Ως υπεύθυνος της «κερκίδας των φανατικών» (σ.σ.: ή κατά μια άλλη εκδοχή ως ο Σεραφείμ Πειραιώς του ΣΥΡΙΖΑ) ο Γιώργος Κυρίτσης δεν θα μπορούσε να μην πάρει θέση (σ.σ.: μέσω του λογαριασμού του στο twitter) για την συγκέντρωση με σύνθημα «Παραιτηθείτε» που προγραμματίζεται για τις 15 Ιουνίου στο Σύνταγμα. Η προσέγγισή του είναι απλή για να την καταλαβαίνει και ο τελευταίος οπαδός: όσοι πάνε στην αντικυβερνητική συγκέντρωση είναι «Αντουανέτες», δηλαδή «Μαντάμ Σουσούδες» που θέλουν να ρίξουν την κυβέρνηση του λαού (σ.σ.: ναι, δεν έχει καμία σημασία που τη λογική «ας κόψετε τα τσιγάρα και τους καφέδες», η οποία θυμίζει «ας φάνε παντεσπάνι» την έχουν υιοθετήσει άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ).

Γενικά πρόκειται για μια πολύ βολική προσέγγιση που μεταφέρει το θέμα στο αγαπημένο του γήπεδο του διχασμού. «Εμείς» (σ.σ.: δηλαδή οι «καλοί») και οι «άλλοι» (σ.σ.: δηλαδή οι «κακοί» ή οι «Μενουμευρώπηδες» ή οι «φλώροι» ή «οι ελιτιστές» ή «οι οπαδοί της Ρεάλ» ή οι «ορθογράφοι», διαλέγετε), που τολμούν να μας αμφισβητούν και έχουν το θράσος να διαμαρτύρονται. Χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις. Οπως ας πούμε ο Σεραφείμ Πειραιώς κραδαίνει ως εχθρούς της πίστης για να συσπειρώσει τα πλήθη των πιστών τους «Εβραιομασόνους», ο Γιώργος Κυρίτσης χρησιμοποιεί τους αντιπάλους της κυβέρνησης.

Μόνο που δεν ήταν ανάγκη να βάλει τον χειριστή του photoshop σε τόσους μπελάδες να ξεγυρίζει όλους αυτούς με τις στολές της εποχής Λουδοβίκου του 14ου. Αν ήθελε να δείξει ότι στο Σύνταγμα θα μαζευτούν μόνο οι προνομιούχοι πλούσιοι που επιβουλεύονται την «κυβέρνηση του λαού», θα μπορούσε να το δείξει με ακόμα πιο απλό τρόπο. Ας πούμε θα μπορούσε να τους βάλει να κρατάνε μπύρες! Που με τον επιπλέον φόρο σίγουρα θα αποτελούν δείγμα πλουτισμού και προνομιακού τρόπου ζωής. Αλλά μάλλον έχει τόσα πολλά στο μυαλό του ψάχνοντας τον επόμενο «στόχο» που υπέδειξε με την ψήφο του ο λαός που δεν θα το σκέφτηκε…

Απάντηση στο θέμα του (σ.σ.: ακόμα ζωντανού…) Χέλμουτ Κολ που κατά τον ίδιο θα στριφογυρίζει στον τάφο του μαζί με τον Φρανσουά Μιτεράν, έδωσε ο Γιάνης Βαρουφάκης. Μέσω twitter (σ.σ.: ε, οσονούπω θα ακολουθήσουν και οι συνεντεύξεις…) παρέπεμψε στη σελίδα 86 της ηλεκτρονικής έκδοσης του βιβλίου του στα google books (σ.σ.: όπου ο Μιτεράν στριφογυρίζει μόνος του στον τάφο…) συμπληρώνοντας «Επειδή η κακοήθεια πρέπει να έχει όρια…».

Ο Κρίστιαν Νίμιτζ, υπεύθυνος Υγείας του Ινστιτούτου Κοινωνικών μελετών που ανέδειξε το θέμα ανεβάζοντας στο twitter του μια εικόνα από την έντυπη έκδοση του βιβλίου απάντησε παραπέμποντας στην διεθνή ηλεκτρονική έκδοση των Google Books όπου ο Μιτεράν συνέχιζε να στριφογυρίζει με τον Χέλμουτ Κολ. Με άλλα λόγια η ιστορία με το «δάχτυλο στη Γερμανία» επαναλαμβάνεται. Ο Βαρουφάκης διαψεύδει και η πραγματικότητα αντιστέκεται.

Φυσικά, δεν χρειάζονται ικανότητες ντετέκτιβ για να καταλάβει κανείς τι συνέβη. Ο Βαρουφάκης (σ.σ.: ή ο επιμελητής του βιβλίου) αντιλήφθηκε το λάθος και το διόρθωσε στην ηλεκτρονική έκδοση όπου είναι πολύ εύκολο να γίνει (σ.σ.: αν δεν το διόρθωσε σε όλες τις ηλεκτρονικές εκδόσεις). Ομως επειδή οι έντυπες εκδόσεις μόνο με μαγικές ικανότητες διορθώνονται, το λάθος παρέμεινε.

Ομως το αστείο βρίσκεται αλλού: οι οπαδοί του Γιάνη Βαρουφάκη έχουν αρχίσει να υποψιάζονται δόλο με στόχο να πληγεί το είδωλό τους. Και αφήνουν υπονοούμενα ότι κάποιος παραποίησε το κείμενο για να τον εκθέσει… Διότι προφανώς στο προσωπικό τους σύμπαν, κάποιος χρειάζεται να παραποιήσει ένα βιβλίο για να εκθέσει τον Γιάννη Βαρουφάκη αφού δεν έχει άλλα πατήματα για να το κάνει. Και παραπέμπουν στην ηλεκτρονική έκδοση θεωρώντας ότι παρέχουν μια αδιάσειστη απόδειξη (σ.σ.: σα να παραπέμπουν σε κείμενο γραμμένο στην πέτρα!). Και αυτό φυσικά εξηγεί πολλά…

Οχι. Βλέπετε την εικόνα λάθος. Ο Παύλος Πολάκης ΔΕΝ καπνίζει σε αυτή τη φωτογραφία, μπροστά στην ταμπέλα του υπουργείου Υγείας. Κάνει επανάσταση! Είναι ένας Κολοκοτρώνης της νικοτίνης. Ενας αντισυμβατικός Ζορμπάς. Ετσι νομίζει ο ίδιος. Γιατί στην πραγματικότητα είναι απλώς ένας καπνιστής σε χώρο που απαγορεύεται.

Ομως αυτός ο «κολοκοτρωνικός ιδεασμός» του αναπληρωτή υπουργού Yγείας  τον σώζει από την αμείλικτη πραγματικότητα. Πρόκειται για ένα είδος άμυνας του οργανισμού που ενεργοποιείται για λόγους αυτοπροστασίας. Οπότε φροντίζει για την «αθώωση» της αναισθησιολόγου ξαδέρφης του. Και μετά ανάβει τσιγάρο για τον θρίαμβο. Γιατί έτσι κάνουν ωρέ τα παλικάρια.

ΥΓ.: Συγγνώμη αλλά κοτζάμ ήρωας του ’21 που δεν καταλαβαίνει από νόμους και κανόνες, που δεν διστάζει να καταργήσει ολόκληρο ΑΣΕΠ, που δεν έχει πρόβλημα να παραδεχτεί ότι κρατάει διπλά βιβλία, που έχει το «λεβεντοόπλο» ως προέκταση του χεριού του, ΕΧΕΙ ΡΟΖ ΑΝΑΠΤΗΡΑ;

Δεν είναι μόνο σοκαριστικό. Είναι κυρίως ανησυχητικό. Αναγνώστης του Γιάνη Βαρουφάκη (σ.σ.: ο Κρίστιαν Νίμιτζ, πολιτικός επιστήμονας από το Institute of Economic Affairs) ανάρτησε στο twitter φωτογραφία από σελίδα του τελευταίου βιβλίου του πρώην υπουργού Οικονομικών μας με τίτλο «Αnd the Weak Suffer What They Must?: Europe’s Crisis and America’s Economic Future» όπου αναφέρει επι λέξει, κριτικάροντας την πολιτική της Ε.Ε. ότι: «ο Μιτεράν και ο Χέλμουτ Κολ (σ.σ.: δύο από τους μεγαλύτερους οραματιστές της ενωμένης Ευρώπης δηλαδή) θα στριφογύριζαν στους τάφους τους» προφανώς εννοώντας ότι δεν θα συμφωνούσαν καθόλου με όσα γίνονται σήμερα.

