Η Εφη Αχτσιόγλου, βουλευτής Επικρατείας και τομεάρχης Οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ, έδωσε μια πιο προσωπική συνέντευξη —από αυτές που πάντα έχουν πιο ενδιαφέρον, σε σύγκριση με τις στεγνά πολιτικές συνεντεύξεις τις οποίες παρασέρνει η επικαιρότητα και μία που τις δίνεις, μία που ξεχνιούνται.

Η κυρία Αχτσιόγλου εμφανίστηκε στην εκπομπή της ΕΡΤ1 «Με νέα ματιά» και μίλησε για τη μητρότητα —πρόσφατα έφερε στον κόσμο ένα αγοράκι— αλλά και για τον σεξισμό που επικρατεί στην ελληνική πολιτική, παίρνοντας ως αφορμή τα σχόλια που είχε δεχτεί όταν υπουργοποιήθηκε το 2016 —είχε αναλάβει το υπουργείο Εργασίας σε ηλικία 31 ετών.

«Όταν ανέλαβα εγώ, μαζί με εμένα ορκίστηκαν άλλοι δύο άνδρες στην ίδια ηλικία. Κανείς δεν αμφισβήτησε το γιατί ανέλαβαν αυτοί. Όλοι, όμως, αμφισβήτησαν το γιατί ανέλαβα εγώ. Υπήρχαν υπονοούμενα ότι είχα κάποιες σχέσεις που μπορεί να με οδήγησαν σε αυτή την θέση άδικα. Κανείς δεν αμφισβήτησε τους άλλους, παρότι το βιογραφικό μου είχε μάλλον -χωρίς να θέλω να θίξω τους συναδέλφους- περισσότερα τυπικά προσόντα», τόνισε μεταξύ άλλων η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, για να προσθέσει: «Ο σεξισμός είναι παντού. Είναι στην καθημερινότητά μας και όσο συζητάμε και το φέρνουμε στην επιφάνεια, τόσο θα αρχίζει να λειτουργεί ένας μηχανισμός περιορισμού».

Έχει απόλυτο δίκιο η κυρία Αχτσιόγλου —άσε που πολιτικά είναι και έξυπνο να «καις» κουτσομπολιά που ειπώθηκαν για εσένα, θυμίζοντάς τα εσύ· δείχνει αυτοπεποίθηση και προνοητικότητα.

Το περίεργο είναι ότι σε εκείνον τον ανασχηματισμό του Νοεμβρίου 2016, ο πιο κοντινός στην ηλικία της κυρίας Αχτσιόγλου που υπουργοποιήθηκε ήταν ο Δημήτρης Τζανακόπουλος, ο σημερινός σύντροφός της και γραμματέας της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, που είχε αναλάβει υπουργός Επικρατείας σε ηλικία 34 ετών.

Όταν ένας Παπανδρέου μιλάει έχει πάντα ενδιαφέρον, πολύ περισσότερο τώρα που δεν απομένουν ούτε δύο μήνες για τις εκλογές ανάδειξης ηγεσίας του Κινήματος Αλλαγής.

Έχει λοιπόν πολύ ενδιαφέρον που Ανδρέας Παπανδρέου, ο Αντρίκος, τρίτος γιος του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ και αδελφός του Γιώργου Παπανδρέου, έδωσε τώρα μια συνέντευξη στα «Νέα Σαββατοκύριακο».

Αφορμή για τη συνομιλία του με τη Μυρτώ Λιαλιούτη, οι εξελίξεις με την κλιματική κρίση εν όψει και της συνόδου COP26 στη Γλασκώβη, αλλά αυτά που λέει για το περιβάλλον δεν μας κάνουν σοφότερους.

Αντιθέτως μας κάνει σοφότερους η δημιουργία κλίματος για τον ΓΑΠ, ο οποίος σταδιακά ξαναχτίζει το προφίλ του οραματιστή που απλώς του έκατσε η στραβή στη βάρδιά του με τη χρεοκοπία, αλλά έβαλε τη χώρα πάνω από το κόμμα.

Λέει σε ένα σημείο ο Αντρίκος:

«Πιστεύω ότι έχει αρχίσει η κοινή γνώμη να επαναπροσδιορίζει τη στάση της απέναντι σε εκείνα τα χρόνια. Δεν είναι εύκολο καθώς τα τραύματα της κρίσης είναι βαθιά. Βλέπει όμως τη μεταστροφή του κόσμου και της Ευρώπης στον τρόπο που διαχειρίζεται τη νέα κρίση της πανδημίας. Εγκαταλείφθηκε το ευαγγέλιο της λιτότητας και η πράσινη ανάπτυξη έχει γίνει κεντρικός άξονας της εξόδου από την κρίση και της βιώσιμης ανάκαμψης. Οι πολιτικές του αδελφού μου ήταν τουλάχιστον 10 χρόνια μπροστά. Θυμίζω επιγραμματικά, πράσινη ανάπτυξη, ψηφιοποίηση παντού, OpenGov, Διαύγεια, ηλεκτρονική συνταγογράφηση, κοινωνικά δίκαιες πολιτικές. Στο πλαίσιο της τότε Ευρώπης της λιτότητας κατάφερε να κρατήσει την Ελλάδα στο ευρώ, να φέρει τη μεγαλύτερη οικονομική ενίσχυση που έχει υπάρξει ποτέ, το μεγαλύτερο κούρεμα χρέους και να ενισχύσει και να προστατέψει τους δημοκρατικούς θεσμούς. Ως καθηγητής τρομάζω με τη σκέψη τού τι θα γινόταν αν εκείνη την ώρα της μεγάλης απόφασης δεν υπήρχε μια κυβέρνηση που έβαλε πάνω από όλα τη χώρα».

Όντως κάποιες πολιτικές του Γιώργου Παπανδρέου ήταν 10 χρόνια μπροστά, επομένως τώρα είναι επίκαιρος. Άλλες όμως δεν ήταν καν στην ώρα τους και έτσι βρέθηκε να τον κυνηγάνε μεσάνυχτα στα υπόγεια του ξενοδοχείου του στο Νταβός, για να καταλάβει τότε ότι η χώρα τού «λεφτά υπάρχουν» χρεοκόπησε.

Άλλωστε τα 10 χρόνια δεν είναι τίποτα, μπροστά στα 100 χρόνια που ήταν μπροστά ο Βασίλης ο Δανιήλ.