Ονομάζεται Μαρία Πετρούλα Σκλιά, είναι ξανθιά, 25 χρονών και αγαπημένη των καναλιών για προφανείς λόγους. Την ανακάλυψε η Τατιάνα Στεφανίδου, την επισήμανε ο «Βηματοδότης» και φιλοξενήθηκε σήμερα το πρωί στην εκπομπή «Κοινωνία Ωρα Mega». Τα στοιχεία που έχουμε γι’ αυτήν; Εργάζεται στην πτηνοτροφική επιχείρηση της οικογένειάς της, συμμετέχει στα μπλόκα με «δανεικό τρακτέρ» (σ.σ.: τι να το κάνει μια πτηνοτρόφος το δικό της τρακτέρ;), είναι απόφοιτος πολιτικών επιστημών από το πανεπιστήμιο της Κρήτης, ήταν υποψήφια αντιπεριφερειάρχης με τον Πέτρο Τατούλη, έχει δύο προφίλ στο Facebook (σ.σ.: ένα κανονικό και ένα ως public figure) και είναι η μόνη από τα τρία άλλα αδέλφια της που μετέχει στις αγροτικές κινητοποιήσεις. Με άλλα λόγια, ας καλωσορίσουμε τον νέο κρητικό κτηνοτρόφο που κάνει το θέμα των αγροτικών κινητοποιήσεων λιγότερο brutal και πιο ελκυστικό. Η ίδια φυσικά «δεν ενδιαφέρεται για το lifestyle» (σ.σ.: καλά, αυτά τα είπαν και άλλοι… ), αλλά όταν σήμερα το πρωί ο Δημήτρης Καμπουράκης διαπίστωσε ότι η Μαρία Πετρούλα έχει γίνει «η star των μπλόκων», εκείνη απάντησε με ένα απλό «Ισχύει».

Εύκολα μπορεί να φανταστεί κάποιος τη Ζωή Κωνσταντοπούλου κατά τη χθεσινή συζήτηση στη Βουλή (σ.σ.: ή μήπως έπρεπε να γράψουμε «στη Βουλή ΤΗΣ»;). Μια τηλεόραση ανοιχτή να δείχνει τον Αλέξη Τσίπρα να μιλάει, ένα computer μπροστά της συνδεδεμένο με τον προσωπικό της λογαριασμό στο twitter και εκείνη να πλητρολογεί ακατάπαυστα, με σφιγμένα τα χείλια, ελαφρώς εκτός εαυτού.
Το αποτέλεσμα: εννιά tweets με διαφορά μερικών λεπτών το ένα από το άλλο, να απαντούν στον πρωθυπουργό σε πραγματικό χρόνο όσο αυτός μιλούσε και να δημιουργούν έναν υποθετικό διάλογο με μικρά χαϊκού καταγγελίας – σαν αυτούς τους διαλόγους που κάνουν οι τηλεθεάτριες των σειρών, όταν μιλούν στους πρωταγωνιστές.
Για την Ζωή Κωνσταντοπούλου λοιπόν ο Αλέξης Τσίπρας «παριστάνει ότι αγνοεί ότι υπάρχει απόφαση του ΣτΕ που κρίνει αντισυνταγματικές τις περικοπές συντάξεων» (1o tweet), «τολμά να μιλά για αναδιανομή, ενώ εγκατέλειψε υπερχρεωμένους κ αδύναμους σε πλειστηριασμούς-εξαγορά δανείων» (2o tweet), «παριστάνει ότι τον χωρίζει άβυσσος από τους νεοφιλελεύθερους, αν και δεν είναι όλοι στη ΝΔ νεοφιλελεύθεροι» (3o tweet), «είναι εθνικός υποκριτής (σ.σ.: νέα προσφώνηση!) που ψήφισε τις περικοπές των συντάξεων μαζί με τους άλλους το καλοκαίρι με νομοτεχνική συνταγή Βενιζέλου» (4o tweet), «βρίσκεται σε νεομνημονιακή κατρακύλα γιατί δηλώνει ότι «δεν δέρνουν διαδηλωτές», αλλά και ότι «οι αγώνες είναι καλοί αρκεί να έχουν αποτέλεσμα» (5o tweet), «πανηγυρίζει ο που θα εξασφαλίσει εθνική σύνταξη 384€, δηλαδή σύνταξη υποδιπλάσια του ορίου της φτώχιας» (6o tweet), «σαν σήμερα, κατέθετε πέρισυ (sic) στεφάνι στο σκοπευτήριο της Καισαριανής και σήμερα, εκπροσωπήθηκε στο Μνημόσυνο Γρίβα στην Κύπρο» (7o tweet) και «σαν σήμερα (σ.σ.: επίσης) κατέθετε στεφάνι στο σκοπευτήριο Καισαριανής και τώρα σιωπά για τις γερμανικές οφειλές και αποκαλεί το Γλέζο ανόητο ήρωα» (8o tweet).
Επίσης απευθύνει ένα φαρμακερό tweet στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ και τη σχέση της με τον Πάνο Καμμένο: «Ο @PanosKammenos μιλάει για το Χρηματιστήριο;;; Ας χειροκροτήσουν οι βουλευτές “ΣΥΡΙΖΑ” όπως προηγουμένως τον @atsipras».
Σα να ξαναζούν οι μέρες της προεδρίας της δηλαδή, μόνο που τότε έκανε τα σχόλια αυτά από την έδρα. Και τα απήυθηνε μόνο στους πολιτικούς αντιπάλους του κόμματός της (σ.σ.: ενώ ο Πάνος Καμμένος απολάμβανε ασυλία).