Πού είναι το παράξενο; Μα στο ότι ο Χέλμουτ Κολ δεν έχει πεθάνει ακόμα! Οπότε θα ήταν λίγο παράξενο να στριφογυρίζει στον τάφο του, εκτός αν πρόκειται για μια ιδιαίτερη συνήθειά του που δεν γνωρίζει ο κόσμος.

Ομως το πρόβλημα δεν είναι εκεί. Το σοκαριστικό και ανησυχητικό είναι ότι υπάρχουν εκεί έξω αναγνώστες του Γιάνη Βαρουφάκη που τον αμφισβητούν! Που όχι μόνο βρίσκουν λάθη στα βιβλία του (σ.σ.: αν είναι ποτέ δυνατόν…) αλλά που τα κοινοποιούν και στα social media! Που δεν του αναγνωρίζουν δηλαδή το δικαίωμα να υπερβαίνει την πραγματικότητα όποτε τον βολεύει στην επιχειρηματολογία του ή για λόγους οικονομίας της αφήγησης. Με άλλα λόγια σηκώθηκαν τα πόδια να χτυπήσουν το κεφάλι!

Ασε που πρόκειται για ένα προσωρινό λάθος. Διότι μπορεί ο Χέλμουτ Κόλ να ζει αλλά η ζωή είναι προσωρινή. Ενώ τα βιβλία του Γιάνη Βαρουφάκη αιώνια! Νομοτελειακά κάποια στιγμή ο πρώην Γερμανός Καγκελάριος θα πεθάνει. Και τότε θα στριφογυρίζει κανονικά στον τάφο του όπως ακριβώς το έχει περιγράψει ο Γιάνης. Δηλαδή αργά ή γρήγορα ο Γιάνης Βαρουφάκης θα δικαιωθεί. Η πραγματικότητα θα προσαρμοστεί σε αυτά που γράφει στο βιβλίο του. Αυτό είναι τόσο σίγουρο όσο και ο ίδιος ο θάνατος.

Στο κάτω-κάτω, δεν φταίει ο Γιάνης Βαρουφάκης που είναι τόσο μπροστά από τα γεγονότα και έχει την ικανότητα να τα προβλέπει! Οι άλλοι φταίνε που δεν μπορούν να καταλάβουν την προωθημένη (σ.σ. χωροχρονικά) σκέψη του!

ΥΓ.: Μετά την επισήμανση του «λάθους» ο Γιάνης Βαρουφάκης διόρθωσε την ηλεκτρονική έκδοση του βιβλίου. Αλλά οι δυνάμεις της αντίδρασης τον εμποδίζουν να κάνει το ίδιο και στο τυπωμένο.

Μπορεί να μην είναι ο μόνος «κραυγαλέα» τακτοποιημένος μετακλητός αλλά λίγο το «η καριέρα είναι χολέρα» (σ.σ.: που συμπύκνωσε με τον πιο εύγλωττο τρόπο την άποψη του ΣΥΡΙΖΑ για την επαγγελματική αποκατάσταση εκτός Δημοσίου) λίγο τα tweets προς την Ελένη Μενεγάκη, λίγο οι ψεκασμένες αναρτήσεις του στα social media, λίγο οι επίμονη υπεράσπισή του από τους κομματικούς φανατικούς (σ.σ.: με επιχειρήματα του τύπου «ναι, είδαμε και τους άλλους τους μορφωμένους…) και ο πρωθυπουργικός σύμβουλος (σ.σ.: και κυρίως κολλητός) έχει γίνει συνώνυμο της ρουσφετολογικής αναξιοκρατίας του κράτους.

Γι’ αυτό άλλωστε και πριν λίγες ημέρες έκανε την εμφάνισή του στους τοίχους το σύνθημα «Δεν Πληρώνω Καρανίκες». Ως υπενθύμιση ότι οι φόροι είναι πολύ πιο δυσβάσταχτοι (σ.σ.: και «αχώνευτοι») όταν πηγαίνουν τζάμπα και βερεσέ σε ρουσφέτια.

Ετσι, η τύχη του Νίκου Καρανίκα έχει αναδειχθεί σε μείζον θέμα καθώς αναμένεται να αποτελέσει ένδειξη για τις προθέσεις της κυβέρνησης. Θα ξεπεράσει την παιδική ασθένεια του τύπου «παρεάκι είμαστε και δεν δίνουμε λογαριασμό σε κανέναν» ή θα επιμείνει να διατηρεί τον πρωθυπουργικό σύμβουλο Στρατηγικού Σχεδιασμού στέλνοντας το μήνυμα ότι κατά βάθος παραμένουμε όλοι συντεταγμένοι με τον εκδικητικό Κυριτσισμό, οπότε «τον κρατάμε για να σκάσετε από το κακό σας»;

Οσον αφορά στην τύχη του πάντως τα ρεπορτάζ διίστανται. Από τη μια, ο Βηματοδότης ισχυρίζεται ότι είναι ζήτημα χρόνου η απομάκρυνσή του από το περιβάλλον του Μαξίμου, καθώς ο Πρωθυπουργός φέρεται αρκετά δυσαρεστημένος με τα επιτεύγματά του που προσθέτουν άλλο ένα (σ.σ.: περιττό) μέτωπο στα ήδη υπάρχοντα. Μόνο που σύμφωνα με το ρεπορτάζ, η απομάκρυνση θα γίνει αθόρυβα και ήπια, χωρίς «ταρατατζούμ» και κυρίως, κάποια στιγμή στο μέλλον, για να μη φανεί ότι ο πρωθυπουργός υποκύπτει σε πιέσεις.

Τελείως αντίθετο είναι όμως το ρεπορτάζ του Πρώτου Θέματος, σύμφωνα με το οποίο «ο άνθρωπος που έκανε καριέρα βρίζοντας την καριέρα» θα εποπτεύει από πλευράς πρωθυπουργικού γραφείου τη διυπουργική επιτροπή που εξετάζει το θέμα της ισχύος των κεραιών κινητής τηλεφωνίας (σ.σ.: ε, μετά το θέμα με την κάνναβη που θεραπεύει τον καρκίνο, πρέπει να θεωρείται ειδικός…).

Σύμφωνα πάντα με το ρεπορτάζ ο Νίκος Καρανίκας εποπτεύει τους τεχνοκράτες της επιτροπής και συχνά κάνει παρεμβάσεις (σ.σ.: του τύπου «πίνουμε και κανένα τσιπουράκι ενώ στριμώχνουμε το κατεστημένο) όπως π.χ. «εσείς οι εταιρείες πρέπει να γυρνάτε ένα κομμάτι των εσόδων σας στην κοινωνία»…

Εκτός αν η συμμετοχή του στην συγκεκριμένη επιτροπή αποτελεί έναν εύσχημο τρόπο να περάσει το πικρό ποτήρι της αποπομπής του στον (σ.σ.: ειδικό στα πικρά ποτήρια άλλωστε) Χρήστο Σπίρτζη, ο οποίος έχει την έχει συστήσει και είναι ο καθ’ ύλην αρμόδιος για τις εργασίες της.

Μπορεί να έχει πουλήσει από την εκπομπή του ακόμα και «χειρόγραφο του Χριστού» αλλά είναι προφανές ότι αυτό δεν τον εμποδίζει να βρεθεί στο στενό περιβάλλον των εκλεκτών που βρέθηκαν γύρω από τον ρώσο Πρόεδρο. Ετσι ο γνωστός τηλεπωλητής Ορθοδοξίας, Πατρίδας και Συνωμοσιών διεύρυνε με την παρουσία του τα «όρια σοβαρότητας» της ακολουθίας του Βλάντιμιρ Πούτιν στο Αγιον Ορος.

Οπότε τώρα μπορεί να ισχυρίζεται στις εκπομπές του ότι γνωρίζει από πρώτο χέρι τις προθέσεις του προέδρου της καρδιάς του και να επιχειρηματολογεί με περισσότερη άνεση υπερ της εξόδου της χώρας από την Ε.Ε. και της πρόσδεσής της στο άρμα της Ορθόδοξης Ρωσικής Αρκούδας.

Πάντως είναι να απορεί κανείς πώς έμειναν εκτός του «κύκλου» και οι υπόλοιποι θεσμοί της εγχώριας «ρωσολαγνείας» όπως ο Δημοσθένης Λιακόπουλος (σ.σ.: που στο κάτω-κάτω ήταν και ο πρώτος διδάξας) και η εφημερίδα «Ελεύθερη Ωρα»…

Το tweet του Γιώργου Κατρούγκαλου από τη Μανωλάδα όπου φωτογραφίζεται «με τον Πρέσβη (σ.σ.: «πρεσβευτής» είναι το σωστό, αλλά αυτά είναι αστικά κατάλοιπα…) του Μπαγκλαντές στο πρώτο τουρνουά κρίκετ» συμπληρώνοντας ότι πρόκειται για «γιορτή συναδέλφωσης και αλληλεγγύης», αγγίζει τα όρια μιας σημειολογικής «κλωτσοπατινάδας».

