Πριν από μερικές μέρες δήλωνε, στο BBC Sport Africa, ευτυχισμένος. Η World Athletics, η διεθνής ομοσπονδία κλασικού αθλητισμού, είχε μόλις αναγνωρίσει το παγκόσμιο ρεκόρ που πέτυχε τον περασμένο Οκτώβριο στο Σικάγο – ήταν και επισήμως ο ταχύτερος μαραθωνοδρόμος όλων των εποχών. Τον Απρίλιο στο Ρότερνταμ θα επιχειρούσε να γίνει ο πρώτος άνθρωπος που θα έτρεχε τα 42,195 χιλιόμετρα σε λιγότερο από δυο ώρες. Και το καλοκαίρι στο Παρίσι θα αγωνιζόταν για να πραγματοποιήσει το παιδικό του όνειρο: να στεφθεί «χρυσός» Ολυμπιονίκης.

Η Μοίρα, όμως, είχε άλλα σχέδια για τον Κέλβιν Κίπτουμ. Ο 24χρονος κενυάτης πρωταθλητής, πατέρας δυο παιδιών, σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα το βράδυ της Κυριακής στη νοτιοδυτική Κένυα. Σε έναν πολύ επικίνδυνο ορεινό δρόμο, στον οποίο έχουν χάσει τη ζωή τους δεκάδες άνθρωποι, έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου του, που προσέκρουσε σε δέντρο και στη συνέχεια έπεσε σε χαντάκι. Μαζί με τον Κίπτουμ βρήκε τον θάνατο ο προπονητής και μέντοράς του, Ζερβέ Χακιζιμάνα. Μια γυναίκα που επέβαινε στο όχημα, νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση.

Ο Κίπτουμ «έφυγε» ξαφνικά, όπως ξαφνικά είχε εμφανιστεί ως ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα που γνώρισαν ποτέ τα δρομικά αγωνίσματα. Από τον πρώτο του, κιόλας, διεθνή μαραθώνιο, τον Δεκέμβριο του 2022 στη Βαλένθια, ήταν ολοφάνερο πως η Κένυα είχε βρει τον διάδοχο του θρυλικού της δρομέα μεγάλων αποστάσεων, Ελιούντ Κιπτσόγκε, ο οποίος βρίσκεται στη δύση της μυθικής του καριέρας. Κέρδισε με 2:01.53, που ήταν ο τρίτος καλύτερος χρόνος στην ιστορία των μαραθωνίων. Μόνο ο Κιπτσόγκε και ο Αιθίοπας, Κενενίσα Μπεκέλε, είχαν τρέξει πιο γρήγορα. Και κανείς στο παρελθόν δεν είχε καταγράψει τόσο καλή επίδοση την πρώτη του φορά.

Τέσσερις μήνες αργότερα στο Λονδίνο ο Κίπτουμ τερμάτισε πάλι πρώτος (2:01:25), υπό βροχή, απέχοντας μόλις 16 δευτερόλεπτα από το παγκόσμιο ρεκόρ του Κιπτσόγκε. Και στις 8 Οκτωβρίου 2023 στο Σικάγο, το ξεπέρασε κατά 34 δευτερόλεπτα. Εγινε ο πρώτος άνθρωπος που «κατέβηκε» κάτω από τις δύο ώρες και ένα λεπτό (2:00:35). Εχοντας, μάλιστα, αρκετή ενέργεια τη στιγμή του τερματισμού, ώστε να στέλνει φιλιά στους θεατές που τον αποθέωναν.

Τρεις μαραθώνιοι, τρεις νίκες και με χρόνους που έγραψαν ιστορία. Στον παρθενικό του (τοπικό) μαραθώνιο, το 2018, είχε τρέξει με δανεικά παπούτσια. Τα οικονομικά του δεν του επέτρεπαν να αγοράσει ένα δικό του ζευγάρι, και κανένας χορηγός δεν βρέθηκε να τον βοηθήσει – ήταν παντελώς άγνωστος. Πέντε χρόνια αργότερα είχε γίνει η «πρώτη φίρμα» στις μεγάλες αποστάσεις. Η World Athletics τον βράβευσε ως τον κορυφαίο αθλητή της χρονιάς εκτός σταδίου.

