Μπορεί κανείς να φανταστεί το «Μια Βραδιά στο Νότινγκ Χιλ», μια από τις πιο αγαπημένες, εμπορικές και κλασικές πια –πέρασαν 25 χρόνια!– ρομαντικές κομεντί του σινεμά, χωρίς το δίδυμο των πρωταγωνιστών, χωρίς τη χημεία που έβγαλαν στην οθόνη η σταρ Τζούλια Ρόμπερτς και ο ανώνυμος βιβλιοπώλης Χιου Γκραντ; Κι όμως! Η αμερικανίδα σταρ παραλίγο να αρνηθεί τον ρόλο της στο «Notting Hill», επειδή της φαινόταν «άβολο» να υποδυθεί μια διάσημη ηθοποιό, όπως αποκάλυψε.

Στα 56 της σήμερα και με ένα Οσκαρ, η Τζούλια Ρόμπερτς μίλησε για τον ρόλο της στην επιτυχημένη ρομαντική κομεντί του 1999, στην οποία έπαιζε την Αννα Σκοτ, μια πασίγνωστη χολιγουντιανή ηθοποιό η οποία ύστερα από ένα ατύχημα σε έναν δρόμο του Λονδίνου ερωτεύεται τον Γουίλιαμ Θάκερ –που κι αυτός την ερωτεύεται αλλά είναι ένας άσημος ιδιοκτήτης ενός μικρού βιβλιοπωλείου στο Νότινγκ Χιλ.

Τα διηγήθηκε η Ρόμπερτς στη βρετανική Vogue, σε μια συζήτηση με τον Ρίτσαρντ Κέρτις, τον σεναριογράφο της ταινίας (ο οποίος για να γράψει το «Notting Hill» πάτησε πάνω στη συνταγή του επίσης δικού του «Τέσσερις γάμοι και μια κηδεία»):

«Ειλικρινά, ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα που χρειάστηκε να κάνω ήταν η ταινία σου, παίζοντας μια ηθοποιό. Αισθανόμουν τόσο άβολα! Εχουμε μιλήσει για αυτό τόσες φορές, αλλά παραλίγο να μη συμμετάσχω επειδή απλώς φαινόταν τόσο άβολο. Δεν ήξερα καν πώς να παίξω αυτό το άτομο», είπε η Ρόμπερτς.

Οπως γράφει η Telegraph, η αμερικανίδα ηθοποιός, η οποία πρωταγωνίστησε πρόσφατα στην ταινία του Netflix «Leave The World Behind», έχει πει ότι ποτέ δεν «έπαιζε τον εαυτό της» στους ρόλους της, παρ’ όλο που πάντα «μοιάζω σε αυτές με τον εαυτό μου».

Η Ρόμπερτς μίλησε για τη σχέση της με τις ρομαντικές κωμωδίες, έχοντας πρωταγωνιστήσει σε μερικές από τις πιο γνωστές ταινίες του είδους, όπως το «Pretty Woman» (1990), «Notting Hill» (1999) και το «My Best Friend’s Wedding» (1997). Είπε: «Λοιπόν, μου αρέσει το είδος. Η ταινία που θα έπαιρνα μαζί μου σε ένα έρημο νησί θα ήταν πιθανότατα το “The Philadelphia Story”. Επίσης πιστεύω ότι είναι απίστευτα δύσκολο. Ποτέ δεν συνειδητοποίησα την απροσδόκητα καλή τύχη που είχα (να παίξω σε αυτές τις ταινίες), μέχρι που έμειναν πολύ πίσω μου. Ηταν καταπληκτικό να έχω κάνει τα “Pretty Woman”, “Notting Hill” και “My Best Friend’s Wedding”. Νομίζω ότι ήμουν τυχερή».

Η Ρόμπερτς και ο Κέρτις μίλησαν επίσης για αλλαγές στη βιομηχανία του κινηματογράφου από τότε που εκείνη ξεκίνησε την καριέρα της πριν από περισσότερα από 35 χρόνια.

Εξομολογήθηκε ότι «φαίνεται πιο χαοτικό» τώρα για τους νέους που ξεκινούν στη σόου μπίζνες και πρόσθεσε ότι το να είσαι στο επίκεντρο «απλώς φαίνεται εξουθενωτικό». «Είναι εντελώς διαφορετικό», είπε, προσθέτοντας: «Δεν ξέρω αν είναι καλύτερο, γιατί δεν το γνωρίζω, αλλά φαίνεται πολύ διαφορετικό. Και κατά κάποιον τρόπο φαίνεται τόσο μπερδεμένο. Το να είσαι διάσημος τώρα, φαίνεται απλώς εξαντλητικό.

»Παλιά ήταν ξεκάθαρο: Συναντούσες ανθρώπους, διάβαζες ρόλους, αναζητούσες δουλειές, έβρισκες, προσπαθούσες να είσαι καλός και έτσι μπορεί να έκανες νέες γνωριμίες, ώστε να σε προτείνουν και σε κάποιους άλλους. Μετά έβρισκες την επόμενη δουλειά, μπορεί λίγο καλύτερη, ώστε να πληρωθείς λίγο περισσότερο για αυτήν. Υπήρχε αυτό το είδος δομικής αίσθησης, ενώ τώρα φαίνεται πιο χαοτικό. Υπάρχουν πιο πολλά στοιχεία, γίνεται μεγαλύτερος θόρυβος, μεσολαβούν περισσότερα πράγματα».

Η Ρόμπερτς κέρδισε Οσκαρ το 2001 για την ερμηνεία του ομώνυμου ρόλου στην ταινία «Εριν Μπρόκοβιτς», που ήταν βασισμένη στην αληθινή ιστορία μιας ανύπαντρης μητέρας που έγινε ακτιβίστρια για το καθαρό νερό.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News