Ηρθε το πλήρωμα του χρόνου. Την ερχόμενη Τρίτη σύμφωνα με ανακοίνωση της η Ζωή Κωνσταντοπούλου θα ανακοινώσει επίσημα το νέο της κόμμα «ξεκινώντας την απελευθέρωση του Λαού και της Πατρίδας» όπως γράφει η ίδια με τη γνωστή της μετριοπάθεια στην ανακοίνωση.

Οπως ήταν άλλωστε αναμενόμενο, βασικοί ιδρυτικοί στόχοι του κόμματος είναι η διαγραφή του δημόσιου χρέους και η διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων.

Επίσης στην ανακοίνωση γίνεται σαφές ότι «δεν θα είναι ένα κόμμα ανακύκλωσης προσωπικοτήτων» (σ.σ.: Ζωής παρούσας πάσα αρχή παυσάτω…) ούτε μηχανισμών και κομματικών ισορροπιών (σ.σ.: τι χρειάζονται; Αφού υπάρχει η Ζωή…).

Αξίζει να σημειωθεί ότι μαζί με το ΛΑΕ, την κίνηση Βαρουφάκη (σ.σ.: που δεν είναι ακριβώς κόμμα αλλά κάτι που μόνο ο Γιάνης Βαρουφάκης καταλαβαίνει…), το υπό ίδρυση κόμμα Λαπαβίτσα και το ΚΑΠΗ του Γιώργου Καρατζαφέρη, είναι το πέμπτο αντιμνημονιακό κόμμα που ιδρύεται ύστερα από την διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ το περσινό καλοκαίρι.

Τέλος αξίζει μια αναφορά στο σήμα του νέου κόμματος: ενα μοβ καράβι με έξι τριγωνικά τυρκουάζ πανιά όπου κάθε ένα είναι και ένα «δέλτα» από τα «Δημοκρατία», «Δικαιοσύνη», «Διαφάνεια», «Δικαιώματα», «Διαγραφή» (σ.σ.: χρέους εννοείται…) και «Διεκδίκηση» (σ.σ.: Γερμανικών οφειλών εννοείται επίσης).

Μια που ήρθε η κουβέντα στα έξι «δέλτα» και η «Δραχμή» από το ίδιο γράμμα αρχίζει πάντως…

Την ρώτησαν μετά τη συνέντευξη τύπου δείχνοντάς της δύο φωτογραφίες. Μια του Αλέξη Τσίπρα και μια του Πάνου Καμμένου. Κι εκείνη ως ειδικός επι του θέματος, σύμφωνα με αυτήκοους μάρτυρες δεν επέλεξε τον υπουργό Εθνικής Αμυνας…

Οπότε τρία τινά μπορεί να συμβαίνουν: είτε δεν της αρέσει το militaire look που λανσάρει τελευταία ο Πάνος Καμμένος, είτε δεν είναι οπαδός της στάσης «στα τέσσερα» (πράγμα απίθανο…), είτε είναι πράκτορας του Τζορτζ Σόρος και θέλει να ρίξει το ηθικό των αυθεντικών πατριωτικών αντιμνημονιακών δυνάμεων του ελληνισμού.

Οπως και να ‘χει πάντως, πρέπει να περιμένουμε τον Πάνο Καμμένο να κινηθεί νομικά…

Στις 11.00 το πρωί η Ζωή Κωνσταντοπούλου ανακοίνωσε το νέο της κόμμα «Πλεύση Ελευθερίας». Στις 12.00 η Ραχήλ Μακρή με ανάρτησή της στο Facebook δηλώνει την στήριξή της στο κόμμα που σύμφωνα με την ιδρυτική του διακήρυξη «δεν θα είναι κόμμα ανακύκλωσης προσωπικοτήτων».

