Εντάξει ο Αδωνις Γεωργιάδης, υπουργός Ανάπτυξης και αντιπρόεδρος της ΝΔ, είναι ένα τέρας ενεργητικότητας:  το απόγευμα είναι σε παιχνιδάδικα, μετά στη Βουλή, το βράδυ σε κλαμπ, το πρωί νωρίς νωρίς στη λαχαναγορά και στο μεταξύ βγαίνει σε κανάλια και ραδιόφωνα για να προπαγανδίσει με χαρακτηριστική άνεση το κυβερνητικό έργο και να καυτηριάσει με διαπρύσιους τόνους τη στάση της αντιπολίτευσης —και μιλάμε για έναν πενηντάρη άνθρωπο.

Το πώς ξέρουμε τι κάνει ο κ. Γεωργιάδης δεν θέλει πολλή σκέψη. Τα δημοσιοποιεί ο ίδιος στα social media, φιλοτεχνώντας —λογικά αυτό νομίζει ότι κάνει, γούστα είναι αυτά— τη δημόσια εικόνα του.

Έτσι, με μια ανάρτηση στο Facebook, μάθαμε ότι την Παρασκευή: «Μετά τα εγκαίνια του πρώτου Εμπορικού Κέντρου της “Top Parks” του Ομίλου Φουρλή επισκέφθηκα και ένα κατάστημα «Μουστάκας», ένα “Jumbo” και έναν ΑΒ-Βασιλόπουλο που ήταν εκεί δίπλα να δω πώς παει η κίνηση στα καταστήματα αυτά εν όψει Χριστουγέννων αλλά και πως πήγε ειδικότερα το “Καλάθι του Αϊ Βασίλη” κατά την πρώτη του μέρα. Όλοι και οι υπάλληλοι και οι πελάτες ενθουσιασμένοι», έκρινε ο υπουργός Ανάπτυξης, προσθέτοντας και τις σχετικές φωτογραφίες.

Μετά ο υπουργός έκανε κάνα δυο άλλες δουλειές και έπειτα πήγε στο «Giardino» για να διασκεδάσει στο χριστουγεννιάτικο πάρτι που οργάνωσε ο δήμαρχος Παπάγου – Χολαργού —διότι ο κ. Αδωνις είναι και βουλευτής Βορείου Τομέα Αθηνών και πρέπει να επανεκλεγεί και όπως φαίνεται από τις σχετικές φωτογραφίες κάνει ό,τι μπορεί γι’ αυτό.

Αν όμως περίμενε κανείς ότι μετά το πάρτι και τις διαχύσεις, ο κ. Γεωργιάδης θα ήταν κουρασμένος, διαψεύστηκε.

Νωρίς το πρωί του Σαββάτου ο υπουργός Ανάπτυξης πήγε στη λαχαναγορά του Ρέντη όπου, μεταξύ άλλων, φωτογραφήθηκε να περιεργάζεται ένα δίχτυ με πατάτες…

…και να κουβαλάει ένα καφάσι με λάχανα.

Το ενδιαφέρον δεν είναι τόσο ότι ο κ. Γεωργιάδης τα έκανε όλα αυτά σε περίπου 12 ώρες. Είναι ότι τα έκανε και αφού η «Καθημερινή» τον είχε περιγράψει ως «καρνάβαλο».

Το σημείωμα με τίτλο «Κε τε λα πόνγκο, κε τε λα πόνγκο» που υπέγραφε ο Στέντωρ στο φύλλο της «Παρασκευής», έγραφε το εξής:

«Αν ήταν άλλος, θα λέγαμε ότι φταίει η προεκλογική φούρια. Για τον αεικίνητο, όμως, υπουργό της Αναπτύξεως, που τρέχει με πυρηνική σύντηξη, προτού η σύντηξη ανακαλυφθεί, το επικοινωνιακό ντελίριο για «το καλάθι του νοικοκυριού» και, τώρα, για “το καλάθι του Αϊ Βασίλη” είναι business as usual. Τουλάχιστον, οι πόζες με τα λαμπιόνια και τα αγιοβασιλάκια –που μοιράζει επισήμως το ίδιο το υπουργείο– είναι ασυγκρίτως πιο χαριτωμένες από τους μπακαλογατίσιους ακκισμούς μπροστά στα ψυγεία με τα κοτόπουλα και τα ράφια με τα κονκασέ. Αν πάντως οι εκλογές γίνουν την άνοιξη και αποφασιστεί ενδιαμέσως κανένα “καλάθι του Καρνάβαλου”, δεν θα χρειαστεί νέα καμπάνια. Τρέχει ήδη».