Καταρχάς είναι το ίδιο το το ίδιο το σπορ – το κρίκετ. Σπορ που  δίδαξαν οι ευγενείς Βρετανοί κατά την εποχή της αποικιοκρατίας στους Ινδούς (σ.σ.: μαζί με το πόλο επί χόρτου) για να έχουν με κάποιους να παίζουν. Και από τότε τους συναντούν πάντα ως αντιπάλους στα διεθνή τουρνουά αφού πρόκειται για το εθνικό αγώνισμα τόσο των Ινδών όσο και των γειτόνων τους.

Γι’ αυτό και ο «άρχων των pochette», ο Γιώργος Κατρούγκαλος που μπορεί μεν να είναι «ταξικός αποστάτης» αλλά δεν παύει να διαθέτει το DNA ενός άγγλου ευγενούς, πρέπει να νιώθει μια βαθιά ταξική έλξη για το συγκεκριμένο σπορ.

Πέρα όμως από αυτό, είναι και το ίδιο το γεγονός της συμφιλίωσης που αποκτά ιδιαίτερη σημασία όταν γίνεται στο συγκεκριμένο μέρος (σ.σ.: Μανωλάδα) ανάμεσα στον συγκεκριμένο υπουργό, και στους ανθρώπους από το Μπαγκλαντές.

Διότι οι «μπαγκλαντεσιανοί» ως γνωστόν έχουν συνδεθεί με δεσμούς αίματος με τη Μανωλάδα – κυριολεκτικά αφού πυροβολήθηκαν όταν διεκδίκησαν τα μεροκάματά τους για τη δουλειά στα θερμοκήπια με τις φράουλες. Η παρουσία λοιπόν του υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων σε ένα χώρο όπου ανθεί η («σ.σ.: «μαύρη»…) εργασία χωρίς ίχνος κοινωνικών ασφαλίσεων θα είχε όντως συμβολικό νόημα. Ολα αυτά βέβαια πριν ψηφίσει (σ.σ.: η Αριστερά…) την τροπολογία που επιτρέπει στους αγρότες που προσλαμβάνουν παράτυπους μετανάστες για να δουλέψουν στα χωράφια τους να τους δίνουν προσωρινή άδεια παραμονής για όσο διάστημα διαρκεί η εργασία. Μια τροπολογία δηλαδή που θα έκανε κάθε λευκό γαιοκτήμονα της εποχής της δουλείας, υπερήφανο. Αλλά τι σημασία έχουν αυτά μπροστά στη «συμφιλίωση»; Αφού οι ίδιοι οι μπαγκλαντεσιανοί το δέχονται πέφτει λόγος σε κανένα;

Λεπτομέρεια: Ακόμα και σε μια ταπεινή τέντα με ταπεινά πλαστικά πιάτα μπροστά του ο Γιώργος Κατρούγκαλος δεν παραλείπει να φορέσει το αγαπημένο του μαντιλάκι στο σακάκι. Εξάλλου ήταν μαζί του ο βουλευτής Αχαΐας ΣΥΡΙΖΑ Ανδρέας Ριζούλης. Και οι αποστάσεις πρέπει να φαίνονται.

Δεν χρειάζονταν λόγια. Γιατί η έκφρασή του τα έδειχνε όλα. Από τη στιγμή που το αεροπλάνο του Βλαντιμίρ Πούτιν άρχισε να τροχιοδρομεί, μέσα στον έλληνα υπουργό Εθνικής Αμυνας είχε αρχίσει ένα εορταστικό πανηγύρι. Ηταν φανερό από το καμάρι με με το οποίο κοιτούσε προς την κατεύθυνση του ειδώλου του ώστε μετά βίας συγκρατούσε το χαμόγελό του.

Και στη συνέχεια, όταν ο ρώσος πρόεδρος τον πλησίασε για την πρώτη χειραψία ο πρόεδρος Πάνος έλιωσε. Σαν 12χρονος ποδοσφαιριστής που βλέπει να έρχεται ο Μέσι να του σφίξει το χέρι. Εγειρε το κεφάλι γοητευμένος και χαμογέλασε γοητευμένος. Και στη συνέχεια όση ώρα προχωρούσε δίπλα στον Βλαντιμίρ Πούτιν έδινε νέα διάσταση στην έκφραση «γύφτικο σκεπάρνι». Καμαρωτός και φουσκωτός απόλαυσε κάθε ένα από τα 108 δευτερόλεπτα που διήρκεσε η επαφή τους.

Και φυσικά δεν έχανε ευκαιρία να χαμογελάσει. Στις συστάσεις με τους αξιωματικούς, στην παρουσίαση του τιμητικού αγήματος ακόμα και στον αποχαιρετισμό, την ώρα που ο πρόεδρος Πούτιν έβγαζε το σακάκι του για να μπει στη λιμουζίνα – κτήνος.

Μπορεί ο Βλαντιμίρ Πούτιν να μην απάντησε ποτέ με χαμόγελο στις «γλύκες» του έλληνα ΥΠΕΘΑ, αλλά ο τελευταίος είναι σίγουρο θα τοποθετήσει σε περίοπτη θέση στο γραφείο του κάποια από τις φωτογραφίες αυτού του πρωινού. Ισως και με ιδιόχειρη αφιέρωση από το ίνδαλμά του.

Ακόμα και μέσα στην υπερπληθώρα των εξωφρενικών δηλώσεων που χαρακτήρισαν τη χθεσινή μέρα αυτή της Αννας Βαγενά κατάφερε να ξεχωρίσει με διαφορά: «Δεν μας τρομάζουν τα 99 χρόνια διάρκειας του ταμείου» δήλωσε στον Stigma FM της Ζακύνθου. Γιατί; Μα διότι «εδώ η Ελλάδα ήταν υπό Τουρκική σκλαβιά για 400 χρόνια και άντεξε. Έχουμε ως λαός μεγάλες αντοχές».

Με άλλα λόγια συνέκρινε τα μέτρα που ψήφισε με την Τουρκοκρατία (σ.σ.: η οποία παρεμπιπτόντως δεν ψηφίστηκε από κανένα) και αποφάνθηκε (σ.σ.: γελώντας, αν ακούσει κανείς το ηχητικό – πράγμα που είναι λίγο χειρότερο ακόμα) ότι αφού αντέξαμε αυτό θα αντέξουμε και το υπερταμείο.

Και βέβαια να δεχτεί κανείς ότι σε περιόδους φόρτισης και συνειδησιακής αναταραχής ο καθένας δικαιούται να καταφύγει όπου μπορεί προκειμένου να τα διαχειριστεί. Αλλά εκείνο το «έχουμε ως λαός μεγάλες αντοχές» στο οποίο καταλήγει θα μπορούσε κάλλιστα να σημαίνει ότι έχουμε μεγάλες αντοχές στις βλακείες. Που σημαίνει ότι δεν προτ΄θεται κανείς να σταματήσει τις δηλώσεις που υποτιμούν τη νοημοσύνη μας, αφού αντέχουμε.

Υπάρχουν οι λεγόμενες «διεθνείς προσωπικότητες» που δέχονται προτάσεις με βάση την ειδικότητά τους. Και μετά υπάρχει το ακόμα πιο υψηλό επίπεδο όπου πλέον η «διεθνής προσωπικότητα» δέχεται προτάσεις να συμμετάσχει σε εκδηλώσεις που δεν έχουν καμία σχέση με την ειδικότητά του, απλώς επειδή είναι αυτός.

Συνεπώς η πρόταση που έγινε στον Γιάνη Βαρουφάκη να γράψει στίχους για το τραγούδι με το οποίο θα συμμετάσχει η Αλβανία (σ.σ.: εντάξει, αυτή βρέθηκε τώρα…) στην τελετή έναρξης της Bienalle της Βενετίας σηματοδοτεί εν μέρει την άνοδό του στην κλίμακα των διεθνών celebrity.

Κεντρικό θέμα της Αλβανικής αποστολής είναι το μεταναστευτικό και οι διοργανωτές είχαν ζητήσει από δέκα διεθνείς προσωπικότητες που έχουν σχετική προσωπική εμπειρία να γράψουν στίχους. Ο Γιάνης Βαρουφάκης εμπνεύστηκε από την κόρη του, η οποία έχει μεταναστεύσει στην Αυστραλία και όπως αναφέρει ο επικεφαλής της αποστολής, αρχιτέκτονας Simon Battisti, οι στίχοι του πρώην ΥΠΟΙΚ είναι «εξαιρετικά προσωπικοί».

