου, οι οποίοι κόντεψαν να «έρθουν στα χέρια» στο ταρτάν του γηπέδου, με τους 22 ποδοσφαιριστές να έχουν παρατήσει την μπάλα επί τριάμισι λεπτά για να παρακολουθήσουν τον καβγά, ήταν αξιοθρήνητη. Ακόμη περισσότερο, τα όσα ακολούθησαν. Κι όλα αυτά, για ένα οφ-σάιντ στο 17′. Ναι, το γκολ του Ολυμπιακού ήταν κανονικό και κακώς ακυρώθηκε. Αλλά δεν είναι η πρώτη φορά -μάλλον, ούτε η τελευταία- που οι διαιτητές κάνουν ένα τόσο «χοντρό» λάθος. Και δεν είναι μόνον ο Ολυμπιακός, αυτός που αδικείται.

Πώς θα τελειώσει, έτσι, το πρωτάθλημα; Αφού δεν νοιάζει όσους ρίχνουν λάδι στη φωτιά, θα έπρεπε να απασχολεί την Επιτροπή Δεοντολογίας. Την περιμέναμε «πώς και πώς» να συσταθεί, όμως, μέχρι σήμερα, δεν έχει δικαιολογήσει αυτήν την ανυπομονησία. Τα γήπεδα «μυρίζουν μπαρούτι», κι εκείνη παριστάνει… τη συναχωμένη.

Η σοκαριστική ομολογία του Καρέρα

«Φωνάζει» και η ΑΕΚ, για ένα πέναλτι που δεν δόθηκε στον Αλμπάνη, αλλά με πολύ πιο κόσμιο τρόπο. Ηταν πέναλτι. Και, πιθανότατα, θα τη βοηθούσε να μην πετάξει άλλους δύο βαθμούς. Η νέα απώλεια, όμως, ίσως τη διευκολύνει να δει το «δάσος». Επειδή λέει την αλήθεια για τη δυναμική της. Η σημερινή ΑΕΚ δεν έχει καμία σχέση με την ομάδα των υπερβάσεων, που πριν από ενάμισι χρόνο πανηγύρισε την κατάκτηση του Πρωταθλήματος. Εχει μείνει πολύ πίσω, σε ποιότητα, από τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ, και χρειάζεται μεταγραφές. Παίκτες καλύτερους απ’ αυτούς που, τώρα, διαθέτει.

Η δήλωση του προπονητή της -«καλύτερα να μη χάσεις ένα παιχνίδι που δεν μπορείς να κερδίσεις»-, έπειτα από ένα ματς… στη Λαμία, αποτελεί για τους οπαδούς της μια σοκαριστική ομολογία για τις δυνατότητές της. Εάν η διοίκηση διαφωνεί με τον Μάσιμο Καρέρα, προσέλαβε λάθος προπονητή: κάποιον που υποτιμά την ομάδα του. Εάν συμφωνεί μαζί του, οφείλει να πατήσει το κουμπί της αναβάθμισης.

Πάντως, δεν της πάνε τα Χριστούγεννα της ΑΕΚ. Η τελευταία φορά που γεύτηκε τη χαρά της νίκης πριν από τη διακοπή για τις Γιορτές ήταν στις 21 Δεκεμβρίου 2008 (3-2 τον Εργοτέλη… με το ζόρι). Εκτοτε, μετρά τέσσερις ήττες και πέντε ισοπαλίες. Ακόμη και τη σεζόν του τίτλου (2017-2018) είχε μείνει στο 0-0 με τον ουραγό, Απόλλωνα Σμύρνης, στο ΟΑΚΑ.

