Μήπως η αποστασιοποίηση του Ντόναλντ Τραμπ από τις πολεμοχαρείς θέσεις τού συμβούλου (και ιέρακος αποκαλουμένου) Τζον Μπόλτον συνιστά φιλειρηνική μετατόπιση της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ στο Ιρανικό; Αλλά, πάλι, πώς να ερμηνεύσει κανείς την αμερικανική στάση έπειτα από το προεδρικό τουίτ της περασμένης Κυριακής;

Οποιος δώσει βάση στα διάφορα νταηλίκια και καουμποηλίκια της διακυβέρνησης Τραμπ και, κατόπιν, στις υπαναχωρήσεις, στις αθετήσεις, στο μάζεμα των λουριών της, ε, θα χάσει τον μπούσουλα. Τι να συμβαίνει, αναρωτιέται και ο Ισχαάν Θαρούρ σε σχετικό σημείωμά του: «Οποιος προσπαθεί να διακρίνει συνοχή στην εξωτερική πολιτική, μια κάποια στρατηγική ή ένα δόγμα, κινδυνεύει να μετατραπεί στο παιδί για θελήματα ενός παλαβού, όπως γράφει και ο Μαξ Μπουτ στη Washington Post (…) Πάντως η ατμόσφαιρα κρατάει σε νευρική ετοιμότητα τους αξιωματούχους στην Ουάσινγκτον και σε άλλες πρωτεύουσες του κόσμου». Γιατί άραγε;

Επειδή τα περιστατικά έντασης γύρω από το Ιρανικό και πέριξ του Ιράν (στο Ιράκ, λόγου χάρη, και με στόχο τους Αμερικανούς) δεν λείπουν, επειδή τα αμερικανικά αεροπλανοφόρα είναι «επί ποδός» στον Περσικό Κόλπο, επειδή οι σύμμαχοι των ΗΠΑ σε Ευρώπη και Μέση Ανατολή δεν συναινούν.

Ο ίδιος ο πρόεδρος ναι μεν δεν επιθυμεί εμπλοκή σε πολεμικές περιπέτειες στη Μέση Ανατολή και «βάζει πάγο» στα αγριεμένα γεράκια του, αλλά τα μηνύματά του είναι συγκεχυμένα. Μήπως η ειρηνική αλλά «μέγιστη πίεση» προς το Ιράν θα πυροδοτήσει εκρηκτική κλιμάκωση;

«Η αβεβαιότητα δημιουργεί φόβους για καταστροφική σύγκρουση την οποία καμία πλευρά δεν μπορεί πραγματικά να θέλει. Η περιοχή βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού και η κλιμάκωση μόνο παραπάνω κινδύνους θα δημιουργήσει».

Από τη δική τους οπτική γωνία, οι New York Times, γράφει, εξετάζουν το βαθύτερο πρόβλημα που ταλανίζει τη διακυβέρνηση Τραμπ (και) στο Ιρανικό, την έλλειψη στρατηγικής την οποία χαρακτηρίζουν κιόλας «προφανή»: «Η νεότερη δήλωση της διακυβέρνησης Τραμπ έδειξε τη σύγχυση στην οποία στροβιλίζεται σε σχέση με το Κογκρέσο, με τους συμμάχους της Αμερικής και με τους αντιπάλους της. Μήπως η δήλωση αφορά την οριστική παύση των πυρηνικών φιλοδοξιών του Ιράν; Αφορά τον τερματισμό του πυραυλικού προγράμματός του; Αφορά τον τερματισμό της υποστήριξης τρομοκρατικών ομάδων; Ή τάχα δρα υπέρ του ιρανικού λαού, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις ανατροπής του καθεστώτος των μουλάδων; Οι απαντήσεις Πομπέο δείχνουν όλα τα παραπάνω. Αλλά μέχρι στιγμής οι κορυφαίοι βοηθοί του προέδρου είχαν τεράστια δυσκολία να δώσουν προτεραιότητα στους στόχους τους ή να εξηγήσουν πώς μετατρέπεται μία αντιπαράθεση σε διαπραγμάτευση».

Πιστοί πάντα οι Βρετανοί

Οι μόνοι οι οποίοι αποκρυπτογράφησαν πλήρως τη σημασία του μηνύματος Τραμπ προς το ιερατείο της Τεχεράνης φαίνεται ότι είναι οι Βρετανοί. Οπως μετέδωσε το Reuters το μεσημέρι της Δευτέρας 20 Μαΐου, η Βρετανία «είπε» μέσω υπουργού της στο Ιράν να μην υποτιμήσει την αποφασιστικότητα των Ηνωμένων Πολιτειών, προειδοποιώντας ότι εάν τα αμερικανικά συμφέροντα υποστούν κάποια επίθεση, τότε η διακυβέρνηση Τραμπ θα αντιδράσει.

«Θα ήθελα να πω στους Ιρανούς: Μην υποτιμάτε την αποφασιστικότητα των Αμερικανών» ανέφερε ο υπουργός Εξωτερικών Τζέρεμι Χαντ σε δημοσιογράφους στο περιθώριο της Παγκόσμιας Συνέλευσης Υγείας στη Γενεύη. «Δεν θέλουν έναν πόλεμο με το Ιράν. Αλλά αν τα αμερικανικά συμφέροντα υποστούν πλήγμα, θα αντιδράσουν. Και αυτό είναι κάτι που οι Ιρανοί πρέπει να σκεφτούν πολύ, μα πολύ προσεκτικά».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News