Εστω ότι είσαι βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας της «Δημοκρατικής Συμπαράταξης». Και έχεις επισκευθεί τον Φιλανθρωπικό Σύλλογο του Ιερού Ησυχαστηρίου Μεταμόρφωσης του Σωτήρος στις Τσουκαλάδες Παραβόλας. Είσαι ανάμεσα σε κληρικούς και σε σχετικά κλειστό κύκλο. Δεν υπάρχουν κάμερες. Πού να φανταστείς ότι αυτά που θα πεις θα μαθευτούν; Δεν το φαντάζεσαι. Οπότε τα λες. Και είναι τα εξής:
«Ψηφίσαμε ένα σύμφωνο στη Βουλή. Ζήτησα να αφαιρεθούν τα δύο άρθρα και μάλιστα το ένα αφορούσε την υιοθεσία και αφαιρέθηκαν. Η μόνη διάταξη που ψηφίστηκε, με λυπεί. Ψηφίστηκε και από εμένα. Ο Θεός να με συγχωρέσει. Νιώθω μεγάλο το βάρος πάνω μου. Να προσεύχεστε στο Θεό να με συγχωρέσει».
Αυτά είπε ο Δημήτρης Κωνσταντόπουλος, σχετικά με τη στάση του στο επίμαχο θέμα. Μόνο που μαθεύτηκαν με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι πλέον στις προεκλογικές του αφίσες, δεν είναι δόκιμο να χρησιμοποιεί το σύνθημα «Κρατάμε ψηλά την ευθύνη», γιατί ακούγεται κάπως κωμικό.

Ο Αδωνις Γεωργιάδης αποσύρεται από τις τηλεοπτικές πωλήσεις βιβλίων. Δεν εγκαταλείπει, βέβαια, την επιχειρηματική δραστηριότητα, όμως πια δεν θα τον ξαναδούμε στις οθόνες μας με τα έργα των αρχαίων κλασικών ανά χείρας. Μπορούμε, φυσικά, να ανατρέχουμε στο youtube, ωστόσο το υλικό θα είναι παλαιό.

Η απόφαση του κ. Γεωργιάδη εκπορεύεται από προφανείς λόγους: δεν είναι δυνατόν ο αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας να εμφανίζεται ως κάτι μεταξύ τηλε-ευαγγελιστή και πωλητή telemarketing, απαγγέλλοντας αρχαία ποίηση. Αλλωστε όταν καταλαμβάνεται από τον οίστρο των πωλήσεων, συχνά καταφεύγει σε αναφορές για τις οποίες προβληματίζεται στη συνέχεια. Ούτως ή άλλως δεν πρόκειται πλέον να διαθέτει και χρόνο για την πώληση βιβλίων. Ως αντιπρόεδρος, αναμένεται να αναλάβει και διεθνείς επαφές της Νέας Δημοκρατίας. Εννοείται πώς η πώληση βιβλίων θα του λείψει. Ποιος ξέρει, ίσως τον δούμε σε καμιά guest εμφάνιση δίπλα στον αδερφό του, τον Λεωνίδα, στον οποίο πέφτει πλέον όλο το βάρος της εμπορικής προώθησης των εκδόσεων Γεωργιάδη.

