Η ξαφνική εισβολή κάποιου «σαλεμένου» στον αγωνιστικό χώρο, την ώρα που παίζεται το ματς, δεν είναι ασυνήθιστο φαινόμενο. Σε όλες τις περιπτώσεις ακολουθείται το… πρωτόκολλο. Το παιχνίδι διακόπτεται προσωρινά, οι ποδοσφαιριστές -και οι θεατές- το διασκεδάζουν, και ο μυστήριος τύπος συλλαμβάνεται, έχοντας κερδίσει τα λίγα λεπτά δημοσιότητας που γύρευε.

Στον αγώνα της Ράντερς με τη Σίλκεμποργκ όμως, για την έβδομη αγωνιστική του πρωταθλήματος Δανίας, ο εισβολέας σκόρπισε θλίψη και αμηχανία. Οχι επειδή ήταν ολόγυμνος, αλλά γιατί είναι πρωταθλητής Ευρώπης. Για τον ίδιο λόγο, το περιστατικό πήρε μεγάλη έκταση, στα κανάλια και στο Διαδίκτυο, διεθνώς.

Ο κόσμος στις εξέδρες γέλασε στην αρχή, βλέποντάς τον να κάνει… γιόγκα στο κέντρο του τερέν. Αλλά, όταν τον αναγνώρισαν, όλοι πάγωσαν. Επεσε η απόλυτη σιωπή. Ηταν ο Λαρς Ελστρουπ -οι παλιοί θα τον θυμούνται- μέλος της εθνικής ομάδας της Δανίας που το 1992 έκανε τη μεγάλη έκπληξη και κατέκτησε το Euro. «Ενας από τους ήρωες αυτής της πόλης», όπως σχολίασε ο πρόεδρος της Ράντερς, Μίκαελ Γκράβγκααρντ.

Παλιά δόξα της τοπικής ομάδας (της Ράντερς), αλλά και της Φέγενορντ, της Οντένσε και της Λούτον, ο 53χρονος -σήμερα- Ελστρουπ αντιμετωπίζει τους δαίμονές του από την εποχή που έπαιζε μπάλα. Μα, πάντα τον νικούν. Ακόμη και τότε που στα πόδια του είχε ολόκληρη την ποδοσφαιρική Ευρώπη, την ψυχή του δεν κατάφερε να την ηρεμήσει. Ποτέ κανείς δεν κατάλαβε γιατί σταμάτησε το ποδόσφαιρο -έτσι ξαφνικά- ένα χρόνο αργότερα, το 1993.

Το μετάνιωσε. Το 2000 προσπάθησε να επιστρέψει. Αρχισε προπονήσεις με την Οντένσε, όμως τα επτά χρόνια αδράνειας αποδείχτηκαν ανυπέρβλητο εμπόδιο. Η διοίκηση της δανέζικης ομάδας τον ενημέρωσε -μετά λύπης- πως δεν μπορούσε να του προσφέρει συμβόλαιο. Εκείνος χαμογέλασε πικρά και, έκτοτε, εξαφανίστηκε πάλι.

Πολλοί έλεγαν -τότε- πως η πίεση του Euro έφερε στην επιφάνεια τις ψυχικές του διαταραχές. Το είχε υπαινιχθεί και ο ίδιος: «Φοβόμουν διαρκώς ότι θα κάνω λάθη, ότι θα βλάψω την ομάδα μου. Ετσι, κατέφυγα σε ένα μέρος όπου πίστευα ότι θα είμαι πιο ευτυχισμένος». Αυτό το μέρος ήταν η σκοτεινή αναρχο-βουδιστική αίρεση «Αγρια Χήνα». Που, όπως φαίνεται, τον αποτελείωσε.

De campeón de Europa a saltar desnudo en pleno partido. Lars Elstrup https://t.co/HwXMA9agNe pic.twitter.com/Ckdg4SFAWT

— Sphera Channel (@SpheraChannel) August 28, 2016

Τα πρώτα προβλήματα είχαν φανεί πολύ νωρίτερα. Το 1989, αφού είχε κατακτήσει το πρωτάθλημα Δανίας με τη φανέλα της Οντένσε, πήρε μετεγγραφή στη Λούτον με ποσό ρεκόρ: 850.000 λίρες. Την πρώτη χρονιά δεν τα κατάφερε. Την επόμενη σεζόν έχασε μόνο δύο αγώνες και πέτυχε 27 γκολ. Εν πολλοίς, ήταν αυτός που κράτησε την ομάδα του στην κορυφαία κατηγορία του αγγλικού ποδοσφαίρου. Αλλά, λόγω οικονομικών δυσχερειών, η Λούτον αναγκάστηκε να τον στείλει πίσω στην Οντένσε. Αυτή η «αδικία» τον έριξε στην κατάθλιψη.

