Ηταν μια εποχή, όχι πολύ μακρινή, που ο Πάνος Καμμένος στριμωχνόταν στις δεξιώσεις του Λευκού Οίκου για την 25η Μαρτίου μόνο και μόνο με την ελπίδα να ακουμπήσει το χέρι του Ντόναλντ Τραμπ –και να τον φωτογραφήσουν έτσι.

Τον καταλάβαινες τον κ. Καμμένο. Ο Τραμπ ήταν το ίνδαλμά του, αν ήταν έφηβος θα τον είχε αφίσα στο δωμάτιό του, ίσως και να τον είχε και ως ενήλικας: αν υπήρχε ένας ηγέτης που απηχούσε το φαιδρό πολιτικό ύφος –«στα τέσσερα εσείς, στα τέσσερα»–, τον σοσιαλμιντικό ακτιβισμό –αξέχαστες οι γραβάτες με τα πέη– και τα μαξιμαλιστικά πολιτικά όνειρα του προέδρου των πάλαι ποτέ ΑΝΕΛ, αυτός ήταν ο πρόεδρος των ΗΠΑ.

Και για να έχουμε μια τάξη μεγέθους για το πόσο έχει απομονωθεί ο απερχόμενος πρόεδρος της υπερδύναμης, είναι ότι ακόμα και ο κ. Καμμένος τον αποκήρυξε.

Ισως να είναι λεπτή ειρωνεία ότι το έκανε με ένα tweet, την ώρα που ο Τραμπ είχε ακόμα απενεργοποιημένον τον δικό του λογαριασμό και δεν μπορούσε να αντιδράσει.

Η Πελόζι έχει δίκιο, στήριξα τον Τραμπ αλλά πλέον είναι επικίνδυνος για την παγκόσμια ειρήνη δεν μπορεί πλέον μετά τα χθεσινά να κατέχει τους κωδικούς ενεργοποίησης των πυρηνικών

— Panos Kammenos (@PanosKammenos) January 7, 2021

Υποτίθεται ότι οι ναοί θα ήταν κλειστοί και δεν θα γίνονταν τελετές για τα Θεοφάνια –έτσι είχε αποφασίσει η κυβέρνηση, στο πλαίσιο της εθνικής προσπάθειας για την ανάσχεση της διασποράς του κορονοϊού, διαμηνύοντας μάλιστα την περασμένη Δευτέρα ότι «ο νόμος ισχύει για όλους».

Βέβαια ο νόμος σε αυτή τη χώρα όχι μόνο δεν ισχύει για όλους –το είδαμε με όσα συνέβησαν στις τελικά ανοιχτές εκκλησίες την Τετάρτη– αλλά τον παραβαίνουν επιδεικτικά ακόμα και βουλευτές (εις το όνομα της καθόλα σεβαστής θρησκευτικής πίστης βεβαίως-βεβαίως).

Πρωταγωνίστρια της ιστορίας μας η Κατερίνα Μονογυιού, βουλευτής Κυκλάδων της ΝΔ, η οποία είχε γίνει γνωστή στο πανελλήνιο με εκείνη την υπέροχη ομιλία της πέρυσι στη Βουλή. Τώρα, όπως αποκάλυψε το iefimerida.gr, ένιωσε το κάλεσμα της θρησκευτικής πίστης και παρέστη σε λειτουργία στον  Ιερό Ναό της Μητρόπολης της Μυκόνου, ιδιαίτερης πατρίδας της.

Στο ρεπορτάζ διαβεβαιώνουν ότι τηρήθηκαν όλα τα προβλεπόμενα μέτρα ασφαλείας (μάσκες κλπ). Μόνο που δεν τηρήθηκε ένα βασικό: η απόφαση της κυβέρνησης ήταν να μην υπάρχουν πιστοί στους ναούς, κάτι που προφανώς ξέχασε ή αγνόησε η κυβερνητική βουλευτής.

Για όσους απορούν, η κυρία Μονογυιού εξελέγη δεύτερη στην περιφέρειά της με 17.743 σταυρούς.

O Ευκλείδης Τσακαλώτος έχει έναν πολύ ενδιαφέροντα τρόπο να καταγράφει όχι μόνο τις σκέψεις του και τους προβληματισμούς του, αλλά και την πολιτική επικαιρότητα, επιτρέποντάς μας να παίρνουμε μια ιδέα από το προσωπικό του σύμπαν. Είναι το ημερολόγιο που κρατά στο tvxs.gr.