Συνεχίζεται η αντιπαράθεση για τα video με τους δημοσιογράφους που προβλήθηκαν στο γήπεδο του Τάε Κβον Ντο, κατά τον εορτασμό του 1^ου χρόνου Αριστερά. Στην κόντρα μπήκαν η ΕΣΗΕΑ που μίλησε για «στοχοποίηση δημοσιογράφων» και για «προσπάθεια εκφοβισμού τους», ο Ανδρέας Λοβέρδος που μίλησε για «σταλινισμό που εκφράζεται με μορφές πολιτικής αλητείας» και ο Νίκος Δένδιας που υποστήριξε ότι «τα video στρέφονται κατά της ελευθεροτυπίας και της ελευθερίας του λόγου».
Από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ η ανακοίνωση του γραφείου Τύπου ισχυρίζεται ότι τα περι «στοχοποίησης και εκφοβισμού δημοσιογράφων ανήκουν στη σφαίρα του γελοίου» αφού «συνόψιζε αυτό  που ο λαός διατηρεί ολοζώντανο στην μνήμη του από τις κρίσιμες στιγμές του τελευταίου χρόνου: την πρωτοφανή προσπάθεια των ΜΜΕ της διαπλοκής να επηρεάσουν τις εξελίξεις, σπέρνοντας τον φόβο και την τρομοκρατία». Στο ίδιο μήκος κύμματος και ο Θοδωρής Δρίτσας που στη Βουλή, απάντησε στους Λοβέρδο και Δένδια διερωτώμενος «τι ενοχλεί ακριβώς;». Και συνέχισε λέγοντας πως «είναι καταγεγραμμένη η συμπεριφορά των συστημικών ΜΜΕ (σ.σ.: αυτό λέγεται όταν δεν θέλεις να επαναλάβεις το «ΜΜΕ της διαπλοκής») και συγκεκριμένων δημοσιογράφων που λειτούργησαν με ένα συγκεκριμένο τρόπο (σ.σ.: μετάφραση: δεν ήταν με το μέρος μας). Για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αυτές «είναι πρακτικές απαξιωμένες και δεν πρέπει να συνεχιστούν».
Και τι κάνουμε για να μη συνεχιστούν; Τους βάζουμε σε video και τους δείχνουμε στις φιέστες, κατονομάζοντάς τους ως εχθρούς που πρέπει να σωπάσουν. Σα να λέμε «εμείς δεν είμαστε κατά της ελευθεροτυπίας, αυτοί διαφωνούν με εμάς» Ή όπως λέει και το γνωστό ανέκδοτο: «Εγώ δεν είμαι ρατσιστής, αυτοί είναι μαύροι».

Χθες ο υφυπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων Αναστάσιος Πετρόπουλος εμφανίστηκε στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου για να υπερασπιστεί το Ασφαλιστικό και να αντιμετωπίσει τον Γιάννη Βρούτση. Λίγες ώρες μετά το τηλεοπτικό του «βάπτισμα» – συγκεκριμένα σήμερα το πρωί – βρέθηκε στο κατάστημα Ermenegildo Zegna στη Βουκουρεστίου να ψωνίζει γραβάτες.
Μάλλον δεν είναι τυχαίο. Ο υφυπουργός του ΣΥΡΙΖΑ πιθανότατα αισθάνθηκε «γραβατικά» ελλιπής ανάμεσα στους βετεράνους «γραβατοφόρους» συνομιλητές του στον Ενικό; Και γι αυτό έσπευσε να καλύψει το «μειονέκτημά του» ψωνίζοντας σε ένα από τα καταστήματα που κατ’ εξοχήν ντύνουν την ελίτ των πολιτικών πάνελ.
Οπως και να ‘χει, ο υφυπουργός πλήρωσε με κάρτα, φροντίζοντας να συμπληρώσει αστειευόμενος ότι «τα μετρητά τελείωσαν». Και μάλλον δεν εννοούσε ότι του τελείωσαν εκείνου.

