Στις 24 Οκτωβρίου 2023, ημέρα Τρίτη, ανήμερα της Αγίας Σεβαστιανής, η οποία μαθήτευσε δίπλα στον Απόστολο Παύλο και μαρτύρησε επί αυτοκράτορος Δομιτιανού, απήργησαν οι γυναίκες στην Ισλανδία. Καμιά τους δεν δούλεψε. Ούτε οι δασκάλες στα σχολεία, ούτε οι φουρνάρισσες στα αρτοποιεία, ούτε οι γραμματείς στις επιχειρήσεις. Οι καταστηματάρχισσες έκλεισαν τα μαγαζιά τους, ακόμη και η πρωθυπουργός Κατρίν Γιακομπζντότιρ απείχε από τα καθήκοντά της.

Στα σπίτια τους οι Ισλανδές δεν έπλυναν τα πιάτα, ούτε μαγείρεψαν τα ψάρια που αλίευσαν οι άντρες τους ή αγόρασαν οι ίδιες την προηγουμένη από την αγορά. Δεν έβαλαν πλυντήριο, δεν σιδέρωσαν τα ρούχα. Δεν σκούπισαν τη σάλα, δεν έστρωσαν τα κρεβάτια, δεν καθάρισαν το μπάνιο. Δεν ασχολήθηκαν καθόλου με τα παιδιά τους ή με τους γέροντες γονείς τους, ξέχασαν και τα ραντεβού με τον παιδίατρο. Αφησαν τους άντρες να τα βγάλουν πέρα με όλα αυτά τα καθημερινά πράγματα, έγραψε με οίστρο η Repubblica (Κλαούντια ντε Λίλο).

Μα, γιατί απήργησαν οι Ισλανδές; «Ζητάμε την εξάλειψη της έμφυλης βίας και την εξάλειψη της διαφοράς στις αμοιβές, η οποία είναι 21% εις βάρος των γυναικών στην Ισλανδία. Θέλουμε να αναγνωριστεί και να ανταμειφθεί η συνεισφορά όλων των γυναικών, των ντόπιων, των ξένων, των γυναικών με ειδικές ανάγκες και των ‘‘μη δυαδικών ατόμων’’ που γεννήθηκαν γυναίκες» είπε η Φρέγια Σταϊνγκριμζντότιρ, εκπρόσωπος των γυναικείων, φεμινιστικών και ΛΟΑΤΚΙ οργανώσεων που διοργάνωσαν την απεργία.

Και να σκεφθείτε, σημείωσε η Repubblica, ότι η Ισλανδία είναι η πρώτη χώρα παγκοσμίως όσον αφορά την ισότητα των φύλων, αφού έχει πολύ υψηλό ποσοστό μείωσης του χάσματος, 91,2%, «πολύ μακριά από το 70,5% της Ιταλίας». Εκεί επάνω «η πολιτική και οικονομική χειραφέτηση των γυναικών φθάνει σε ύψη δυσθεώρητα για εμάς, όμως οι Ισλανδές δεν είναι ικανοποιημένες και για 7η φορά στην ιστορία τους απεργούν για τα δικαιώματά τους».

Η Σταϊνγκριμζντότιρ εξήγησε το γιατί και το πώς της απεργίας: «Πάντα μάς έλεγαν (οι άντρες) ότι είμαστε η πιο προηγμένη χώρα και ότι πρέπει να είμαστε ικανοποιημένες με αυτά που έχουμε επιτύχει, όμως ακριβώς για αυτό πρέπει να είμαστε πιο φιλόδοξες, να ανανεώνουμε τον αγώνα μας και να γινόμαστε πρότυπο και για τις άλλες γυναίκες». Με αυτά και με τα άλλα, «οι περισσότερες δραστηριότητες στο νησί, συμπεριλαμβανομένων των σχολείων και των τραπεζών, σταμάτησαν».

Την απεργία των γυναικών της Ισλανδίας διάνθισαν εκδηλώσεις και διαδηλώσεις διαμαρτυρίας παντού, κυρίως όμως στην πρωτεύουσα Ρέικιαβικ όπου είναι συγκεντρωμένο το 70% του ισλανδικού πληθυσμού. Το ιταλικό μέσο μάζεψε δηλώσεις των γυναικών απεργών από την προηγουμένη: «Δεν θα σταματήσω να θηλάζω, όμως ο σύντροφός μου θα κάνει όλα τα υπόλοιπα, αφού η κοινωνία δεν λειτουργεί χωρίς εμάς» δήλωσε κάποια.

Η ίδια είπε και μια καλή κουβέντα για τους άντρες: «Είναι καλοί, και είμαστε τυχερές. Το πρόβλημα δεν είναι αυτοί οι ίδιοι, αλλά η πατριαρχία που έχει τις ρίζες της στην κοινωνία». Αλλες είπαν ότι και οι άντρες θα συμμετάσχουν στις πορείες διαμαρτυρίας, διότι «οι διακρίσεις βλάπτουν όλους, και το αντιλαμβάνονται και αυτοί». Σε νομικό επίπεδο, η απεργία δεν είναι κανονική απεργία, δηλαδή δεν υπάρχει κάλυψη, όμως οι εργοδότες ενθαρρύνονται να μην κόψουν το μεροκάματο από τις γυναίκες και από μέλη της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας.

Πολλές επιχειρήσεις τού κατά κύριον λόγο ανδρικού τομέα της αλιείας και επεξεργασίας αλιευμάτων, ο οποίος αποτελεί και την κινητήρια δύναμη της οικονομίας της Ισλανδίας, ανακοίνωσαν την αντίθεσή τους στην απεργία. Πάντως η παράδοση θέλει την πρώτη γυναικεία απεργία στο νησί το 1975. Ακολούθησαν οι γυναικείες απεργίες των ετών 1985, 2010, 2015, 2016 και 2018.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News