Τον θυμάστε τον Νίκο Ξυδάκη; Τον δημοσιογράφο και πολιτευτή του ΣΥΡΙΖΑ που είχε εκλεγεί βουλευτής Β’ Αθηνών το 2015 και ο Αλέξης Τσίπρας τον είχε κάνει αν. υπουργό Πολιτισμού σε εκείνη την αξέχαστη πρώτη κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ; Λοιπόν αυτός ο πολιτικός εμφανίστηκε εσχάτως ως πρωταγωνιστής σε μια σχετικά άγνωστη πτυχή της ιστορίας των Γλυπτών του Παρθενώνα και της προσπάθειας επαναπατρισμού τους –και όχι για καλό λόγο.

Ο ρόλος του κ. Ξυδάκη και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ περιγράφηκε στο βιβλίο «Who owns History» (εκδ. Biteback Publishing, 2019), που έγραψε ο Τζέφρι Ρόμπερτσον, ο διεθνούς φήμης βρετανός νομικός, ο οποίος, μαζί με την περίφημη Αμάλ Αλαμουντίν-Κλούνεϊ, είχε αναλάβει το 2014 τη νομική τεκμηρίωση του ελληνικού αιτήματος για επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα στην Ελλάδα.

Ο Τζέφρι Ρόμπερτσον (περι)έγραψε πώς και πόσο πόσο άγαρμπα διακόπηκε η νομική και εθνική προσπάθεια για επαναπατρισμό των κλεμμένων από τον Ελγιν αρχαιοτήτων, σε εκείνο το εφιαλτικό για τη χώρα πρώτο εξάμηνο του 2015 –«οι άμυαλοι Ελληνες της κυβέρνησης Τσίπρα δεν θα έπαιρναν ποτέ τα γλυπτά των αρχαίων θεών τους», σημείωσε μεταξύ άλλων!

Τη διήγησή του ανέδειξε το «Βήμα της Κυριακής» σε ρεπορτάζ για τη στρατηγική της ελληνικής κυβέρνησης στο ζήτημα των Γλυπτών.

Εγραψε το «Βήμα της Κυριακής»:

«…Σε αυτό το σημείο διεκόπη για πρώτη φορά και μάλιστα με τρόπο εντυπωσιακό η συνέχεια της δράσης των ελληνικών κυβερνήσεων, αμέσως μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης από το ΣΥΡΙΖΑ, το καλοκαίρι του 2015. Το πώς συνέβη αυτό, το περιγράφει με ιδιαιτέρως γλαφυρό τρόπο ο Ρόμπερτσον στο βιβλίο του “Who owns History” του 2019 (ελληνική μετάφραση “Σε ποιον ανήκει η Ιστορία”). Η περιγραφή έχει αξία, όσο σήμερα η αξιωματική αντιπολίτευση τηρεί μία δυσερμήνευτη στάση στο θέμα των Γλυπτών.

»Αναφέρει ο διάσημος νομικός στο σχετικό απόσπασμα: “Συναντήσαμε τον Σαμαρά σε διάφορες περιστάσεις. Ηταν ένας ηγέτης ο οποίος μπορούσε να μιλήσει για νομικές δράσεις με στόχο την επιστροφή των Μαρμάρων, ενώ ταυτόχρονα τηλεφωνούσε και ζητούσε δάνεια από το ΔΝΤ για να αποτρέψει το ναυάγιο της χώρας του στη χρεοκοπία. Επειτα από 150 χρόνια διπλωματικών αιτημάτων, μόνο οι νομικές ενέργειες θα μπορούσαν να ταρακουνήσουν τους Βρετανούς και [ο Σαμαράς] βρήκε έναν φιλάνθρωπο εφοπλιστή, ο οποίος θα μας χρηματοδοτούσε για την προετοιμασία ενός πλήρους νομικού φακέλου, τον οποίο θα χειρίζονταν στη συνέχεια έλληνες νομικοί, καθώς και μία συντομότερη εκδοχή που θα συνέτασσα εγώ, ώστε να δημοσιευτεί.

»Ηταν ένα σημαντικό εγχείρημα: Ερεύνησα την Ιστορία του Παρθενώνα, τη νομιμότητα των πράξεων του Ελγιν και το καθεστώς των Μαρμάρων στο Βρετανικό Μουσείο. Η Αμάλ μελέτησε ολόκληρη την ιστορία των ελληνικών αιτημάτων αποκατάστασης και την αξιοσημείωτη στιγμή κατά την οποία το Φόρεϊν Οφις τα αποδέχθηκε, ενώ ο Νόρμαν έκανε “ανασκαφές” στα νομικά συγγράμματα πολλών χωρών για να ανακαλύψει νομικό προηγούμενο. Τελικά η γνωμοδότησή μας καταγράφηκε σε 600 σελίδες, ενώ το δικό μου φυλλάδιο έφτασε τις 140.

