Η τοπική κοινωνία ήξερε πολλά. Και οι δικαστές ήξεραν. Αλλά κανείς, προφανώς, δεν νοιάστηκε. Μέχρι που ο 37χρονος, καταδικασμένος για βιασμό το 2020, δολοφόνησε προ ημερών στη Μυρτιά της Ηλείας ένα 11χρονο κοριτσάκι, την ανιψιά του, επειδή αντιστάθηκε στον απόπειρο βιασμού της. Και τώρα, η τοπική κοινωνία ζητάει το λιντσάρισμά του –και ο Αρειος Πάγος ζητάει τον πειθαρχικό έλεγχο των δικαστών που τον άφησαν να κυκλοφορεί ελεύθερος.

Πώς συνέβη αυτό; Πώς κυκλοφορούσε ελεύθερος ένας άνθρωπος που ήταν βιαστής και μπορούσε να το ξανακάνει; Η περίπτωση του 37χρονου που σκότωσε την άτυχη Β.Ν. μας παρέχει μια ακτινογραφία του καρκινώματος της ελληνικής Δικαιοσύνης, που μεγαλώνει με τις βολικές για τους δικηγόρους αναβολές και με δικαστικούς που αδιαφορούν.

Το χρονικό της εφιαλτικής ανικανόητας του δικαστικού συστήματος να προστατεύσει τους πολίτες, ακόμα και μικρά παιδιά, περιέγραψε η «Καθημερινή», στο ρεπορτάζ της Ιωάννας Μάνδρου:

«Πριν από περίπου τέσσερα χρόνια στο Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Ζακύνθου ολοκληρωνόταν η δίκη ενός νέου άνδρα, 33 χρόνων τότε, που καταδικάστηκε για βιασμό μιας 14χρονης ανήλικης. Δικαστές και ένορκοι του επέβαλαν ποινή κάθειρξης εννέα χρόνων και στη συνέχεια δέχθηκαν το αίτημά του να μείνει εκτός φυλακής, έως ότου δικαστεί στο Εφετείο, επιβάλλοντάς του περιοριστικούς όρους. Ο άνθρωπος αυτός επικαλέστηκε τότε ότι είναι πατέρας τεσσάρων μικρών παιδιών και ότι δεν θα μπορούσε η οικογένειά του να τα φέρει βόλτα αν εκείνος ήταν στη φυλακή». Προσέξτε: ο βιαστής μιας 14χρονης επικαλέστηκε τα… παιδιά του και αυτοί (τρεις γυναίκες δικαστές –γυναίκα και η εισαγγελέας!) το αποδέχτηκαν!

Η συνέχεια γνωστή: ο 37χρονος δολοφόνησε με φρικτό τρόπο την εντεκάχρονη ανιψιά του, ανήκε στο οικογενειακό του περιβάλλον, όλοι άλλωστε ανήκαν στην κοινότητα των Ρομά της περιοχής του Πύργου Ηλείας. Παρά την παρέμβαση του Αρείου Πάγου που ψάχνει τι (δεν) σκέφτονταν οι δικαστικοί και τον άφησαν ελεύθερο με περιοριστικούς όρους, με αναστολή στην έκτιση της ποινής, το κοριτσάκι δεν μπορεί να επιστρέψει. Πάει.

Και εδώ ερχόμαστε στο δεύτερο καρκίνωμα της Δικαιοσύνης: την καθυστέρηση και τις αναβολές.

Γράφει η «Καθημερινή»:

«Η δίκη και η καταδίκη του έγινε το 2020. Δύο χρόνια αργότερα προσδιορίστηκε να δικαστεί στο Εφετείο της Πάτρας, εκεί όπου υπάγονται τα δικαστήρια και της Ζακύνθου, σε δεύτερο βαθμό. Ο κατηγορούμενος εμφανίστηκε όμως χωρίς δικηγόρο, κάτι που συμβαίνει πολύ συχνά, ειδικά για την κοινωνική ομάδα στην οποία ο ίδιος ανήκει, αλλά και γενικότερα σε τέτοια εγκλήματα. Το δικαστήριο, ως ορίζει ο νόμος, φρόντισε να βρει δικηγόρο από τους καταλόγους του Δικηγορικού Συλλόγου, ανέβαλε τη δίκη και η νέα δικάσιμος ήταν στα μέσα του Φεβρουαρίου 2024. Η δίκη όμως δεν έγινε και πάλι. Αυτή τη φορά διότι συνέπεσε με δικηγορική αποχή και όλες οι υποθέσεις δεν δικάστηκαν. Μετά ταύτα είχε προσδιοριστεί για το 2025, αλλά στο μεταξύ μεσολάβησε το φονικό της 11χρονης και το ποινικό μητρώο του δράστη εμπλουτίστηκε για τα καλά με την αποτρόπαιη δολοφονία ενός παιδιού. Σημειωτέον ότι ο δράστης του φονικού της 11χρονης, εκτός από τον βιασμό και την καταδίκη των εννέα χρόνων, είχε προηγουμένως και άλλα ποινικά, όπως σωματικές βλάβες και λοιπά αδικήματα για τα οποία δεν είχε εκτίσει ποινή φυλάκισης και τα οποία δεν ελήφθησαν υπόψη –ούτε κι αυτά– για την αναστολή της ποινής του»…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News