Την ιστορία με τις χυδαιότητες δύο βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, του Σερρών, Λευτέρη Αβραμάκη, και της Καστοριάς, Ολυμπίας Τελιγιορίδου, εναντίον της Φωτεινής Πιπιλή, βουλευτού Α’ Αθηνών της ΝΔ, κατά τη διάρκεια της συζήτησης στη Βουλή για την ΕΥΠ, θα τη θυμάστε —αν όχι διαβάστε τι γράφαμε εδώ στη Βαβέλ.

Η κυρία Πιπιλή δεν το άφησε να περάσει έτσι και επανήλθε. Έγραψε στα «Νέα Σαββατοκύριακο» ένα άρθρο 547 λέξεων, με τίτλο «Αντιδρώντας στον “μουλωχτό” πολακισμό», και εξέθεσε τους βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης καταγγέλλοντάς τους μάλιστα τον όχι για «πολακισμό», αλλά για «υφέρποντα “χρυσαυγιτισμό”».

Το κείμενο της κυρίας Πιπιλή, πέρα από το ότι αναδεικνύει τη φαιδρότητα ορισμένων βουλευτών, είναι μια ιστορική καταγραφή ενός κοινοβουλευτικού επεισοδίου που αξίζει να μείνει, για να υπενθυμίζει ορισμένα πράγματα για το ποιους στέλνουμε στην Εθνική Αντιπροσωπεία, εις το όνομα μάλιστα της Αριστεράς των δικαιωμάτων, των αγώνων και άλλων τέτοιων γλαφυρών…

Ο,τι έκανα το έκανα με πλήρη συνείδηση και στόχο. Να αναδείξω αυτοστιγμεί, ευθέως και «εντός έδρας» τον υφέρποντα «χρυσαυγιτισμό» μερίδας βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, που τόσες φορές έχει εκδηλωθεί στη Βουλή, καθώς ο πολύς θόρυβος που δημιουργεί καλύπτει ύβρεις, προπηλακισμούς, απειλές, ακόμη και χυδαιότητες. Ο μιμητισμός του πολακισμού και η άυλη μεταφορά του από την αίθουσα της Ολομέλειας στο διαδικτυακό σκότος κάποιων προσωπικών λογαριασμών στο Twitter και στο Facebook, όταν δεν γίνεται φανερά, σημειώνεται συχνά στα «μουλωχτά» και κυρίως με χειρονομίες.

Η συζήτηση την Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου μεταξύ των πολιτικών αρχηγών ήταν, όπως ανεμένετο, έντονη, με χαρακτηριστικό το σύνηθες των διακοπών των βουλευτών εκατέρωθεν. Από τα πρακτικά της Βουλής οι διακοπές, της μεν ομιλίας Μητσοτάκη 32, του δε προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ 18, όπου ίσως για πρώτη φορά στην κοινοβουλευτική μου θητεία τις 3 τις χρεώνομαι εγώ. Ακούγοντας τον πρόεδρο Τσίπρα, με 40 χρόνια πολύ βαρύ βιογραφικό η ίδια, να υιοθετεί την άποψη ότι επικρατεί η δημοσιογραφική «αλήθεια» και όχι οι αποδείξεις και όποιος θίγεται να προσφεύγει στη Δικαιοσύνη, πετάχτηκα και του είπα «αυτό είναι γκεμπελική δημοσιογραφία». Φορούσα μάσκα, μου είπε ότι δεν με άκουσε, έβγαλα τη μάσκα και του το ξαναείπα. Πετάχτηκα όταν διάβαζε ονόματα αυτών που κατά τη γνώμη του παρακολουθούσε προσωπικά ο Μητσοτάκης και του είπα πάντως ότι «εσείς παρακολουθούσατε τον Πιτσιόρλα».