Λεπτομέρεια: Το θέαμα που θα παρουσιάσει η Αλβανία έχει τίτλο «Σου άφησα το βουνό». Φράση που θα μπορούσε να απευθύνει και ο ίδιος ο Γιάνης Βαρουφάκης σε όλους εμάς, εννοώντας ότι το «βουνό» συμβολίζει τα μέτρα που έπρεπε να ληφθούν μετά την αποχώρησή του.

Η ιστορία έχει ως εξής: Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος επισκέφθηκε ύστερα από πρόσκληση την πρεσβεία της Ολλανδίας στην Αθήνα. Ο ίδιος έχει γεννηθεί στο Ρότερνταμ οπότε πρεσβευτής της Ολλανδίας Κάσπαρ Βέλντκαμπ , θέλησε να τον τιμήσει για την επιτυχία του στο Eurogroup της 24ης Μαΐου. Και το έκανε χαρίζοντάς του μια φανέλα της Φέγενορντ (σ.σ.: και γιατί όχι της Ρότερνταμ, άγνωστο. Προφανώς αυτή βρέθηκε…) με το νούμερο 24 και το όνομά του.

Και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος (σ.σ.: γνωστός και ως ο υπουργός με τα περισσότερα ποδοσφαιρικά παραδείγματα στους λόγους του) φόρεσε για λόγους ευγενείας τη φανέλα πάνω από το πουκάμισό του. Και πόζαρε και πλάτη και από μπροστά. Με το κλασσικό αμήχανα ενθουσιασμένο ύφος του – αυτό που δεν ξέρει κανείς αν είναι έτσι λόγω της έμφυτης αδεξιότητάς του στις δημόσιες σχέσεις ή λόγω της έμφυτης αμηχανίας του μπροστά στον φακό (σ.σ.: σε αντίθεση με τον πρεσβευτή της Ολλανδίας).

Για μερικές στιγμές, όσο διαρκούσε το σοκ, όλοι αναρωτήθηκαν γιατί αντί για τον ΓΑΠ ανέβηκε στο βήμα της εκδήλωσης του ΚΙΔΙΣΟ στην Πάτρα ο Αντρίκος Παπανδρέου. Και στη συνέχεια ξεκίνησαν οι ερμηνείες: «Θέλει να επικοινωνήσει ό,τι είναι ένας άλλος Γιώργος Παπανδρέου, ανανεωμένος και διαφορετικός που απελευθερώθηκε από το παρελθόν και την προηγούμενη ταυτότητά του»; «Φταίει το φημολογούμενο διαζύγιο που τον άλλαξε»; «Θέλει να κλέψει την παράσταση και η εμφάνισή του να συζητηθεί περισσότερο από την παρουσίαση του βιβλίου του Ευάγγελου Βενιζέλου που γινόταν ταυτόχρονα στην Αθήνα»; «Η απλώς είναι θέμα ηλικίας και όπως όλοι οι άντρες κάποια στιγμή στη ζωή τους αφήνουν μουστάκι ή μούσι για να αλλάξουν, εκείνος έκανε την αντίστροφη αλλαγή»;

Μπορεί πάλι η αφαίρεση του μουστακιού να κρύβει ένα βαθύτερο συμβολισμό καθώς η έννοια του μουστακιού είναι συνυφασμένη με τα χρόνια του «βαθέως» (σ.σ.: μιλάμε για τόσο βαθύ που δεν πατώνεις πια…) ΠΑΣΟΚ. Και ένας άνθρωπος σαν τον Γιώργο Παπανδρέου που μεγάλωσε και ανδρώθηκε πολιτικά δίπλα σε εμβληματικά μουστάκια όπως του Λευτέρη Βερυβάκη και του Ιωάννη Χαραλαμπόπουλου, στο «πατριωτικό» μουστάκι του Θεώδορου Κατσανέβα, στο κοσμοπολίτικο μουστάκι του Γιώργου Κατσιφάρα ή στα αρχετυπικά μουστάκια του Δημήτρη Ρέππα και Ανδρέα Φούρα όταν αφαιρεί το δικό του προβαίνει σε μια κίνηση που μπορεί να χαρακτηριστεί και ως υπαρξιακός επαναπροσδιορισμός.

Πάντως δεν ήταν καλή επιλογή το «ανανεωμένο look» αν ήθελε να ακουστούν αυτά που είπε καθώς δημιουργούσε μόνιμο αντιπερισπασμό (σ.σ.: έστω και ακούσιο) στο κοινό. Εξάλλου δεν είναι τυχαίο ότι ενώ μίλησε για την δικαίωσή του και για τη στάση των αντιπάλων του (σ.σ.: «θα ήταν πραγματικό αστείο, αν η στάση τους από το 2010 δεν είχε κοστίσει στη χώρα άλλα δύο και δύσκολα Μνημόνια, το μεγαλύτερο μέρος από την απώλεια του 25% του ΑΕΠ από το ξέσπασμα της κρίσης, την αύξηση της ανεργίας στο 27% και ποιος ξέρει πόσα ακόμα…»), για την αυτόνομη κάθοδο στις εκλογές (σ.σ.: « είμαι αποφασισμένος οι επόμενες εκλογές, όποτε κι αν γίνουν, να βρουν το ψηφοδέλτιο του κινήματος στο χέρι κάθε πολίτη»), για τις ευθύνες Καραμανλή (σ.σ.: «…καμία άλλη χώρα δεν είχε το δικό μας έλλειμμα αξιοπιστίας εξαιτίας των ελληνικών στατιστικών κληρονομιά της καραμανλικής λαίλαπας») και για τις συζητήσεις για την κεντροαριστερά (σ.σ.: «αφήνουμε τα ατελείωτα κεντροαριστερά μπρος-πίσω, σε όσους έχουν καιρό για χάσιμο…»), τα περισσότερα άρθρα έχουν στον τίτλο τη λέξη «μουστάκι».

Πριν από μερικά χρόνια οι λέξεις «Νίκος Φίλης» και «περιοδικό Downtown» δεν υπήρχε περίπτωση να συνυπάρξουν στην ίδια πρόταση εκτός αν επρόκειτο για κάποια επίθεση της εφημερίδας «Αυγή» στο «αντιδραστικό lifestyle που προβάλλει το περιοδικό».

Αυτά βέβαια πριν από μερικά χρόνια. Γιατί τα τελευταία χρόνια οι εκπρόσωποι του lifestyle έδωσαν σιγά-σιγά τη θέση τους στους πολιτικούς. Και έτσι οι πολιτικοί καλούνται πλέον να απαντήσουν σε ερωτήσεις του τύπου «αποκαλύπτω τις ανθρώπινες στιγμές μου». Αυτό σημαίνει ότι ο Νίκος Φίλης καλείται να απαντήσει πλέον και σε «χαριτωμένες» ερωτήσεις για τη δίαιτα του, για τους κομψούς αριστερούς και για την οικογένειά του.

Ετσι μαθαίνουμε ότι π.χ. η κόρη του του ζητάει ρουσφέτια (σ.σ.: ναι και οι αριστερές κόρες έχουν ψυχή…). «Την πρώτη μέρα ήρθε με αίτημα λέει ο υπουργός Παιδείας. Ηθελε για το σχολείο της διαδραστικούς πίνακες. Της είπα ότι θα πάνε όπως και στα άλλα σχολεία, ούτε νωρίτερα ούτε αργότερα. Μετά, μου ζήτησε κάτι ντουλαπάκια να βάζουν τα πράγματά τους οι μαθητές, τα βλέπουν νομίζω στις ξένες σειρές στην τηλεόραση (σ.σ.: αλίμονο… ξενόφερτα αιτήματα!).

