Τι αναζητεί ο επισκέπτης σε ένα καλό ξενοδοχείο; Ανέσεις, ωραία και καθαρά δωμάτια, καλό φαγητό. Ισως όμως θα πρέπει να ενδιαφέρεται για το ποιοι τού εξασφαλίζουν όλο αυτό το ωραίο περιβάλλον.

Οι τουρίστες στην Ισπανία σύντομα θα μπορούν να επιλέγουν ξενοδοχείο όχι μόνο για όσα τους προσφέρει, αλλά και με βάση τις εργασιακές συνθήκες που επικρατούν για το προσωπικό.

Το ισπανικό συνδικάτο των καθαριστριών των ξενοδοχείων Las Kellys έδωσε μάχη να πείσει τις πλατφόρμες όπως το Booking και το TripAdvisor να συμπεριλάβουν τις συνθήκες εργασίας στον τρόπο υπολογισμού του βαθμού για κάθε κατάλυμα. Δεν κατάφερε να ικανοποιηθεί το αίτημα και για τον λόγο αυτόν έφτιαξε την δική του πλατφόρμα.

Με μια καμπάνια στο Διαδίκτυο συγκεντρώθηκαν 60.000 ευρώ για τον ιστότοπο και την ανάπτυξη της εφαρμογής, γράφει ο Guardian. Σύντομα το ποσό θα φτάσει τις 90.000 ευρώ που είναι και ο μέγιστος στόχος.

Για να πιάνουν τα κριτήρια του Las Kellys τα ξενοδοχεία πρέπει να σέβονται τη συλλογική σύμβαση, να πληρώνουν με ίδια ποσά άνδρες και γυναίκες, να δίνουν εργασία σε άτομα που είναι ευάλωτα, αλλά και να απασχολούν τις καθαρίστριες εντός της μονάδας.

Το συνδικάτο ξεκίνησε απλώς σαν μια ομάδα στο WhatsApp το 2014. Αφορμή ήταν και η τακτική μεγάλων ξενοδοχειακών μονάδων να αναθέτουν καθήκοντα σε εξωτερικά συνεργεία, τα οποία απασχολούν τις εργαζόμενες ως καθαρίστριες και όχι ως καμαριέρες που έχουν καλύτερο μισθό βάσει της εθνικής σύμβασης.

Τα ξενοδοχεία μέχρι πρόσφατα απασχολούσαν τις καμαριέρες ως προσωπικό της μονάδας με μισθό 1.200 ευρώ για 40ωρη εργασία την εβδομάδα και άδειες ασθένειας και μητρότητας.

Αν και η εργασία ως εξωτερικό προσωπικό φαινομενικά γίνεται με ίση αμοιβή, υπάρχουν όροι για το πόσα δωμάτια πρέπει να ετοιμάσει η εργαζόμενη στη βάρδια της. Κατά μέσο όρο είναι 25 με 30, κάτι ανθρωπίνως αδύνατο. Για να ολοκληρώσουν τον απαιτούμενο αριθμό δωματίων οι καμαριέρες εργάζονται απλήρωτες υπερωρίες και, αν δεν πιάσουν τον προβλεπόμενο αριθμό, απολύονται.

Η πανδημία, που οδήγησε ξενοδοχεία σε αναγκαστικό λουκέτο, επιδείνωσε τις συνθήκες εργασίας για τις εξωτερικές εργαζόμενες. Πολύ συχνά έμεναν απλήρωτες ή οι εταιρείες δεν τις ενέτασσαν στα προγράμματα επιδότησης. Όταν, μάλιστα, τα ξενοδοχεία άνοιξαν ξανά, οι μισθοί ήταν πολύ μικρότεροι από το καθορισμένο, οι απειλές για απόλυση καθημερινές και η «δοκιμαστική περίοδος» καθεστώς.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News