Πολύ δημοσιογραφικό μελάνι –τρόπος του λέγειν– έχει χυθεί τις τελευταίες ημέρες για τη σχέση του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Νίκο Ανδρουλάκη.

Την αρχή έκανε ο Πρωθυπουργος και πρόεδρος της ΝΔ, ο οποίος στην πολυσυζητημένη συνέντευξή του στον Alpha την περασμένη Τρίτη είχε περιγράψει τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής ως έναν τύπο που δεν θέλει καν να τον δει –«ζήτησα από τον κ. Ανδρουλάκη, αφότου εκλέχτηκε, να συναντηθούμε, να γνωριστούμε, καινούργιος αρχηγός κόμματος, αρνήθηκε τη συνάντηση. Αρνήθηκε να με συναντήσει δύο φορές. Του ζήτησα να συναντηθούμε και αρνήθηκε να με δει. Μπορείτε να βγάλετε τα συμπεράσματά σας για το πόσο εύκολη ή δύσκολη μπορεί να είναι η συνεννόηση με αυτούς τους όρους», είχε πει ο κ. Μητσοτάκης.

Μετά ήρθε ο κ. Ανδρουλάκης, ο οποίος στην επίσης πολυσυζητημένη συνέντευξή του, στην ΕΡΤ1 την περασμένη Τετάρτη, είχε απαντήσει ότι ο κ. Μητσοτάκης του είχε πει ένα αόριστο «να τα πούμε» και ότι δεν γίνονται έτσι τέτοια πράγματα: «Θέλω να πω στον ελληνικό λαό σχετικά με τη χθεσινή προσέγγιση του Πρωθυπουργού ότι ήθελε να συναντηθούμε: Υπάρχουν θεσμικοί τρόποι. Και το κόμμα μας, τόσο με τη δική μου ηγεσία όσο και παλαιότερα, είναι κόμμα ευθύνης».

Τελικά, η μοίρα το ήθελε και οι δυο τους και συναντήθηκαν το Σάββατο και τα είπαν, έστω και στο πόδι. Ο κ. Μητσοτάκης και ο κ.  Ανδρουλάκης βρέθηκαν στο κοινοβούλιο, στο πλαίσιο της μικρής τελετής που διοργάνωσε ο Πρόεδρος της Βουλής Κωνσταντίνος Τασούλας για να τιμήσει η Εθνική Αντιπροσωπεία την 25η Μαρτίου –μια τελετή παρουσία της Προέδρου της Δημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου και άλλων αξιωματούχων, η οποία έγινε μετά τη δοξολογία στη Μητρόπολη και πριν από τη στρατιωτική παρέλαση.

Τώρα τι είπαν, είναι ένα άλλο θέμα.

Ο Γιώργος Παπαχρήστος, στη στήλη του, «Στίγμα», στα «Νέα» περιέγραψε ένα σκηνικό παγερό:

«Κι όμως, τα “παιδιά” μίλησαν! Αλλά όχι για πολύ, ούτε για πολλά. Για το περίφημο ραντεβού που δεν έγινε. Οπου “παιδιά”, ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Νίκος Ανδρουλάκης. Συναντήθηκαν στο σαλονάκι του Προέδρου της Βουλής, λίγο μετά τη δοξολογία στη Μητρόπολη για την εθνική επέτειο και πριν ξεκινήσει η καθιερωμένη, στρατιωτική παρέλαση μπροστά στον Αγνωστο Στρατιώτη. Τους είχε καλέσει ο Πρόεδρος Τασούλας για να περάσει λιγάκι η ώρα, πριν προετοιμαστούν τα στρατά για την παρέλαση, και επιπλέον γιατί είχε να τους “φιλέψει” δώρο, ακριβό και πολύτιμο: την επανέκδοση, για πρώτη φορά και με μια πρωτοποριακή μέθοδο, του εθνικού μας ύμνου από το χειρόγραφο του Διονύσιου Σολωμού.

»Επανέρχομαι: μίλησαν τα “παιδιά”, αλλά στην αρχή το κλίμα, όπως πληροφορήθηκα, ήταν έως και παγωμένο. Για να βελτιωθεί κάπως, χρειάστηκε να ανοίξει μια συζήτηση μεταξύ του Προέδρου Τασούλα και του Ν. Ανδρουλάκη για το Καπνεργοστάσιο – στον χώρο του οποίου έδωσε τη γνωστή συνέντευξη στην ΕΡΤ, που κυριαρχήθηκε από τον “άγνωστο Χ” πολιτικό πρόσωπο που θα προτείνει για πρωθυπουργό σε πιθανή κυβέρνηση συνεργασίας. Ευγενής ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ συνεχάρη τον Πρόεδρο Τασούλα για την ποιότητα της ανακαίνισης του Καπνεργοστασίου, η οποία χαρακτηρίζεται από υψηλού αισθητικού επιπέδου παρεμβάσεις.