»Η εργασία μας ολοκληρώθηκε τον Ιούνιο του 2015 και τον Ιανουάριο της ίδιας χρονιάς είχε προηγηθεί κυβερνητική αλλαγή. Ενας σκοτεινός δημοσιογράφος (ενν. τον Νίκο Ξυδάκη) έγινε υπουργός Πολιτισμού και, δίχως αμφιβολία ελπίζοντας να δει το όνομά του για πρώτη φορά στις εφημερίδες του πλανήτη, ανακοίνωσε τον Μάρτιο ότι είχε απορρίψει το πόρισμά μας και ότι θα βασιζόταν στη διπλωματία.

»Αυτό πράγματι συγκέντρωσε παγκόσμιο ενδιαφέρον – να απορρίπτεις τις νομικές συμβουλές της Αμάλ Κλούνεϊ! –, όμως προκάλεσε και έκπληξη, επειδή το πόρισμά μας δεν είχε ακόμη ολοκληρωθεί. Η δική μου δουλειά δεν δημοσιεύτηκε ποτέ, παρόλο που μία εκδοχή του διέρρευσε στον Guardian και πιθανώς να είναι ακόμη δυνατόν να αναζητηθεί σε κάποια περίεργη ιστοσελίδα. Εχασα κάθε ενδιαφέρον και οι άμυαλοι Ελληνες της κυβέρνησης Τσίπρα δεν θα έπαιρναν ποτέ τα γλυπτά των αρχαίων θεών τους”».

Τελικά είχε δεν είχε, ο Δημήτρης Βαρτζόπουλος, βουλευτής Β’ Θεσσαλονίκης της ΝΔ, κέρδισε τα λεπτά δημοσιότητας που κατά τη ρήση του Αντι Γουόρχολ ο καθένας μας δικαιούται από αυτή τη ζωή –έστω και αν τα κέρδισε πάνω από ένα φέρετρο.

Ο κ. Βαρτζόπουλος ήταν από αυτούς τους κυβερνητικούς βουλευτές που τη Δευτέρα έσπευσαν στη Μητρόπολη Αθηνών για να αποτίσουν φόρο τιμής στον έκπτωτο βασιλιά Κωνσταντίνο και το πρωί της Τρίτης βγήκε στο Open για να εξηγήσει την στάση του.

Απαντώντας σε όσους υποστηρίζουν ότι στη ΝΔ υπάρχει φιλοβασιλικός κύκλος ο κ. Βαρτζόπουλος είπε κάτι αόριστο, σαν σχολική έκθεση: «Δεν υπάρχει κάποια σοβαρή βάση για το αν υπάρχει πτέρυγα, κίνημα ή διάθεση, ύστερα από 50 χρόνια οριστικής διευθέτησης του θέματος. Ουδείς σήμερα μπορεί να συζητήσει στην Ελλάδα, σε σοβαρό πολιτικό επίπεδο, την πιθανότητα να έχουμε παλινόρθωση», είπε.

Για τη δική του παρουσία στην κηδεία, ο βορειοελλαδίτης βουλευτής είπε ότι ο ίδιος, εκτός από το ανθρώπινο επίπεδο, παρέστη στην εξόδιο ακολουθία «σαν μία συνέχεια του Λαϊκού Κόμματος». Παράλληλα βέβαια επέμεινε ότι δεν είναι φιλοβασιλικός και ότι αν ψήφιζε στο δημοψήφισμα του 1974 θα ψήφιζε κατά της βασιλείας (ήταν 17 ετών και δεν είχε δικαίωμα ψήφου), αλλά μετά είπε ότι με την κίνησή του «έδειξε» αυτό που είναι.

Περίεργα πράγματα αν όχι πολιτικώς διπολικά.  Διότι ο κ. Βαρτζόπουλος σε επόμενη ερώτηση για το αν έδωσε το «παρών» για να αλιεύσει ψήφους για τις επικείμενες εκλογές, έκανε μνεία στη βάση της ΝΔ: «Εμείς δείχνοντας αυτό το οποίο είμαστε, δεν το κάνουμε για να κερδίσουμε καινούργια ψηφαλάκια, αλλά για να κρατήσουμε τη βάση μας. Εκφραζόμαστε έτσι όπως θέλει να εκφραστούμε η βάση του κόμματός μας», είπε.