Στο τελευταίο του σημείωμα μάλιστα περιέγραψε μια στιγμή από τη Βουλή, από τη συζήτηση για τον προϋπολογισμό, η οποία, παραδέχτηκε, δεν μονοπώλησε το ενδιαφέρον του, καίτοι είναι πρώην υπουργός Οικονομικών και λογικά θα ήταν στο στοιχείο του.

Τον απασχόλησε, λέει, ο θάνατος του Τζον Λε Καρέ. Και μέσα από αυτήν την θλιβερή είδηση της απώλειας του μεγάλου βρετανού συγγραφέα, ξετυλίχτηκε ένα κουβάρι σκέψεων που έφτασε στα βιβλία για την ελληνική κρίση και –φευ!– στο έργο του Γιάνη Βαρουφάκη «Adults in the Room» (στα ελληνικά εκδόθηκε με τον πιο εμπορικό και κολακευτικό για το εθνικό φαντασιακό «Ανίκητοι ηττημένοι»).

Είναι η στιγμή που ο κ. Τσακαλώτος ξεδιπλώνει το αγγλοσαξωνικό του φλέγμα και τη λεπτή ειρωνεία, περιγράφοντας το βιβλίο του προκατόχου του στο υπουργείο Οικονομικών ως «μια άσκηση ολικής επιβεβαίωσης όπου όλο το δράμα τριγυρνά γύρω από το πρόσωπό του, που πάντα είχε δίκιο, πάντα υπήρχαν λύσεις, πάντα τον πρόδιδαν οι άλλοι».

Είναι ασίγαστη η έχθρα μεταξύ των δύο άλλοτε συντρόφων στον ΣΥΡΙΖΑ της ΠΦΑ. Επειδή όμως στον κ. Τσακαλώτο δεν άρεσε ούτε το άλλο βιβλίο για την ελληνική κρίση, «Η Τελευταία Μπλόφα» των Ελένης Βαρβιτσιώτη και Βικτωρίας Δενδρινού –«η κατά Θωμά (ή αλλιώς Βιζεριανού της Αυστρίας) Ευαγγελίου περιγραφή των γεγονότων, όπου παρουσιάζεται όλη η γραμμή των πιστωτών χωρίς καμία προσπάθεια να αναλυθεί, έστω και από κριτική μάτια, η δίκη μας πλευρά» παραπονιέται– ο Ευκλείδης εύχεται το εξής: Θα βρεθεί ο Τζον Λε Καρέ της ελληνικής κρίσης;

Μια ενδιαφέρουσα θεωρία ως προς το ποιος έχει δικαίωμα να ανησυχεί για τα όσα συνέβησαν στις εκκλησίες στα Θεοφάνια εν μέσω φονικού δεύτερου κύματος του κορονοϊού, διατύπωσε στα social media ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος.

Ο κ. Μπογδάνος, βουλευτής Α’ Αθηνών της ΝΔ, συνέκρινε εμμέσως πλην σαφώς τον συνωστισμό στις κατά παραβίαση των ισχύοντων κανονισμών ανοιχτές εκκλησίες, με τη συγκέντρωση έξω από το δικαστήριο στο Εφετείο τον περασμένο Οκτώβριο για την ετυμηγορία στη δίκη της Χρυσής Αυγής, ενώ εμμέσως πλην σαφώς αρνήθηκε την ανησυχία για έξαρση της επιδημίας μέσα από τους ναούς σε όσους αβαντάρουν «καταλήψεις, ανυπακοές, βία» κλπ.

Όσοι δεν είπατε κιχ για το Εφετείο,

όσοι δεν βγάλατε άχνα για τις συναθροίσεις της 17/11,

όσοι αβαντάρετε συστηματικά πλατείες, καταλήψεις, ανυπακοές, βία,

όσοι ανέχεστε τη στοχοποίηση όποιων ζητούν ίδιοι κανόνες να ισχύουν πάντα, παντού, για όλους,

αλήθεια «ανησυχείτε» τώρα;

— constantinosbogdanos (@bogdanosk) January 6, 2021

Εχει ένα ενδιαφέρον ότι ο κ. Μπογδάνος βάζει στο ίδιο πλαίσιο τις ανυπακοές, τη βία, τις πλατείες και προφανώς τις εκκλησίες, αναγνωρίζοντας, τρόπον τινά, τα όσα έγιναν στους ναούς ανήμερα των Φώτων ως μια μορφή παραβατικής συμπεριφοράς.

Τουλάχιστον πάντως αναγνωρίζει το δικαίωμα σε όσους ανησυχούσαν για έξαρση του ιού με τις διαδηλώσεις της 17 Νοέμβρη και με τη συγκέντρωση στο Εφετείο, να ανησυχούν και τώρα με τις εκκλησίες. Κάτι είναι κι αυτό…