Το σημείωμα στον «Εθνικό Κήρυκα» είχε τίτλο «Στο τέλος θριαμβεύει η αλήθεια – H δικαίωση  του πρώην υφυπουργού των Εξωτερικών Αντώνη Διαματάρη». Και ανέφερε:

Στις 9:14 πμ, την Πέμπτη, 21 Οκτωβρίου, 2021, έλαβα ηλεκτρονικά από το Πανεπιστήμιο Κολούμπια (Columbia) το δίπλωμά μου.

«Οι έφοροι του Πανεπιστημίου Κολούμπια», έγραφε, «…απονέμουν στον Αντώνη Η. Διαματάρη το δίπλωμά του Master of Business Administration …».

Γνώριζα ότι αργά ή γρήγορα θα ερχόταν αυτή η στιγμή. Παρ’ όλα αυτά, αισθάνθηκα ανακούφιση.

Είχαν περάσει περισσότερα από 40 χρόνια από τότε που σπούδασα -όπως ανέφερα στο βιογραφικό μου που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του υπουργείου Εξωτερικών- στην Σχολή Επιχειρήσεων -Business School- του Κολούμπια και σχεδόν δύο χρόνια από τότε που ενήργησα για να μου απονείμουν το δίπλωμά μου.

Κι ενώ τότε που αποφοίτησα, το 1977, θα μπορούσα να το πάρω αμέσως συμπληρώνοντας μια αίτηση, τώρα, μετά από τόσα χρόνια και εν μέσω κορωνοϊού, χρειάστηκε να περάσει καιρός για να το πάρω.

Ηταν όμως η «εξ ύψους δικαίωση», κατά τον χαρακτηρισμό φίλου μου.

Η κήρυξη του «πολέμου»

Το ιστορικό της σκευωρίας που παίχτηκε σε βάρος μου είναι λίγο πολύ γνωστό. Γι’ αυτό και θα περιοριστώ στην ουσία του:

Το πρωί της Δευτέρας 2 Δεκεμβρίου του 2019 -ήμουν τότε Υφυπουργός των Εξωτερικών, Αρμόδιος για τον Απόδημο Ελληνισμό- ενημερώθηκα ότι είχα δεχτεί μια αισχρή επίθεση από κάποιο περιθωριακό μπλογκ (blog).

Ανέμενα ότι κάποτε θα δεχόμουν κριτική –θεμιτό- για το έργο μου.

Οχι όμως για τις… σπουδές μου, 42 χρόνια πριν!

Η βασική κατηγορία τους ήταν ότι δήθεν είχα «μόνον εγγραφεί» στο Κολούμπια.

Δεν έδωσα σημασία.

Τα πράγματα πήραν όμως άλλη τροπή όταν μόλις λίγες ώρες αργότερα, πήρε την σκυτάλη, ο Αλέξης Τσίπρας.

Συγκεκριμένα, σε ομιλία του στην Αλεξανδρούπολη είπε το περίφημο: «…Το Πανεπιστήμιο μάς λέει ότι πέρασε έξω από την πόρτα, δεν πέρασε μέσα από την πόρτα».

Είναι ανεύθυνο, αλλά και επικίνδυνο, για έναν πρώην πρωθυπουργό να μην ελέγχει τις πηγές του. Λίγο να το έψαχνε θα διαπίστωνε ότι το μπλογκ αυτό είναι παντελώς ανυπόληπτο.

Ομως για τον Τσίπρα αποτελούσα έναν «τέλειο» στόχο.

Χτυπώντας εμένα, χτυπούσε, έμμεσα, και τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Επιπλέον, με την αποχώρησή μου θα τερμάτιζε το έργο που οι συνεργάτες μου κι εγώ κάναμε υπέρ των Αποδήμων, φοβούμενος τις πολιτικές επιπτώσεις που αυτό θα μπορούσε να έχει.

Θα έπρεπε να ισχύει όμως και στην περίπτωση τούτη το «στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί…», ή αν προτιμάτε το «ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω»…

Ότι άργησαν να μου απονείμουν το δίπλωμά μου οφείλεται στους εξής λόγους:

1. Οι Αρχές του Κολούμπια όφειλαν να εξετάσουν τον φάκελό μου με πολύ μεγάλη προσοχή εξαιτίας του θορύβου που δημιουργήθηκε.