Με ένα κείμενο 1.162 λέξεων (σ.σ.: χώρια ο τίτλος), η Ζωή Κωνσταντοπούλου κάνει τη δική της «φιέστα» για τον ένα χρόνο Aριστερά στο zoikonstantopoulou.gr. Ανάμεσα στον ηρωικό λυρισμό του τύπου «δώσαμε την ψυχή μας», «αρνηθήκαμε προσωπική ζωή και οικογένεια», «εμπειρία της προδοσίας και του τραύματος» και σε υποσχέσεις για απάντηση στις «αθλιότητες του Αλέξη Τσίπρα που θα υπάρξει δημόσια, όπως επιβάλλεται, και σε σύντομο χρόνο…» η τέως Πρόεδρος της Βουλής αναφέρεται προσωπικά σε αρκετά στελέχη της κυβέρνησης με τον ιδιαίτερο δημιουργικό τρόπο της.
Συγκεκριμένα: Ο Αλέξης Τσίπρας (σ.σ.: που έχει την τιμητική του), «εκφοβίζει και να τρομοκρατεί τους πολίτες», «δεν τολμά να απαντήσει: πότε μας πούλησε όλους και με ποιο αντάλλαγμα», «παραγγέλνει την πολιτική-μιντιακή δολοφονία εκείνων που αντιστέκονται» και «εκτέλεσε την κοινοβουλευτική εκκαθάριση των εκλεγμένων απ’ το λαό βουλευτών».
Ο Προκόπης Παυλόπουλος είναι για τη Ζωή Κωνσταντοπούλου (σ.σ.: την ίδια Ζωή Κωνσταντοπούλου που τον εκθείαζε επί 10’ όταν εξελέγη Πρόεδρος της Δημοκρατίας) ο άνθρωπος που «ψήφισε όλα τα Μνημόνια και όλες τις αντισυνταγματικές ρυθμίσεις και Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου», «ασκεί κυβερνητική πολιτική ως υπερπρωθυπουργός» και «εκτρέφει θλιβερά μιντιακά φερέφωνα μέσα στο Προεδρικό Μέγαρο».
Ο Νίκος Βούτσης (σ.σ.: το γινάτι για τη διάλυση της επιτροπής Αλήθειας βγάζει μάτι) «διέλυσε την κοινοβουλευτική ομάδα όσο ήταν Γραμματέας της, την περίοδο 2012-2014», «ξαναέφτιαξε τη Βουλή που ξέρανε», «έκανε κατάσχεση και καταλογογράφηση των προσωπικών αρχείων των μελών της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους» ενώ «η μόνη του επιτυχημένη επαγγελματική ενασχόληση ήταν η συγκρότηση εσωκομματικής φράξιας».
Η αντιπρόεδρος της Βουλής Τασία Χριστοδουλοπούλου «ουδέποτε έχει εκλεγεί με την ψήφο των πολιτών στο βουλευτικό αξίωμα, παρά τις αλλεπάλληλες συμμετοχές της σε εκλογές».
Ο Γιώργος Κατρούγκαλος αποκαλείται «υπουργός Ασφαλιστικής Γενοκτονίας» (σ.σ.: αυτό. Τίποτα άλλο).
Ο Θοδωρής Δρίτσας αποκαλείται «υπουργός ξεπουλήματος του ΟΛΠ» και «επικεφαλής του λιμανιού της Αγωνίας» (σ.σ.: επίσης αυτό, τίποτα άλλο).
Τέλος, ο Νίκος Φίλης «στερείται του αγαθού της παιδείας» (σ.σ.: ναι, τον λέει αγράμματο) και «έφθασε να αυτοσχεδιάζει για να αμφισβητήσει το ιστορικό γεγονός της γενοκτονίας των Ποντίων».
Στον Νίκο Φίλη πάντως, η Ζωή Κωνσταντοπούλου επανέρχεται , κατηγορώντας την Αυγή ότι «εκτελεί πληρωμένα κυβερνητικά συμβόλαια».
Η μόνη απορία που αφήνει το κείμενο της Ζωής Κωνσταντοπούλου είναι μια: πώς άντεξε να συνυπάρχει με αυτούς τους ανθρώπους επί τόσα χρόνια;