Το κρίσιμο ερώτημα είναι γιατί άργησε τόσο πολύ;

Πώς είναι καμιά φορά που ενώ εσύ πνίγεσαι στη δουλειά, ένας γνωστός σου που βρίσκεται στη γειτονιά σε παίρνει τηλέφωνο για να περάσει λίγο από το σπίτι να τα πείτε; Και αφού τον κεράσεις έναν καφέ στα γρήγορα, βιάζεσαι να τον στείλεις για να συνεχίσεις τις δουλειές σου; Ε, κάπως έτσι φαίνεται να αισθάνεται ο Φρανσουά Ολάντ, ξεπροβοδίζοντας τον Αλέξη Τσίπρα. Αρκεί μια προσεκτική ματιά στη σκηνή του αποχαιρετισμού τους μετά τη συνάντηση για να διαπιστώσει κανείς ότι η γλώσσα του σώματος του γάλλου προέδρου κραυγάζει την διάθεσή του να «ξεφορτωθεί» τον τύπο που του κατσικώθηκε στα καλά καθούμενα για να τον ζαλίσει ζητώντας του ρουσφέτι.

Κατ’ αρχάς όταν οι δύο άντρες βγαίνουν από το Μέγαρο των Ηλυσίων, ο οικοδεσπότης προηγείται. Και μάλιστα κατεβαίνει βιαστικά τα σκαλιά σα να θέλει να τραβήξει τον «μουσαφίρη» όσο πιο γρήγορα γίνεται προς το αυτοκίνητο που περιμένει για να τον πάρει.

Στη συνέχεια, είναι εκείνο το «πατ-πατ» στην πλάτη του έλληνα Πρωθυπουργού (σ.σ.: φωτό πάνω αριστερά) όσο μάλιστα ο τελευταίος μιλάει. Μια κίνηση που στην παγκόσμια γλώσσα των κινήσεων σημαίνει κάτι σαν «καλά, καλά, τελείωνε, μας τα έχεις ξαναπεί αυτά, ΟΚ, ό,τι πεις εσύ, φύγε τώρα…»

Και κάπως έτσι έρχεται η στιγμή του φιλιού. Ο Φρανσουά Ολάντ νομίζει ότι ο Αλέξης Τσίπρας θέλει να του πει κάτι στο αυτί καθώς σκύβει επάνω του. Και εκείνος τον φιλάει. Η έκφραση αιφνιδιασμού του γάλλου από την κίνηση «κολλητηλίκι» του Αλέξη Τσίπρα θα μπορούσε να μπει σε λήμμα εγκυκλοπαίδειας δίπλα στη λέξη αμηχανία (σ.σ.: φωτό πάνω δεξιά).

Μετά έρχεται η γκριμάτσα την ώρα που ο Αλέξης μπαίνει στο αυτοκίνητο (σ.σ.: φωτό κάτω αριστερά). Μια έκφραση αποδοκιμασίας και απαξίωσης σχηματίζεται ακούσια στο πρόσωπο του Φρανσουά Ολάντ ενώ ήδη έχει γυρίσει την πλάτη στον επισκέπτη του. Και μάλιστα πριν ακόμα εκείνος μπει στο αυτοκίνητο (σ.σ.: λες και μετά βίας συγκρατήθηκε να μην του ανοίξει και την πόρτα για να ξεμπερδεύει…) Μια γκριμάτσα που συμπυκώνει τα συναισθήματα ενός ανθρώπου που έχει ακούσει για ώρα τη «μίρλα» ενός αυτόκλητου που του το παίζει φίλος για να εξοικονομήσει κανένα δανειάκι (σ.σ.: ενώ την ίδια στιγμή ούτε που ξέρει σε πόσες άχρηστες εταιρίες του δημοσίου «τα τρώει»…).

Και τέλος είναι η ταχύτητα με την οποία ο Φρανσουά Ολάντ σπεύδει να απομακρυνθεί από τον Αλέξη Τσίπρα, πριν καν εκείνος μπει στο αυτοκίνητο (σ.σ.: φωτό κάτω δεξιά). Με ταχύτητα που αποπνέει την ανακούφισή του ότι επιτέλους «ξεμπέρδεψε» και μπορεί να συνεχίσει τη μέρα του και τις δουλειές του. Μια κίνηση εκτός κάθε κανόνα savoir vivre που επιβάλει τουλάχιστον να περιμένεις τον άλλο να κλείσει την πόρτα αν όχι να ξεκινήσει πριν γυρίσεις την πλάτη.