Ο Ελστρουπ δεν θα ήταν χαρούμενος ποτέ πια. Ούτε όταν πέτυχε το κρίσιμο γκολ της Δανίας επί της Γαλλίας, που την οδήγησε στους ημιτελικούς, ούτε όταν σκόραρε κι εκεί, με αντίπαλο την Ολλανδία (και στα δυο ματς ως αλλαγή του Μπρίαν Λάουντρουπ). Αυτές οι ευτυχισμένες στιγμές -μαζί με τον θρίαμβο των Δανών στον Τελικό, βεβαίως- ήταν απλώς μερικά διαλείμματα στον εφιάλτη που ζούσε.

Το 1994, το ένδοξο «δεκάρι» της Δανίας κατέληξε πίσω από τα κάγκελα. Οι αστυνομικοί που τον συνέλαβαν να κυκλοφορεί γυμνός σε κεντρικό δρόμο της Κοπεγχάγης, τον ρώτησαν ποιος είναι. «Είμαι ο Νταράντο», αποκρίθηκε. Στον κόσμο της θρησκευτικής σέκτας που είχε ακολουθήσει, «Νταράντο» είναι το ποτάμι που εκβάλλει στη θάλασσα. Αλλά, ούτε στην «Αγρια Χήνα» δεν είχε καταφέρει να βρει την ηρεμία. Το επόμενο στάδιο ήταν μια κοινότητα ψυχικής υγείας που ίδρυσε ο ίδιος: «Η καρδιά του ήλιου».

Στο μεταξύ, απείλησε να σκοτώσει τον αρχηγό της αναρχο-βουδιστικής αίρεσης, τραυμάτισε αστυνομικό, επιτέθηκε σε νεαρούς μετανάστες, εμφανίστηκε γυμνός μπροστά σε σχολείο, σε εμπορικό κέντρο, αλλά και στην Πλατεία Τραφάλγκαρ στο Λονδίνο, και αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει δι’ απαγχονισμού. Οι θεραπείες που κατά καιρούς ακολούθησε, δεν τον βοήθησαν σχεδόν καθόλου.

«Γιατί το έκανες αυτό;», τον ρώτησαν μετά το συμβάν στο εμπορικό κέντρο. «Μ’ αρέσει να προκαλώ τους ανθρώπους, να παρατηρώ τις αντιδράσεις τους. Κάποιοι σοκαρίστηκαν, κάποιοι άλλοι το εξέλαβαν ως μια προσφορά για σεξ. Αλλά, αυτό που με εξιτάρει, είναι πως όλοι με αναγνωρίζουν ως Λαρς Ελστρουπ», απάντησε.

Από τα 39 του, το έριξε στις διαλέξεις επί θεμάτων νέας γενιάς. Το παράξενο είναι, ότι βρήκε δεκάδες ανθρώπους πρόθυμους να πληρώσουν ένα σεβαστό ποσό (το 30% μπροστά, με την εγγραφή), για να ακούνε από τα χείλη του σοφίες όπως «Ζήσε το σήμερα, το χθες είναι παρελθόν και το αύριο μέλλον» ή «Μόνον αν σκοτώσεις τον εαυτό σου, μπορείς να είσαι αυτός που θέλεις».

Στο γήπεδο της Ράντερς τού έχει απαγορευθεί η είσοδος για πέντε χρόνια, ακόμη και με τα ρούχα. Τι τον ώθησε να δώσει αυτή την τελευταία του παράσταση; «Ηθελα να έρθω σε επαφή με τη μητέρα γη», φώναξε καθώς τον έβαζαν στο περιπολικό. Κι έπειτα ψιθύρισε: «Αυτό ήταν η αρχή…». Η αρχή, για ποιο πράγμα;

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News