Με το «νοσηρό» και «αδιανόητο» αλλά «όχι απίθανο», όπως το χαρακτήρισε η ίδια η Washington Post, θέμα της δυνητικής αντικατάστασης των Μπάιντεν και Τραμπ στην προεδρική κούρσα καταπιάστηκε το αμερικανικό μέσο σε σχοινοτενές κείμενό του. Φυσικά, η ηλικία τών (επίσης δυνητικών προς το παρόν) υποψηφίων ήταν το βασικό πρόβλημα, δηλαδή η προκεχωρημένη ηλικία τους: 81 ετών είναι ο Δημοκρατικός, 78 ετών είναι ο Ρεπουμπλικανός. Ξανά η κουβέντα για την άνοια ή τη δυνητική άνοια όχι μόνο του Μπάιντεν, αλλά και του Τραμπ. Ξανά το σχετικό «άγχος των ψηφοφόρων που αποτυπώνεται στα γκάλοπ».

Πώς και περιελήφθη και ο Τραμπ στη λίστα των υπόπτων για άνοια; «Αν και είναι πιο ενεργητικός από τον Μπάιντεν, είναι ελάχιστα νεότερος και έχει την τάση να αποκλίνει από τον ορθολογισμό». Μάλιστα «οι Ρεπουμπλικανοί και οι Δημοκρατικοί μαλώνουν σχετικά με το ποιος υποψήφιος παρουσιάζει τα πιο σοβαρά σημάδια ανοίας». Βέβαια, ο πρώην πρόεδρος έχει και άλλο ντεσαβαντάζ: «Καθώς αντιμετωπίζει κατηγορίες για 91 κακουργήματα, είναι νόμιμη η προεκλογική εκστρατεία του από τη φυλακή; Ομως, αν συμβεί αυτό, οι Ρεπουμπλικανοί κάτι θα σκεφθούν»…

Αποχώρηση προ συνεδρίων

Και η Post ξεδίπλωσε το αφήγημά της: «Οπως δείχνουν αυτήν τη στιγμή τα πράγματα, μέσα στο πρώτο δεκαπενθήμερο του Μαρτίου τόσο ο Μπάιντεν όσο και ο Τραμπ θα έχουν συγκεντρώσει αρκετούς αντιπροσώπους ώστε να διεκδικήσουν τα δύο κομματικά χρίσματα. Ομως δεν θα υπάρξει επισημοποίηση των υποψηφιοτήτων τους προτού τα δύο κόμματα διεξαγάγουν τα συνέδριά τους – και αυτό θα συμβεί το θέρος. Οι Ρεπουμπλικάνοι θα συνεδριάσουν στις 15 Ιουλίου στο Μιλγουόκι και οι Δημοκρατικοί στις 19 Αυγούστου στο Σικάγο.

»Αν οι Τραμπ και Μπάιντεν ξαφνικά αποχωρήσουν, άλλοι υποψήφιοι θα αρπάξουν την ευκαιρία για να εισέλθουν στην κούρσα. Αν, ας πούμε, ο Μπάιντεν αποχωρήσει, είναι εύκολο να φανταστεί κανείς ότι η νυν αντιπρόεδρός του, η Κάμαλα Χάρις, θα δηλώσει αμέσως την υποψηφιότητά της, μαζί με τον κυβερνήτη της Καλιφόρνιας Γκάβιν Νιούσομ και ενδεχομένως μαζί και με άλλα ανερχόμενα αστέρια των Δημοκρατικών, όπως είναι η κυβερνήτρια του Μίσιγκαν Γκρέτσεν Εσθήρ Ουίτμερ και ο κυβερνήτης του Ιλινόις Τζέι Ρόμπερτ Πρίτζκερ».

Στο Ρεπουμπλικανικό κόμμα, ωστόσο, τα πράγματα είναι ελαφρώς διαφορετικά, αφού ο Τραμπ δεν θα αποχωρήσει οικειοθελώς αλλά «θα πέσει». Εγραψε η Post: «Η πτώση του Τραμπ [σ.σ.: ‘‘the demise of Trump’’ στο πρωτότυπο] θα δημιουργήσει μεγάλο κενό στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, το οποίο ταυτίζεται με τον Τραμπ. Οπως είδαμε ήδη στις προκριματικές εκλογές, υποψήφιοι σαν τον κυβερνήτη της Φλόριντα Ρον Ντε Σάντις απέτυχαν παταγωδώς να εμφανιστούν ως εξελιγμένες εκδόσεις του αρχετύπου [σ.σ.: εννοεί τον Τραμπ]. Δεν υπάρχει κανένας προφανής διάδοχος».

