Στις 21:45 χθες (Τετάρτη) βράδυ η Ρόμα μπορούσε να περηφανεύεται πως ήταν η μόνη ομάδα του εφετινού Champions League που δεν είχε δεχθεί γκολ στο γήπεδό της. Είχε κρατήσει το «μηδέν», μεταξύ άλλων, απέναντι στην Τσέλσι, την Ατλέτικο Μαδρίτης και την Μπαρτσελόνα. Μπορούσε, λοιπόν, να εμπιστευθεί τη vera ιταλική της άμυνα. Και μπροστά, να κυνηγήσει τα τρία γκολ που χρειαζόταν για να ανατρέψει το 5-2 του «Ανφιλντ». Γιατί όχι; Τρία γκολ, η Λίβερπουλ τα «τρώει» και από… την Μπέρνλι.

Ο συλλογισμός των Ρωμαίων δεν επαληθεύτηκε, επειδή ΑΥΤΗ τη Λίβερπουλ καμία άμυνα δεν είναι ικανή να τη σταματήσει. Ούτε ιταλική, ούτε… οικουμενική. Στις 21:54 ο Μανέ «χτύπησε» για το 0-1. Προτού συμπληρωθεί μισή ώρα αγώνα, ο Βαϊνάλντουμ είχε πετύχει και δεύτερο γκολ για τους «Reds» (1-2). Η Ρόμα έπρεπε να το περιμένει. Η καταπληκτική μηχανή του Γιούργκεν Κλοπ δεν έχει κουμπί «off» για να το πατήσεις και να σταματήσει. Μόνον η ατυχία, πού και πού, τη βγάζει από την πρίζα. Αυτό που οι Ρωμαίοι δεν μπορούσαν να προβλέψουν, ήταν η εγκληματική αβλεψία του σλοβένου διαιτητή, Νταμίρ Σκόμινα, που στο 63′ σκότωσε την τελευταία τους ελπίδα να προκριθούν στον τελικό.

Προηγουμένως, όμως, η Λίβερπουλ τους είχε πυροβολήσει επτά φορές: πέντε στο «Ανφιλντ» και δύο στο «Ολίμπικο». Εγινε η πρώτη ομάδα στα χρονικά του Champions League που σκοράρει 46 γκολ σε μία σεζόν. Να τα μετρήσουμε; Στους προκριματικούς του Αυγούστου, έξι γκολ στα δύο ματς με τη Χόφενχαϊμ. Στον όμιλο, πέντε στη Σεβίλλη, οκτώ στη Σπαρτάκ και δέκα στη Μάριμπορ. Επειτα, πέντε στην Πόρτο, πέντε στη Μάντσεστερ Σίτι και επτά στη Ρόμα. Στο σύνολο, 46 σε 14 αγώνες – τα 20 εκτός έδρας. Ρεκόρ. Ξεπέρασε τα 45 της Μπαρτσελόνα του 1999-2000. Και υπάρχει ακόμη ένα ματς: ο τελικός.

Μανέ, Σαλάχ και Φιρμίνο απαρτίζουν το πιο φονικό επιθετικό «τρίο» όλων των εποχών. Με το χθεσινό, του Μανέ, συμπλήρωσαν 29 γκολ. Οι BBC (Μπενζεμά, Μπέιλ, Κριστιάνο) της Ρεάλ στα καλύτερά τους, τη χρονιά που η «Βασίλισσα» σήκωσε τη δέκατη Κούπα της, είχαν σταματήσει στα 28. Οι MSN (Μέσι, Σουάρες, Νεϊμάρ) της Μπαρτσελόνα, τη σεζόν του τρεμπλ, στα 27. Με τον αστερίσκο ότι οι MSF της Λίβερπουλ δεν κοστίζουν, ούτε κατά διάνοια, όσο οι BBC ή οι MSN. Στη Μαδρίτη και στη Βαρκελώνη, οι παίκτες έκαναν τους προπονητές τους «μάγκες». Στο Λίβερπουλ συνέβη το αντίστροφο.

