Το συμβούλιο των μετόχων της EuroLeague στη Μαδρίτη ήταν, στην ουσία, μια καταμέτρηση δυνάμεων. Ο ιδιοκτήτης της ΚΑΕ Παναθηναϊκός όρθωσε το ανάστημά του μπροστά στον πρόεδρο και CEO του συνεταιρισμού, κατηγορώντας τον ευθέως -πιο ξεκάθαρα… πεθαίνεις- για αυταρχισμό, αδιαφάνεια, εμπάθεια και ανικανότητα. Είχε έρθει η ώρα, τα μέλη του club των κορυφαίων ομάδων του ευρωπαϊκού μπάσκετ να επιλέξουν στρατόπεδο. Αλλά και να φανεί εάν η ολομέτωπη επίθεση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου στον Τζόρντι Μπερτομέου, που έχει μακρύ παρελθόν, ήταν «επανάσταση» ή «τζιχάντ».

Σε αυτή την άτυπη πρόταση μομφής, ο κ. Γιαννακόπουλος βρήκε μόνον την ψήφο του. Οι συνεταίροι του τον άδειασαν σε όλα. Ακόμη κι όταν τους ζήτησε να πιέσουν τον καταλανό δικτάτορα της Ευρωλίγκας, ώστε να αρθεί η ποινή που του απαγορεύει την είσοδο στα γήπεδα. Οι ομάδες απέρριψαν, ομοφώνως, το αίτημά του κι εκείνος αποχώρησε από το συμβούλιο προτού ολοκληρωθεί. Λίγα λεπτά αργότερα έγραψε στο Instagram: «Ο Παναθηναϊκός επιστρέφει εκεί που το μπάσκετ έπρεπε να είναι… Οριστική απόφαση». Για όσους δεν κατάλαβαν, πόσταρε και το λογότυπο «FIBA We Are Basketball».

Δεν υπήρχε κάποιο σχέδιο, λοιπόν, όπως πολλοί πίστευαν τότε που είχε απειλήσει για πρώτη φορά ότι θα αποσύρει τον Παναθηναϊκό από την Ευρωλίγκα. Δεν είχε φροντίσει να βρει συμμάχους – ή αυτοί που του είπαν ότι θα τον στηρίξουν, τον πούλησαν. Δεν είναι ο μπροστάρης μιας γενικευμένης εξέγερσης, η οποία θα μπορούσε να στριμώξει τον Μπερτομέου. Η ανταρσία του έχει τα χαρακτηριστικά της «τζιχάντ» με την κυριολεκτική της έννοια: του αγώνα εναντίον του κακού, της αντίστασης, της εναντίωσης στην τυραννία.

Δεν είναι μόνον ο Παναθηναϊκός που έχει πρόβλημα με τον Μπερτομέου. Τα έσοδα της Ευρωλίγκας είναι απειροελάχιστα. Οι χορηγικές συμφωνίες και τα τηλεοπτικά συμβόλαια δεν ανταποκρίνονται στη δυναμική του προϊόντος. Η διοργάνωση δεν έχει ούτε έναν χρηματοδότη από τις μεγάλες αγορές: τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Αγγλία, την Ιταλία. Στο συμβούλιο ο μεγαλομέτοχος του «Εξάστερου» είπε την αλήθεια: «Σε αυτό το τραπέζι υπάρχουν άνθρωποι που βάζουν, στο σύνολο, 300 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο στο μπάσκετ, ενώ τα έσοδα είναι μόλις 40 εκατ. ευρώ. Πώς είναι δυνατόν, ο κύριος Μπερτομέου να θεωρηθεί επιτυχημένος;». Ο Καταλανός είχε υποσχεθεί σε κάθε σύλλογο 10 εκατ. ευρώ ετησίως, όμως τους μοιράζει «ψίχουλα». Ολοι διαμαρτύρονται. Αλλά το γεγονός ότι κανείς δεν είναι διατεθειμένος να έρθει σε ρήξη με το Διευθυντήριο της Βαρκελώνης, δείχνει και το μέγεθος του ρίσκου που αναλαμβάνει ο Παναθηναϊκός.

