656
Τα καλάθια-κάλπες που χρησιμοποιούνται για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας ελέγχονται από τους υπαλλήλους της Βουλής πριν από την ψηφοφορία | Alberto Pizzoli/Pool via REUTERS

Ιταλία: Η εκλογή Προέδρου έχει κάτι από κονκλάβιο για Πάπα

Protagon Team Protagon Team 26 Ιανουαρίου 2022, 20:48
Τα καλάθια-κάλπες που χρησιμοποιούνται για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας ελέγχονται από τους υπαλλήλους της Βουλής πριν από την ψηφοφορία
|Alberto Pizzoli/Pool via REUTERS

Ιταλία: Η εκλογή Προέδρου έχει κάτι από κονκλάβιο για Πάπα

Protagon Team Protagon Team 26 Ιανουαρίου 2022, 20:48

Κάθε επτά χρόνια σχεδόν 1.000 άνθρωποι συγκεντρώνονται για να εκλέξουν έναν ηγέτη που έχει στα χέρια του ουσιαστικές δυνατότητες παρέμβασης – βοηθούν όμως σε αυτό οι ταραχώδεις σχέσεις των κυβερνήσεων. Το σκηνικό, η Ρώμη με την τεράστια ιστορία της, δίνει έναν άλλο αέρα. Οι διάδρομοι της εξουσίας πολλοί και σε αυτούς διασταυρώνονται αρκετοί παίκτες. Είναι βέβαια και η γνωστή ροπή των Ιταλών προς το δράμα…

Η εκλογή νέου Προέδρου της Ιταλικής Δημοκρατίας είναι ένα συναρπαστικό πολιτικό μυθιστόρημα, γράφει ο Monde, με ανατροπές και επεισόδια μεταξύ πραγματικότητας και θρύλου, γεμάτο γεγονότα στο παρασκήνιο και προσκήνιο.

Αυτά αναδεικνύει το podcast του Μάρκο Νταμιλάνο, διευθυντή του περιοδικού L’Espresso, το οποίο ονομάζεται «Romanzo Quirinale» (ένα κλείσιμο του ματιού στο «Romanzo Criminale» που ήταν αφιερωμένο στον υπόκοσμο της Ρώμης τη δεκαετία του 1970).

Πρώτα απ’όλα, το σκηνικό του δράματος. Το Κιρινάλιο μέγαρο που φιλοξενεί τον πρόεδρο άρχισε να χτίζεται το 1583 στην κορυφή του ομώνυμου λόφου στη Ρώμη. Αυτόν τον λαβύρινθο των 1.200 δωματίων είχε επιλέξει για κατοικία του ο πρώτος βασιλιάς της Ιταλίας, Βίκτωρ-Εμμανουήλ Β’, αν και μάλλον απεχθανόταν το μέρος γιατί έλεγε ότι είχε την κατάρα των παπών που κατοικούσαν άλλοτε σε αυτό. Ο πρώτος Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο Ενρίκο Ντε Νίκολα (εκλέχτηκε το 1946), δεν εγκαταστάθηκε ποτέ εκεί, εξίσου απρόθυμος και αυτός μπροστά στην «κατάρα».

Το βαρύ, ογκώδες Κιρινάλιο μέγαρο που στεγάζει τον Πρόεδρο της Ιταλικής Δημοκρατίας |REUTERS/Yara Nardi

Το Κιρινάλιο μπορεί να μην κάνει για σύγχρονο κυβερνητικό μέγαρο, ντύνει όμως με μεγαλοπρέπεια και προπάντων κύρος την πολιτική ζωή, έστω και αν το κέντρο βάρους της πέφτει στη Βουλή και τη Γερουσία. Σε κάθε κρίση, όλα τα βλέμματα στρέφονται στον «il Colle» (τον λόφο, οι άλλοι έξι της Ρώμης είναι σαν να μην υπάρχουν) για να παρακολουθήσουν τις μαεστρικές -όπως επιβάλλει ο ρόλος και το μπερδεμένο κουβάρι των ιταλικών κομμάτων- κινήσεις του Προέδρου για την επίλυση του προβλήματος.