Tsitsipas… Football Club

Οπου κι αν ταξιδέψει, η Ελλάδα είναι εκεί, στο πλευρό του. Στο «Mubadala World Tennis Championship» ο Στέφανος Τσιτσιπάς εντυπωσιάστηκε, για ακόμη μια φορά, από τη θερμή υποστήριξη των συμπατριωτών του σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης. Δεν έλειψαν ούτε στο Αμπου Ντάμπι, όπου ο 21χρονος τενίστας, μετά τη θριαμβευτική του πρόκριση στον τελικό μετρούσε τις ελληνικές σημαίες στην εξέδρα. Τις έβγαλε οκτώ. Κι όταν ολοκλήρωσε τη νίκη του επί του Τζόκοβιτς, πετούσε μπαλάκια προς το μέρος τους.

Αλλά, οι απανταχού θαυμαστές του δεν είναι μόνον Ελληνες. Η fanbase του περιλαμβάνει όλες τις φυλές. Ανδρες και γυναίκες, νέους και ηλικιωμένους, που τους έχει «κερδίσει» με το τένις του, τον χαρακτήρα, την προσωπικότητα, το χαμόγελό του. Τους έχει συναρπάσει η ιστορία του παιδιού, που ήρθε «από το πουθενά» (ελληνικό τένις) για να τα βάλει με τους γίγαντες των κορτ.

Μετά τον τελικό – θρίλερ των τριών ωρών+ με τον Ναδάλ μίλησε με πολύ θερμά λόγια για τους θαυμαστές του: «Είναι σημαντικό να αρέσεις στον κόσμο, να σε εμπιστεύονται, να πιστεύουν σε σένα. Προσπαθώ να τους δείχνω την αγάπη μου. Δεν προσποιούμαι, έτσι είμαι. Είναι δύσκολο όταν παίρνω μηνύματα και πολλοί περιμένουν απαντήσεις μου, όμως αγαπώ τους φαν μου. Με κάνουν να νιώθω σαν ποδοσφαιρική ομάδα: Tsitsipas Football Club».

«Πρίγκιπας» ετών 18 στη Βαυαρία

Ονομάζεται Τζόσουα Ζίρκζε, είναι 18 ετών, Ολλανδός, και το πρόσωπο των ημερών στην Bundesliga, αν και έχει προλάβει να αγωνιστεί λιγότερο από δέκα λεπτά -συνολικά- σε δυο ματς της Μπάγερν Μονάχου. Στις 18 Δεκεμβρίου, με αντίπαλο τη Φράιμπουργκ, μπήκε στο τερέν λίγο πριν από το 90′, ενώ το σκορ ήταν 1-1. Στο 92′ πέτυχε γκολ και λύτρωσε τους Βαυαρούς. Το ίδιο σκηνικό επαναλήφθηκε το περασμένο Σάββατο (21/12). Η Μπάγερν ήταν στο 0-0 με τη Βόλφσμπουργκ και ο χρόνος τελείωνε. Ο Ζίρκζε πέρασε στο παιχνίδι και, λίγα λεπτά αργότερα, στο 86′, χάρισε στην ομάδα του άλλη μια πολύτιμη νίκη.

Είναι κεντρικός επιθετικός, ταχύτατος παρά το ύψος του (1,93), και εξαιρετικός στις εκτελέσεις φάουλ. Προσφάτως άρχισε και να σκοράρει. Τα πρώτα του γκολ (τρία!) τα είχε πετύχει εναντίον της Κ-19 του Ολυμπιακού, στο Youth League. Οι Βαυαροί τον αγόρασαν (από τα τμήματα υποδομής της Φέγενορντ) για μόλις 150.000 ευρώ. Στη Γ’ Κατηγορία της Γερμανίας, με τη δεύτερη ομάδα της Μπάγερν, δεν είχε βάλει ούτε ένα γκολ (σε 13 συμμετοχές). Ο προπονητής του, όμως, επέμενε πως ήταν θέμα χρόνου. Του έδειξαν εμπιστοσύνη. Και τώρα θεωρείται ως το «next big thing» του γερμανικού ποδοσφαιρικού κολοσσού.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News