«Η ηλικία είναι απλώς ένα νούμερο μέσα στο κεφάλι μας».

Αυτό λέει και ξαναλέει, σαν ινδουιστικό «μάντρα», η Κέιτ Μπλάνσετ, που στις 14 Μαΐου συμπληρώνει μισόν αιώνα ζωής πάνω στον πλανήτη.

Η βραβευμένη με δυο Όσκαρ, ένα Α’ Γυναικείου Ρόλου για την ταινία «Θλιμμένη Τζάσμιν» (Blue Jasmine) και ένα Β’ Γυναικείου Ρόλου για την ταινία «Ιπτάμενος Κροίσος» (The Aviator), δηλώνει ευθαρσώς πως πλέον, στα 50 της, το ενδιαφέρον της είναι επικεντρωμένο αλλού:

«Στο παρελθόν ήμουν απορροφημένη στην καριέρα μου. Πλέον, στα 50 μου, θέλω να αρχίσω να ζω για τον εαυτό μου», είχε δηλώσει πρόσφατα μιλώντας στο περιοδικό Interview, σε συνέντευξη στη συνάδελφό της, ηθοποιό Τζούλια Ρόμπερτς για τη ζωή, την οικογένεια και τις επιλογές στην καριέρα της.

Οι δύο γυναίκες έκαναν μια σχεδόν… φιλοσοφική συζήτηση για τη βιομηχανία του κινηματογράφου και αναρωτιούνται τι τις ωθεί να συνεχίσουν να κάνουν ταινίες.

«Πρέπει να πάω στο γύρισμα με τα εσώρουχά μου και πάλι, και σκέφτομαι, γιατί; Γιατί δεν μπορώ να εκτρέφω απλά κοτόπουλα και να διαβάζω Προυστ; Όλους αυτούς τους τόμους που έχω αγοράσει και δεν έχω ακόμη διαβάσει. Γιατί δεν επέλεξα αυτούς; Γιατί εξακολουθώ να κάνω ταινίες;», αναρωτιέται η Μπλάνσετ που γεννήθηκε στην Αυστραλία από αυστραλή μητέρα και τεξανό πατέρα, και έχει σπουδάσει Ιστορία της Τέχνης στο πανεπιστήμιο της Μελβούρνης καθώς και υποκριτική στο Διεθνές Ινστιτούτο Δραματικής Τέχνης του Σίδνεϊ.

Η Μπλάνσετ, που στην 25ετή καριέρα της, έχει τιμηθεί επίσης με τρεις Χρυσές Σφαίρες, τρία Βραβεία BAFTA και τρία Βραβεία Σωματείου Αμερικανών Ηθοποιών (Screen Actors Guild Awards) θυμάται: «όταν ενσάρκωσα τη βασίλισσα Ελισάβετ, μου πρόσφεραν μυριάδες ρόλους που ήταν βασικά η ίδια ιστορία με διαφορετικά κοστούμια. Δεν υπήρχε καμία πιθανότητα να ανακαλύψουμε κάτι νέο. Δεν υπάρχει κανένα ρίσκο».

Ίσως γι’ αυτό το λόγο και να έχει ρίξει το επαγγελματικό της ενδιαφέρον στο (τολμηρό και προκλητικό) θέατρο, με τελευταία της θεατρική εμφάνιση στην παράσταση «When We Have Sufficiently Tortured Each Other» (Όταν έχουμε βασανίσει αρκετά ο ένας τον άλλον) που ανέβηκε μεταξύ Ιανουαρίου-Μαρτίου στο Εθνικό Θέατρο του Λονδίνου.

Η παράσταση προκάλεσε αντιδράσεις εντός των θεατρικών κύκλων της αγγλικής πρωτεύουσας, καθώς πραγματεύτηκε μία βίαιη, σεξουαλική σχέση ανάμεσα σε μία γυναίκα, την οποία ενσαρκώνει η Μπλάνσετ, και τον εργοδότη της, τον ρόλο του οποίου παίζει o σταρ του «Game of Thrones», Στίβεν Ντιλέιν.

Σύμφωνα με τους Times του Λονδίνου, μία ηλικιωμένη γυναίκα χρειάστηκε να μεταφερθεί εσπευσμένα στο νοσοκομείο, καθώς έχασε τις αισθήσεις της κατά τη διάρκεια της παράστασης αφού ανάμεσα στις σκηνές περίοπτη θέση είχαν μεταξύ άλλων sex toys, ένα σεξουαλικό όργιο μέσα σε αυτοκίνητο, αλλά και αρκετή βία εις βάρος κυρίως γυναικείων χαρακτήρων.

«Βλέπω πάντα το θέατρο σαν κάτι που προκαλεί. Δεν κάνουμε θέατρο για να μαζέψουμε ψήφους. Έτσι, μερικοί θεατές μπορεί να εξοργιστούν, άλλοι να σαστίσουν, άλλοι να ενθουσιαστούν. Αυτό που μετράει είναι η συζήτηση που θα προκαλέσει το έργο», είπε κατόπιν η ηθοποιός μιλώντας στην Guardian.

Κάπως έτσι, της βγήκε και το παρατσούκλι «θηλυκός χαμαιλέοντας», καθώς έχει ερμηνεύσει από τον… Μπομπ Ντίλαν μέχρι τη λεσβία στο «Carol» και από την «Γκαλάντριελ», βασίλισσα των ξωτικών στην τριλογία «Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών» μέχρι (ασφαλώς) την Βασίλισσα «Ελίζαμπεθ» (1998) στην ομώνυμη βιογραφική ταινία του Ινδού Σέκαρ Καπούρ, η οποία την καθιέρωσε στη συνείδηση του κοινού αποφέροντάς της πλήθος διακρίσεων.

Όπως και να’ χει, η απόφαση της είναι ειλημμένη: με την έλευση των 50, όλα θα αλλάξουν: «θα ζήσω για μένα» λέει ξανά και αυτό σημαίνει πως δεν θα μοιράζει την καθημερινότητα της μέσα σε αεροπλάνα, πετώντας μεταξύ Βρετανίας, ΗΠΑ και Αυστραλίας, αλλά μάλλον θα αφοσιωθεί αποκλειστικά  στη διεύθυνση του Εθνικού Θεάτρου στο Σίδνεϊ, όπου διαμένει οικογενειακώς, με τον θεατρικό συγγραφέα Άντριου Άπτον, τους τρεις (βιολογικούς) γιους της και την υιοθετημένη τους κόρη.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News