«Το ήξερα, ότι μια μέρα θα γινόμουν παγκόσμιος ρέκορντμαν. Τα κατάφερα, και τώρα η ζωή μου έχει αλλάξει», είχε εκμυστηρευθεί στο BBC μετά τον περσινό του θρίαμβο. Πράγματι. Οταν επέστρεψε από το Σικάγο, η Κένυα τον υποδέχθηκε σαν εθνικό ήρωα. Ηταν τόσες πολλές οι εκδηλώσεις που διοργανώθηκαν προς τιμήν του, ώστε χρειάστηκε δυο 24ωρα για να φτάσει από το Ναϊρόμπι στο Τσεπκόριο, το μικρό χωριό στο οποίο γεννήθηκε (2 Δεκεμβρίου 1999). Κυβερνητικά στελέχη, αξιωματούχοι κάθε είδους, χορηγοί και υποψήφιοι χορηγοί, τον ακολουθούσαν σε κάθε του βήμα.

Αγαπούσε το τρέξιμο από παιδί. Από τότε που ένας ξάδελφός του είχε γίνει διάσημος ως «λαγός» του θρυλικού αιθίοπα δρομέα, Χαϊλέ Γκεμπρεσελασιέ. Το πρώτο μεγάλο εμπόδιο που συνάντησε στη διαδρομή που ήθελε να ακολουθήσει στη ζωή του, ήταν ο πατέρας του. Ηθελε, ο γιος του να σπουδάσει ηλεκτρολόγος. Ο μικρός του εξηγούσε ότι ο αθλητισμός ήταν το πάθος του, όμως εκείνος δεν άκουγε κουβέντα. Σε ηλικία 10 ετών, καθώς ο Κίπτουμ επέστρεφε από το μαντρί, όπου φρόντιζε τα πρόβατα και τις κατσίκες της οικογένειας, είδε έναν δρομέα να προπονείται στο χωριό του. Τον πλησίασε και τον προκάλεσε να παραβγούν στο τρέξιμο. Ηταν ο Χακιζιμάνα, ένας από τους καλύτερους αθλητές της Ρουάντα στα στιπλ, ο οποίος εντυπωσιάστηκε από την ταχύτητα και την αντοχή του λιπόσαρκου αγοριού που έτρεχε δίπλα του ξυπόλητο.

Εμελλε να ξανασυναντηθούν, σχεδόν μια δεκαετία αργότερα. Ο Κίπτουμ, 18χρονος πια, είχε καταφέρει να πείσει τον πατέρα του ότι το μέλλον του ήταν στους δρόμους. Ο Χακιζιμάνα είχε γίνει προπονητής. Δέχτηκε να τον αναλάβει. Ετρεχαν μέσα στα δάση προσπαθώντας να συνεννοηθούν, πότε στα σουαχίλι, πότε στα αγγλικά και πότε στα γαλλικά. Εγιναν και καλοί φίλοι – ο Χακιζιμάνα τον συμβούλευε για τα πάντα. Στο τέλος, αυτός ο άνθρωπος που ως αθλητής είχε δοκιμάσει να τρέξει μαραθώνιο μόνο μια φορά και τα παράτησε στη μέση της διαδρομής, είδε τον μαθητή του να γίνεται ο ταχύτερος μαραθωνοδρόμος όλων των εποχών.

Ο Κίπτουμ καλλιέργησε το ταλέντο του με πολύ σκληρή δουλειά. Στις προπονήσεις έτρεχε 250-280 χιλιόμετρα την εβδομάδα. Κάποιες φορές, πάνω από 300. Οπως έλεγε ο Χακιζιμάνα, «σε όλη του τη ζωή δεν κάνει τίποτε άλλο από το να τρέχει, να τρώει και να κοιμάται». Η εξαιρετική του αντοχή τον βοηθούσε να κάνει κάτι εκπληκτικό: έτρεχε το δεύτερο μισό της μαραθώνιας διαδρομής πιο γρήγορα από ό,τι το πρώτο.

Η «μάχη» του με τον 38χρονο Κιπτσόγκε για το χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο θα ήταν μια από τις μεγάλες ατραξιόν των Αγώνων στο Παρίσι. Αλλά, δυστυχώς, ο Κίπτουμ δεν θα τρέξει ποτέ ξανά.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News