Η Τζούντι Ντεντς επαναφέρει ένα από τα πιο δύσκολα και πολυσυζητημένα διλήμματα των τελευταίων ετών: μπορούμε να διαχωρίσουμε τον άνθρωπο από τον καλλιτέχνη; Αν δηλαδή, κάποιος σπουδαίος ηθοποιός, μουσικός, σκηνοθέτης έχει κάνει κάτι κατακριτέο και απαράδεκτο, πρέπει να αποκαθηλώσουμε μαζί με τον ίδιο και την καλλιτεχνική του αξία; Οπως αναφέρει δημοσίευμα του Guardian, η διάσημη ηθοποιός ένιωσε την ανάγκη να υπερασπιστεί την πολυετή προσφορά τόσο του Κέβιν Σπέισι, όσο και του Χάρβεϊ Γουάινσταϊν στον χώρο του σινεμά.

Ο πρώτος, ως ένας από τους σημαντικότερους ηθοποιούς της γενιάς του. Ο δεύτερος, ως μεγαλοπαραγωγός που σφράγισε δεκάδες επιτυχημένες και αξιόλογες ταινίες του Χόλιγουντ. Και οι δύο, έκπτωτοι πλέον, λόγω των κατηγοριών περί σεξουαλικής παρενόχλησης ή και κακοποίησης που βγήκαν στο φως εις βάρος τους.

Μιλώντας στους Radio Times, η 84χρονη ηθοποιός καταδίκασε τη συγκεκριμένη συμπεριφορά τους, εξέφρασε όμως και την ανησυχία της για τον κίνδυνο να σβηστεί μαζί με τη δημοτικότητά τους, και η συνολική προσφορά τους στην τέχνη.

«Είναι δυνατόν να διαγράψουμε την εντυπωσιακή του καριέρα στο θέατρο και να ξεχάσουμε πόσο καταπληκτικός ήταν σε όλες αυτές τις ταινίες; Θα γυρίσουμε την πλάτη σε όλες τις ταινίες που γυρίστηκαν χάρη στον Γουάινσταϊν; Δεν μπορείς να αρνηθείς το ταλέντο κάποιου. Με το ίδιο σκεπτικό, δεν πρέπει να ξαναθαυμάσουμε ποτέ κάποιον πίνακα του Καραβάτζιο, καθώς, μέθυσος και οξύθυμος καθώς ήταν, είχε διαπράξει ακόμη και φόνο» είπε χαρακτηριστικά.

Η ίδια, εμπλέκεται συναισθηματικά στις περιπτώσεις τόσο του Σπέισι, όσο και του Γουάινσταϊν. Ο αμερικανός παραγωγός βρισκόταν πίσω από πολλές ταινίες στις οποίες εκείνη πρωταγωνίστησε και σε μεγάλο βαθμό νιώθει ότι του χρωστά την κινηματογραφική της καριέρα. Οσο για τον Σπέισι, μαζί του τη δένει κάτι πιο προσωπικό, καθώς της είχε σταθεί σαν πραγματικός φίλος όταν πέθανε ο σύζυγός της, Μάικλ Γουίλιαμς, το 2001.

Εκτός από αυτό το φλέγον δίλημμα, η βρετανίδα ηθοποιός μίλησε ανοιχτά και για το σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει, καθώς έχει χάσει σε μεγάλο βαθμό την όρασή της, γεγονός που την ανάγκασε να σταματήσει να οδηγεί αυτοκίνητο. «Τώρα πια δεν μπορώ να διαβάσω εφημερίδα, να λύσω σταυρόλεξο, να απολαύσω ένα βιβλίο… αλλά μαθαίνω να ζω με αυτό. Εχω ανθρώπους που μου διαβάζουν και με βοηθούν να μάθω τα λόγια μου. Σε ένα κινηματογραφικό στούντιο, μαθαίνεις πού ακριβώς βρίσκεται το καθετί. Αν καταφέρεις να τους ξεγελάσεις όλους, αυτό είναι μια χαρά. Ετσι κι αλλιώς, όλα υποκριτική είναι. Να ξεγελάς τους ανθρώπους. Είναι κι αυτό μέρος της δουλειάς μου» λέει με αξιοθαύμαστη αυτογνωσία.

Οσο για το αν τη φοβίζει το μέλλον: «Δεν θέλω να ξέρω τα προγνωστικά της κατάστασής μου. Ετσι κι αλλιώς, δεν μπορώ να κάνω κάτι για να το αλλάξω. Μαθαίνεις να προσαρμόζεσαι. Οπότε καταφέρνω να το αγνοώ ολοκληρωτικά».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News