Η εξόντωση στη Βηρυτό, με βόμβες από ισραηλινά drones, του Σάλεχ αλ Αρούρι, υπαρχηγού της Χαμάς, είναι ένα σημείο καμπής στην αιματηρή σύγκρουση στη Μέση Ανατολή: η τρομοκρατική οργάνωση ξεδοντιάζεται, χάνει τον βασικό της σύνδεσμο με το Ιράν και τη Χεζμπολάχ, ενώ την ίδια ώρα όμως αποκτά έναν «μάρτυρα». Ο ίδιος ο Αλ Αρούρι το έλεγε πως περιμένει μια δολοφονική επίθεση εναντίον του. «Περιμένω να γίνω μάρτυρας, νομίζω ότι έχω ζήσει πολύ», είχε πει τον Αύγουστο, προτρέποντας τους Παλαιστίνιους στη Δυτική Οχθη να πάρουν τα όπλα και να εξεγερθούν.

Αλλά τώρα αυτό το πλήγμα, μπορεί να αποτελέσει τη θρυαλίδα για μεγαλύτερη ανάφλεξη στην ευρύτερη περιοχή, όχι μόνο στη Δυτική Οχθη. Οι ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις (IDF) δήλωσαν την Τετάρτη πως είναι προετοιμασμένες «για κάθε σενάριο», καθώς, όπως σημείωσε το Γαλλικό Πρακτορείο (AFP) υπάρχουν πλέον φόβοι ότι η δολοφονία του Αλ Αρούρι θα μετατρέψει τον πόλεμο στη Γάζα σε μια ευρύτερη γεωγραφικά σύγκρουση –άλλωστε ο Νο2 της Χαμάς σκοτώθηκε στον Λίβανο.

Ο πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν απηύθυνε έκκληση στην ισραηλινή κυβέρνηση να «αποφύγει κάθε συμπεριφορά» που θα μπορούσε να οδηγήσει σε «κλιμάκωση», «ειδικά στον Λίβανο», όπως γνωστοποίησε το Ελιζέ. Ο Μακρόν, ο οποίος συζήτησε τηλεφωνικά με τον ισραηλινό υπουργό Μπένι Γκαντς, μέλος της κυβέρνησης πολέμου του Μπενιαμίν Νετανιάχου, υπογράμμισε πως είναι «απαραίτητο να αποφευχθεί κάθε συμπεριφορά που θα μπορούσε να οδηγήσει σε κλιμάκωση, ειδικά στον Λίβανο», προσθέτοντας πως το Παρίσι θα «συνεχίσει να επιδίδει αυτό το μήνυμα σε όλους τους παράγοντες που εμπλέκονται άμεσα ή έμμεσα» στη σύγκρουση.

Ο Ντάνιελ Χαγκάρι, εκπρόσωπος των IDF, δεν αναφέρθηκε συγκεκριμένα στον φόνο του Αλ Αρούρι, αλλά είπε μετά από σχετική ερώτηση, ότι οι ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις είναι «σε πολύ υψηλή ετοιμότητα σε όλα τα επίπεδα, στην άμυνα και στην επίθεση, είμαστε απόλυτα προετοιμασμένοι για κάθε σενάριο».

«Οποιος το έκανε αυτό, κατάφερε ένα χειρουργικής ακρίβειας πλήγμα στην ηγεσία της Χαμάς», σχολίασε από την πλευρά του ο Μαρκ Ρέγκεβ, σύμβουλος του ισραηλινού πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου, πιστός στη διαχρονική τακτική του Ισραήλ να μην επιβεβαιώνει την εμπλοκή της χώρας σε τέτοιου είδους επιχειρήσεις ή και εκτελέσεις.

Ο ηγέτης της Χαμάς, Ισμαήλ Χανίγια, επιβεβαίωσε τη δολοφονία του Αλ Αρούρι και δύο διοικητών των Ταξιαρχιών Εζεντίν αλ Κάσαμ, του στρατιωτικού βραχίονα της οργάνωσης, λέγοντας ότι η επίθεση στη Βηρυτό συνιστά «τρομοκρατική ενέργεια», παραβίαση της κυριαρχίας του Λιβάνου και κλιμάκωση των εχθρικών ενεργειών του Ισραήλ εναντίον των Παλαιστινίων. Από την πλευρά τους, ο Παλαιστινιακός Ισλαμικός Τζιχάντ και η Χεζμπολάχ ορκίστηκαν ότι η δολοφονική επίθεση «δεν θα μείνει ατιμώρητη».

