Αξιωματικός των ειδικών δυνάμεων του ισραηλινού στρατού, ιδρυτής μιας start-up αξίας πολλών εκατομμυρίων δολαρίων, επικεφαλής των δημοτικών συμβουλίων των ισραηλινών οικισμών στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη της Δυτικής Οχθης, βουλευτής και υπουργός με τον Νετανιάχου και, εσχάτως πρωθυπουργός του Ισραήλ, χάρη στους μόλις έξι από επτά συνολικά βουλευτές του μικροσκοπικού δεξιού και εθνικιστικού κόμματός του (Yamina) που έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης σε έναν ιδιότυπο κυβερνητικό συνασπισμό που συμμετέχουν οχτώ κόμματα της Δεξιάς, του Κέντρου και της Αριστεράς αλλά και ένα αραβικό κόμμα, για πρώτη φορά στην ιστορία του Ισραήλ.

Ποιος είναι ο Ναφτάλι Μπένετ, ο οποίος το βράδυ της Κυριακής εξασφάλισε για τον εαυτό του τον κυβερνητικό θώκο (για μία διετία), εκθρονίζοντας έπειτα από μία δωδεκαετία τον «Βασιλιά Μπίμπι», όπως αποκαλούν οι υποστηρικτές αλλά και οι επικριτές του Μπενιαμίν Νετανιάχου, τoν πρώην πρωθυπουργό τους;

«Ολοι οι ρόλοι, όλες οι ζωές του Μπένετ μιλούν για έναν άνθρωπο που προέρχεται από ένα πολιτικό, θρησκευτικό και επιχειρηματικό αφήγημα που είναι εντελώς διαφορετικό σε σχέση με το αφήγημα των έντεκα ανδρών και της μίας γυναίκας που κατείχαν το ίδιο αξίωμα πριν από αυτόν», επισημαίνει σε κείμενό του ο Βιτσέντσο Νίγκρο της La Repubblica.

Ομως ο Ναφτάλι Μπένετ ακολούθησε μια παραδοσιακή τακτική στον στίβο της πολιτικής, δηλαδή τον δρόμο της απόλυτης στήριξης και της εγκατάλειψης – «κάποιοι μιλούν για προδοσία», μας πληροφορεί ο ιταλός δημοσιογράφος – του πολιτικού ανδρός που τον ανέδειξε και από τον οποίο επέλεξε τελικά να αποστασιοποιηθεί πλήρως, ήτοι του Μπενιαμίν Νετανιάχου.

Η πλειονότητα των ισραηλινών αναλυτών θεωρούν πως ο νέος ισραηλινός πρωθυπουργός δεν πρέπει να σκιαγραφείται με βάση μόνον ένα από τα πολλά χαρακτηριστικά του. Στις ένοπλες δυνάμεις του Ισραήλ παρέμεινε επί μία εξαετία κατά τη οποία πολέμησε και στον Λίβανο ως μέλος της πολυσυζητημένης Sayeret Matkal, της κύριας μονάδας ειδικών δυνάμεων του ισραηλινού στρατού στην οποία έχουν υπηρετήσει πολλοί από τους κορυφαίους πολιτικούς της χώρας.

Το 1996 βρισκόταν σε εχθρικό έδαφος, σε αναζήτηση εκτοξευτών πυραύλων της Χεζμπολάχ, όταν ξαφνικά άρχισαν να τους πλήττουν, τον ίδιο και τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας του, λιβανέζικα πυρά. Ζήτησε την επέμβαση του ισραηλινού πυροβολικού και μόλις ο Ναφτάλι Μπένετ κατέφυγε σε ασφαλή περιοχή, τα ισραηλινά πυροβόλα έπληξαν ένα παράρτημα του ΟΗΕ στην κοινότητα Κάνα του νότιου Λιβάνου, όπου είχαν καταφύγει εκατοντάδες άμαχοι. Συνολικά έχασαν τη ζωή τους 102 Λιβανέζοι από την «τυφλή» επίθεση των Ισραηλινών που έμεινε στην ιστορία ως η Σφαγή της Κάνα.

Μετά τον στρατό ο Ναφτάλι Μπένετ αποφάσισε να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Οι οικογένειά του, εβραίοι των ΗΠΑ που μετανάστευσαν στο Ισραήλ μετά το 1967, τον έστειλαν σε θρησκευτικά σχολεία και ήταν εκείνος που άρχισε να ζητάει από τους γονείς του να τηρούνται και στο σπίτι τους όλοι οι κανόνες με τους οποίους συμμορφωνόταν κατά τη διάρκεια της ημέρας ως μαθητής.

Επειτα από τρία χρόνια σπουδών στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ (νομικά και διοίκηση επιχειρήσεων) ίδρυσε στις ΗΠΑ την Coyota, μία μικρή τεχνολογική εταιρεία που ειδικεύεται στην ανάπτυξη λογισμικών για την ασφάλεια των τραπεζικών συναλλαγών στο Διαδίκτυο. Ωστόσο σύντομα ο Μπένετ και οι τέσσερις συνεταίροι του αποφάσισαν να την πουλήσουν σε μία αμερικανική εταιρεία έναντι 144 εκατομμυρίων δολαρίων.

Εχοντας καταστεί εκατομμυριούχος σε ηλικία μόλις 33 ετών πήρε την απόφαση να ασχοληθεί με την πολιτική. Για τον Μπενιαμίν Νετανιάχου άρχισε να εργάζεται το 2006, καταφέρνοντας να γίνει σύντομα το δεξί χέρι του επικεφαλής του Λικούντ και ηγέτη της αντιπολίτευσης εκείνη την περίοδο.

