Σύμφωνα με τους αναλυτές, η αντίδραση της κυβέρνησης στις διαδηλώσεις, δείχνει πόσο πιεσμένοι είναι οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, και τι σοβαρά οικονομικά και πολιτικά προβλήματα αντιμετωπίζουν πλέον, μετά τις αυστηρές κυρώσεις από τις ΗΠΑ, την αστάθεια στη Μέση Ανατολή και την αυξανόμενη αντιπάθεια των γειτόνων προς το Ιράν.

Η αύξηση της τιμής της βενζίνης ήταν η λύση που σκέφτηκε το καθεστώς για να καλύψει τη μεγάλη τρύπα του προϋπολογισμού, η οποία προκλήθηκε κυρίως από τις αμερικανικές κυρώσεις.

Οι διαδηλώσεις διοργανώθηκαν κυρίως σε συνοικίες και πόλεις όπου διαμένουν άνθρωποι με χαμηλά εισοδήματα και οικογένειες της εργατικής τάξης, δηλαδή τμήματα του πληθυσμού, που παραδοσιακά είναι πιστά στο καθεστώς.

Πολλοί Ιρανοί έβαλαν στο στόχαστρο τον ίδιο τον αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ, ο οποίος απέδωσε τις ταραχές σε «κατευθυνόμενους από τις ΗΠΑ χούλιγκαν».

Ο ηγέτης της αντιπολίτευσης Μιρ Χουσεϊν Μουσάβι, ο οποίος βρίσκεται σε κατ’οίκον περιορισμό από το 2011, και σπάνια μιλά δημοσίως, ανάρτησε σε μία ιστοσελίδα ένα μήνυμα για τη βίαιη καταστολή των διαδηλώσεων, λέγοντας ότι θυμίζει αντίστοιχο περιστατικό το 1978, που οδήγησε στην Ισλαμική Επανάσταση και την πτώση του Σάχη έναν χρόνο αργότερα.

Οι ιρανικές αρχές αρνούνται να επιβεβαιώσουν τον αριθμό των θυμάτων, αλλά παραδέχονται ότι τα επεισόδια εξαπλώθηκαν σε όλη τη χώρα.

Ο υπουργός Εσωτερικών δήλωσε ότι ταραχές σημειώθηκαν σε 29 από τις 31 επαρχίες του Ιράν, καθώς και επιθέσεις εναντίον 50 στρατιωτικών βάσεων.

Καταστράφηκαν ή υπέστησαν ζημιές 731 τράπεζες, 140 δημόσιοι χώροι, 70 βενζινάδικα, 307 οχήματα, 183 αστυνομικά αυτοκίνητα, 1.076 μοτοσυκλέτες και 34 ασθενοφόρα.