Καταιγίδα ξέσπασε στην εφημερίδα Washington Post έπειτα από την απόλυση της διευθύντριάς της, Σάλι Μπάζμπι. Ο λόγος της αναταραχής δεν είναι μόνο η απόλυσή της, αλλά και η διαφαινόμενη δεξιά στροφή του εντύπου, σε κατεύθυνση αντίθετη με τη λεγόμενη «woke κουλτούρα», δηλαδή την ανανεωτική και κυρίαρχη στα αμερικανικά media «πολιτική γραμμή» των τελευταίων χρόνων (#metoo, black lives matter, κίνημα ΛΟΑΤΚΙ+, κ.λπ.).

Ο ανταποκριτής της Corriere della Sera θυμήθηκε «το ένδοξο παρελθόν» της Post, δηλαδή «την αποκάλυψη του σκανδάλου Γουότεργκεϊτ που έριξε τον Ρίτσαρντ Νίξον», και έγραψε ότι την απόφαση για την απόλυση της Μπάζμπι έλαβε ο Γουίλιαμ Λιούις, «ο γενικός κουμανταδόρος» που προ μηνών «φύτεψε» στην εφημερίδα ο ιδιοκτήτης της, Τζεφ Μπέζος. «Ο φιλάνθρωπος Κροίσος έγινε εκδότης της Post πριν από 11 χρόνια, όμως τώρα έχει μεταβληθεί σε αφεντικό που έχει βαρεθεί να καλύπτει τις ζημίες».

Οι συνάδελφοι της Μπάζμπι, αν και δεν απολύθηκαν προς το παρόν, διαμαρτύρονται: «Δεν διώχνεις μια διευθύντρια που έχει κερδίσει έξι βραβεία Πούλιτζερ, πόσο μάλλον στη μέση της προεκλογικής περιόδου». Ο Λιούις, αγγλικής καταγωγής σημειωτέον, απάντησε ως εξής: «Εχουμε χάσει το μισό κοινό μας από το 2020, υπάρχει ‘‘τρύπα’’ 77 εκατ. δολαρίων στο λογιστήριο, συνεπώς απαιτείται ριζική θεραπεία άμεσα, χωρίς να περιμένουμε τις εκλογές όπως ζήτησε η Μπάζμπι».

Ο Λιούις διόρισε προσωρινό διευθυντή στην Post τον Ματ Μάρεϊ, ο οποίος μετά τις εκλογές θα αντικατασταθεί από τον Ρόμπερτ Γουίνετ, που προς το παρόν εργάζεται στο Λονδίνο, στην εφημερίδα Telegraph, και είναι επίσης Αγγλος. Στα αμερικανικά media γίνεται ανοιχτά λόγος περί «βρετανικής εισβολής», δεδομένου ότι η νέα διευθύντρια της Wall Street Journal, η Εμα Τάκερ, ο διευθύνων σύμβουλος του CNN, Μαρκ Τόμπσον, και άλλοι, όπως τα διευθυντικά στελέχη του Daily Beast, Χιού Ντάχερτι, και του Bloomberg, Τζον Μικλτουέιτ, είναι επίσης Βρετανοί.

Στα συντακτικά γραφεία, εξήγησε η Corriere, υπάρχουν εκείνοι που αποδίδουν στους βρετανούς δημοσιογράφους και γενικώς ανθρώπους των media «δολοφονικό ένστικτο». Τι σημαίνει αυτό; Οτι είναι έτοιμοι να λάβουν ελαφρά τη καρδία αποφάσεις για δραστικές περικοπές του μισθολογικού κόστους, ενώ είναι προσανατολισμένοι στην εξυπηρέτηση των διαφημιστικών γραφείων περισσότερο, παρά των αναγνωστών. Η γενική εντύπωση που έχουν σχηματίσει τα αφεντικά των αμερικανικών επιχειρήσεων ειδήσεων είναι ότι οι Βρετανοί ξέρουν καλύτερα από τους Αμερικανούς «πώς πιέζεται η πολιτική και οικονομική εξουσία».

Το κλου της συγκεκριμένης ιστορίας είναι το, ας πούμε, πολιτικό συμπέρασμα που εξάγεται, πάντα κατά τον ιταλό ανταποκριτή. «Οι εκδότες θέλουν να εισαγάγουν στις ΗΠΑ το μοντέλο του δημοφιλούς βρετανικού ταμπλόιντ Daily Mail, έτσι επιλέγουν Βρετανούς  στα πόστα διοίκησης επειδή αυτοί είναι λιγότερο ευαίσθητοι στη woke κουλτούρα και γενικώς σε όλους τους ριζοσπαστικούς προοδευτισμούς. Στην Post οι δημοσιογράφοι πλέον λένε ότι μετά την απόλυση της Μπάζμπι ‘‘η εφημερίδα βρίσκεται στα χέρια τεσσάρων λευκών αρσενικών’’».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News