Ομως ο Νίκος Φίλης δεν διακρίνει συγγένειες και τέτοια. «Της είπα ότι υπάρχουν πιο σοβαρές ανάγκες, διπλά τζάμια για το κρύο και άλλα» διευκρινίζει προς αποφυγήν παρεξηγήσεων. Και για να καθαρίσει το όνομα της οικογένειας (σ.σ.: για την περίπτωση που κάποιος παρεξηγήσει την δεσποινίδα Φίλη) καταλήγει: «Τη στέλνει η παρέα για αιτήματα»…

Υπάρχουν πολλοί συνάνθρωποί μας που όταν δεν έχουν τι να κάνουν την ώρα της δουλειάς (σ.σ.: και βαριούνται την πασιέντζα στο computer…) περιδιαβαίνουν στο διαδίκτυο. Το οποίο βρίθει από τερατωδίες που γράφονται με τέτοιο τρόπο ώστε να μοιάζουν σχεδόν αληθινές. Ανάμεσα σε αυτές, εξέχουσα θέση τελευταία έχουν οι σχετικές με «θαύματα» που αποδεικνύουν (σ.σ.: καλά, λέμε τώρα…) ότι η συμβατική ιατρική είναι «ξεπουλημένη στις φαρμακοβιομηχανίες» και ότι οι άνθρωποι θεραπεύονται από τον καρκίνο τρίβοντας επάνω τους π.χ. μολόχες, πίνοντας (σ.σ.: πάλι π.χ.) λάδι ή βράζοντας γαϊδουράγκαθα. Δηλαδή ιστορίες σαν το «νερό του Καματερού» αλλά στο πολλαπλάσιο. Και φυσικά ανάλογα με το πόσο «ευηθής» είναι κάποιος τις πιστεύει. Και τις μοιράζει μέσω social media. Γιατί; Μα για να ενημερώσει την ανθρωπότητα.

Ε, πάνω σε μια τέτοια «είδηση» έπεσε πρόσφατα και ο Νίκος Καρανίκας, ο σύμβουλος Στρατηγικού Σχεδιασμού του Πρωθυπουργού. Λογικό. Ατέλειωτες οι ώρες στο Μαξίμου, με κάτι πρέπει να περάσει την ώρα του. Κι έτσι, αφού έκανε το καθήκον του βρίζοντας τη Ραχήλ Μακρή και ποστάροντας διάφορα άρθρα από το «Στο Κόκκινο» και το left.gr μαζί με ένα απόσπασμα από την ομιλία του Νίκου Παππά, είπε να μοιραστεί με τους διαδικτυακούς φίλους του και την φοβερή αποκάλυψη για έναν Ιρλανδό που λέει «θεραπεύθηκε από τον Καρκίνο καπνίζοντας χασισέλαιο» (σ.σ.: ε, ο καθένας με ό,τι του πηγαίνει…).

Πρόκειτα για μια αποδεδειγμένα ψεύτικη είδηση φυσικά που κυκλοφορεί εδώ και πολύ καιρό αλλά αυτό δεν πτόησε τον πρωθυπουργικό σύμβουλο που βρήκε μια θαυμάσια ευκαιρία να καταγγείλει τις «φαρμακευτικές εταιρίες». Γεγονός που προφανώς στην κίμακα ηθικής του είναι πιο σημαντικό από το να μη δίνει ψεύτικες ελπίδες ή να οδηγεί τους καρκινοπαθείς σε βλακείες που μπορεί να τους κοστίσουν τη ζωή.

Μάλιστα επιβεβαιώνοντας το γνωστό ρητό (σ.σ.: ο έξυπνος το παραδέχεται, ο μέτριος δικαιολογείται και ο ηλίθιος επιμένει…»), δεν κατέβαζε τη δημοσίευση όσο κι αν οι φίλοι του στα σχόλια τον διαβεβαίωναν (σ.σ.: σε διάφορους τόνους) ότι πρόκειται για ιντερνετική βλακεία. Προφανώς ως διορατικός σύμβουλος που είναι, εκτίμησε πως όσοι του το έλεγαν ήταν πράκτορες των φαρμακευτικών εταιριών… Μόνο που άλλο να είσαι ένας απλώς αφελής (σ.σ.: για να το πούμε κομψά) χρήστης διαδικτύου και άλλο ένας αφελής (σ.σ.: πάλι για να το πούμε κομψά…) σύμβουλος του Πρωθυπουργού που κοινοποιεί τις βλακείες από το Μαξίμου.

Γι’ αυτό και όταν ήρθε η ώρα να απαντήσει η Ραχήλ Μακρή στα «ρετάλι τσίρκου» και τους υπόλοιπους χαρακτηρισμούς τύπου λαϊκού κουτσομπολίστικου περιοδικού που της εξαπέλυσε (σ.σ.: εδώ κανονικά μπαίνει μουσική εμβατηρίου) δεν έχασε την ευκαιρία. Τον περιέλαβε στο δούλεμα (σ.σ.: ποια η Ραχήλ Μακρή που έχει ανεβάσει κι εκείνη ουκ ολίγες διαδικτυακές συνωμοσιολογικές τερατωδίες…). Τι για «νέα ισοδύναμη πρόταση θεραπείας των καρκινοπαθών που σβήνουν στην αναμονή» έγραψε, τι για «εισαγγελείς που πρέπει να επέμβουν», τι για τον κολλητό του Τσίπρα με «έργο την παρακολούθηση πρωινάδικων και των ενδυματολογικών επιλογών της Μενεγάκη…»

Πώς τελείωσε όλο αυτό; Η Ραχήλ Μακρή υπέβαλε μήνυση για τους χαρακτηρισμούς στον Αλέξη Τσίπρα και τον Νίκο Καρανίκα. Και ο τελευταίος έκλεισε το προφίλ του στο facebook (σ.σ.: αφήνοντας τις αναρτήσεις ανοιχτές μάλλον μόνο για τους «φίλους» του, πράγμα που δεν έχει κανένα επικοινωνιακό αποτέλεσμα βέβαια αλλά δεν είναι ώρα και για άλλα ρεζιλέματα…).

Και έτσι στερήθηκε η ανθρωπότητα τις κοινοποιήσεις των κυβερνητικών sites. Και τις «Καρανίκειες» αναλύσεις του τύπου «Καταλάβατε τώρα γιατί μας πολεμάνε; Για να ξαναπιάσουν την κουτάλα…». Και φυσικά το γέλιο που συνεπάγονται.

Πριν από λίγο καιρό, παραδέχθηκε ότι «επέδειξε ανάρμοστη συμπεριφορά απέναντι σε μια δημοσιογράφο» τραβώντας το λάστιχο του string της όταν εκείνη έσκυψε φορώντας ένα χαμηλοκάβαλο παντελόνι.

Γενικά λοιπόν ο Μισέλ Σαπέν κρύβει μια -ας την πούμε – πιο ορμονικά έντονη πλευρά κάτω από το τυπικό υπουργικό κοστούμι του. Και αν θα περίμενε κανείς μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου να την έχει κρύψει υιοθετώντας ένα πιο comme il faut στύλ εκείνος κάνει ακριβώς το αντίθετο: την αφήνει να εμφανιστεί σε μικρές δόσεις. Εστω και με τη μορφή μιας ροζ κάλτσας!

Μια ροζ κάλτσα που ξεπρόβαλε καθώς προσέρχονταν στο Eurogroup της Τρίτης και που αποτελεί κατά κάποιο τρόπο μια δήλωση ταμπεραμέντου. Μια υπενθύμιση ότι παραμένει έστω και κάτω από το σοβαρό του κοστούμι ένας «παιχνιδιάρης» μεσήλικας (σ.σ.: ή «γερομπισμπίκης» όπως θα τον έλεγαν παλιότερα).

Πώς ρωτούν καμιά φορά τους  σταρ του σινεμά οι δημοσιογράφοι «πώς δούλεψαν το ρόλο τους» ή «αν τους προκαλεί άγχος η δουλειά τους με ένα νέο σκηνοθέτη«; Ε, έτσι ρώτησαν οι δημοσιογράφοι του Business Insider τον Γιάνη Βαρουφάκη πώς διαχειριζόταν το άγχος του την περίοδο των κρίσιμων διαπραγματεύσεων. Και φυσικά πήραν την απάντηση που περιμένουν όλοι οι fans (σ.σ.: και ο ιστορικός του μέλλοντος μαζί τους): Την ώρα που η χρεωκοπία ήταν σε απόσταση 11 ημερών ο Γιάνης είχε αϋπνίες (σ.σ.: όπως και ο Σάκης Ρουβάς) από το άγχος!

Επίσης συνήθιζε να περπατά από το υπουργείο Οικονομικών μέχρι το Μαξίμου για να συναντηθεί με τον Πρωθυπουργό και στο δρόμο συναντούσε πολίτες που του έλεγαν να μην υποχωρήσει. Και αυτό του έδινε κουράγιο (σ.σ.: σα να τα έχει γράψει ο υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων διάσημου ηθοποιού ακούγονται πάντως).

Α, και φυσικά, όπως κάθε εναλλακτικός star του πλανήτη, έκανε αργά το βράδυ μακρινές βόλτες με τη μηχανή του για να του φύγει το άγχος… (σ.σ.: ναι, για μερικούς σχεδόν ακούγεται πίσω από τις δηλώσεις του το τραγούδι του Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Και για μερικούς άλλους το «Καμικάζι Αγάπη μου» με τον Στάθη Ψάλτη).

