Ο Ιλυ Σακχάι,  ο πλαστογράφος που διηύθυνε μια επιτυχημένη επιχείρηση πλαστογραφίας έργων τέχνης στη Νέα Υόρκη επί 15 ολόκληρα χρόνια, συνελήφθη μόνο όταν οι οίκοι δημοπρασιών Sotheby’s και Christie’s ανακάλυψαν, το 2000, ότι και οι δύο πωλούσαν το ίδιο υποθετικά αυθεντικό έργο του Γκογκέν.

Τώρα, χάρη στην τεχνολογία των υπολογιστών, θα μπορούσε να υπάρξει ένας ευκολότερος τρόπος για να πιάσει κανείς τους παραχαράκτες έργων τέχνης από να τους περιμένει να κάνουν το μοιραίο λάθος: οι ερευνητές έχουν διαπιστώσει ότι οι επιμέρους πινελιές στα γραμμικά σχέδια έχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά τα οποία είναι αδύνατο να αναπαραχθούν. Ενας υπολογιστής μπορεί πλέον να προγραμματιστεί για να αναγνωρίζει το προσωπικό ύφος του καλλιτέχνη, και να διακρίνει τα γνήσια έργα από τα προϊόντα απομίμησης με 100% επιτυχία.

Η ομάδα, από το Πανεπιστήμιο Ράτγκερς και το Ατελιέ για την Αποκατάσταση και Έρευνα των έργων ζωγραφικής στην Ολλανδία, αποκωδικοποίησε σχεδόν 300 γραμμικά σχέδια των Πικάσο, Ματίς, Μοντιλιάνι, Σίλε και άλλων καλλιτεχνών σε 80.000 μεμονωμένες πινελιές. Ένα σύστημα τεχνητής νοημοσύνης, γνωστό ως  deep recurrent neural network (βαθύ ανατροφοδοτούμενο νευρωνικό δίκτυο), χρησιμοποιήθηκε για να αναγνωρίζει το χέρι κάθε καλλιτέχνη από τα χαρακτηριστικά των γραμμών του.

Χρησιμοποίησαν επίσης έναν αλγόριθμο για να αναζητήσουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, όπως το σχήμα μιας γραμμής σε μια πινελιά. Συνδυάζοντας τις δύο τεχνικές, οι ερευνητές μπόρεσαν να προσδιορίσουν σωστά κάθε καλλιτέχνη  περίπου στο 80% των περιπτώσεων. Μέχρι στιγμής, η τεχνική μπορεί να εφαρμοστεί μόνο σε γραμμικά σχέδια  όπου οι πινελιές είναι ευκρινείς.  Ωστόσο, ο καθηγητής Ελγκαμαλ δήλωσε ότι σκοπεύει να δοκιμάσει τη μέθοδο σε έργα ιμπρεσιονισμού και άλλων ρευμάτων του 19ου αιώνα με ευκρινείς πινελιές.

Ο σκαπανέας της τεχνικής πάντως είναι ο ιστορικός τέχνης Μορίς Μισέλ βαν Ντάτζιτζ, ο οποίος ανέπτυξε ένα σύστημα αναγνώρισης των καλλιτεχνών από το πινέλο ή το μολύβι τους, που ονόμασε Pictology. Ο Ντάτζιτζ διαπίστωσε ότι η μορφή, το μήκος, η κατεύθυνση και η πίεση συνέβαλαν σε ένα είδος υπογραφής πινελιάς, μοναδική για κάθε καλλιτέχνη. Και τώρα ανέλαβε να κάνει την ίδια δουλειά η τεχνητή νοημοσύνη.

 Φωτό: Ο Πικάσο στο ατελιέ του Πηγή: Instagram/taxcollection

Το Skedaddle είναι ένα είδος Uber για λεωφορεία, μια νεοσύστατη εταιρεία με έδρα τη Νέα Υόρκη  που «επιτρέπει σε οποιονδήποτε να δημιουργήσει μια διαδρομή και να βρει άλλους επιβάτες». Το Business Insider μίλησε πριν λίγες μέρες με τον διευθύνοντα σύμβουλο του Skedaddle, τον Ανταμ Νέστλερ, και όσα είπε θα φανούν πολύ ενδιαφέροντα σε όσους μελετούν τη νέα εποχή που έχει αρχίσει να ανοίγεται για την οικονομία.