Κωμική λεπτομέρεια: Σύμφωνα με «διαρροή» του Μεγάρου Μαξίμου (σ.σ.: σουρωτήρι είναι πλέον αυτό το Μέγαρο από τις διαρροές…) «το κλίμα ήταν πολύ καλό κατά την ωριαία συνάντηση και υπήρξε πλήρης κατανόηση των ελληνικών θέσεων».

Νίκος Ζαχαριάδης

Συνεχίζει το προσωπικό του καρναβάλι ο υπουργός Εθνικής Αμυνας όπως φαίνεται σε δημοσίευμα site «φιλικού» προς το ΥΠΕΘΑ, στο οποίο εμφανίζεται ντυμένος με στολή παραλλαγής υπό τον «σιγά τα αίματα» τίτλο: «Βάρεσε ΠΕΛΕΚΥ (σ.σ.: Ω!) ο Καμμένος! Στο πόδι οι ΕΔ από τα ξημερώματα για άσκηση σε Ειδομένη και Οινούσσες!

Το δημοσίευμα συνοδεύουν δύο φωτογραφίες στις οποίες ο Πάνος Καμμένος φοράει στολή παραλλαγής μέσα στο γραφείο του (σ.σ.: για να μπορέσει να κρυφτεί στο δάσος σε περίπτωση που γίνει επίθεση από τον εχθρό…). Στη μια κάθεται στο γραφείο και σημειώνει κάτι σε ένα κίτρινο χαρτάκι (σ.σ.: σχέδια επίθεσης πιθανότατα, ε;) ενώ στην άλλη η πόζα είναι ακόμα πιο εξόφθαλμη: με τα χέρια στις τσέπες (σ.σ.: και το γνωστό ύφος του ανθρώπου που υποφέρει από αιμορροΐδες) κοιτάζει τον φακό θέλοντας να δείξει πόσο ετοιμοπόλεμος είναι. Τόσο ετοιμοπόλεμος ώστε να έχει χρόνο να ποζάρει για να εικονογραφηθούν σωστά οι ανακοινώσεις του υπουργείου σύμφωνα με την οποία « Οι προκλήσεις των Τούρκων έχουν προκαλέσει συναγερμό στην Αθήνα και οι εκτιμήσεις δεν είναι ιδιαίτερα αισιόδοξες σ΄ ότι αφορά τις προθέσεις της Άγκυρας».

Προφανώς, αν κάποιος κάνει την απόπειρα να εισέλθει στο ανεξερεύνητο rainforest της σκέψης του υφυπουργού Εξωτερικών τα Capital Controls είναι απλώς μια ακόμα κανονικότητα όχι ένα πρόβλημα. Κατά συνέπεια είναι να απορεί κανείς για ποιό λόγο κάποιοι επιμένουν να ρωτούν ενοχλητικά και επίμονα πότε θα αρθούν. Προφανώς – για να προχωρήσουμε τη σκέψη του πιο πέρα – πρόκειται για εγκάθετους του ιδιωτικού τομέα που επαναφέρουν το θέμα για να πλήξουν την κυβέρνηση. Μάλιστα είναι να απορεί κανείς για ποιό λόγο δεν έχουν όλες οι χώρες Capital Controls αφού δεν δημιουργούν κανένα πρόβλημα.
Οπως και να ‘χει πάντως αισθάνεται κανείς μια σιγουριά όταν η τοποθέτηση αυτή προέρχεται από στέλεχος της κυβέρνησης που δεν γνωρίζει καν ότι τα capital controls δεν ισχύουν για τους τουρίστες με αποτέλεσμα να τους επικαλείται ως επιχείρημα.
ΥΓ.: Πιθανότατα η πτώχευση της Ηλεκτρονικής Αθηνών εντάσσεται στα πλαίσια του πολέμου εναντίον της κυβέρνησης. Είναι τυχαίο που κήρυξε πτώχευση μια μέρα μετά τη δήλωση του Δημήτρη Μάρδα;

Η εικόνα ανέβηκε στο προφίλ του δημοσιογράφου Νίκου Χασαπόπουλου στο Facebook. Δείχνει τη βουλευτή Αννα Βαγενά να παρακολουθεί με χαρακτηριστική άνεση (σ.σ.: που θυμίζει άραγμα σε κατάστρωμα πλοίου) την συνεδρίαση της επιτροπής της Βουλής για τις περιφέρειες.