Το Εθνικό Θέατρο προαναγγέλλει στο site του για την Πειραματική Σκηνή το εξής: «Με αφορμή τους Δίκαιους του Αλμπέρ Καμύ, πρακτικά της δίκης της 17 Νοέμβρη, το βιβλίο του Σάββα Ξηρού «Η μέρα εκείνη…», καθώς και λογοτεχνικά, ιστορικά και δημοσιογραφικά κείμενα, η Πηγή Δημητρακοπούλου με την ομάδα της επιχειρούν τη σύνθεση ενός νέου έργου για τους αξιακούς κώδικες των ανθρώπων, τη δικαιοσύνη και την τρομοκρατία στην πρόσφατη ελληνική ιστορία».
Πέρα από τις αναμενόμενες συζητήσεις για τα όρια της ελευθερίας της έκφρασης και για τον σεβασμό της μνήμης των θυμάτων της 17 Νοέμβρη αλλά και των συγγενών τους για τους οποίους το θέμα αποτελεί μια τραυματική επειρία, η επιλογή του Εθνικού Θεάτρου (σ.σ.: με έμφαση στη λέξη «Εθνικού», που σημαίνει ότι μιλάμε για επίσημο κρατικό φορέα και όχι για καποια πειραματική περιθωριακή σκηνή), κρύβει εκ των πραγμάτων μια ξεκάθαρη πολιτική θέση: αναβαθμίζει την Τρομοκρατία, την οπτική της και την επιχειρηματολογία της σε ισότιμο «συνομιλητή».
Σημειώνεται ότι ο όρος «Ισορροπία του Nash» είναι δανεισμένος από τη Θεωρία των Παιγνίων. Αποτελεί ένα συνδυασμό στρατηγικών μεταξύ δύο αντίπαλων παικτών, του καθενός από τους οποίους η στρατηγική αποτελεί την καλύτερη απόκριση σε εκείνη του άλλου.

Σε υπαρξιακο-θρησκευτική ενδοσκόπηση βρίσκεται ο γραμματέας της ΝΔ (σ.σ.: και παρ’ ολίγον πορτιέρης του κόμματος), Ανδρέας Παπαμιμίκος και αυτό περνάει στο κοινό του στο facebook. H πρόσφατη ανάρτησή του, είναι ενδεικτική: «Ζήτησα απο το Θεό δύναμη κι Αυτός μου έδωσε δυσκολίες για να τις ξεπεράσω. Του ζήτησα σοφία κι Αυτός μου έδωσε προβλήματα να μάθω να λύνω. Του ζήτησα χάρες κι Αυτός μου έδωσε ευκαιρίες να εκμεταλλευτώ. Ό,τι ζήτησα δεν πήρα τίποτα, πήρα όμως τα πάντα, αυτά που πραγματικά χρειαζόμουν…» γράφει αναφερόμενος στον πίνακα που του χάρισε ένας αυτοδημιούργητος άνθρωπος. Καλά, αφού ζητάει τόσα από τον Θεό, χάθηκε να ζητήσει και μια εταιρία που να μπορεί να κάνει εσωκομματικές εκλογές της προκοπής;

Υπό κανονικές συνθήκες και σε κανονικές χώρες, το πρωτόκολλο των επισκέψεων στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας εκτείνεται και στον ενδυματολογικό κώδικα. Κοινώς δεν πας στον Πρόεδρο όπως επισκέπτεσαι ένα φιλικό σπίτι. Ακόμα και αν δεν υιοθετήσεις επίσημη ενδυμασία θα βάλεις «τα καλά σου» λες και πηγαίνεις, ας πούμε, σε ένα γάμο. Βέβαια η έλευση της Αριστεράς έχει διαταράξει τον καθωσπρεπισμό που περιγράφεται από τα πρωτόκολλα. Όταν ο Πρωθυπουργός εμφανίζεται ενώπιον του Προέδρου χωρίς γραβάτα, τότε άπαντες αποκτούν το δικαίωμα απαλλαγής από το αξεσουάρ κατά την επίσκεψη τους στο Προεδρικό Μέγαρο. Όμως η αντιπροσωπεία του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών δεν υπερέβη, απλώς, τα όρια της ευπρέπειας. Υπερέβη και τα όρια της φαντασίας.