2. Τα αρχεία της εποχής εκείνης, του 1977, δεν είναι σε ψηφιακή μορφή.

3. Το πανεπιστήμιο έκλεισε, στις αρχές του 2020, λόγω του κορωνοϊού.

4. Η γραφειοκρατία του πανεπιστημίου είναι χειρότερη από την αναμενόμενη. Και φυσικά δεν ασχολούνταν μόνο με εμένα.

5, Αναγκάστηκα να υποβάλλω αγωγή στο πανεπιστήμιο για να επισπεύσουν την απονομή του. Παρ’ όλα αυτά θέλω να διευκρινίσω ότι θα είμαι πάντα ευγνώμων στο Κολούμπια που μου άνοιξε διάπλατα την πόρτα του σ’ ένα άγνωστο, μέχρι τότε, σε μένα κόσμο.

6. Η επόμενη ημερομηνία απονομής διπλωμάτων, ήταν η 20ή Οκτωβρίου 2021, ημερομηνία που αναγράφεται στο δίπλωμά μου. Εξυπακούεται ότι δεν θα μπορούσαν να τυπώσουν αναδρομικά την ημερομηνία της αποφοίτησής μου, το 1977, και να πλαστογραφούσαν την υπογραφή των τότε Αρχών του Πανεπιστημίου. Μάλιστα, το πιθανότερο είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν ζουν πια. Ένα πτυχίο φέρει την ημερομηνία κατά την οποία απονέμεται στον πτυχιούχο.

Στις 29 Οκτωβρίου 2021, απέσυρα την αγωγή μετά την κατάθεση εγγράφου που διαβεβαίωνε ότι «το Κολούμπια, αφού εξέτασε τα αρχεία του, διαπίστωσε ότι ο Διαματάρης ικανοποίησε όλες τις ακαδημαϊκές απαιτήσεις για την απόκτηση πτυχίου ΜΒΑ και απένειμε πτυχίο ΜΒΑ στον Διαματάρη στις 20 Οκτωβρίου 2021».

Συμπεράσματα

Ενάμιση περίπου χρόνο μετά την αποφοίτησή μου, απέκτησα το 100% των μετοχών της ιστορικής εφημερίδας «Εθνικός Κήρυξ».

Ο αγώνας για την επιβίωση και την συνεχή βελτίωσή του δεν μου άφησαν περιθώρια να σκεφτώ τίποτα άλλο. Και ούτε καν γνώριζα ότι όφειλα να συμπληρώσω αίτηση για την απονομή του διπλώματός μου.

Mea culpa. Εκ των υστέρων ήταν βέβαια λάθος.

Πού όμως να φανταζόμουν ότι μετά από δεκαετίες θα γινόμουν μέλος μιας… κυβέρνησης και ότι το δίπλωμα θα προσφέρει την δικαιολογία στους αντιπάλους μου να μου επιτεθούν με στόχο τον πολιτικό μου εξοστρακισμό και μέσω αυτού να επιχειρήσουν να φθείρουν τον Πρωθυπουργό;

Το κρίμα της υπόθεσης είναι ότι αν είχα μείνει στη θέση μου, λόγω της στενής σχέσης μου με τον Πρωθυπουργό, θα λύναμε αρκετά από τα προβλήματα που βασανίζουν για δεκαετίες τους Απόδημους στις σχέσεις τους με την γενέτειρα Ελλάδα και το αντίστροφο.

Πάντως θα με συνοδεύει για πάντοτε η ακλόνητη υποστήριξή σας, καθώς και η κατακραυγή σας εναντίον των συκοφαντών μου.

Το βασικό και πιθανόν το πιο σημαντικό συμπέρασμα, είναι τούτο:  Το δίκαιο και η αλήθεια μπορεί κάποτε να αργούν να έρθουν, όμως στο τέλος, θριαμβεύουν.

Παράδειγμα η δική μου δικαίωση.

Και τώρα ώρα για δουλειά.

Υ.Γ.: Επειδή διέρρευσε η είδηση της απονομής του πτυχίου μου, παρέθεσα το παραπάνω σύντομο χρονικό των γεγονότων, για να γνωρίζουν την αλήθεια όσοι πιθανόν να ενδιαφέρονται για το θέμα αυτό.