Είναι προφανές ότι όσοι βρίσκουν την εικόνα αηδιαστική ή έστω αγενή δεν έχουν συλλάβει το πραγματικό της νόημα. Γιατί η Αννα Βαγενά, δεν βάζει τα πόδια επάνω στην καρέκλα κλεφτά, με ενοχές. Τα βάζει επειδή μπορεί. Με την άνεση της εξουσίας και με τη φυσικότητα που διακρίνει εκείνους που έχουν κατακτήσει τα ανάκτορα και ποδοπατούν με τα τσόκαρά τους τα σύμβολα του παλιού καθεστώτος.

Εξάλλου, τα πόδια επάνω στην καρέκλα δίνουν ένα μήνυμα οικειότητας. Μια αίσθηση κοινόβιου. Ενα στυλ «όλοι δικοί μας είμαστε». Οπότε δεν έχει σημασία αν κάποιος καθίσει στη συνέχεια επάνω στα ίχνη από τις σόλες σου γιατί στα κοινόβια αυτές οι μπουρζουάδικες λεπτομέρειες δεν έχουν θέση.

Αστεία λεπτομέρεια: Το κασετόφωνο πίσω από την βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ. Που κατά πάσα πιθανότητα είναι το ίδιο με το οποίο είχε ανέβει στο βήμα της Βουλής. Και μάλλον το έχει πάντα μαζί της γιατί ποτέ δεν ξέρεις αν θα χρειαστεί, οπότε καλύτερα να είναι πάντα εύκαιρο.

Εκείνη ξάγρυπνη μετά από ολονύχτιες διαπραγματεύσεις έφευγε από την Αθήνα με τελικό προορισμό την Ουάσινγκτον. Εκείνος θα έδινε σειρά διαλέξεων στο Μόναχο… Θα μπορούσε να είναι η αρχή ενός Αρλεκιν με πρωταγωνιστές δύο ανθρώπους του κόσμου που συναντήθηκαν στην business class της πτήσης Αθήνα-Μόναχο της Aegean, ένα ανοιξιάτικο πρωινό. Αλλά με δεδομένο ότι πρωταγωνιστές της σκηνής είναι η Ντέλια Βελκουλέσκου και ο Γιάνης Βαρουφάκης, δεν πρόκειται για Αρλεκιν αλλά για ακριβώς το αντίθετο.

Ο Βηματοδότης που αναφέρει το γεγονός της κοινής πτήσης Ντέλιας-Γιάνη ισχυρίζεται ότι οι δυο τους δεν αντάλλαξαν ούτε μια κουβέντα (σ.σ.: «κανείς δεν έχει τι να πει / τα λέει όλα η σιωπή») στις δυόμισι ώρες που διήρκεσε η πτήση αν και η μοίρα τους έφερε να καθίσουν δίπλα-δίπλα. Την Ντέλια στη θέση 1Α και τον Γιάνη στην 1Β. Εκείνη έκανε ότι κοιμόταν (σ.σ.: αν και δεν ήθελε μεγάλη προσπάθεια αφού είχαν προηγηθεί οι ολονύχτιες διαπραγματεύσεις) και ο Γιάνης έβαλε τα ακουστικά του και έπαιζε με το laptop του. Και μόνο ένας αδιόρατος μορφασμός δυσαρέσκειας της εκπροσώπου του ΔΝΤ όταν εμφανίστηκε λίγο πριν την αναχώρηση ο Γιάνης  έδειξε ότι γνωρίζονται.