Οπως ανέφερε ο Guardian, κάνοντας το προφίλ του 57χρονου υπάρχηγού της Χαμάς, ο στόχος των Ισραηλινών ήταν «προσεκτικά επιλεγμένος»: ο Αλ Αρούρι ήταν ένας από τους πλέον υψηλόβαθμους αξιωματούχους της Χαμάς, ο βασικός της σύνδεσμος με την Τεχεράνη και την Χεζμπολάχ που εδρεύει στον Λίβανο, είχε μεγάλη επιρροή στην κατεχόμενη Δυτική Οχθη, όπου είχε γεννηθεί, και πιστεύεται ότι μάλλον γνώριζε εκ των προτέρων για την τρομοκρατική επίθεση της 7ης Οκτωβρίου, όταν έχασαν τη ζωή τους περισσότεροι από 1.200 Ισραηλινοί, στην πλειονότητά τους πολίτες.

Στους κόλπους της Χαμάς, ο Σάλεχ αλ Αρούρι θεωρείτο υπέρμαχος της συμφιλίωσης μεταξύ αντίπαλων παλαιστινιακών ομάδων και διατηρούσε καλές σχέσεις με τη Φάταχ, το κοσμικό κόμμα του προέδρου της Παλαιστινιακής Αρχής Μαχμούντ Αμπάς, που έχει την εξουσία στη Δυτική Οχθη. (Η Χαμάς και η Φάταχ βρίσκονται σε αντιπαράθεση εδώ και χρόνια, και συγκρούστηκαν το 2007 όταν η πρώτη κατέλαβε την εξουσία στη Λωρίδα της Γάζας.)

Σύμφωνα με τον Guardian, ο Αλ Αρούρι είχε την πρώτη του επαφή με τον ισλαμιστικό ακτιβισμό όταν ήταν φοιτητής στη Χεβρώνα, στα μέσα της δεκαετίας του 1980, όταν τέτοιες ακραίες ιδεολογίες είχαν αρχίσει να βρίσκουν απήχηση στη Μέση Ανατολή.

Γεννηθείς στην Αρουρα της Δυτικής Οχθης το 1966, ο Σάλεχ αλ Αρούρι εντάχθηκε στη Χαμάς κατά την πρώτη Ιντιφάντα (1987), την εξέγερση των Παλαιστινίων εναντίον της ισραηλινής κατοχής.

Φυλακίστηκε το 1992, έναν χρόνο πριν από τις Συμφωνίες του Όσλο, με τις οποίες η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης αναγνώρισε το δικαίωμα ύπαρξης του Ισραήλ και εγκατέλειψε τον ένοπλο αγώνα υπέρ των διαπραγματεύσεων για τη δημιουργία ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους. Η Χαμάς απέρριψε αυτήν την προσέγγιση. Ο Σάλεχ αλ Αρούρι έμεινε σχεδόν 18 χρόνια στη φυλακή και επέστρεψε στον ένοπλο αγώνα μετά την αποφυλάκισή του.

Απελάθηκε κατόπιν απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου του Ισραήλ και έμεινε για τρία χρόνια στη Συρία. Ταξίδεψε αργότερα στην Τουρκία, προτού μεταβεί στο Κατάρ και εν συνεχεία εγκατασταθεί στην πρωτεύουσα του Λιβάνου, όπου σκοτώθηκε.

Το 2010 βοήθησε στη διαπραγμάτευση για την απελευθέρωση περισσότερων από 1.000 παλαιστίνιων κρατούμενων ως αντάλλαγμα για την επιστροφή ενός μόνο απαχθέντος ισραηλινού στρατιώτη. Η φήμη του εντός της Χαμάς άρχισε να μεγαλώνει. Εχτισε μια εικόνα ενός έξυπνου διαχειριστή κρίσεων, με επαφές σε όλη τη Μέση Ανατολή και κυρίως στο Ιράν. Η προαγωγή δεν άργησε να έρθει. Ενώ ήταν ήδη μέλος του «πολίτμπιρο» της Χαμάς, ορίστηκε αναπληρωτής του αρχηγού Ισμαήλ Χανίγια το 2017.