Στην αρχή μίλησε για «τη Νέμεση που δεν θα αργήσει να έρθει για τον Αλέξη Τσίπρα». Και λίγες μέρες αργότερα το έδωσε και γραμμένο πάνω στην τούρτα των γενεθλίων του. Διότι η τούρτα που κυκλοφόρησε σε φωτογραφία από το πάρτυ γενεθλίων του που οργάνωσαν οι φίλοι του Αντώνη Σαμαρά την επαύριο της ψήφισης του Πολυνομοσχεδίου είχε γραμμένη επάνω της κατά κάποιο τρόπο τη «μετάφραση» των προηγούμενων δηλώσεων του: «Σαμαράς θα λέτε και θα κλαίτε» (σ.σ.: γραμμένη βέβαια με τον αγαπημένο τρόπο του πρώην Πρωθυπουργού. Σαν hashtag. Δηλαδή «#Samaras_tha_lete_kai–tha_klaite).

Ομολογουμένως η επικοινωνία μέσω τούρτας (σ.σ.: αντί για ξερές ανακοινώσεις) έχει πολλά πλεονεκτήματα. Κατ’ αρχήν το κοινό είναι πιο χαλαρό και πρόθυμο να ακούσει (σ.σ.: «ε, τα γενέθλιά του είναι, μην τον πικράνουμε…»). Γι’ αυτό και η συγκεκριμένη φωτογραφία διακινήθηκε και διαδόθηκε με ταχύτητα φωτός στα social media. Μεταφέροντας μαζί με τα κλασσικά κλισέ δήθεν παραλειπόμενα (σ.σ.: δηλαδή ό,τι διαβάζουμε στις αντίστοιχες συγκεντρώσεις του Κώστα Καραμανλή «χαλαρή διάθεση», «πολιτικό κους κους», «θυμήθηκε παλιές ιστορίες…», «μίλησε για την ανάγκη αποδέσμευσης της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ…» κοκ) το μήνυμα ότι ο Αντώνης Σαμαράς και οι πολυπληθείς πολιτικοί του «φίλοι» περιμένει κι αυτός στη σειρά (σ.σ.: όπως και όλοι οι προηγούμενοι) να δικαιωθεί. Με άλλα λόγια περιμένει κι αυτός να ξεχάσουμε τα Ζάππεια και τις πρώτες αντιμνημονιακές κορώνες (σ.σ.: τύπου Τσίπρα) και να τον θυμόμαστε μόνο από τον Δεκέμβριο του 2014.

Πάντως η τούρτα με το μπλε βαθύ γυαλιστερό γλάσο δείχνει ωραία, αν εξαιρέσεις δύο λεπτομέρειες: Το «χτύπημα» που έχει δεχθεί μπροστά δεξιά που έχει χαλάσει τον αρχαιοελληνικό κυματισμό της σαντιγί (σ.σ.: προφανώς το κεράκι δεν στάθηκε με την πρώτη). Και το ερωτηματικό δίπλα από το «5», λες και ο Αντώνης Σαμαράς είναι τηλεπαρουσιάστρια που θέλει να κρύβει την ηλικία της.

Εκτός πάλι αν πρόκειται για συμβολισμό: αν δηλαδή η τούρτα θέλει να μεταδώσει ένα αίσθημα «ημιτελούς». Οπως ακριβώς και η διακυβέρνηση Σαμαρά.

Οταν παραμονές της ψήφισης ενός τέτοιου πολυνομοσχεδίου βλέπεις μια βουλευτή – ειδικά μια βουλευτή που έχει φήμη ανθρώπου με έντονες μεταπτώσεις όπως η Αννα Βαγενά, να μη μιλιέται από τα νεύρα και (σ.σ.: κυρίως) να λείπει από τον κατάλογο των ονομάτων κατά την πρώτη ανάγνωση ανησυχείς. Και μπαίνει σε λειτουργία ο αυτόματος κομματικός μηχανισμός του λεγόμενου «μασάζ».

Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση ο συναγερμός ήταν αχρείαστος. Η Αννα Βαγενά ήταν όντως έξαλλη, αλλά για λόγους καθαρά προσωπικούς που καμία σχέση δεν είχαν με την κοινωνική επιβάρυνση των μέτρων που θα ψήφιζε. Απλώς της είχαν κλέψει το πορτοφόλι και μια ατζέντα από την τσάντα της πέριξ της πλατείας Συντάγματος. Και τα νεύρα της είχαν να κάνουν με την κυβέρνηση μεν, αλλά επειδή δεν κάνει τίποτα για το πρόβλημά της, δηλαδή την εγκληματικότητα.

Ετσι, αποσύρθηκε στο εντευκτήριο της Βουλής (σ.σ.: δεν υπάρχουν συγκεκριμένες πληροφορίες αν άπλωσε και τα πόδια στον καναπέ κατά την αγαπημένη της συνήθεια…) και δεν μιλούσε σε κανέναν. Ομως τελικά η στάση της άλλαξε (σ.σ.: άγνωστο αν της υποσχέθηκαν κάτι ή αν απλώς την μετέπεισαν) και η δεύτερη διαρροή μετά την Βασιλική Κατριβάνου, αποφεύχθη.

Κανείς δεν μπορεί να προσδιορίσει τι ήταν αυτό που δείχνει να πυροδότησε την οργή του συμβούλου Στρατηγικού Σχεδιασμού του Αλέξη Τσίπρα. Ισως η ανάρτηση της ίδιας της Ραχήλ Μακρή που λίγο πριν είχε γράψει στο γνωστό ύφος ελαφρού ξεκατινιάσματος τύπου reality: «έμαθα ότι παραιτήθηκε η Βασιλική και πολύ στεναχωρέθηκα. Αφού ψήφισε και το μνημόνιο 4 διαρκείας 99 ετών και το ξεπούλημα της περιουσίας του λαού με πόνο αποχωρεί από την Βουλή. Βέβαια η ψυχολόγα ολοκλήρωσε το όνειρο της να βγάλει από τις φυλακές απατεώνες, καταχραστές, παιδεραστές και λοιπούς κακούργους. Δεν θα φάω απόψε γιατί στεναχωρέθηκα. Ουστ».

Ε, αυτό ήταν! Ο καριερίστας της «αντικαριέρας» δεν άντεξε την επίθεση στην πρώην σύντροφο (σ.σ.: ή ίσως ένιωσε ότι το «ούστ» με το οποίο ολοκληρώνει η Ραχήλ Μακρή είναι κατοχυρωμένο στον παλιό ΣΥΡΙΖΑ και τα πήρε για τη λογοκλοπή).  Και απάντησε επίσης μέσω facebook. Με μια ανάρτηση-οχετό. Που μετά από λίγο εξαφανίστηκε από το profile του. Αλλά πλέον ήταν αργά. 

«Ραχήλ Μακρή, αυτό το αστείο που είχαμε στη Βουλή-ντροπή μας» ξεκινάει να γράφει ο Νίκος Καρανίκας στο facebook (σ.σ.: λίγο πριν αρχίσει η εκπομπή της Ελένης Μενεγάκη μάλλον).

Και συνεχίζει: «Ισως ο μόνος σημαντικός λόγος να κάνουμε την αυτοκριτική μας» (σ.σ.: εννοεί την περίοδο που η Ραχήλ Μακρή ανήκε στον ΣΥΡΙΖΑ), «ρετάλι τσίρκου» (σ.σ.: δώσε πόνο!) και «ηθικά ξεπλυμένη (σ.σ.: αν δεν έχει ο Καρανίκας το αποκλειστικό δικαίωμα να αποδίδει ηθικά εύσημα, τότε ποιος το έχει;), όσο το σεμεδάκι που της ταιριάζει αισθητικά-ηθικά» (σ.σ.: ναι, σύμφωνα με τον ειδικό ηθικό αναλυτή Νίκο Καρανίκα τα σεμεδάκια όχι μόνο έχουν ηθική αλλά αυτή είναι και ξεπλυμένη!). Και όλα τα παραπάνω μόλις στην πρώτη παράγραφο.

Στη συνέχεια γράφει: «Την απέβαλε ο κόσμος, όπως και όλη αυτήν την πολιτική παρέα που τρέχει δίπλα στην άκρα δεξιά και διαδηλώνει ενάντια στην κυβέρνηση. Τώρα ψάχνει ευκαιρία να κάνει δηλώσεις στις λινάτσες (σ.σ.: ναι, στις λινάτσες γράφει!) της αντίδρασης».