Πάντως τα ελάχιστα δευτερόλεπτα που μεσολάβησαν μέχρι να συνειδητοποιήσει η Ντέλια ότι ο οικονομολόγος που κληρώνει τα μπουφάν του θα καθίσει δίπλα της, πρέπει να ήταν για όποιον έβλεπε από απόσταση υλικό για καθαρόαιμη κωμωδία.

Η ιστορία με τις νυχτερινές, φωτογραφικές τροπολογίες ήταν πάντα ένα είδος «κρυφτού». Οι κυβερνήσεις (σ.σ.: όλες, για να είμαστε δίκαιοι, όχι μόνο η τωρινή) προσπαθούν να τις περάσουν σφυρίζοντας αδιάφορα και κάποιοι υποψιασμένοι ελέγχουν εξονυχιστικά τα νομοσχέδια και τις ανακαλύπτουν. Στην καλύτερη περίπτωση (σ.σ.: αν πρόκειται για εξώφθαλμο φωτογραφικό σκάνδαλο…) η τροπολογία αποσύρεται  για να επανέλθει μετά από λίγο καιρό σε άλλο νομοσχέδιο, κοκ. Και έτσι δημιουργικά περνάει ο καιρός στο μικρό κρατίδιο του Τροπολογιστάν…

Ομως, ένα από τα extra bonus που που προσθέτει αρκετούς «πόντους» διασκέδασης στο παιχνίδι είναι οι δικαιολογίες που χρησιμοποιούν κατά καιρούς όσοι αποσύρουν την τροπολογία. Και ένα από τα καλύτερα παραδείγματα μιας τέτοιας σπαρταριστής δικαιολογίας είναι αυτό του Νίκου Φίλη που την δημοσιεύει στη στήλη του στα Νέα ο Γιώργος Παπαχρήστος.

Η τροπολογία αφορά την απαλλαγή από ποινικές ευθύνες των 137 Πανεπιστημιακών (σ.σ.: ανάμεσά τους και ο υπουργός Γιώργος Σταθάκης) που διώκονται για την διασπάθιση του δημοσίου χρήματος και των ειδικών ευρωπαϊκών κονδυλίων για ερευνητικά προγράμματα του Πανεπιστημίου Κρήτης.

Η πρώτη απόπειρα να περάσει η απαλλακτική τροπολογία, έγινε προ διμήνου, αποκαλύφθηκε και αποσύρθηκε. Πρόσφατα έγινε μια ακόμα προσπάθεια μέσω ενός νομοσχεδίου (σ.σ.: ειρωνεία…) για την έρευνα.

Ιδού ο διάλογος με τον Νίκο Φίλη όπως τον καταγράφει ο δημοσιογράφος:
– «Δική σας ήταν η έμπνευση κύριε Φίλη;», ρωτάει ο Γιώργος Παπαχρήστος
– «Οχι». (σ.σ.:Κάθετος!)
– «Μα πώς; Εκδηλώνεται για δεύτερη φορά τέτοια προσπάθεια…» επιμένει ο δημοσιογράφος.
– «Καμία σχέση. Η προηγούμενη φορά ήταν σε άλλο νομοσχέδιο, όχι δικό μου (σ.σ.: ναι, γιατί αυτό είναι το πρόβλημα…) Και αυτή τη φορά όλα οφείλονται σε ένα λάθος»…
– «Λάθος; Τι λάθος;» απορεί λογικά ο δημοσιογράφος.
– «Να, της Γενικής Γραμματείας της Κυβέρνησης. Αντί να καταθέσει το σωστό νομοσχέδιο, κατέθεσε ένα προσχέδιο που εμπεριείχε τη συγκεκριμένη διάταξη. Μόλις έγινε αντιληπτό, την αποσύραμε» (σ.σ.: μικρό διάλειμμα για να καταλαγιάσουν τα γέλια).

Χαριτωμένη λεπτομέρεια: Στην ερώτηση του δημοσιογράφου αν θα επανακαταθέσουν για τρίτη φορά την τροπολογία που αθωώνει τον Γιώργο Σταθάκη και τους 137 μετέχοντες στο «πάρτι» με τα κονδύλια της έρευνας ή απάντηση ήταν «όχι βέβαια!». Ιδια δηλαδή με την απάντηση που είχε λάβει και την προηγούμενη φορά που ρώτησε το ίδιο.

