Εντάξει, σε λίγες ημέρες, στις 6 Οκτωβρίου, θα κυκλοφορήσει το νέο του άλμπουμ και μπορεί να είναι κανένα διαφημιστικό κόλπο. Αλλά τα λίγα δευτερόλεπτα του βίντεο του Λίαμ Γκάλαxερ (συνδημιουργό των Oasis) που το ανάρτησε το BBC Three στο Twitter πριν από λίγες ημέρες, από μία συνέντευξη στην εκπομπή «Music Backstage pass», έγιναν αμέσως viral.

«Τη δεκαετία του ’90» – εξηγεί ο Γκάλαxερ στο βίντεο με μια γλώσσα που δεν είναι ακριβώς για Αρσακειάδες αφού ο αριθμός των fucking ανά λεπτό είναι για ρεκόρ Γκίνες – «είχα τέσσερις ανθρώπους που μου ετοίμαζαν το τσάι. Τώρα πρέπει να το κάνω μόνος μου». Επειδή δεν έχει χρήματα. Και ο λόγος, εξηγεί, ενώ ανακατεύεται με βραστήρες, φακελάκια τσαγιού και κούπες, είναι ότι «κανείς δεν αγοράζει CD σήμερα». Και συνεχίζει με ένα υβρεολόγιο εναντίον όλων εκείνων οι οποίοι κατεβάζουν δωρεάν μουσική από το διαδίκτυο: «These fucking little smart-assess download fucking tunes for nish» λέει – και καλύτερα να το αφήσουμε αμετάφραστο.

Υπάρχουν βέβαια και εκείνοι που είναι σε χειρότερη κατάσταση από τον Γκάλαxερ. O Ντόναλντ Φάγκεν, για παράδειγμα, πρώην μέλος των Steely Dan, υποχρεώθηκε να γυρίσει στη σκηνή στην ηλικία των 69 ετών. Και η χήρα του Ρόνι Τζέιμς Ντίο, των θρυλικών Black Sabbath, έχει επιστρατεύσει ένα ολόγραμμα του νεκρού συζύγου της για να κερδίζει τα προς το ζειν από συναυλίες.

Οπως εξηγεί το Quartz με αφορμή τη διεθνή επιτυχία του Despacitο, για κάθε προβολή στο YouTube, ένας καλλιτέχνης παίρνει μόνο 7 δολάρια ανά 10.000 προβολές, ενώ η προβολή στο Spotify κυμαίνεται μεταξύ 6 και 8 δολαρίων. Από την άλλη πλευρά, είναι αλήθεια ότι χωρίς το διαδίκτυο, πολλά τραγούδια δεν θα ακούγονται ή δεν θα αγοράζονται ποτέ.

Με λίγα λόγια, ας πάρουμε και τη θετική πλευρά του θέματος. Αλλωστε και ο ίδιος ο Γκάλαχερ λέει ότι το τσάι που φτιάχνει είναι πια «fucking good». Και – ποιος ξέρει; – μπορεί να κάνει καλό και στη φωνή του.

Φωτό: «Πού ‘ναι τα χρόνια, ωραία χρόνια…» | Πηγή: Reuters

Επειτα από αναρίθμητες σφαγές, εθνοκαθάρσεις και αμέτρητο πόνο από το 1921 έως σήμερα, ίσως ήρθε η ώρα για τους Κούρδους να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους. Και το όνειρο αυτό που δεν είναι άλλο από το η ανεξαρτησία από το Ιράκ ενός τμήματος του μεγάλου Κουρδιστάν -την οποία οι Κούρδοι διεκδικούν με δημοψήφισμα- να ανοίξει ένα παράθυρο με θέα στους Κούρδους της Τουρκίας και εκείνους του Ιράν.

Οπως γράφει στον Independent ο Ματ Τζίλοου, ιδρυτής της δεξαμενής σκέψης Talk Politics, «το αίτημα του Κούρδων για ανεξαρτησία διαφέρει κατά πολύ από το ανάλογο αίτημα διάφορων κινημάτων». Γεωπολιτικά, κατ’ αρχάς, οι εμπλεκόμενοι είναι η Τουρκία, το Ιράκ, η Συρία και η Αρμενία, κράτη που χειρίζονται το «κουρδικό ζήτημα» με εντελώς διαφορετικό τρόπο μεταξύ τους. Επειτα δεν θα πρέπει να ξεχνάει κανείς ότι όχι μόνο οι Κούρδοι είναι η μεγαλύτερη εθνότητα στον κόσμο χωρίς κράτος, αλλά και ότι ο ρόλος που διαδραμάτισαν στον αγώνα εναντίον του ISIS είναι θεμελιώδης.