Η ανάρτηση όμως δεν σταματά εδώ: Σειρά έχουν οι παραινέσεις: «Οποιος μπλέκει με τα πίτουρα τον τρώνε οι κότες, λέει ο λαός και αποφεύγουμε… (σ.σ.: εντολή να μην την συναντούν; Να μην διαβάζουν τις δηλώσεις της; Πάντως ο ίδιος μόλις το έκανε…) αυτήν την αστεία που περιφέρεται στα MME και φωτογραφίζεται όπως να ’ναι (σ.σ.: Τι εννοεί; Χωρίς δηλαδή να τηρεί τους ηθικούς κανόνες που έχει θεσπίσει ο αγωνιστής μετακλητός σχετικά με τις φωτογραφίσεις; Ή μήπως εκνευρίστηκε επειδή νομίζει πώς η Ραχήλ Μακρή θέλει να εκθρονίσει την Ελένη Μενεγάκη;) ξεστομίζοντας ατάκες που θέλει να μοιάζουν πολιτικές».

Και το κεραυνοβόλημα Καρανίκα στο Facebook εναντίον της Ραχήλ Μακρή, καταλήγει: «Την βλέπω να φωτογραφίζεται γυμνή (σ.σ.: εδώ μετά βίας o σύμβουλος συγκράτησε την κραυγή «αίσχος» που θα έβγαζε λες και είναι η μέση θεούσα), μαζί με την άλλη αστεία της ΝΔ, την αποτυχημένη δημοσιογράφα την Βούλτεψη (σ.σ.: ναι «δημοσιογράφα» γράφει. Επειδή κάποτε ακουγόταν κάπως αστείο. Επειδή μοιάζει υποτιμητικό; Ή επειδή μπορεί;), που ταιριάζουν στην υστερία της απόγνωσης των ηττημένων, (σ.σ.: ναι ξαφνικά η Αριστερά έγινε winner και δεν μπορεί τους ηττημένους – ρόλο που καλλιέργησε η ίδια 60 χρόνια. Τώρα που απέκτησε την εξουσία, μόλις μόλις βλέπει ηττημένους τους θεωρεί «υστερικούς και απεγνωσμένους»), δίχως αντίκρισμα και μέλλον» (σ.σ.: «Αντίκρισμα»; «Μέλλον»; Αυτές δεν είναι λέξεις που θυμίζουν – συγγνώμη για την έκφραση – «καριέρα»);

ΥΓ.: Ψάχνοντας πάντως την σελίδα του Νίκου Καρανίκα στο Facebook βρίσκει κανείς (σ.σ.: εκτός από αναδημοσιεύσεις αποσπασμάτων από λόγους του Νίκου Παππά και μοιρασμένα δημοσιεύματα κομματικών sites και ραδιοφώνων) και ελάχιστες δικές του αναρτήσεις. Οπως π.χ.: «Η αντιπολίτευση στήνεται στην κατασκευή μιας αφήγησης που είναι η αντιστροφή της πραγματικότητας και τρομοκρατεί τον κόσμο ότι η κυβέρνηση τα ξεπουλάει όλα» (σ.σ.: με άλλα λόγια, η χαρά του Λαζόπουλου…). Ή «μην πέφτετε θύματα των ΜΜΕ και των λαμόγιων που θέλουν να ρίξουν την κυβέρνηση για να συνεχίσουν την κουταλα» (σ.σ.: με εννοούμενη συνέχεια «… και θα την χάσω εγώ και οι άλλοι μετακλητοί»).

Το παράδοξο όμως δεν είναι εκεί. Είναι το γεγονός ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΡΘΟΓΡΑΦΙΚΑ ΛΑΘΗ. Και επειδή αποκλείεται κάποιος που έγραφε «των ειδήμων» (σ.σ.: πριν το διορθώσει τελικά) να έμαθε τόσο γρήγορα, δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν: Είτε τον έμαθαν να χρησιμοποιεί διορθωτή, είτε προσελήφθη κάποιος για να γράφει τις αναρτήσεις του, τώρα που πλέον κάνει καριέρα και η θέση του δεν του επιτρέπει να εκτίθεται.

ΥΓ. 2: Τόσα εκατομμύρια εργατοώρες, τόσα δημιουργικά μυαλά για να δημιουργηθεί το Facebook. Οπότε να μπορούν να ανταλλάσσουν μπινελίκια η Ραχήλ Μακρή και ο Νίκος Καρανίκας…

Νίκος Ζαχαριάδης

Η σκηνή δεν θα αποκτούσε τόσο μεγάλη συμβολική σημασία αν το mantra «οι άνθρωποι είναι πάνω από τους αριθμούς» δεν αποτελούσε σταθερή απάντηση τόσο του ΣΥΡΙΖΑ όσο και του Αλέξη Τσίπρα προσωπικά, σε κάθε επιχειρηματολογία των αντιπάλων.

Ομως χθες στη Βουλή κατά την ομιλία του ο Αλέξης Τσίπρας βρέθηκε να μιλάει για την «αλήθεια των αριθμών» (σ.σ.: με την ίδια πειστικότητα που μιλούσε πριν λίγο καιρό για το αντίθετο, αλλά αυτό έχει να κάνει με το ταλέντο του). Συγκεκριμένα η φράση ήταν «σας ενοχλούνε (sic) τα νούμερα… γιατί τα νούμερα λένε πάντοτε την αλήθεια…». Μόνο που πριν ολοκληρώσει πετάχτηκε κάποιος από τα θεωρεία και του φώναξε «ασε τα νούμερα και πες μας πώς θα κυβερνήσεις σαν Αριστερός!». Μια ακόμα «αυθόρμητη παρέμβαση του λαϊκού αισθήματος» με τις οποίες τόσο εξοικειωμένος (σ.σ.: και μεγαλόψυχος…) υπήρξε ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση.

Ο Αλέξης Τσίπρας πάντως δεν έδειξε να πτοείται από την παρέμβαση (σ.σ.: που κάποιος με ποιητική διάθεση θα μπορούσε να αποκαλέσει και «φωνή της συνείδησης»). Και πριν παραθέσει τα (σ.σ.: πρώην απεχθή και νυν αγαπημένα) νούμερα, ζήτησε από τους βουλευτές να μην κοιτούν επάνω γιατί «συμβαίνουν αυτά». Μάλιστα πρόσθεσε ότι δεν χρειάζεται να διακόψουν τη συνεδρίαση και ότι έχει ξανασυμβεί.

Κάποιος θα σταματούσε εκεί. Οχι όμως και ο Πρωθυπουργός που θέλησε για άλλη μια φορά να δοκιμάσει τα όριά του. «Οταν δεν αφήνετε έναν ομιλητή να μιλήσει, δίνετε το έναυσμα και σε όσους παρακολουθούν να αρχίσουν να κραυγάζουν» πρόσθεσε.

Δίνοντας στην ουσία μάθημα μιας υψηλού επιπέδου τεχνικής για το πώς μπορεί κάποιος να μετατρέψει ακόμα και μια φραστική επίθεση εναντίον του σε επιχείρημα κατά των αντιπάλων του.

Βέβαια ο κύριος με το λευκό πουκάμισο απομακρύνθηκε μόνος του από τα θεωρεία – αν και πιθανότατα στη συνέχεια συνελήφθη – αλλά το δίδαγμα παραμένει. Οταν έχεις διδάξει για πολύ καιρό το ακροατήριό σου να αντιδρά με ένα συγκεκριμένο τρόπο όταν ακούει τη λέξη «αριθμοί» ή «νούμερα», δεν μπορεί να έχεις στη συνέχεια την απαίτηση να αλλάξει τα αντανακλαστικά του με τόση ευκολία.

Νέα υψηλά επίπεδα εξήγησης της έννοιας της «ιστορικής αναγκαιότητας» και της σχέσης αιτίας και αποτελέσματος άγγιξε ο βουλευτής Κυκλάδων του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Συμαρλένιος εξηγώντας για ποιο λόγο θα ψηφίσει τη διάταξη του πολυνομοσχεδίου που αφορά στην αύξηση του ΦΠΑ σε συγκεκριμένα νησιά τα οποία μέχρι τώρα είχαν «γλιτώσει».

Ο βουλευτής μιλώντας από το βήμα της Βουλής προσέγγισε το ζήτημα της υπερψήφισης του πολυνομοσχεδίου με τη λεγόμενη «Μέθοδο του 4χρονου». Δήλωσε δηλαδή (σ.σ.: χωρίς να γελάσει μάλιστα καθόλου!) ότι δεν μπορεί να μην το ψηφίσει «γιατί αυτό θα ήθελε η αντιπολίτευση»! Με την ίδια λογική δηλαδή που ένα 4χρονο π.χ. μουντζουρώνει το πρόσωπό του με ανεξίτηλους μαρκαδόρους επειδή αυτό θα τη σπάσει στον μπαμπά και τη μαμά που το μάλωσαν!