Το δίδαγμα που προκύπτει από την ανταλλαγή επιστολών μεταξύ της Ρένας Δούρου και του διευθυντή του γαλλικού on line περιοδικού mouvement.net Ζαν Μαρκ Αντόλφ είναι πασιφανές: πριν αρχίσεις να εγκαλείς κάποιον για ανακρίβειες προκειμένου να υπερασπιστείς τον αδελφό σου (σ.σ.: όπως έκανε η Περιφερειάρχης) και να μιλάς για «ανακρίβειες» βεβαιώσου ότι δεν έχει κάνει την έρευνά του και δεν είναι έτοιμος να σε περιλούσει στοιχεία.

Γιατί προφανώς ο γάλλος δημοσιογράφος είχε κάνει την έρευνά του. Και στην επιστολή των 237 λέξεων της Ρένας Δούρου (σ.σ.: που θυμίζει περισσότερο έναρξη κοκορομαχίας στο Facebook) όπου του ζητάει να ανακαλέσει όσα γράφει στο ρεπορτάζ για τον Γιαν Φαμπρ σχετικά με τον διορισμό του αδερφού της και τον νεποτισμό στον ΣΥΡΙΖΑ, o Ζαν Κλόντ Αντόλφ δεν απάντησε σαν εντεταλμένο troll ούτε μετέφερε τη συζήτηση σε προσωπικές αντεγκλήσεις όπως συνηθίζεται.

Ετσι στην μίνι επίπληξη της Ρένας Δούρου απαντά με ένα καταπέλτη 2436 λέξεων (σ.σ.: ολόκληρη δημοσιεύεται μεταφρασμένη στο site της lifo.gr εδώ) όπου αποκαλύπτονται πρόσωπα, πράγματα και προνομιακοί διορισμοί φίλων και συγγενών με τέτοια σχολαστική τεκμηρίωση που αρχίζεις να αισθάνεσαι αμήχανα για λογαριασμό της Ρένας Δούρου και σε κάνει να σκέφτεσαι ότι μάλλον μετάνιωσε την ώρα και τη στιγμή που μπλέχτηκε (σ.σ.: άσε που ο άλλος είναι Γάλλος, οπότε δεν μπορεί να καταφύγει ούτε στο αγαπημένο επιχείρημα των Συριζαίων, όταν στριμώχνονται: την Siemens!).

Ανάμεσα σε άλλα η επιστολή αναφέρει την διπλομισθία του Παναγιώτη Δούρου (σ.σ.: και από το Φεστιβάλ Αθηνών και από το υπουργείο Πολιτισμού, αμφισβητούνται οι «εξειδικευμένες σπουδές του» που αναφέρει η περιφερειάρχης (σ.σ.: «θα εκτιμούσαμε περισσότερα στοιχεία γιατί στο διαδίκτυο δεν βρίσκουμε ίχνος τέτοιας προϋπηρεσίας, όπως είθισται για τους διευθύνοντες των γραφείων υπουργών Πολιτισμού», σημειώνει ειρωνικά ο Γάλλος δημοσιογράφος), αναφέρεται στις σχέσεις του Παναγιώτη Δούρου με τον Μάκη Βορίδη και τον Ροταριανό Ομιλο Φιλοθέης και παραθέτει μια σειρά παραλείψεων που οδήγησαν στο φιάσκο με τον Γιαν Φάμπρ και εξέθεσαν τον βέλγο καλλιτέχνη.

Ανάμεσα όμως στις αποκαλύψεις, μια λεπτομέρεια έχει ιδιαίτερη σημασία: Η αποκάλυψη ότι ο νέος διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος (σ.σ.: του διεθνούς…) δεν γνωρίζει ούτε αγγλικά!

Γεγονός που κατά κάποιο τρόπο είναι πρόοδος, αφού οι περισσότεροι διορισμένοι δεν μιλούν καλά-καλά ελληνικά.

Για να διαβάσετε παλιότερες «Βαβέλ» πατήστε εδώ