Το Ισραήλ τον θεωρούσε εγκέφαλο της απαγωγής και δολοφονίας τριών ισραηλινών εφήβων στη Δυτική Οχθη το 2014, μετά την οποία οι ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις ξεκίνησαν στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Γάζα που διήρκησαν επτά εβδομάδες και στοίχισαν τη ζωή σε 2.100 Παλαιστίνιους.

Ως απάντηση στην επέκταση των εβραϊκών οικισμών στην κατεχόμενη Δυτική Οχθη, ο Αλ Αρούρι υποστήριζε ότι «δεν υπάρχει άλλη επιλογή» από την αντίσταση σε συλλογικό επίπεδο. Είχε ηγετικό ρόλο στην εξάπλωση της δράσης της Χαμάς στη Δυτική Όχθη, όπου μαχητές της εξαπέλυσαν σειρά επιθέσεων εναντίον εβραίων εποίκων τους τελευταίους 18 μήνες. Αρκετές επιθέσεις σημειώθηκαν πέρυσι, λίγο αφότου ο Σάλεχ αλ Αρούρι είχε διατυπώσει απειλές κατά του Ισραήλ σε τηλεοπτικές εμφανίσεις του.

Το 2015, η Ουάσινγκτον κατηγόρησε τον Αλ Αρούρι ότι χρηματοδοτούσε τις επιχειρήσεις της Χαμάς στη Δυτική Οχθη, τον ανακήρυξε διεθνή τρομοκράτη και τον επικήρυξε με πέντε εκατ. δολάρια.

Μετά τις επιθέσεις της 7ης Οκτωβρίου 2023, ο Αλ Αρούρι συναντήθηκε με τον Χασάν Νασράλα, τον ηγέτη της Χεζμπολάχ, και τον Ζιγιάντ αλ Ναχάλαχ, ηγέτη της Παλαιστινιακής Τζιχάντ
για να συζητήσουν στρατηγικές για «να νικηθεί πραγματικά το Ισραήλ». Υπήρξαν και προπανανδιστικές φωτογραφίες με τους τριών τους να συζητούν κάτω από πορτρέτα του Αγιατολάχ Χομεϊνί και του τωρινού ηγέτη του Ιράν Αλί Χαμενεΐ.

Ο ρόλος του ως «εγκεφάλου» και «προσώπου» της Χαμάς –ενώ ο αρχηγός Ισμαήλ Χανίγια και άλλοι αξιωματούχοι κρύβονται– ανέδειξε ακόμα περισσότερο τις αρετές του και τις δυνάμεις του. Πρόσφατα ο Αλ Αρούρι έπαιξε ρόλο-κλειδί στις διαπραγματεύσεις που οδήγησαν στην απελευθέρωση κάποιων εκ των 240 ομήρων που πήρε η Χαμάς στις επιθέσεις της 7ης Οκτωβρίου. Ισραηλινοί ειδικοί είπαν ότι οι λίστες όσων θα απελευθερώνονταν -και από τις δύο πλευρές- συντάχθηκαν από τον Αλ Αρούρι.

Αλλα ως στόχος παρέμενε για το Ισραήλ. Ο Νετανιάχου το είχε δηλώσει επανειλημμένα ότι όλοι οι ηγέτες της Χαμάς ήταν στόχοι. Τον Νοέμβριο ο ισραηλινός πρωθυπουργός είχε πει πως είχε δώσει εντολή στη Μοσάντ «να σκοτώσει όλους τους ηγέτες της Χαμάς οπουδήποτε και αν βρίσκονται». Στις αρχές Δεκεμβρίου ο Ρόνεν Μπαρ, επικεφαλής της Σιν Μπετ, της αντικατασκοπείας του ισραηλινού στρατού, δήλωνε πως οι ηγέτες της Χαμάς θα σκοτώνονταν «στη Γάζα, στη Δυτική Οχθη, στον Λίβανο, στην Τουρκία, στο Κατάρ, παντού».

Ηταν μια ευθεία παραπομπή, όπως επεσήμανε ο Τζέισον Μπουρκ του Guardian στην ανάλυσή του, με τις επιχειρήσεις εξόντωσης των παλαιστίνιων τρομοκρατών που είχαν επιτεθεί στην ισραηλινή ομάδα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου το 1972.

Ομως αυτή η εξόντωση, απειλεί να σύρει το Ισραήλ σε έναν πόλεμο σε δύο μέτωπα. Κάτι το οποίο προσπαθούσε να αποφύγει τόσο καιρό…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News