Συμπέρασμα; Καταπιεσμένοι για περισσότερα από εκατό χρόνια, «η νίκη τους δεν ήταν μια καλή εξέλιξη μόνο γι’ αυτούς, αλλά και για τη Δύση». Η οποία, συνεχίζει ο βρετανός αναλυτής, θα πρέπει να διασφαλίσει ότι το αποτέλεσμα θα τηρηθεί. Γιατί το Κουρδιστάν θα ήταν ένας αξιόπιστος σύμμαχος σε μια εχθρική περιοχή· ένας σύμμαχος που θα συνέβαλε ακόμη και στη μείωση της ενεργειακής εξάρτησης της Δύσης από την Ρωσία. Και επειδή, «το ανεξάρτητο Κουρδιστάν θα ήταν ένας φάρος στο μέτωπο των ατομικών δικαιωμάτων» – οι γυναίκες έχουν ίδια δικαιώματα με τους άνδρες σε πολλούς τομείς.

Δηλαδή, καταλήγει ο Ματ Τζίλοου, «μια ανωμαλία στη Μέση Ανατολή που όμως είναι θεμελιώδης για την σταθερότητα της περιοχής».

Φωτό: Η ανεξαρτησία αυτοπροσώπως βγαίνει από τις κάλπες | Πηγή: Reuters, Ako Rasheed

Και αν οι «χρηματίστριες» είναι καλύτερες από τους χρηματιστές; Αυτό είναι το συμπέρασμα που εξάγει κανείς διαβάζοντας στους Financial Times ότι τα hedge funds με αφεντικά γυναίκες είχαν φέτος διπλάσια κέρδη από εκείνα όπου επικεφαλής είναι άνδρες. Το συμπέρασμα βασίζεται στον δείκτη Hfrx Women ο οποίος συγκεντρώνει την απόδοση των hedge fund που διαχειρίζονται γυναίκες. Η απόδοση αυτού του δείκτη μετρήθηκε στο 9,95% έναντι 4,81% του δείκτη Hfri Fund Weighted Composit που περιλαμβάνει και τα δυο φύλα.

Να λοιπόν ένας καλός λόγος, πέρα από τα θέματα της ισότητας των φύλων, να προσλαμβάνονται περισσότερες γυναίκες σε έναν παραδοσιακά ανδρικό τομέα εργασίας. Θα μπορούσε βέβαια κανείς να υποστηρίξει ότι τα στοιχεία του δείκτη Hfrx βασίζονται σε ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Αλλά άλλες έρευνες έχουν δείξει ότι οι γυναίκες είναι «τουλάχιστον εξίσου ικανές με τους άνδρες» στον κλάδο των επενδύσεων, παρά το γεγονός ότι υπάρχουν πολλά εμπόδια για την είσοδό τους σε αυτόν τον τομέα.

Αντε να πέφτουν και τα τελευταία κάστρα.

Φωτό: Κι εκείνη όλη ανεβαίνει. | Πηγή: Shutterstock

Τι ενέπνευσε τον Αλεσάντρο Μικέλε στη νέα του συλλογή, που παρουσιάστηκε στο Μιλάνο, για την άνοιξη-καλοκαίρι του 2018; O Ελτον Τζον, γράφει η Daily Telegraph πληροφορώντας μας πως το στυλιστικό φλερτ των δύο μετράει ήδη ενάμιση χρόνο. Το αποτέλεσμα είναι η επίδειξη μόδας στο Μιλάνο, μια ωδή στο γκλάμορους ροκ της δεκαετίας του 70, που ασφαλώς συμβαδίζει με το στυλ του σερ Ελτον.

Αλλά αυτή την εβδομάδα μόδας ήταν, επίσης, μια εβδομάδα σημαντικών επετείων: είναι τα 50 χρόνια του Pomellato, του οίκου μόδας που ιδρύθηκε από τον Πίνο Ραμπολίνι το 1967 με την ιδέα να κάνει πρετ α πορτέ τα κοσμήματα, δαχτυλίδια και περιδέραια, όπως τα ρούχα. Και ακόμη τα 50 χρόνια του Etro, που γιορτάστηκαν θεαματικά με μια μεγάλη επετειακή επίδειξη αλλά και ένα ντεμπούτο: η πρώτη φορά που οι αδερφοί Veronica και Kean έδειξαν στην πασαρέλα μαζί τη γυναικεία και ανδρική συλλογή του οίκου, πιστοί στη νέα τάση της μόδας που θέλει να παρουσιάζονται συνδυασμένα γυναικεία και ανδρικά ρούχα.

Αλλά υπάρχει και ένα χρώμα που κυριάρχισε στο Μιλάνο. Και είναι πράσινο: «Το πράσινο έχει ανακηρυχθεί το χρώμα της εβδομάδας μόδας του Μιλάνου» σημειώνουν οι New York Times. Και αναφέρονται στα Οσκαρ της πράσινης μόδας απόψε το βράδυ στη Σκάλα. Θα είναι το μεγάλο γεγονός που θα κλείσει αυτή την εβδομάδα μόδας: ένα γεγονός έξτρα λαρτζ για το πρότζεκτ Milano XL.

Φωτό: Μα, χρειάζεται λεζάντα; | Πηγή: Reuters,Stefano Rellandini