Αφήνοντας με τα λόγια αυτά μια τεράστιας σημασίας παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές του κοινοβουλίου και ταυτόχρονα βάζοντας και το δικό του όνομά του στο libro d’ oro αυτών που τόλμησαν να πάνε την έρευνα για εξωφρενικές (σ.σ.: αν και άλλη είναι η λέξη…) πολιτικές δικαιολογίες ένα βήμα πιο πέρα.

Δεν είναι τυχαίο: παραμονές της 20 Μαΐου, μέρα που είχε προταθεί από τον Νίκο Φίλη και τους υπόλοιπους υπουργούς να καθιερωθεί ως «Παγκόσμια Ημέρα Ελληνοφωνίας» (σ.σ.: με εκείνη την ανεπανάληπτη επιστολή που προκαλούσε ρίγη ελληνοχριστιανικής συγκίνησης σε κάθε ακροδεξιό), η Βουλή την τίμησε με λαμπρότητα σε όλο της το μεγαλείο την ελληνική αθυροστομία. Ισως στηρίζοντας υποσυνείδητα το αίτημα ανέδειξε τον μεγαλειώδη γλωσσικό μας πλούτο στα «μπινελίκια» (σ.σ.: τα οποία κακώς συνηθίζουμε να τα αποκαλούμε «γαλλικά» διαπράττοντας μια εθνική μειοδοσία, λες και ντρεπόμαστε γι αυτά).

Διαβάζοντας το ρεπορτάζ του Βηματοδότη που έχει σταχυολογήσει τα «γαλλικά» που ακούστηκαν κατά τη συζήτηση για το πολυνομοσχέδιο δεν μπορεί παρά να θαυμάσει όχι μόνο τη μεγάλη ποικιλία των εκφράσεων αλλά και την δημιουργικότητα των προσβολών. Μια δημιουργικότητα που μας δίνει το δικαίωμα να πούμε ότι δώσαμε και σε αυτό τα φώτα του πολιτισμού, αφού όταν εμείς ήμασταν στα κάγκελα και αλληλοβριζόμασταν οι άλλοι λαοί ακόμα έτρωγαν τα γνωστά βελανίδια.

Ετσι, με την ενεργή συμμετοχή του προεδρεύοντα Τάκη Μπαλαούρα στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής τα «Καραγκιόζη», τα «βλάκα» (σ.σ.: σε δύο εκδοχές και «με περικεφαλαία» και άνευ) και τα ομορφόπαιδο (σ.σ.: προσέξτε την λεπτή δημιουργική ειρωνεία που σε καμιά άλλη γλώσσα δεν συναντιέται – βρίζεις κάποιον δηλαδή αποκαλώντας τον ωραίο! Ιδιοφυές!) επικράτησαν. Χώρια οι απειλές με τα κλασικά «θα σε πλακώσω».

Και φυσικά, μαζί με τον γλωσσικό μας πλούτο θριάμβευσε και η αντιπροσωπευτική Δημοκρατία, αφού αποδείχθηκε περίτρανα ότι οι βουλευτές αντιπροσωπεύουν επάξια αυτούς που τους εξέλεξαν.

Μέσα στη γιορτή του δημιουργικού «μπινελικιού» που έγινε χθες στη Βουλή υπήρξαν φυσικά και οι θλιβερές εξαιρέσεις (σ.σ.: γιατί αλίμονο, πάντα σε αυτή τη χώρα θα υπάρχουν οι «Εφιάλτες»…). Πρόκειται για τον βουλευτή του Ποταμιού Γιώργο Αμυρά. Που επιβεβαίωσε με τον πιο αδιάψευστο τρόπο την απόσταση του κόμματός του από το παλλόμενο «λαϊκό αίσθημα».

Πάντα σύμφωνα με τον Βηματοδότη (σ.σ.: χαρά στο κουράγιο του να τα καταγράψει όλα αυτά για τον Ιστορικό του μέλλοντος) ο ποδηλάτης βουλευτής κάποια στιγμή δεν άντεξε. Τι δεν άντεξε από όλα αυτά που ακούγονταν στη Βουλή; Μα τα αενάως επαναλαμβανόμενα «ρε» του προεδρεύοντος Τάκη Μπαλαούρα. Ο οποίος για να επιβάλει την τάξη (σ.σ.: καλά, και για να μην στερηθεί την απόλαυση να το λέει…) χρησιμοποιούσε κατά κόρον τη συγκεκριμένο επιφώνημα οικειότητας που προσδίδει μια βυζαντινή μουσικότητα στο λόγο.

Φυσικά στην παρατήρηση του Γιώργου Αμυρά «σταμάτα αυτό το ρε. Καφενέ το έκανες εδώ μέσα» (σ.σ.: είναι φοβερό πώς μερικοί άνθρωποι ντρέπονται για τις παραδόσεις μας και θέλουν να εκδυτικοποιήσουν την αδάμαστη καφενειακή ελληνική ψυχή…), ο Τάκης Μπαλαούρας έμεινε ενεός. Δεν κατάλαβε ποιο ήταν το πρόβλημα, καθώς δεν χωράει το μυαλό του ότι κάποιος μπορεί να προσβληθεί από ένα αγνό και πηγαίο «ρε».

Και μόνο όταν ο Γιώργος Αμυράς επανήλθε απαιτώντας από τον προεδρεύοντα «να του μιλάει στον πληθυντικό όπως και ο ίδιος», κατάλαβε… Και (σ.σ.: σίγουρα με μισή καρδιά…) έπνιξε μέσα του το αθάνατο ελληνικό επιφώνημα «ρε» για να «εναρμονιστεί» με τους τόσο ξένους προς την πραγματική φύση μας και την αδάμαστη ελληνική ψυχή, «ευρωλιγούρικους» (σ.σ.: που θα έλεγε και ο Κώστας Ζουράρις) κανόνες εκφοράς λόγου. Κρίμα…

Η αξιέπαινη προσπάθεια του Ευκλείδη Τσακαλώτου να αφήσει πίσω του την ευρωπαϊκή του κουλτούρα και να μπει στο πνεύμα της ελληνικής βρισιάς θυμίζει κάπως εκείνους τους φιλέλληνες που άφησαν πίσω τους τις ανέσεις και ήρθαν να πεθάνουν για τα ιδεώδη του αγώνα του 1821. Σε μια τέτοια προσπάθεια και ενώ έχει αρχίσει να βρίζει με «ευκλείδεια κομψότητα (σ.σ.: προφανώς έχει πολύ δρόμο ακόμα…) τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ότι λένε ψέματα πως εκχωρείται η δημόσια περιουσία για 100 χρόνια στο Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων, δέχθηκε την επίθεση του Αδωνι Γεωργιάδη.

Ο αντιπρόεδρος της ΝΔ (σ.σ.: θέλοντας προφανώς να τον βοηθήσει να απελευθερωθεί) του έδωσε ένα παράδειγμα πραγματικής (σ.σ.: και όχι light, ευρωπαϊκού τύπου…) επίθεσης: «Τι λες, ρε ξεφτίλα, που μας έλεγες ότι θα παραιτηθείς κιόλας. Τα ξεπουλάς όλα και θα το πιείτε το πικρό ποτήρι» του φώναξε από το έδρανό του, λίγα μέτρα πιο πέρα.

Και τότε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος αποφάσισε να αντεπιτεθεί (σ.σ.: νιώθοντας προφανώς ότι ήρθε η στιγμή να κάνει την υπέρβαση και να ξεπεράσει τον εαυτό του). «Τι είσαι εσύ; Ποιος νομίζεις ότι είσαι; Ο Τζον Γουέιν; (σ.σ.: με το «Τζον Γουέιν» να εκφέρεται σε άψογη αμερικανική προφορά) Είσαι γραφικός».

Και εδώ φαίνεται η πραγματική διαφορά κουλτούρας που μάλλον θα παραμείνει αγεφύρωτη για πάντα: διότι για τον Ευκλείδη Τσακαλώτο ο συγκεκριμένος σκληροτράχηλος και υπερτσαμπουκά ήρωας των γουέστερν μπορεί να αποτελεί βρισιά. Αλλά για τον Αδωνι μάλλον αποτελεί τίτλο τιμής.

Για να δείτε προηγούμενες «Βαβέλ» πατήστε εδώ