Πέρασαν 25 χρόνια, ένα τέταρτο ενός αιώνα, από την ημέρα που ο Οδυσσέας Ελύτης έφυγε από τη ζωή –ήταν μια μέρα σαν κι αυτή, 18 Μαρτίου 1996, όταν ο ποιητής του Αιγαίου θα μας άφηνε μόνους, αλλά με κληρονομία τις λέξεις του που γέμιζαν και συνεχίζουν να γεμίζουν τη ζωή μας.

Ετσι και τώρα. Με αφορμή την 25η επέτειο του θανάτου του νομπελίστα ποιητή, το υπουργείο Πολιτισμού τίμησε τη μνήμη του, απευθυνόμενο στη σύντροφό του, ποιήτρια Ιουλίτα Ηλιοπούλου. Η οποία διαβάζοντας λόγια του –ένα απόσπασμα από το βιβλίο «Συν τοις άλλοις» (εκδ. Ύψιλον) όπου συγκεντρώνονται συνεντεύξεις που έδωσε ο ποιητής στη διάρκεια μιας πεντηκονταετίας (1942-1992)– επέλεξε να μας θυμίσει τι έλεγε ο ποιητής το 1976, απαντώντας στο ερώτημα: «Τι σας ανησυχεί περισσότερο όταν αναλογίζεστε το μέλλον;»

«Είναι η βαρβαρότητα, τη βλέπω να έρχεται μεταμφιεσμένη, κάτω από άνομες συμμαχίες και προσυμφωνημένες υποδουλώσεις. Δεν θα πρόκειται για τους φούρνους του Χίτλερ, αλλά για μεθοδευμένη και ωμή επιστημονική καθυπόταξη του ανθρώπου· για τον πλήρη εξευτελισμό του· για την ατίμωσή του. Οπόταν αναρωτιέται κανείς, γιατί παλεύουμε νύχτα μέρα κλεισμένοι στα εργαστήριά μας; Παλεύουμε για ένα τίποτε, που ωστόσο είναι το παν. Είναι οι δημοκρατικοί θεσμοί που όλα δείχνουν ότι δεν θα αντέξουν πολύ. Είναι η ποιότητα, που γι’ αυτήν δεν δίνει κανείς πεντάρα. Είναι η οντότητα του ατόμου που βαίνει προς την την ολική της έκληψη. Είναι η ανεξαρτησία των μικρών λαών που έχει καταντήσει ήδη ένα γράμμα νεκρό. Είναι η αμάθεια και το σκότος. Οτι οι λεγόμενοι πρακτικοί άνθρωποι, κατά πλειονότητα οι σημερινοί αστοί, μας κοροϊδεύουν, είναι χαρακτηριστικό. Εκείνοι βλέπουν το τίποτε, εμείς το παν.

» Πού βρίσκεται η αλήθεια; Θα φανεί μια μέρα όταν δεν θα είμαστε πια εδώ. Θα είναι όμως, εάν αξίζει, το έργο κάποιου απ’ όλους εμάς. Και αυτό θα σώσει την τιμή όλων μας. Και της εποχής μας».

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News