Και σε αυτό το σημείο –πέρα δηλαδή από την έμμεση παραδοχή ότι το έκανε όχι για τα καινούργια αλλά για τα παλιά «ψηφαλάκια»– είναι το ενδιαφέρον: όταν από το πάνελ της εκπομπής του Open του επισημάνθηκε ότι «η βάση του κόμματος της ΝΔ είναι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ότι ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής και ο υπουργός Μεταφορών, Κώστας Αχ. Καραμανλής δεν έχουν καμία σχέση με τη βασιλεία», ο κ. Βαρτζόπουλος απάντησε ως εξής:

«Θα μου επιτρέψετε να έχω μία βαθύτερη γνώση του κόμματος και της βάσεώς του».

Βέβαια, η περίπτωση του Δημήτρη Βαρτζόπουλου δεν είναι η μόνη στη ΝΔ –και θα λέγαμε ότι είναι και η λιγότερο σοβαρή. Η παρουσία του πρώην Πρωθυπουργού και νυν βουλευτή Μεσσηνίας, Αντώνη Σαμαρά, στην κηδεία του έκπτωτου βασιλιά Κωνσταντίνου, είχε μεγαλύτερο πολιτικό αποτύπωμα.

Και υπό αυτήν την έννοια, η αντίδραση του Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη, αν. υπουργού Εξωτερικών και βουλευτή Δυτικού Τομέα Αθηνών, έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον.

Ο κ. Βαρβιτσιώτης έδωσε συνέντευξη στον ραδιοσταθμό Real FM και αρχικά κλήθηκε να απαντήσει στην κριτική που ασκείται στην κυβέρνηση ότι υπαναχώρησε από την αρχική της θέση και ότι «φλερτάρει» με ένα κομμάτι φιλοβασιλικών.

«Δεν καταλαβαίνω την έννοια “φλερτάρω” με αυτό το κομμάτι. Με την έννοια ότι το θέμα έχει λυθεί. Δεν υπάρχει κάτι το οποίο μπορούμε να συζητάμε, ότι πολιτικά είναι σε εκκρεμότητα. Τώρα ότι κάποια στελέχη αποφάσισαν να βρεθούν εκεί και να αποτίσουν φόρο τιμής, νομίζω ότι αποτελεί προσωπική τους απόφαση», είπε ο κ. Βαρβιτσιώτης.

Στην επισήμανση όμως της δημοσιογράφου Κάτιας Μακρή πως μεταξύ των στελεχών της ΝΔ που έδωσαν το «παρών» στη Μητρόπολη ήταν και ο κ. Σαμαράς, ο κ. Βαρβιτσιώτης έδωσε μια απάντηση που δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη:

«Να σας πω την αλήθεια, εντυπωσιάζομαι για τους όψιμους φιλοβασιλικούς»…

Κατ’ αρχάς η είδηση: Η Εθνική Δημιουργία, το εθνικιστικό μόρφωμα του Θάνου Τζήμερου και του Φαήλου Κρανιδιώτη, ανακοίνωσε ότι υποψήφιος του κόμματος στις επικείμενες εκλογές θα είναι ο Βασίλης Τσιάρτας, παλιός διεθνής ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ, πρωταθλητής Ευρώπης στο Euro 2004 και γνωστός για τις ομοφοβικές και άλλες κραυγαλέα υπερσυντηρητικές θέσεις του.

Ο κ. Τζήμερος, με μια μακροσκελή ανάρτηση στα social media την Τρίτη, ανακοίνωσε την υποψηφιότητα του κ. Τσιάρτα, χωρίς πάντως να υποδείξει σε ποια περιφέρεια θα δοκιμαστεί ο βετεράνος της μπάλας. Τον χαρακτήρισε, ωστόσο, «θαρραλέο πατριώτη» και τον περιέγραψε ως υπερασπιστή «φιλελεύθερων ιδεών» –ό,τι να ‘ναι.

Καμία έκπληξη βέβαια. Ο κ. Τσιάρτας ταιριάζει απόλυτα στο ύφος του συγκεκριμένου νεογέννητου πολιτικού μορφώματος που αγωνίζεται να καταγραφεί στις δημοσκοπήσεις ως ύπαρξη στα (ακρο)δεξιά της ΝΔ.

Η πραγματική έκπληξη είναι αλλού. Οτι ο κ. Τσιάρτας, όχι ο πιο… ευπροσήγορος άνθρωπος που θα συναντήσεις, έκανε μια δήλωση 288 λέξεων, χρησιμοποιώντας μάλιστα περίτεχνες φράσεις όπως «σοβιετοποίηση της οικονομίας» κλπ.