Προσέξτε, παρακαλώ, τον κύριο που ανταλλάσσει χειραψία με τον Πρόεδρο. Φοράει αθλητικά παπούτσια χωρίς κορδόνια. Κατανοητό αν είσαι σε κελί και στα αφαιρέσουν για να μην κρεμαστείς. Αλλά στο Προεδρικό; Το παντελόνι του είναι τζιν. Όπως και το πουκάμισο. Ανοιχτόχρωμο τζιν που το θαυμάζουμε σε πλήρη ανάπτυξη καθώς είναι έξω από το παντελόνι. Τα μανίκια, φυσικά, σηκωμένα. Ο κύριος που παρατηρούμε δεν φέρει πανωφόρι το οποίο, υποθέτουμε, το πέταξε πρόχειρα σε κανένα καναπέ. Ακολουθεί έτερος καλλιτέχνης που προτίμησε ριγέ μπλούζα, τζιν παντελόνι και μαντήλα που υποδηλώνει την ιδιότητα του ανθρώπου των τεχνών. Ο Πρόεδρος τους δέχθηκε, φυσικά, με κουστούμι και γραβάτα. Κακώς. Δικαιούται πλέον να υποδέχεται ανθρώπους φορώντας παντελόνι πιτζάμας, σαγιονάρες και φανελάκι με διαφήμιση ασφαλιστικής εταιρίας.

Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα από τα δυσκολότερα πολιτικά σταυρόλεξα: εχεις να πας σε μια κομματική εκδήλωση, όπου θα κυριαρχήσουν οι λέξεις «πλουτοκρατία», «βόρεια προάστεια», «λαός», «μη προνομιούχοι» κοκ. Και επιπλέον, ο γιος σου ως γραμματέας της Νεολαίας θα καθίσει στις πρώτες σειρές. Ομως, κάτω από το σπίτι σου έχεις παρκαρισμένη μια μαύρη Mercedes, που σε άλλες περιπτώσεις θα την κατήγγειλες ως σύμβολο της πλουτοκρατίας. Τώρα, όμως, τι κάνεις; Τη χρησιμοποιείς ή όχι για να πας στην εκδήλωση; Με άλλα λόγια, διαλέγεις την ειλικρίνεια ή φροντίζεις να είσαι σημειολογικά ορθός;
Ο Στάθης Σχινάς, πάντως, ο πατέρας του γραμματέα του ΣΥΡΙΖΑ, δε φαίνεται να το σκέφτηκε. Τουλάχιστον στην αρχή. Κι έτσι, κατέφθασε στο γήπεδο του Τάε Κβον Ντο, με το μαύρο πολυτελές όχημα –σήμα κατατεθέν του «ταξικού εχθρού».
Βέβαια, ο γιος του, που μετονόμασε το διορισμό της οικογένειάς του σε «βάζω πλάτη για το κόμμα», κατέβηκε πριν την είσοδο του γηπέδου, προφανώς γιατί συνειδητοποίησε πως έχουν τραβήξει την προσοχή και θέλησε να περισώσει τα προσχήματα. Οπως και απέφυγε να αναχωρήσει με το ίδιο οχημα για τον ίδιο λόγο. Ή έχοντας συνειδητοποιήσει καθ’ οδόν ότι η εικόνα του επαναστάτη-ράπερ με τον αντιστασιακό παππού, δεν ταιριάζει με τα δερμάτινα καθίσματα.
Οπως και να έφυγε, όμως, ο Ιάσονας Σχινάς – Παπαδόπουλος μετά ή όσο κι αν έβρισε ο πατέρας του τους δημοσιογράφους που τον φωτογράφιζαν, υπάρχει κάτι που δεν αλλάζει: Πατέρας και γιος θεώρησαν τελείως φυσικό να πάνε με το αυτοκίνητό τους στην εκδήλωση. Ούτε καν τους πέρασε από το μυαλό τι σήμαινε η συγκεκριμένη εμφάνιση. Και όταν το κατάλαβαν (με τη βοήθεια του «χαμού» στα social media), αντέδρασαν σπασμωδικά κάνοντάς το χειρότερο: δεν το υπερασπίστηκαν, αλλά προσπάθησαν μάταια να κρυφτούν. Κυρίως από τους ίδιους τους τούς «συντρόφους». Και παρεμπιπτόντως, έβρισαν και όσους το αποκάλυψαν.
Οπως δηλαδή, πάνω κάτω, κάνει και το ίδιο τους το κόμμα.