Το ζήτημα δεν είναι, πρωτίστως, οικονομικό. Ετσι κι αλλιώς, η ομάδα ζει χάρη στην «τρέλα» του ιδιοκτήτη της – όχι από τα πενιχρά της (σε σχέση με το κόστος της) έσοδα. Πράγμα που ισχύει, βεβαίως, και για τον Ολυμπιακό. Εάν, λοιπόν, ο κ. Γιαννακόπουλος είναι αποφασισμένος να πληρώσει τα περίπου 10 εκατ. ευρώ της ρήτρας αποδέσμευσης από το δεκαετές συμβόλαιο που υπέγραψε με την EuroLeague το 2015 και να καλύψει από την τσέπη του την όποια απώλεια εσόδων προκύψει από τη συμμετοχή της ομάδας του σε μια κατώτερη διοργάνωση, το οικονομικό λύνεται. Αυτό που δεν λύνεται, είναι το πρόβλημα που θα δημιουργήσει η αυτο-εξορία του Παναθηναϊκού σε ένα τουρνουά της FIBA που, σήμερα, είναι «της πλάκας». Μακριά από την απαστράπτουσα Ευρωλίγκα, η ομάδα δύσκολα θα κρατήσει τους καλύτερούς της παίκτες – και ακόμη πιο δύσκολα θα προσελκύσει άλλους αυτού του επιπέδου.

Από το «διαζύγιο» του Παναθηναϊκού με την EuroLeague όλοι θα χάσουν. Ασφαλώς και θα λείψει από τη διοργάνωση ένα από τα ισχυρότερα brandname της, ένα από τα γήπεδα που «κόβουν» τα περισσότερα εισιτήρια κάθε χρόνο, μια ομάδα που στα παιχνίδια της (μέσα – έξω) καταγράφει τα υψηλότερα ποσοστά τηλεθέασης. Αφήστε που, όταν ανοίξει η πόρτα της εξόδου, κανείς δεν ξέρει ποιος άλλος μπορεί να τη διαβεί… Ακόμη και ο Ολυμπιακός θα πρέπει να ανησυχεί, αντί να χαίρεται. Επειδή ο ανταγωνισμός του με τον Παναθηναϊκό είναι το πιο μεγάλο του κίνητρο. Αλλά, ναι. Στο ορατό μέλλον, τις πιο βαριές συνέπειες θα τις υποστεί ο εξάκις θριαμβευτής της Ευρωλίγκας.

Η δεύτερη χθεσινή ανάρτηση του κ. Γιαννακόπουλου στα social media –ένα φωτομοντάζ του Νονού με τη μορφή του Μπερτομέου που έγραφε The Euroleague Mafia, «Ρε θα σας τελειώσουμε… Με τον Παναθηναϊκό δεν παίζει κανείς»– μαρτυρά την αγεφύρωτη έχθρα που χωρίζει τις δυο πλευρές. Η οποία χρονολογείται από την ανατολή της χιλιετίας, από την εποχή του πατέρα και του θείου του Δημήτρη. Με αποκορύφωμα τον τελικό του Βερολίνου, το 2009, όπου ο Θανάσης Γιαννακόπουλος πετούσε στον Μπερτομέου χαρτονομίσματα…

Το γινάτι βγάζει μάτι. Μόνον η FIBA δικαιούται να χαίρεται, που το πουλόβερ της EuroLeague άρχισε να ξηλώνεται. Αν και θα πρέπει να προβληματίζεται. Γιατί η άρνηση όλων των υπόλοιπων ομάδων να σηκώσουν μπαϊράκι στον «τύραννο» Μπερτομέου καταδεικνύει την πλήρη ανυποληψία της.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News