Δεν είναι τυχαίο που αναφέρω αυτά τα στοιχεία, διότι εξηγώ για ποιον λόγο βρέθηκα στόχος προσωπικά ενός «άντρα αφέντη»!

Ο βουλευτής που δεν γνώριζα – Βασίλης Αβραμάκης, ΣΥΡΙΖΑ Σερρών, με βιογραφικό πέντε αράδων και κυρίαρχο στοιχείο ότι έως το 2011 ήταν στο ΠΑΣΟΚ – με καθυστέρηση Ραντανπλάν, σε μια παντελώς ήρεμη στιγμή της συνεδρίασης, περίπου 4 ώρες μετά τη διακοπή μου προς τον κ. Τσίπρα, πετάχτηκε από τα βάθη της αίθουσας «Κάτσε κάτω, Πιπιλή». Τον κοιτάζω, δεν αντιδρώ και ξαφνικά τον βλέπω να χειρονομεί απευθυνόμενος σε εμένα με τη ξεκάθαρη ύβρη ότι είμαι πιωμένη. Στο κλάσμα του δευτερολέπτου που μεσολάβησε, έως ότου σηκωθώ να κατευθυνθώ στο έδρανό του με ταχύ βήμα και σιωπηλή, πέρασαν από μπροστά μου εκείνες οι τρομακτικές στιγμές που έζησα, πολλάκις, από τους χρυσαυγίτες την περίοδο 2012-2015. Εμπειρίες που μου έδωσαν τη δύναμη μετά τη δολοφονία Φύσσα να προσέλθω αυτοβούλως στις 30 Οκτωβρίου του 2013 στις ανακρίτριες Κλάπα – Δημητροπούλου, καταθέτοντας ενόρκως τις μαρτυρίες μου και έναν φάκελο με πλούσιο υλικό που τεκμηρίωναν την άποψή μου πως ήταν εγκληματική οργάνωση.

Ανατρίχιασα συνειδητοποιώντας πως την ίδια γκεμπελική τακτική της συκοφαντίας προς αντίπαλο την εκφράζει το 2022 βουλευτής της Αριστεράς – τρομάρα μου. Και είπα στον εαυτό μου: Τώρα δείξε το πρόσωπό του! Τον πλησίασα και του είπα με χαμηλή φωνή: «Ακουσε με, εδώ δεν φοβήθηκα τη Χρυσή Αυγή και αυτά που πέρασα, θα φοβηθώ εσένα; Για τη χειρονομία και μόνο που έκανες θα σε λιώσω πολιτικά γιατί είσαι ένας χρυσαυγίτης του ΣΥΡΙΖΑ και ντρέπομαι για λογαριασμό σου!».

Η συνέχεια επί της οθόνης του καναλιού της Βουλής. Πετάχτηκαν ως ιέρειες δαιμονικού «happening» κυρίως γυναίκες, βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, αλαλάζουσες, με απαράδεκτους χαρακτηρισμούς με πρωθιέρεια τη βουλευτή Καστοριάς Τελιγιορίδου. Δέχθηκε μάλιστα παρατήρηση από τον Πρόεδρο της Βουλής Κώστα Τασούλα. Ενιωσα θλίψη που η πολιτική τους μοχθηρότητα τις οδηγεί να απευθύνονται έτσι «πατριαρχικά» σε εμένα, την πιο πολυβραβευμένη δημοσιογράφο για τους αγώνες της για τα δικαιώματα της γυναίκας, τότε που ήταν δικαίωμα και όχι στείρα προπαγάνδα.

Ηθικόν δίδαγμα: Η εποχή της αφισοκόλλησης πέθανε, ήρθε η εποχή του βιογραφικού.