Με δική του πρωτοβουλία, ο Σταύρος Θεοδωράκης, έχασε την ευκαιρία να πάρει το λεγόμενο «βάπτισμα του τρακτέρ». Δηλαδή δεν έζησε την εμπειρία που είχαν κατά καιρούς όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί όταν έρχεται η εποχή των αγροτικών κινητοποιήσεων. Τότε που απελευθερώνουν τον Μαρίνο Αντύπα που κρύβουν μέσα τους και βγάζουν πύρηνους λόγους ανεβασμένοι σε τρακτέρ, ενώ από κάτω οι αγρότες τους επεφημούν.
Σύμφωνα με τον σημερινό Μικροπολιτικό, ο αρχηγός του Ποταμιού, αν και βρέθηκε στη Μαραθιά Ηλείας, απέρριψε ευγενικά τη σχετική πρόταση των αγροτών και προτίμησε να συζητήσει μαζί τους πατώντας στο έδαφος και όχι ανεβασμένος σε καρότσα τρακτέρ. Και μάλιστα χωρίς ντουντούκα
Όπως αναφέρει το ίδιο ρεπορτάζ, η αντίδραση των αγροτών στη στάση του Σταύρου Θεοδωράκη μάλλον επιδοκιμαστική ήταν, αφού κάποιος από τους παρευρισκόμενους ακούστηκε να λέει «καλύτερα που δεν ανεβαίνεις, γιατί όσοι ανέβηκαν σε τρακτέρ ρεζιλεύτηκαν και τώρα κρύβονται».
Κατά τα άλλα, ο Σταύρος μπορεί να μην ανέβηκε στο τρακτέρ, ούτε να προσήλθε με προσωπική φρουρά, αλλά ακολούθησε το τυπικό της επίσκεψης σε αγροτικά μπλόκα. Ήπιε τον καφέ σε ποτήρι που συνηθίζουν να προσφέρουν στους επισκέπτες τους οι αγρότες, άκουσε τις ενστάσεις τους για το Ασφαλιστικό και το Φορολογικό, καθώς και τα παράπονά τους ότι οι τοπικοί βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ είναι εξαφανισμένοι.

Πρέπει να ανησυχήσουμε; Τι συμβαίνει όταν η δυναμική Περιφερειάρχης, ανεβάζει στο twitter τη φωτογραφία μιας γατούλας αγκαλιά με ένα θερμόμετρο και τη φράση «Είναι κατάσταση. Η δική μου κατάσταση»; Την έχει καταβάλει ο πυρετός με αποτέλεσμα να πέσουν οι άμυνές τις και να προτιμά φωτογραφίες που συνήθως επιλέγουν 13χρονες σε κατάσταση «γούτσου-γούτσου»; Την έχει διαπεράσει μια πρωτόγνωρη χαρά επειδή αυτή την εποχή που οι πρώην σύντροφοί της «τρώνε ξύλο» (σ.σ.: μεταφορικά συνήθως), εκείνη βρίσκεται ασφαλής στην Περιφέρεια και δε χρειάζεται να βγάλει κάστανα από τη φωτιά, ούτε να φθαρεί πολιτικά; Ή σιγά-σιγά η εξουσία (σ.σ.: και η παρέα με τον Ηλία Ψινάκη…), της αφαιρούν εκείνη τη σιδηρά πανοπλία με την οποία τη γνωρίσαμε και τη συνηθίσαμε, αφήνοντάς τη να βγάλει από μέσα της την «γατούλα» (σ.σ.: με την καλή έννοια πάντα…);

Αν το κόκκινο γάντι των καθαριστριών του ΥΠΟΙΚ αποτέλεσε το σύμβολο αντίστασης στην κυβέρνηση Σαμαρά, η γραβάτα τείνει να γίνει το αντίστοιχο σύμβολο για την κυβέρνηση Τσίπρα. Γι’ αυτό και οι ελεύθεροι επαγγελματίες στη διαδήλωσή τους φρόντισαν, όχι μόνο να αναδείξουν τις γραβάτες τους κρατώντας τις στις υψωμένες γροθιές τους κατά τη διάρκεια της πορείας, αλλά και να τις κρεμάσουν στη συνέχεια σε ένα δέντρο της πλατείας Συντάγματος, απέναντι από τη Βουλή, δίκην εικαστικού happening.
To «γραβατόδεντρο» όμως δεν παρέμεινε στολισμένο για πολύ. Με το που βγήκαν οι φωτογραφίες, οι γραβάτες επέστρεψαν στους ιδιοκτήτες τους. Λογικό, αν σκεφτεί κανείς ότι η οικονομική διαφορά ανάμεσα σε ένα κόκκινο γάντι κουζίνας και σε μια μεταξωτή γραβάτα κάνει απαγορευτική την παραμονή της δεύτερης σε αφύλακτη έκθεση. Εστω και συμβολική.