Αλλά έπειτα από μόλις μία διετία, το 2008, ανέλαβε επικεφαλής του Yesha Council, μίας οργάνωσης που εκπροσωπεί όλα τα δημοτικά συμβούλια των εβραϊκών οικισμών στη Δυτική Οχθη. Το 2013 επέστρεψε στον πολιτικό στίβο, και προσχώρησε, ίδρυσε ή αναζωογόνησε πέντε κόμματα της Δεξιάς, έως ότου ανέλαβε χρέη υπουργού Οικονομικών, Διασποράς, Αμυνας και Παιδείας σε διάφορες κυβερνήσεις, επικεφαλής των οποίων ήταν πάντα ο μέντοράς του Μπενιαμίν Νετανιάχου.

Θεωρείται ακόμα ηγέτης των εποίκων αλλά ο Μπένετ «δεν εκφράζει απόλυτα αυτήν την ιδεολογία: ούτε καν ζει πλέον στα κατεχόμενα μαζί τη σύζυγό του και τα τέσσερα παιδιά τους, αλλά και ένα προάστιο του υπερ-κοσμικού Τελ Αβίβ», σημειώνει ο δημοσιογράφος της La Repubblica. Πολλοί Ισραηλινοί του αναγνωρίζουν ήδη ότι αναλαμβάνοντας την πρωθυπουργία προσφέρει στο Ισραήλ την ευκαιρία να γυρίσει σελίδα έπειτα από πολλά χρόνια απόλυτης κυριαρχίας του «Βασιλιά Μπίμπι».

Εως τον Σεπτέμβριο του 2023 που παραδώσει την εξουσία στον Γιαΐρ Λαπίντ, επικεφαλής του κεντρώου κόμματος Yesh Atid και πραγματικό ενορχηστρωτή των προσπαθειών που οδήγησαν στο σχηματισμό κυβέρνησης, ο Ναφτάλι Μπένετ θα κληθεί να αντιμετωπίσει σημαντικές προκλήσεις.

Καταρχάς πρέπει να περιορίσει στο ελάχιστο τις πιθανότητες να ξεσπάσει μία αντιπαράθεση μεταξύ των κομμάτων του κυβερνητικού συνασπισμού, που σίγουρα έχουν διαφορετικές απόψεις από εκείνον και το δικό του κόμμα όσον αφορά πολλά ζητήματα. Συγχρόνως δεν πρέπει να επιτρέψει στον Μπενιαμίν Νετανιάχου, να ρίξει την κυβέρνησή του. Αρκεί ένας από τους εξήντα (σε σύνολο 120) βουλευτές που την στηρίζουν να αποσύρει τη στήριξή του. Ομως το πιο δύσκολο που καλείται να κάνει ο νέος πρωθυπουργός του Ισραήλ είναι να αποδείξει πως μία νέα γενιά πολιτικών είναι σε θέση να ηγηθεί της χώρας κατά τον 21ο αιώνα.

«Μην με ρωτάτε τι θα συμβεί, κανένας δεν περίμενε τέσσερις εκλογικές αναμετρήσεις σε δύο χρόνια, δεν είναι πλέον δυνατές οι προβλέψεις σε αυτήν τη χώρα. Αλλά είναι σημαντικό τώρα να επουλωθούν οι πληγές». Και ο μεγάλος ισραηλινός συγγραφέας Αβραάμ Γεοσούα, όπως σχεδόν όλοι οι αναλυτές και οι παρατηρητές της ισραηλινής πολιτικής σκηνής, διστάζει να διακηρύξει το τέλος της εποχής Νετανιάχου στο Ισραήλ, αποφεύγοντας να προβεί σε προβλέψεις όσον αφορά την επόμενη ημέρα, μετά τον σχηματισμό της πρώτης κυβέρνησης της χώρας δίχως επικεφαλής τον μακροβιότερο πρωθυπουργό στην ιστορία του Ισραήλ.

Μιλώντας στη Σάρον Νίτσα, συνεργάτιδα της La Repubblica στην Ιερουσαλήμ, για την νέα ισραηλινή κυβέρνηση ο Γεοσούα επισήμανε καταρχάς πως είναι «ιδιαίτερα ετερογενής αλλά υπάρχει ένα σημαντικό στοιχείο που λειτουργεί ενωτικά: η θέληση για αλλαγή και για περιορισμό της έντασης ανάμεσα στη Δεξιά και στην Αριστερά. Και το πιο σημαντικό είναι ότι υπάρχουν και άραβες εκπρόσωποι, αποτέλεσμα που χρεώνεται στον Νετανιάχου ο οποίος άρχισε τον διάλογο. Εάν λειτουργήσει η συνεργασία θα ανοίξει ο δρόμος για μεγαλύτερη εμπλοκή των Αράβων στην ισραηλινή πολιτική και αυτό αποτελεί αναμφίβολα ένα σημείο καμπής», υποστήριξε.

Οσον αφορά την κληρονομιά του Νετανιάχου, έπειτα από δώδεκα συναπτά έτη κατά τα οποία κατείχε την εξουσία, «είναι εξαιρετικά ικανός και ταλαντούχος, εξτρεμιστής όσον αφορά το παλαιστινιακό ζήτημα, πολύ διχαστικός. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είχε σημαντικές επιτυχίες στην πολιτική του σταδιοδρομία. Τα υπενθύμισε ο ίδιος κατά την παρέμβασή του, παραλείποντας, φυσικά, τα προβλήματα, αλλά για τα θετικά αποτελέσματα είχε δίκιο: καταρχήν στη εξωτερική πολιτική, όσον αφορά τις σχέσεις με τις ΗΠΑ, τις Συμφωνίες του Αβραάμ, την ακλόνητη στάση του απέναντι στο Ιράν», σημείωσε.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News