Oι φωτιές στα δάση της είναι μεγαλύτερες, οι εξαιτίας τους σκοτωμένοι άνθρωποι είναι περισσότεροι, η άγρια πανίδα και η οικονομία καταστρέφονται, αλλά η Αφρική αγνοείται από τον υπόλοιπο κόσμο λέει το βρετανικό φύλλο The Times.

Οι πάντες επικεντρώνονται στο φλεγόμενο τροπικό δάσος του Αμαζονίου, ενώ οι τεράστιες πυρκαγιές που κατακαίουν μεγάλα τμήματα της Κεντρικής και Νότιας Αφρικής έχουν περάσει σε μεγάλο βαθμό απαρατήρητες. Τα δορυφορικά δεδομένα δείχνουν το μέγεθος της καταστροφής σε εκτάσεις της Αγκόλας, του Κονγκό, της Τανζανίας, της Ζάμπιας, της Ζιμπάμπουε, της Μαγαδασκάρης.

Από τις 22 έως τις 23 Αυγούστου 7.000 πυρκαγιές εκδηλώθηκαν στην Ανγκόλα, 3.400 στο Κονγκό, ενώ στη Βραζιλία «μόνο» 2.000, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιοποίησε το Bloomberg.

Οι πυρκαγιές είναι συνηθισμένος φαινόμενο στην Κεντρική Αφρική το καλοκαίρι, αλλά πολλοί ειδικοί φοβούνται ότι η κλιματική αλλαγή έχει επιδεινώσει τα πράγματα. «Η οικολογική ισορροπία βρίσκεται επί ξυρού ακμής και η κλιματική αλλαγή ωθεί την κατάσταση σε σημείο από το οποίο δεν υπάρχει επιστροφή» λέει ο Αλεξ Ορενσταϊν, ένας επιστήμονας που καταγράφει τις τάσεις της αφρικανικής γεωργίας. «Οι βροχερές εποχές γίνονται όλο και πιο σύντομες σε διάρκεια, πράγμα που σημαίνει ότι όλο και συχνότερα θα αντιμετωπίζουμε πυρκαγιές».

Οπως συμβαίνει και στη Βραζιλία, πολλές από τις πυρκαγιές τίθενται σκοπίμως από αγρότες που προσπαθούν να καθαρίσουν τη γη τους από την πυκνή βλάστηση ώστε να καλλιεργήσουν εκ νέου.

Σημειωτέον ότι η Υποσαχάρια Αφρική υστερεί πάρα πολύ στη μηχανοποιημένη γεωργία: σύμφωνα με τον Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ, μόνο το 5% της γης καλλιεργείται με τρακτέρ, σε σύγκριση με την Ασία που έχει επιτύχει ένα 60% μηχανοποιημένης αγροτικής παραγωγής.

Οι αφρικανοί αγρότες «καθαρίζουν» τη γη με τη μέθοδο «κοπή και καύση». Η στάχτη που προκύπτει από την καύση θεωρείται πολύτιμη όσον αφορά τη γονιμότητα του εδάφους και την απόδοση των καλλιεργειών. Ωστόσο, οι φωτιές συχνά ξεφεύγουν από τον έλεγχο. Οταν συμβαίνει αυτό, οι αγρότες μετακινούνται σε άλλα οικόπεδα, αποψιλώνοντας περισσότερα δάση, με καταστροφικές συνέπειες για την άγρια ​​χλωρίδα και πανίδα. Στη Δυτική Αφρική το 90% περίπου του παράκτιου τροπικού δάσους έχει καταστραφεί.

Τα ιστορικά στοιχεία βεβαιώνουν ότι οι αφρικανοί αγρότες δουλεύουν κατ’ αυτόν τον τρόπο τη γη τους τουλάχιστον 12.000 χρόνια, όμως πλέον αυτή η τεχνική δεν μπορεί να εξυπηρετήσει τις ανάγκες του διαρκώς αυξανόμενου πληθυσμού.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News