Ο Νέστλερ δεν αρκέστηκε στα λεωφορεία: σκέφτηκε να δημιουργήσει ένα σύστημα που να επιτρέπει σε κάθε πελάτη να αξιολογήσει οποιαδήποτε συναλλαγή: «Αυτές οι αξιολογήσεις, από τον οδηγό της Uber μέχρι τον σερβιτόρο του εστιατορίου,  ή την ταμεία του σούπερ μάρκετ, δημοσιεύονται αμέσως σε μια αποκεντρωμένη βάση δεδομένων που επιτρέπει σε οποιονδήποτε να τη χρησιμοποιήσει για να παρακολουθήσει την πορεία ενός υπαλλήλου σε όλο το φάσμα της gig economy».

Στο μυαλό του δημιουργού, οι αξιολογήσεις επίσης λειτουργούν ως «ανταμοιβές»  για τον εργαζόμενο, αντικαθιστώντας τα φιλοδωρήματα: «Θα είναι το πρώτο κρυπτονόμισμα που θα χρησιμοποιηθεί στον πραγματικό κόσμο», υποστηρίζει. Γι αυτό το λόγο, από τον Ιανουάριο θα ξεκινήσει ένα Initial Coin Offering (Αρχική Προσφορά Κερμάτων) που στοχεύει να συγκεντρώσει 20 εκατομμύρια δολάρια. Ο Νέστλερ πιστεύει τόσο πολύ στο εγχείρημα αυτό, που είναι πεπεισμένος για την εξάλειψη, εκτός των φιλοδωρημάτων, του Yelp – του πιο ευρέως χρησιμοποιούμενου διαδικτυακού τόπου στον κόσμο – ακόμα και του Facebook.

Στο Bloomberg, πάλι, ο αναλυτής Ματ Λεβίν δηλώνει ότι το εγχείρημα δεν θα πετύχει. Φαντάζεται ωστόσο την κατεύθυνση που μπορούν να πάρουν τα πράγματα με «όνειρα» όπως αυτό: «Μια μέρα, σε 20 χρόνια, θα ξυπνήσουμε και όλες οι αλληλεπιδράσεις και οι επιδόσεις μας θα εντοπιστούν σε ένα blockchain (το «δημόσιο» μητρώο που επιτρέπει τη λειτουργία bitcoins, και όχι μόνο) που θα καθορίσει το εισόδημα και την κοινωνικο-οικονομική μας κατάσταση: θα έχουμε άριστες υπηρεσίες, αλλά θα είμαστε συνεχώς τρομοκρατημένοι. Είναι η λογική επίπτωση της gig economy».

Με άλλα λόγια, μια δυστοπία της οικονομικής αβεβαιότητας και της συνεχούς επιτήρησης.

Φωτό: Να σε πάει. Αλλά πρέπει οπωσδήποτε να τον βαθμολογήσεις;   Πηγή:

Γίνεται να μεγαλώνουν γρηγορότερα τα δέντρα στην πόλη από ό,τι στην ύπαιθρο; Γίνεται, όπως αποκαλύπτει μελέτη από το Πανεπιστήμιο του Χιούστον, που δημοσιεύθηκε στο Nature, και η οποία βασίζεται σε μια ανάλυση 1.400 δέντρων διάσπαρτων σε 10 διαφορετικές πόλεις του κόσμου: από το Χιούστον έως το Παρίσι, και από το Σαντιάγο της Χιλής στο Σαπόρο της Ιαπωνίας.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, στη βάση του φαινομένου που ευνοεί την ανάπτυξη των δέντρων στις αστικές περιοχές  είναι η κλιματική αλλαγή, υπεύθυνη για τη μετατροπή των πόλεων σε πραγματικά «νησιά θερμότητας». «Οι υψηλότερες θερμοκρασίες στις πόλεις, περισσότερο από 10 βαθμούς σε σχέση με τις γύρω περιοχές, ευνοούν τη διαδικασία της φωτοσύνθεσης και την αυξημένη ανάπτυξη των δέντρων» αναφέρεται στην έρευνα.