Αποχώρηση μετά τα συνέδρια

Υπάρχει και η περίπτωση το «αδιανόητο» να συμβεί μετά τα δύο συνέδρια και καθ’ οδόν προς τις προεδρικές κάλπες. Τι θα γίνει σε αυτήν την περίπτωση; «Η αντικατάσταση του αποχωρήσαντος υποψηφίου θα τεθεί ενώπιον της Εθνικής Επιτροπής του κόμματος. Αυτή θα ορίσει τον αντικαταστάτη του, πράγμα που σημαίνει ότι το χρίσμα δεν θα το λάβει απαραιτήτως ο υποψήφιος αντιπρόεδρος. Υπάρχει και ιστορικό προηγούμενο, με την αποχώρηση του αντιπροέδρου των Δημοκρατικών Τόμας Ιγκλτον, το 1972. Η Εθνική Επιτροπή των Δημοκρατικών, η οποία τότε είχε 275 μέλη, συνήλθε στην Ουάσιγκτον και ψήφισε αντικαταστάτη του έναν εξ αγχιστείας συγγενή των Κένεντι».

Η Post έγραψε ότι σήμερα η Εθνική Επιτροπή των Δημοκρατικών είναι πολύ διευρυμένη και απαρτίζεται από 453 μέλη, ενώ η Εθνική Επιτροπή των Ρεπουμπλικανών έχει σχεδόν 170 μέλη. Αυτά τα μέλη και των δύο κομματικών επιτροπών είναι αιρετοί κομματικοί παράγοντες, εκλεγμένοι από τις οργανώσεις του κόμματος. Καθένα από τα δύο αμερικανικά κόμματα εξουσίας έχει τους δικούς του κανόνες αντικατάστασης υποψηφίου προέδρου ή αντιπροέδρου. Στους Δημοκρατικούς η διαδικασία είναι απλούστερη και στους Ρεπουμπλικανούς πιο σύνθετη.

Το Εκλεκτορικό Κολέγιο και η ορκωμοσία 

Η εκλογή προέδρου στις ΗΠΑ είναι παροιμιωδώς γνωστή για την περιπλοκότητά της. Δεν είναι άμεση και απευθείας από τον λαό, αλλά απαιτεί τη διαμεσολάβηση ενός άλλου εκλογικού σώματος που λέγεται Εκλεκτορικό Κολέγιο. Κάθε Πολιτεία εκλέγει εκλέκτορες οι οποίοι κατόπιν εκλέγουν τον πρόεδρο. Οι δε εκλέκτορες εκλέγονται βάσει της κομματικής πλειοψηφίας σε κάθε Πολιτεία. Συνολικά υπάρχουν 538 εκλέκτορες που βγάζουν πρόεδρο για λογαριασμό των αμερικανών πολιτών. Οι ίδιοι οι εκλέκτορες αναδεικνύονται και σταδιοδρομούν μέσα από τους δύο κομματικούς μηχανισμούς. Μετά τις εφετινές προεδρικές εκλογές, οι εκλέκτορες θα εκλέξουν στις Πολιτείες τους πρόεδρο και τον αντιπρόεδρο στις 17 Δεκεμβρίου.

Η Post ασχολήθηκε και με το σενάριο της «αποχώρησης» (δηλαδή του θανάτου) ενός εκλεγμένου από τους εκλέκτορες προέδρου. Δηλαδή, τι θα γίνει άμα το «αδιανόητο» τύχει να συμβεί πριν από την προεδρική ορκωμοσία. «Αν συμβεί κάτι μεταξύ της ψηφοφορίας του Εκλεκτορικού Κολεγίου και της ημέρας της ορκωμοσίας του νέου προέδρου, τα πράγματα είναι απλά: ο εκλεγμένος αντιπρόεδρος παίρνει τη δουλειά. Κατόπιν υποχρεούται να υποβάλει στο Κογκρέσο έναν υποψήφιο για αντιπρόεδρο, ο οποίος αναλαμβάνει καθήκοντα μόλις λάβει την πλειοψηφία και από τα δύο σώματα», δηλαδή και από τη Βουλή των Αντιπροσώπων και από τη Γερουσία.

Κλείνοντας το κείμενό της η Post σημείωσε και το μάλλον γραφικό για τους μη αμερικανούς αναγνώστες, ότι οι Μπάιντεν και Τραμπ μπορεί και να μην πάθουν τίποτε μέχρι την ορκωμοσία του νέου προέδρου διότι «δεν καπνίζουν, ούτε πίνουν»! Και ότι «αυτό σημαίνει ότι όλα αυτά τα σενάρια, ευτυχώς, παραμένουν εικασίες και ασκήσεις επί χάρτου». Παρατήρησε όμως ότι «η αλλαγή ηγετών σε απροσδόκητες συνθήκες, ό,τι κι αν λένε οι κανόνες, θα είναι δύσκολη και τραυματική και για τα δύο κόμματα, καθώς κανένα δεν έχει εναλλακτική λύση».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News