Βυθισμένη σε μια πολιτική κρίση χωρίς προηγούμενο τα τελευταία 50 χρόνια, η Γαλλία περιμένει τώρα να ακούσει τον Εμανουέλ Μακρόν. Ο πρόεδρος της Γαλλίας θα απευθύνει διάγγελμα προς τον γαλλικό λαό, το βράδυ της Πέμπτης στις 9 μ.μ. (ώρα Ελλάδας), όπως ανακοίνωσε το Ελιζέ, στη σκιά της ψηφοφορίας στην Εθνοσυνέλευση που οδήγησε στην πτώση της κυβέρνησης του Μισέλ Μπαρνιέ.

Ο Μακρόν, ενδεδυμένος με σχεδόν απεριόριστες εξουσίες, καθώς το πολιτικό σύστημα της Γαλλίας είναι αυτό της Προεδρικής Δημοκρατίας, θα μιλήσει στο έθνος, την ώρα που πληθαίνουν οι φωνές για παραίτησή του και διεξαγωγή πρόωρων προεδρικών εκλογών, σχεδόν δυόμισι χρόνια από το προγραμματισμένο.

Απέναντί του έχει μια ανίερη συμμαχία της Ακροδεξιάς και της Ακροαριστεράς.

Η Μαρίν Λεπέν, βέβαια, δεν ζήτησε επισήμως την παραίτηση του Μακρόν: στον απόηχο της καταψήφισης της κυβέρνησης Μπαρνιέ, η επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας του ακροδεξιού Εθνικού Συναγερμού κάλεσε τον πρόεδρο της Γαλλίας να αναλάβει «τις ευθύνες του», χωρίς ωστόσο να ζητήσει ξεκάθαρα την παραίτηση του – αντιθέτως ανέφερε ότι σκοπεύει να αφήσει τον νέο πρωθυπουργό να εργαστεί ούτως ώστε να καταλήξει σε έναν κρατικό προϋπολογισμό αποδεκτό για όλους.

Ομως δεν έχει την ίδια άποψη ο Ζαν-Λυκ Μελανσόν, ο ηγέτης του αριστερού κόμματος της «Ανυπότακτης Γαλλίας», ο οποίος ζήτησε και επίσημα την παραίτηση του Μακρόν, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «ακόμα και αν διορίζει κάθε τρεις μήνες έναν Μισέλ Μπαρνιέ στην πρωθυπουργία, δεν θα καταφέρει να μείνει στην προεδρία της Δημοκρατίας για τα επόμενα τρία χρόνια».

Το ότι παίζει το παιχνίδι της Λεπέν, που επιλέγει να εμφανίζεται ως θεσμική εν όψει των προεδρικών του 2027, δεν φαίνεται να τον απασχολεί τον Μελανσόν, που δυστυχώς επιβεβαιώνει με το πολιτικό παράδειγμά του τη θεωρία των δύο άκρων.

Από την πλευρά του, ο γραμματέας του Σοσιαλιστικού Kόμματος, Ολιβιέ Φορ, δεν έθεσε θέμα παραίτησης του προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας, αλλά κάλεσε τον Μακρόν «να ακούσει τους Γάλλους» και να διορίσει πρωθυπουργό προερχόμενο από τους κόλπους της Αριστεράς, η οποία, άλλωστε, υπό τη μορφή του Νέου Λαϊκού Μετώπου είχε πρωτεύσει στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές που διεξήχθησαν μετά την πανωλεθρία της παράταξης του προέδρου στις ευρωεκλογές του περασμένου Ιουνίου.

Σε κάθε περίπτωση, ο Μακρόν βρίσκεται σε δύσκολη θέση. Η επιλογή του κεντροδεξιού Μισέλ Μπαρνιέ για την πρωθυπουργία τον περασμένο Σεπτέμβριο αποδείχτηκε εκ των πραγμάτων αποτυχημένη. Ο 73χρονος γκωλικός πολιτικός έγινε ο πρωθυπουργός με τη μικρότερη θητεία στα χρονικά της Γαλλικής Δημοκρατίας, ασχέτως αν παραμένει ακόμα στη θέση του, ως υπηρεσιακός. Το πρωί της Πέμπτης αναμενόταν στο Ελιζέ για να υποβάλει, κατά το τυπικό, την παραίτησή του στον πρόεδρο.