Χάρη στην ανάλυση, οι επιστήμονες μπόρεσαν να αποδείξουν ότι ανεξάρτητα από την τοποθεσία, από το 1960 ο ρυθμός ανάπτυξης των δέντρων στα αστικά κέντρα έχει αυξηθεί κατά 25% σε σύγκριση με την ύπαιθρο. Η έρευνα, στη συνέχεια, περιγράφει ένα μελλοντικό σενάριο στο οποίο «ακόμη και οι αγροτικές περιοχές θα μπορούσαν να έρθουν αντιμέτωπες με υψηλότερες θερμοκρασίες».

Σε αυτήν την περίπτωση δεν έχει νόημα να μιλάμε όμως για τα δέντρα. Αλλά για έναν πραγματικό κώδωνα κινδύνου για τη Γη.

 Φωτό: Και τι θα γινόμασταν χωρίς αυτά. Πηγή: Shutterstock

Είναι απόφοιτος του πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Αλλά δεν είχε την καριέρα που πίστευε ότι θα του εξασφάλιζε το πανεπιστήμιο. Και τώρα ζητά αποζημίωση ένα εκατομμύριο στερλίνες διότι, κατά την άποψή του, η ανεπαρκής προετοιμασία που παρείχε το αναγνωρισμένο ίδρυμα «του κόστισε την καριέρα του». «Μου διδάξατε λίγο και κακά», λέει ουσιαστικά ο Φαΐζ Σιντίκουι, ο οποίος σπούδασε στο Κολέγιο Μπρεϊζνόουζ. Υποστηρίζοντας ότι αν οι καθηγητές τον είχαν προετοιμάσει καλύτερα, θα μπορούσε να είχε πάρει καλύτερους βαθμούς στο κολέγιο το 2000 και να γινόταν ένας επιτυχημένος δικηγόρος.

Μία ανεπαρκής εκπαίδευση, λέει ο Σιντίκουι στην αγωγή στο Ανώτατο Δικαστήριο, σημαίνει λιγότερες ευκαιρίες πρόσληψης και επιτυχίας σε ένα μεγάλο δικηγορικό γραφείο ή μια μεγάλη εταιρεία. Δεκαεπτά χρόνια μετά την απόκτηση του πτυχίου, ο πρώην φοιτητής ισχυρίζεται ότι τα μαθήματα της Ιστορίας, στο τμήμα για την Ινδία ήταν κακά: πολλοί καθηγητές απουσίαζαν με εκπαιδευτική άδεια και οι αναπληρωτές δεν ήταν ισότιμης αξίας. «Οι προσδοκίες του δεν επαληθεύτηκαν», επισημαίνει ο δικηγόρος του πρώην φοιτητή. Κατά το τελευταίο έτος των σπουδών του ο Σιντίκουι, 39 ετών σήμερα, υπέφερε από κατάθλιψη και αϋπνία που επιδεινώθηκαν από την αίσθηση της «ανεξήγητης αποτυχίας» που είχε στο πανεπιστήμιο, γράφει η Telegraph.

Τελικά συνειδητοποίησε ότι η αποτυχία δεν ήταν δική του, αλλά του συστήματος εκπαίδευσης. Ή τουλάχιστον έτσι ισχυρίζεται. Η καριέρα του στη συνέχεια πήρε την κατηφόρα και σήμερα ο Σιντίκουι είναι άνεργος. Το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης  απέρριψε τις κατηγορίες περί αμέλειας, αλλά αρνήθηκε να σχολιάσει σχετικά την υπόθεση. Η απόφαση αναμένεται να εκδοθεί σε μια εβδομάδα.

Φωτό: Και να το τέταρτο της διασημότητας που του αξίζει. Πηγή: The Telegraph