Το χθεσινό ματς στη Ρώμη πιστοποίησε αυτό που, πλέον, όλη η Ευρώπη γνωρίζει: η ομάδα του Κλοπ παίζει το πιο επιθετικό, θεαματικό και -ταυτοχρόνως- αποτελεσματικό ποδόσφαιρο στο Champions League, με ένα transition (μετάβαση από την άμυνα στην επίθεση) που θα έπρεπε να διδάσκεται στις σχολές προπονητών. Από την άλλη, όμως, η αφέλεια της Λίβερπουλ στην άμυνα την καθιστά απογοητευτικά ευάλωτη. Ετσι ισοφαρίστηκε (1-1) από τη Ρόμα στο «Ολίμπικο». Σε ένα από τα μπλακ-άουτ που παθαίνει συχνά, ο Λόβρεν έδιωξε με όλη του τη δύναμη, πέτυχε τον Μίλνερ στο κεφάλι και η μπάλα κατέληξε στα δίχτυα του Κάριους. Τι αυτογκόλ! Το ότι οι Ρωμαίοι βρήκαν το κουράγιο να αντεπιτεθούν και να αγγίξουν το «θαύμα», αν και τα δύο γκολ που δέχτηκαν τους έκοψαν τα πόδια, οφείλεται στα χάλια της άμυνας της Λίβερπουλ. Που τους… φώναζε «μπορείτε».

Η ιστορία του ματς μπορεί να είχε γραφτεί εντελώς διαφορετικά, εάν ο διαιτητής δεν είχε τα μάτια του κλειστά στο 63′. Ο Αλεξάντερ-Αρνολντ απέκρουσε την μπάλα με το χέρι σε σουτ του Ελ-Σααράουι, δίκην τερματοφύλακα, όμως ο Σκόμινα δεν σφύριξε το καταφανέστατο πέναλτι. Μαζεύτηκαν πολλά, τώρα τελευταία, που σε κάνουν να απορείς: σε τόσο υψηλό επίπεδο αγώνων, όπου διακυβεύονται τεράστια ποσά, η UEFA δεν έχει καλύτερους διαιτητές να βάλει; Κι αν δεν έχει, γιατί αρνείται το VAR; Γιατί δίνει πάτημα στον Μόντσι, τον τεχνικό διευθυντή της Ρόμα, να φωνάζει πως εάν το Champions League δεχόταν τη βοήθεια της τεχνολογίας, ο τελικός θα ήταν Ρόμα – Μπάγερν;

Τέλος πάντων, ο τελικός της 26ης Μαΐου στο Κίεβο θα είναι Ρεάλ – Λίβερπουλ. Οι «ουδέτεροι» πανηγυρίζουν. Πιστεύουν ότι η ποδοσφαιρική τρέλα των «Reds», που έχουν… χίλιους και έναν τρόπους να βάζουν αλλά και να δέχονται γκολ, εγγυάται ένα θεαματικό, συναρπαστικό παιχνίδι. Η Ρεάλ των τριών διαδοχικών τελικών και των ισάριθμων τροπαίων την τελευταία τετραετία, είναι το φαβορί. Γιατί διαθέτει την τεχνογνωσία του Champions League, το «άστρο» του Ζινεντίν Ζιντάν και την προσωπικότητα του Κριστιάνο Ρονάλντο ή του Σέρχιο Ράμος. Αλλά, η Λίβερπουλ μπορεί να γίνει η πρώτη ομάδα μετά τη… Λίβερπουλ του Μπομπ Πέισλι (1981) που θα τη νικήσει σε τελικό Κυπέλλου Πρωταθλητριών – Champions League.

«Διψάει» για την έκτη της Μεγάλη Κούπα. Και δεν φοβάται κανέναν, παρά μόνον τον εαυτό της. Α, ναι. Και την κακή παράδοση του προπονητή της, που μετράει πέντε διαδοχικές αποτυχίες. Την έθιξε χθες ο ίδιος ο Κλοπ, που είπε ότι κάποια στιγμή πρέπει να αρχίσει να κερδίζει και στους τελικούς.