Η Liberation φιλοδώρησε τον καταψηφισμένο πρωθυπουργό –τον πρώτο που χάνει σε πρόταση μομφής εναντίον του από το 1962 και τον Ζορζ Πομπιντού– ένα δηλητηριώδες πρωτοσέλιδο: «Ηλθον, είδον, μ‘ έδιωξαν».

Από την άλλη, είναι τέτοιες οι υπερεξουσίες που δίνει η Πέμπτη Γαλλική Δημοκρατία στον πρόεδρο, που ο Μακρόν μπορεί ακόμα και να επαναφέρει τον Μπαρνιέ στην πρωθυπουργία –άλλωστε το ίδιο είχε κάνει το ’60 και ο Σαρλ ντε Γκολ με τον Πομπιντού και ο τελευταίος κατέληξε να γίνει ο μακροβιότερος πρωθυπουργός μεταπολεμικά. Μόνο που τότε είχε μεσολαβήσει διάλυση της Εθνοσυνέλευσης και βουλευτικές εκλογές –που τώρα δεν μπορούν να διεξαχθούν νωρίτερα από το καλοκαίρι του 2025–, ενώ ο Μακρόν δεν είναι ακριβώς Ντε Γκολ και ο Μπαρνιέ σίγουρα δεν είναι Πομπιντού.

H εφημερίδα Le Monde έκανε λόγο για «κενό εξουσίας άνευ προηγουμένου» και επεσήμανε ότι την ώρα που στο Παρίσι κατέρρεε η κυβέρνηση Μπαρνιέ, ο Μακρόν ήταν στην όαση του Αλ Ουλά, στο πλαίσιο της τριήμερης επίσκεψής του στη Σαουδική Αραβία.

Χαρακτηριστικά τα όσα έγραψε η γερμανική Süddeutsche Zeitung για τον εγκλωβισμό του Μακρόν:

«Θεωρητικά θα μπορούσε να δώσει στον Μπαρνιέ νέα εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, αλλά ένα τέτοιο ενδεχόμενο μοιάζει μάλλον απίθανο. Εξίσου απίθανο μοιάζει και το σενάριο να επιλέξει ο Μακρόν έναν μη κομματικό, τεχνοκράτη πρωθυπουργό – δεν φαίνεται να υπάρχει κανένα όνομα που να μπορεί να επιτελέσει έναν τέτοιο ρόλο (…) Οσο ο Μακρόν ψάχνει, ο Μπαρνιέ συνεχίζει. Όλοι συμφωνούν όμως πως αυτήν τη φορά ο γάλλος πρόεδρος δεν θα χρειαστεί τόσο χρόνο έως ότου αποφασίσει – εν αντιθέσει με το περασμένο καλοκαίρι, όταν χρειάστηκε δύο μήνες για να επιλέξει τον Μπαρνιέ».

O Μακρόν ψάχνει για νέο πρωθυπουργό, λοιπόν, τον τέταρτο για φέτος. Και μάλιστα ένα πρόσωπο που θα μπορέσει να περάσει έναν δύσκολο προϋπολογισμό. Υπάρχουν αναφορές για τον Σεμπαστιάν Λεκουρνού, υπουργό Αμυνας και από τους στενούς συνεργάτες του Μακρόν, ενώ έχουν ακουστεί και τα ονόματα του Φρανσουά Μπαϊρού (κεντρώος πολιτικός που είχε στηρίξει τον Μακρόν το 2017), καθώς και του Μπερνάρ Καζνέβ, σοσιαλιστή πολιτικού που διατέλεσε για λίγους μήνες πρωθυπουργός στο τέλος της θητείας του Φρανσουά Ολάντ (ο οποίος, παρεμπιπτόντως, είναι βουλευτής).

Αν δεν βρει πρόσωπο ο Μακρόν, έσχατη λύση είναι η ενεργοποίηση του άρθρου 16 του γαλλικού Συντάγματος, το οποίο δίνει εκτεταμένες εξουσίες στον πρόεδρο σε καταστάσεις κρίσης και θα του επιτρέψει να περάσει ο ίδιος τον προϋπολογισμό. Αλλά τότε η Γαλλία κινδυνεύει να βυθιστεί και σε μια συνταγματική κρίση.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News