Η ρήξη παραμένει

»Και αφού λειάνθηκε κάπως το έδαφος και ο Πρόεδρος Τασούλας απέσπασε την προσοχή της Προέδρου της Δημοκρατίας κυρίας  Σακελλαροπούλου με την έκδοση του εθνικού ύμνου, άρχισαν να συνομιλούν Μητσοτάκης – Ανδρουλάκης με αντικείμενο, τι νομίζετε; Οχι, μην πάει ο νους σας στο ποιος θα είναι το πρόσωπο “Χ” που θα αναλάβει πρωθυπουργός, αλλά στο περίφημο “ραντεβού” μεταξύ των δύο που δεν έγινε. Για το οποίο ο μεν πρόεδρος Κυριάκος ισχυρίστηκε στη συνέντευξή του στον Σταύρο Θεοδωράκη, την περασμένη Τρίτη, ότι δύο φορές επιχείρησε να τον συναντήσει και δεν υπήρξε ανταπόκριση. Το δε ΠΑΣΟΚ διέψευσε με κατηγορηματικότητα ότι υπήρξε ποτέ πρόσκληση.

»Δεν ήμουν παρών κατά τη συνάντηση των δύο και ένας τοίχος που είχε αφτιά (για μένα) δεν άκουγε και πολύ καλά, διότι μιλούσαν χαμηλόφωνα. Ομως, εξ όσων κατάλαβε, ούτε και το πρωί του Σαββάτου στο σαλονάκι του Προέδρου της Βουλής λύθηκε επαρκώς το… μέγα ζήτημα. “Σε κάλεσα”, “όχι, δεν με κάλεσες”, “μην επιμένεις, σε κάλεσα δύο φορές”, “μη με τρελαίνεις τώρα, δεν με κάλεσες ποτέ” και τα συναφή.

»Προλαβαίνω την πιθανή ερώτηση αν υπήρξε μετά τη συζήτηση αυτή νέα σοβαρή ρήξη και απαντώ: όχι, δεν υπήρξε. Αυτό μπορώ να το αναφέρω με βεβαιότητα. Οχι, τέλος πάντων, μεγαλύτερη της ήδη υφισταμένης. Αλλά (κι αυτό μπορώ να το επιβεβαιώσω) ούτε και συμφωνία να συναντηθούν υπήρξε. Ούτε καν ένα τυπικό “θα τα πούμε” ακούστηκε».

Μια κάπως διαφορετική εκδοχή της συνάντησης και του διαλόγου περιέγραψε το «Dark Room» στο newmoney.gr:

«Χαίρετε, ξεκινάω με ένα ωραίο ενσταντανέ από την προχθεσινή “μικρή εθιμοτυπική τελετή” που οργάνωσε στη Βουλή ο Πρόεδρός της Κώστας Τασούλας μετά τη δοξολογία και πριν από την παρέλαση της 25ης Μαρτίου. Εκεί λοιπόν, μεταξύ άλλων προσκεκλημένων, ήταν και ο Μητσοτάκης, αλλά και ο Ανδρουλάκης, οπότε επιτέλους έστω και… στο πόδι βρεθήκανε, μιλήσανε για δυο λεπτά. Αν δεν έχω λάθος πληροφόρηση, ο Μητσοτάκης του είπε κάτι του τύπου “μα, εγώ πραγματικά θέλησα να γνωριστούμε και να τα πούμε…” και ο Ανδρουλάκης απάντησε κάπως “…εγώ δεν είχα αυτή την εντύπωση κ.λπ.”, τέλος πάντων και οι δυο πλευρές επιβεβαίωσαν την “ψυχρασία” μεταξύ τους αλλά πάντοτε με την ευγένεια και τη θεσμικότητα που διακρίνει και τους δυο πολιτικούς. Ο Τασούλας μάλιστα, που είναι γνωστός για το χιούμορ του, μου λένε ότι είπε για τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ ότι “μοιάζει με τον Νίκο Χαρδαλιά από κοντά”. Δεν ξέρω τώρα αν αυτό είναι κομπλιμέντο για Ανδρουλάκη, αλλά ο Χαρδαλιάς γενικώς απ’ ό,τι ξέρω… έχει τις επιτυχίες του».

H Νίκη Κεραμέως, υπουργός Παιδείας, έλαμψε δύο φορές το τριήμερο της εθνικής μας επετείου.