Τι χρειάζεται ο Πρόεδρος για να εκλεγεί

Η ίδια η εκλογή είναι πιο συχνά θρίλερ παρά μια τυπική διαδικασία, όπως ήταν το 1985 ή το 1999 όταν ο Φρανσέσκο Κοσίγκα και ο Κάρλο Τσιάμπι, αντίστοιχα, εξελέγησαν εύκολα από τον πρώτο γύρο. Το 1971, στις εποχές που θριάμβευε η Χριστιανοδημοκρατία, ο Τζοβάνι Λεόνε εξελέγη μόλις στην εικοστή τρίτη ψηφοφορία!

Τον Μάιο του 1992 οι εκλογές πήραν δραματική τροπή. Εν μέσω της Επιχείρησης «Καθαρά Χέρια» που συντάρασσε τα παραδοσιακά κόμματα, η εκλογή του διαδόχου του Κοσίγκα γινόταν σε εκρηκτικό κλίμα. Η δολοφονία, στις 23 Μαΐου, του δικαστικού Τζοβάνι Φαλκόνε από τη Μαφία απέτρεψε την τελευταία στιγμή την εκλογή του ισχυρού άνδρα της Χριστιανοδημοκρατίας, του Τζούλιο Αντρεότι, για τον οποίο κυκλοφορούσαν επίμονες φήμες για διασυνδέσεις με τη Μαφία.

Η στατιστική δείχνει εξάλλου ότι οι εκλεγμένοι Πρόεδροι – δώδεκα μέχρι σήμερα- δεν είναι ποτέ εν ενεργεία αρχηγοί κυβερνήσεων ή αρχηγοί κομμάτων. Αυτά τα πολύ εκτεθειμένα πρόσωπα συνήθως προκαλούν αντιθέσεις που είναι αδύνατον να ξεπεραστούν, πόσο μάλλον αν πρόκειται και για πολιτικούς όπως ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι που και αυτός αναγκάστηκε να πει αντίο στον διακαή πόθο του να γίνει Πρόεδρος.

Οσο πιο διακριτικός, λοιπόν, τόσο περισσότερες πιθανότητες εκλογής έχει ένας υποψήφιος, αφήνοντας παράλληλα τους υποστηρικτές του να δουλεύουν για αυτόν στο παρασκήνιο. Κάτι σαν την εκλογή του Πάπα – όσο για αυτό η Ρώμη έχει πείρα 20 αιώνων.

Τι άλλο έδινε ή ακόμη δίνει πόντους στον υποψήφιο; Να μην δηλώνει ότι θέλει να είναι υποψήφιος (τυπικά δεν υπάρχουν επίσημες υποψηφιότητες), να έχει το «ΟΚ» του αμερικανικού παράγοντα (κάτι που συνέβαινε στον Ψυχρό Πόλεμο), να έχει με το μέρος του το «αόρατο βάρος» του Βατικανού, να έχει κρυφές έχθρες και ακόμη καλύτερα κρυφές φιλίες που θα έρθουν στο φως αργότερα.

Το παράδοξο, καταλήγει η γαλλική εφημερίδα, είναι ότι έπειτα από όλο αυτό το παρασκήνιο και τα κονκλάβια, ο εκλεγμένος Πρόεδρος αμέσως ενδύεται τον μανδύα του ηθικού στοιχείου, γίνεται ένας σεβαστός πυλώνας της πολιτικής ζωής στη χώρα.

Τα δράματα στους διαδρόμους της εξουσίας μέχρι την εκλογή μπορούν να περιμένουν χρόνια ή και δεκαετίες για να αποκαλυφθούν, αλλά ποτέ δεν χάνουν το ενδιαφέρον τους.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News

Διαβάστε ακόμη...

Διαβάστε ακόμη...