Σε μια διάσκεψη που διοργανώθηκε πρόσφατα στην Μποτσουάνα οι ειδικοί έκρουσαν για ακόμη μία φορά των κώδωνα του κινδύνου σχετικά με την τύχη του αφρικανικού ελέφαντα και κατήγγειλαν την απόλυτη αδιαφορία των αρχών για την προστασία αυτού του πανάρχαιου και εμβληματικού θηλαστικού.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσαν στη δημοσιότητα, την περίοδο 2006-2013 ο πληθυσμός των ελεφάντων στην Αφρική μειώθηκε από 550.000 σε 470.000, ενώ την ίδια περίοδο στην Ανατολική Αφρική ο αριθμός τους από τις 150.000 συρρικνώθηκε στις 100.000. Ενδεικτικά είναι τα στοιχεία από το Σέλους Γκέιμ Ριζέρβ της Τανζανίας, όπου μεταξύ 2009 και 2013 εξοντώθηκε το 66% των παχύδερμων, κάπου 25.000 ελέφαντες! Παρά την απαγόρευση οι λαθροθήρες έχουν αποδυθεί σε ένα πρωτοφανές πογκρόμ με στόχο τα 30.000 δολάρια που κοστίζει κατά μέσο όρο στην αγορά το ελεφαντόδοντο ενός και μόνο ελέφαντα.

«Αν δεν παρθούν άμεσα μέτρα, σε πέντε το πολύ χρόνια η εξαφάνιση του ελέφαντα θα είναι μια διαδικασία μη αναστρέψιμη» επισημαίνει στον Ολιβερ Σμιθ και την telegraph.co.uk ο Ντιούν Αϊβς, ερευνητής στη φιλοζωική οργάνωση Βουλκάν που έχει ιδρύσει ο αμερικανός δισεκατομμυριούχος Πολ Αλεν. Πράγματι, φαίνεται πως για πρώτη φορά στην ιστορία του ο αφρικανικός ελέφαντας έχει φτάσει στο κρίσιμο για την επιβίωσή του σημείο, όπου οι θάνατοι ξεπερνούν κατά πολύ την ικανότητα αναπαραγωγής του είδους. Οπως υπογραμμίζουν όσοι κατέχουν το θέμα, είναι κεφαλαιώδους σημασίας να πειστούν οι χώρες που παραδοσιακά εισάγουν και επεξεργάζονται το ελεφαντόδοντο (κατά κύριο λόγο η Κίνα, αλλά και η Ταϊλάνδη και το Βιετνάμ δευτερευόντως) να ξεριζώσουν αυτό το παράνομο εμπόριο από το οποίο επωφελούνται μονάχα κάποια πολύ πλούσια άτομα.

Υπάρχει ωστόσο και ο αντίλογος. Σύμφωνα με τον ανταποκριτή της εφημερίδας «Telegraph» στο Ναϊρόμπι, Μάικ Πφλαντς, ο οποίος παρακολούθησε τις εργασίες της διάσκεψης στην Μποτσουάνα, ο αφρικανικός ελέφαντας δεν διατρέχει κίνδυνο εξαφάνισης. Τουλάχιστον άμεσα. «Σε μεγάλο μέρος της Αφρικής οι πληθυσμοί των ελεφάντων ευημερούν» υπογραμμίζει. «Ακόμα και στην Κένυα ή στην Τανζανία όπου αποδεκατίζονται συστηματικά, τα χειρότερο σενάριο θα ήταν να μειωθούν στο μισό. Ας μην ξεχνάμε, πως εκτός από τους λαθροθήρες που όντως κάνουν μεγάλη ζημιά, όλοι εκείνοι που επιλέγουν να πάνε για σαφάρι ελεφάντων στην Αφρική, φέρνουν μαζί τους τους απαραίτητους πόρους που θα χρησιμοποιηθούν στη διατήρηση της εγχώριας πανίδας και θα ενισχύσουν χιλιάδες ντόπιους που εργάζονται στην τουριστική βιομηχανία, μαζί βεβαίως με τις οικογένειές τους. Χωρίς αυτά τα χρήματα κάθε προσπάθεια διατήρησης της άγριας ζωής θα ήταν καταδικασμένη σε αποτυχία».

Και όπως εξηγεί ο κενυάτης Τζόναθαν Σκοτ, ειδικός σε θέματα άγριας φύσης, «το είδος αυτό του τουρισμού δεν είναι επιλογή αλλά αναγκαιότητα. Τα χρήματα διατίθενται στη χρηματοδότηση των εθνικών πάρκων που μεριμνούν για τη διατήρηση και διάσωση των άγριων ζώων. Οι ελέφαντες δεν είναι άλλωστε το μόνο απειλούμενο είδος. Πριν από 25 χρόνια τα λιοντάρια που ζούσαν στη Μαύρη Ηπειρο υπολογίζονταν σε 200.000. Σήμερα δεν υπάρχουν πάνω από 20.000. Οσο για τους ρινόκερους εξαφανίζονται με ακόμη πιο γρήγορους ρυθμούς. Πέρσι, μόνο στη Νότια Αφρική σκοτώθηκαν 1.215 ρινόκεροι». Διόλου περίεργο, ας μας επιτραπεί να σχολιάσουμε εμείς, αφού στις χώρες της Απω Ανατολής όπου καταλήγουν τα κέρατά τους από τα οποία παρασκευάζουν διάφορα σπάνια αφροδισιακά, το βάρος τους αποτιμάται σε χρυσάφι.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News