Πρώτα έλαμψε διά της απουσίας της. Την Παρασκευή, στη μεγάλη μαθητική παρέλαση της Αθήνας στην πλατεία Συντάγματος, η κυρία Κεραμέως απουσίαζε. Δεν συνηθίζεται καθόλου κάτι τέτοιο: στην παρέλαση των μαθητών της πρωτεύουσας, παρέλαση που προηγείται της μεγάλης στρατιωτικής της 25ης Μαρτίου, την κυβέρνηση και την ελληνική Πολιτεία εκπροσωπεί παραδοσιακά η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας. Ομως η κυρία Κεραμέως δεν παρέστη και στη θέση της πήγε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Παναγιώτης Πικραμμένος.

Τι συνέβη; Να επηρεάστηκε, άραγε, η υπουργός από τις φήμες περί σχεδίου να υπάρξουν αποδοκιμασίες και άλλες ακτιβιστικές δράσεις λόγω της τραγωδίας των Τεμπών (άλλωστε και η ΕΛ.ΑΣ. είχε κλείσει τον σταθμό του Μετρό στο Σύνταγμα για να μην κατεβούν διάφοροι); Να μην ήθελε να τη συλλάβει ο φωτογραφικός φακός δίπλα σε μαθήτριες με μαντίλες δύο μήνες πριν τις εκλογές; Οχι. Από το γραφείο Τύπου του υπουργείου Παιδείας είπαν ότι η κυρία Κεραμέως ένιωσε μια αδιαθεσία και γι’ αυτό δεν πήγε στην παρέλαση της Αθήνας.

Αγνωστο γιατί δεν πήγε ούτε ο υφυπουργός Παιδείας, Αγγελος Συρίγος, ο οποίος εκλέγεται και στην Α’ Αθηνών, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. Το θέμα μας είναι ότι η κυρία Κεραμέως όχι μόνο ανέρρωσε ταχύτατα –ίσως να ήταν αυτές οι μονοήμερες ιωσούλες–, αλλά την επομένη έδωσε μια πολιτική –και σοσιαλμιντιακή– παράσταση καθώς πήγε λαμπερή και πασίχαρη στην παρέλαση και στη σχετική δοξολογία του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στην Κηφισιά. Οπου ούτε μαθήτριες με μαντίλες υπήρχαν, ούτε φόβοι για αποδοκιμασίες. Και όπου άλλωστε εκλέγεται ως βουλευτής Βορείου Τομέα της ΝΔ.

Τώρα, γιατί έπρεπε να δείχνει τόσο ευτυχισμένη, με τη σκιά της τραγωδίας των Τεμπών, όπου χάθηκαν τόσοι φοιτητές, ακόμα βαριά, είναι ένα επίσης μυστήριο.

Στο σύμπαν ή στο φαντασιακό του Γιάνη Βαρουφάκη, επικεφαλής του ΜέΡΑ25 και πρώην υπουργού Οικονομικών, τα πράγματα είναι πιο απλά: η φανέλα της Εθνικής Ελλάδος είναι γεμάτη ναζιστικά σύμβολα, το ΜέΡΑ25 είναι το επόμενο μεγάλο μέτωπο της Αριστεράς και οι τράπεζες πρέπει να καούν. Αυτό το τελευταίο έγραψε ο κ. Βαρουφάκης στο Project Syndicate, την αγγλόφωνη διαδικτυακή πλατφόρμα απόψεων, που ενίοτε φιλοξενεί και κείμενα ας πούμε αιρετικά.

Ο κ. Βαρουφάκης, ο οποίος εκτός από καθηγητής, πάντα θα (περι)φέρει την ιδιότητα του πρ. υπουργού Οικονομικών χώρας της ευρωζώνης, άρα η άποψή του θα έχει κάποιο κύρος, υποστήριξε στο κείμενό του πως «έχει έρθει η ώρα να φτάσουμε σε ένα αναπόφευκτο συμπέρασμα: το τραπεζικό σύστημα που θεωρούμε δεδομένο δεν επιδέχεται διόρθωση».

Ασχέτως του αν συμφωνεί κανείς ή όχι με τα γραφόμενα του επικεφαλής του ΜέΡΑ25 –για τις απόψεις ισχύει πάντα η γνωστή ρήση του Κλιντ Ιστγουντ–, το να γράφεις κάτι τέτοιο λίγες εβδομάδες πριν τις κάλπες και να θυμίζεις ότι είχες υπάρξει ο Γιάνης –«αγάπη μου, έκλεισα τις τράπεζες»– Βαρουφάκης, είναι ένα ρίσκο.